Απάντηση του Επιτρόπου Potočnik σε ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου
 
Απάντηση, αν και όχι ικανοποιητική, σε μια σειρά από θέματα που προκύπτουν από το σχεδιασμό 573 υδροηλεκτρικών φραγμάτων, μερικά από τα οποία όμως μεγάλα, σε ποτάμια των Βαλκανίων και που ανέδειξε η ερώτηση του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου, έδωσε ο Επίτροπος Περιβάλλοντος κ. Potočnik.
 
Σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν για την οργάνωση Euro Natur και την Αυστριακή Ένωση Προστασίας της Φύσης ECA Watch, περίπου το ένα τρίτο των ποτάμιων οικοσυστημάτων των Βαλκανίων, ιδιαίτερα αυτών των δυτικών Βαλκανίων και του τριγώνου Βουλγαρίας – Ελλάδας – Τουρκίας, διατηρείται σχεδόν απείραχτο από ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόκειται για περιοχές αυξημένης βιοποικιλότητας (hotspots), ιδιαίτερα όσον αφορά τους υδρόβιους οργανισμούς. Σχέδια για συνολικά 573 υδροηλεκτρικά φράγματα ισχύος άνω του 1MW συμπεριλαμβανομένων, όμως, και 73 φραγμάτων ισχύος άνω των 50 MW έχουν καταγραφεί σε αυτή την περιοχή, ενώ ακόμη και κάποιες από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές δεν πρόκειται να ξεφύγουν από τις επιπτώσεις, όπως ο γνωστός ποταμός Σάβα, παραπόταμος του Δούναβη, που ρέει σε πολλές χώρες των Δ. Βαλκανίων (Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη και Σερβία).
 
Στην ερώτησή του, μεταξύ άλλων, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων θέτει το   κατά πόσον τα μεγάλα φράγματα, με βάση την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μη βιώσιμα καθώς καταστρέφουν ανεπανόρθωτα τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιούν και μετατρέπουν τα φυσικά ποτάμια οικοσυστήματα σε σχεδόν τεχνικά έργα. Ο Επίτροπος Potočnik απαντά πως το άρθρο 4 παράγραφος 7 της Οδηγίας καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί η υποβάθμιση μιας υδάτινης μάζας, π.χ. λόγω της κατασκευής φράγματος, και αφήνει την τήρησή τους στις εθνικές αρχές των χωρών στις οποίες θα κατασκευαστούν τα φράγματα. Επισημαίνει, όμως, ότι πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη και οι σωρευτικές επιπτώσεις των φραγμάτων και ότι η χρηματοδοτική συνδρομή της ΕΕ για την ανάπτυξη των υποδομών - μεταξύ άλλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων - εξαρτάται από την ορθή εφαρμογή του κοινοτικού περιβαλλοντικού κεκτημένου.
 
Η Οδηγία 2000/60 για τα Νερά, όμως, καθορίζει ένα πλαίσιο για τη πραγματοποίηση επεμβάσεων στα υδάτινα συστήματα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ελάχιστη δυνατή υποβάθμισή τους. Τα στοιχεία από τις 2 μελέτες που αναφέρονται στην ερώτηση προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία για το κατά πόσον οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί είναι συμβατοί με το πνεύμα της Οδηγίας 2000/60. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο άρθρο της Οδηγίας το οποίο χρησιμοποιεί ο Επίτροπος στην απάντησή του, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η υποβάθμιση των υδάτινων σωμάτων είναι αποδεκτή μόνο όταν «οι ευεργετικοί στόχοι τους οποίους εξυπηρετούν οι τροποποιήσεις ή οι μεταβολές των υδάτινων συστημάτων δεν μπορούν για τεχνικούς λόγους ή λόγω υπέρμετρου κόστους να επιτευχθούν με άλλα μέσα που συνιστούν πολύ καλύτερη περιβαλλοντική επιλογή». Δεν προκύπτει, όμως, από πουθενά ότι τα 573 σχεδιαζόμενα φράγματα και ειδικά τα 73 με ισχύ άνω των 50 MW σε περιοχές με μεγάλη οικολογική αξία πληρούν αυτή την προϋπόθεση και δεν παραβιάζουν την Οδηγία 2000/60.
 
Επιπλέον, τονίζεται ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες η υδροηλεκτρική ενέργεια συνεισφέρει σε πολύ σημαντικό ποσοστό στο ενεργειακό μίγμα, όπως η Γαλλία, επανεξετάζουν τον σχεδιασμό υδροηλεκτρικών φραγμάτων ώστε αυτά να είναι ισχύος έως 50 MW και να λαμβάνουν υπόψιν το επίπεδο της περιβαλλοντικής προστασίας. Έτσι ενώ η συνολικά σχεδιαζόμενη ισχύς στη Γαλλία μόνο από νέα υδροηλεκτρικά φτάνει τα 24.000 ΜW, κανένα από τα σχεδιαζόμενα φράγματα δεν ξεπερνά τα 50 MW.  
 
«Υπάρχει πληθώρα επιστημονικών μελετών που αποδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις των μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων στην οικολογική κατάσταση των ποτάμιων οικοσυστημάτων όπου αυτά λειτουργούν», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Υπό αυτή την έννοια, ενέργεια προερχόμενη από μεγάλα Υ/Η έργα δεν μπορεί να θεωρείται ανανεώσιμη καθώς καταστρέφει τον πόρο που χρησιμοποιεί για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας. Επομένως, η πραγματική πρόκληση για την Ευρώπη σε ό,τι αφορά τα υδροηλεκτρικά φράγματα, είναι η επίτευξη ταυτοχρόνως των στόχων διείσδυσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αλλά και της καλής οικολογικής κατάστασης των υδάτινων σωμάτων ως το 2015, σύμφωνα με τις επιταγές της Οδηγίας 2000/60. Δυστυχώς, ενώ πολλές προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της υδροηλεκτρικής ενέργειας αντιλαμβάνονται αυτή την πρόκληση και επιχειρούν να την εφαρμόσουν σε επίπεδο εθνικής ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής, ο Επίτροπος δεν δείχνει να την αντιλαμβάνεται. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η συντονισμένη συνδρομή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ώστε να γίνουν πλήρως αντιληπτοί οι κίνδυνοι από την αλόγιστη και μαζική ανάπτυξη μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων σε ποτάμια οικοσυστήματα με μεγάλη οικολογική αξία. Η διατήρηση του περιβαλλοντικού κεκτημένου ειδικά από χώρες υπό ένταξη προϋποθέτει σαφώς μεγαλύτερη εγρήγορση και πιο ενεργητική στάση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» 
 
(Ακολουθούν η ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου και η απάντηση του Επιτρόπου Potočnik)
 
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Nikos Chrysogelos (Verts/ALE)
 
Θέμα: Σχέδια κατασκευής μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων απειλούν τα ποτάμια των Βαλκανίων
Σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν για την οργάνωση EuroNatur και την Αυστριακή Ένωση Προστασίας της Φύσης ECAWatch, τεκμηριώνεται η πολύ μεγάλη οικολογική αξία των ποτάμιων οικοσυστημάτων των Βαλκανίων, ιδιαίτερα αυτών των δυτικών Βαλκανίων και του τριγώνου Βουλγαρίας – Ελλάδας – Τουρκίας. Περίπου το ένα τρίτο αυτών διατηρείται σχεδόν ανέγγιχτο από ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόκειται για περιοχές αυξημένης βιοποικιλότητας (hotspots), ιδιαίτερα όσον αφορά τους υδρόβιους οργανισμούς [1]. Σχέδια για συνολικά 573 υδροηλεκτρικά φράγματα ισχύος άνω του 1 MW, συμπεριλαμβανομένων 73 φραγμάτων ισχύος άνω των 50 MW, έχουν καταγραφεί σε αυτή την περιοχή [2], ενώ ακόμη και κάποιες από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές δεν θα ξεφύγουν από τις επιπτώσεις, όπως το Εθνικό Πάρκο του Mavrovo στην ΠΓΔΜ ή ο γνωστός ποταμός Σάβα [3].
Ερωτάται η Επιτροπή:
 
1.
Έχει ενημέρωση από τα κράτη μέλη της περιοχής ή από τα υπό ένταξη κράτη για τα σχέδια ανάπτυξης υδροηλεκτρικών φραγμάτων σε ποτάμια συστήματα;
2.
Η παραγόμενη ενέργεια πόσων από αυτά θεωρείται ανανεώσιμη; Ποια κριτήρια έχει η Επιτροπή για να κατατάσσει την παραγόμενη υδροηλεκτρική ενέργεια σε ανανεώσιμη ή μη;
3.
Συμφωνεί πως τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής, στο πλαίσιο εφαρμογής της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60/ΕΕ, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα φράγματα ως μη βιώσιμα [4] καθώς καταστρέφουν ανεπανόρθωτα τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιούν και εντάσσουν φυσικά ποτάμια συστήματα σε βαρέως τροποποιημένα;
4.
Σχεδιάζει κάποια Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για όλη την περιοχή;
5.
Συμφωνεί ότι η ελλιπής προστασία αυτών των περιοχών, όσον αφορά τα κράτη μέλη, παραβιάζει την Οδηγία των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ και αντίκειται στις κατευθύνσεις της πρόσφατα υιοθετηθείσας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα έως το 2020;
6.
Τι μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε να στηρίξει τα κράτη μέλη της περιοχής, αλλά και τα υπό ένταξη κράτη, με στόχο την προστασία των ποτάμιων συστημάτων τους από την κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων;
 
(1)   Threatened freshwater molluscs of the Balkan – Potential impacts of hydropower projects
(2)   Balkan Rivers – The Blue Heart of Europe. Hydromorphological Status and Dam Projects/Long version
(4)   World Water Forum MARSEILLE, France, Mar. 19, 2012, http://www.ipsnews.net/news.asp?idnews=107128
 
 
Απάντηση του κ. Potočnik εξ ονόματος της Επιτροπής
 
1. Η Επιτροπή είναι ενήμερη σχετικά με την απόφαση για την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων και την Τουρκία. Η Επιτροπή έχει υπογραμμίσει κατ' επανάληψη την ανάγκη να συμμορφωθούν οι χώρες αυτές πλήρως προς το περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 
2. Η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας η οποία δεδομένου ότι βασίζεται στην αξιοποίηση του φυσικού κύκλου του νερού δεν θα εξαντληθεί ποτέ σε αντίθεση με τις μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 2 εδάφιο α) [1] της οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το σύνολο της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από αυτές τις πηγές θεωρείται ως ανανεώσιμη μορφή ενέργειας.
 
3. Η οδηγία πλαίσιο για το νερό 2000/60/EΚ [2] υποχρεώνει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη της υποβάθμισης της ποιότητας των υδάτων. Το άρθρο 4 παράγραφος 7 της οδηγίας καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί η υποβάθμιση μιας υδάτινης μάζας, π.χ. λόγω της κατασκευής φράγματος.
 
4. Η υποχρέωση εκτέλεσης Στρατηγικής Εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων εμπίπτει στην αρμοδιότητα των αντιστοίχων εθνικών αρχών (όπως ορίζεται στην Οδηγία 2001/42/EΚ [3]).
 
5. Όσον αφορά τις ενδεχόμενες επιπτώσεις σε τόπους του Natura 2000, εναπόκειται στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών να εξασφαλίσουν ότι η αξιολόγηση και η αδειοδότηση των σχεδιαζόμενων φραγμάτων ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43/EΟΚ για τα οικολογικά ενδιαιτήματα [4]. Εν προκειμένω πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη και οι σωρευτικές επιπτώσεις των φραγμάτων.
 
6. Όλα τα κράτη μέλη έχουν νομική υποχρέωση να εφαρμόζουν το ανωτέρω περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο μπορεί να επιβάλει η Επιτροπή. Όσον αφορά τις υποψήφιες χώρες, η Επιτροπή παρακολουθεί τη διαδικασία εναρμόνισης τους με το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί προϋπόθεση για την προσχώρησή τους. Η χρηματοδοτική συνδρομή της ΕΕ για την ανάπτυξη των υποδομών εξαρτάται από την ορθή εφαρμογή του κοινοτικού περιβαλλοντικού κεκτημένου.
 
(1)   ΕΕ L 140 της 5.6.2009
(2)   ΕΕ L 327 της 22.12.2000
(3)   ΕΕ L 197 της 21.7.2001
(4)   ΕΕ L 206 της 22.7.1992.
 
 

 

  30/3/2012

Στην περιοχή Βαθυπέδου Αμμουδιάς και Βαλανιδορράχης, στην Περιφέρεια Ηπείρου της Ελλάδας προωθείται η κατασκευή ενός αποστραγγιστικού–αρδευτικού έργου έκτασης περίπου 7.000 στρεμμάτων που περιλαμβάνει σήραγγα 280 μ. και απειλεί το δέλτα του ποταμού Αχέροντα. Η περιοχή αυτή έχει ενταχθεί στο Δίκτυο NATURA 2000 (ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας, GR2140001), έχει θεσμοθετηθεί ως Περιοχή Προστασίας της Φύσης με Περιφερειακές Ζώνες και έχει χαρακτηριστεί ως περιοχή ΖΕΠ (GR2120008) λόγω της σημαντικότητάς της για τα πουλιά.
 
Σε αυτή φωλιάζουν είδη πουλιών σημαντικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενώ φιλοξενεί 11 ιθαγενή είδη ψαριών του γλυκού νερού, μερικά από αυτά εξαιρετικά σπάνια και αυστηρώς προστατευόμενα. Σύμφωνα με τις επιταγές της Οδηγίας 2000/60, πριν την κατασκευή ενός τέτοιου έργου σε μια οικολογικά ευαίσθητη περιοχή, πρέπει να έχει προηγηθεί ένα σχέδιο συνολικής διαχείρισης των υδάτων, που θα λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες τόσο των ανθρώπινων κοινωνιών όσο και των οικουστημάτων.
 
Επτά περιβαλλοντικές οργανώσεις καταγγέλουν ότι οι περιβαλλοντικοί όροι δε διασφαλίζουν ούτε την ακεραιότητα των ελάχιστων υγροτοπικών εκτάσεων που θα επιβιώσουν μετά την ολοκλήρωση των έργων αποξήρανσης, αλλά ούτε και την επιβίωση προστατευόμενων ειδών και σημαντικών βιοτόπων. Καταγγέλουν επίσης, επιστημονικές ελλείψεις της ΜΠΕ και νομικές πλημμέλειες τόσο της πράξης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, όσο και της γενικότερης διαδικασίας, που ακολουθείται για την προώθηση του έργου .
 
  1. Έχει ενημέρωση από τις ελληνικές αρχές για το συγκεκριμένο έργο;
  2. Θεωρεί πως η διεξαγωγή του είναι σύμφωνη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τους οικοτόπους (92/43), τα πουλιά (2009/147) και τα νερά (2000/60); Αν όχι, τι μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε να αποτρέψει μη-αντιστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες;
  3. Είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με τις ελληνικές αρχές για την επεξεργασία εναλλακτικών σχεδίων που θα διασφαλίζουν την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπινων κοινωνιών; 
 ______________________________
Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων: http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1423

 

 

 

Βήματα πρόοδου - Δεδομένα και ποιότητα υδάτων παραμένουν οι «φτωχοί συγγενείς»
 
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου η ημερίδα διαβούλευσης για την πορεία εφαρμογής της Οδηγίας-Πλαίσιο 2000/60 για τα Νερά στη χώρα μας. Την ημερίδα διοργάνωσε ο νέος Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος και συμμετείχαν πλήθος εκπρόσωπων από την αρμόδια Ειδική Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ, ερευνητικά ινστιτούτα, την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, Διευθύνσεις Περιβάλλοντος και Υδάτων, την Ομάδα Νερών των Οικολόγων Πράσινων, ΜΚΟ και συλλογικούς φορείς, αλλά και ιδιώτες επιστήμονες και τεχνικοί.
 
Στις 2 ενότητες της ημερίδας διαβούλευσης που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, συζητήθηκαν πολλά θέματα και οι συμμετέχοντες κατέληξαν σε συμπεράσματα που συνοψίζονται ως εξής:
 
·         Ποιότητα και όχι μόνο Ποσότητα: Τα υπό μελέτη Σχέδια Διαχείρισης θα πρέπει δώσουν ιδιαίτερο βάρος στην ποιότητα των νερών (και όχι μόνο στη διαθέσιμη ποσότητα) αλλά και στις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας ως προς τους υδάτινους πόρους και τις χρήσεις τους. Ιδιαίτερη προσπάθεια πρέπει να καταβληθεί ώστε να αντιμετωπισθεί το δομικό πρόβλημα της έλλειψης δεδομένων χωρίς τα οποία οι όποιες συνεπακόλουθες εκτιμήσεις στα σχέδια διαχείρισης καθίστανται αναξιόπιστες. 
·         Ανάγκη επιτάχυνσης-Ενεργή συμμετοχή όλων των φορέων: Πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες από πλευράς της πολιτείας για τη στήριξη και συντονισμό των αρμόδιων φορέων, αλλά και να αναληφθούν πρωτοβουλίες από όλους τους εμπλεκόμενους κρατικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς (ΥΠΕΚΑ, Αποκεντρωμένες Περιφερειακές Διοικήσεις, Αιρετές Περιφέρειες και Δήμοι), ώστε να καλυφθούν οι μεγάλες καθυστερήσεις στην εφαρμογή της Οδηγίας.
·         Αξιοποίηση της εμπειρίας και τεχνογνωσίας επιστημονικού δυναμικού: Θα πρέπει να προστατευθεί από τις πιέσεις της δημοσιονομικής κρίσης και να αξιοποιηθεί δημιουργικά η υφιστάμενη εμπειρία και τεχνογνωσία των στελεχών όλων των αρμόδιων φορέων του στενού και ευρύτερου δημόσιου φορέα, όπως η Ειδική Γραμματεία Υδάτων, οι αρμόδιες διευθύνσεις της αποκεντρωμένης διοίκησης και των αιρετών περιφερειών, ερευνητικά ινστιτούτα όπως το ΕΛΚΕΘΕ και το ΙΓΜΕ, οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης, οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, οι Γενικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων κλπ. Αξίζει επίσης να υπάρξει συντονισμός με τον