Ανοικτή πρόσκληση των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»

Πάμε μαζί;

Για τις εκλογές αλλά κυρίως για το μετά τις εκλογές

Μια πρόταση-πρόσκληση(πρόκληση) από όσους/ες  (και προς όσους/ες) πιστεύουν ότι χρειαζόμαστε ένα σοβαρό, ανοικτό, κοινωνικό, δημοκρατικό  (κι όχι ένα  α-πολιτικό ή κλειστοφοβικό) πράσινο κόμμα όχι μόνο για τις εκλογές που έρχονται αλλά κυρίως για το μετά τις εκλογές.

Επειδή πιστεύουμε ότι το παλιό πέθανε, αλλά το καινούργιο δεν  λέει να γεννηθεί, με όλους τους κινδύνους και τις ανασφάλειες που όπως έγραψε ο Γκράμσι μεσολαβούν στο μεσοδιάστημα, κι επειδή πολλοί από μας πιστεύουμε ότι έχουμε μάθει (και) από τα δικά μας λάθη αναζητούμε πολίτες να πάμε μαζί σε μια νέα προσπάθεια.

Όχι διότι μας κυριαρχούν οι εμμονές της άσκησης πολιτικής ή κατάληψης κάποιας καρέκλας στη Βουλή αλλά επειδή το πολιτικό τοπίο, δηλαδή οι μέχρι τώρα επιλογές του πολίτη, δεν μας ικανοποιούν. Έως και μας φοβίζουν. Έχουμε φθάσει στο πολιτικό αδιέξοδο όπου το μόνο που κυριαρχεί ως πραγματικό δίλημμα είναι φόβος ή οργή, καθώς και το πότε και πόσο νερό θα χρειαστεί να ρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ στον λαϊκισμό του ώστε να διαχειριστεί μια πραγματικότητα που (επαν)εμφανίστηκε  μετά τη ραστώνη που καλλιεργούσε η ΝΔ και το Πασοκ ότι το «πρόγραμμα βγαίνει και είμαστε ένα μίλι πριν την έξοδο».

Δεν πιστεύουμε ότι η γέφυρα μεταξύ του παλιού και του νέου θα μπορέσει να χτιστεί από νεοπαγή σχήματα που στηρίζονται αποκλειστικά σε μια μεταφυσική «καθαρότητα» προσώπων και απόψεων. Οι αιτίες της κρίσης είναι πιο πολύπλοκες από τον απλοϊκό διαχωρισμού ανάμεσα στο «παλιό και στο καινούργιο». Ότι είναι παλιό δεν είναι πάντα για πέταμα, ότι είναι νέο δεν είναι αυτομάτως και καλύτερο. Χρειάζονται υπερβάσεις για να φθάσουμε στο νέο – μερικές φορές και προσωπικές. Χρειάζονται βαθιές αλλαγές στην πολιτική, στους θεσμούς, στις αξίες. Η έξοδος αργεί, η επιστροφή στο παρελθόν δεν είναι έτσι κι αλλιώς εφικτή ούτε βιώσιμη. Για να σηκωθούμε ως κοινωνία στα πόδια μας πρέπει να διαμορφώσουμε συμμετοχικά και δημοκρατικά ένα αξιόπιστο, ισορροπημένο, εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Πιστεύουμε ότι υπάρχουν και άλλοι/ες που σκέπτονται όπως εμείς. Και είπαμε πως αν δεν  σας αναζητήσουμε τότε πάλι θα κάνουμε μισή δουλειά. Την ξανακάναμε και δεν απέδωσε. Αλλά, αν γίνουμε περισσότεροι /ες κι αν συμφωνήσουμε με δημιουργική διάθεση σε μερικά ζητήματα, μερικές αρχές τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα. Ιδίως  αν πιστεύεις, όπως εμείς, όχι στους πολιτικούς - σωτήρες αλλά στην πολιτική βούληση και συμμετοχή για τη δημιουργία πολιτικών και θεσμών επίλυσης των προβλημάτων. Τα οποία είναι πολύπλοκα, τόσο πολύπλοκα και πολυπαραγοντικά, ώστε να μην αρκεί η βούληση του «κυρίαρχου λαού» ή η εκλογική νίκη ενός κόμματος για να επιλυθούν. Αλλά απαιτείται (και) μια νέα διαδικασία παραγωγής λύσεων.   

Από τον  τρόπο που θα επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε το συνδυασμό κρίσης και πολιτικών ναρκισισμών θα εξαρτηθεί η εικόνα της κοινωνίας μας τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Συμφωνείς μαζί μας ότι την εποχή των δικτυώσεων η λύση δεν βρίσκεται στους μοναχικούς δρόμους της «πτωχής πλην τιμίας Ελλάδος» αλλά αντίθετα στην ανάπτυξη ενός ισορροπημένου, κοινωνικά δίκαιου σχεδίου εξόδου από την κρίση, και στην εμβάθυνση όλων μαζί στην πρόκληση για μεγαλύτερη πολιτική, κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική ενοποίηση της Ευρώπης; Κι ότι αυτό θα γίνει με επαναχάραξη  των δημοκρατικών θεσμών με στόχο «περισσότερα για περισσότερους»; Με περισσότερη δημοκρατία για περισσότερους, περισσότερες ευκαιρίες για  περισσότερους, περισσότερη κοινωνική και οικολογική δικαιοσύνη για όλες και όλους.

Συμφωνείς μαζί μας ότι όσο συνεχίζουμε να πέφτουμε στην παγίδα αναζήτησης ενός πολιτικού μεσσία που θα λύσει όλα τα προβλήματα μας και εμμονής σε έναν διακομματικό μανιχαϊσμό όπου ο αντίπαλος είναι ο σατανάς και οι πολίτες ψηφίζουν κάθε φορά όχι  γιατί συμφωνούν με το πρόγραμμα ενός κόμματος στην αντιπολίτευση αλλά γιατί θέλουν απλώς να τιμωρήσουν αυτόν που είναι στην κυβέρνηση, τόσο θα παραμένουμε χαμένοι στην κρίση;  

Δεν αυτοψεκαζόμαστε με θεωρίες συνομωσίας. Είμαστε πεισμένοι, αντιθέτως, ότι η έξοδος από την πολλαπλή κρίση θα έρθει αν επαναδιεκδικήσουμε τη θέση μας στον κόσμο, αυτή τη φορά μακριά από έναν κακομαθημένο καταναλωτισμό και από μια αρπακτική στάση απέναντι στον άλλο και απέναντι στο περιβάλλον, δηλαδή με στροφή προς την κοινωνική και οικολογική καινοτομία, την συμμετοχική δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την υπεύθυνη οικονομία και τη βιωσιμότητα. 

Συμφωνούμε; Αν ναι, Πάμε μαζί;

Παγκόσμια Τράπεζα: Η κλιματική αλλαγή είναι πλέον πραγματικότητα

ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Να βάλουμε φρένο στην αλλαγή του κλίματος

«Η κλιματική αλλαγή είναι πλέον πραγματικότητα, και καθώς ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, κύματα καύσωνα κι άλλα ακραία καιρικά που μέχρι τώρα συνέβαιναν πολύ σπάνια θα είναι «η νέα κανονικότητα του κλίματος», δημιουργώντας έναν κόσμο αυξημένων κινδύνων και αστάθειας» διαπιστώνει και η νέα, 3^η κατά σειρά, έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την κλιματική αλλαγή «Κατεβάστε τη Θερμοκρασία» [1]. Η έκθεση εξετάζει της επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην αγροτική παραγωγή, στο υδατικό ισοζύγιο, στις υπηρεσίες οικοσυστήματος και στις ακτές σε Λατινική Αμερική, Καραϊβική, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια και Κεντρική Ασία. «Επιβεβαιώνονται οι προηγούμενες εκτιμήσεις των επιστημόνων αναφορικά με τις αρνητικές επιπτώσεις των καταχρήσεων των βιομηχανικών οικονομιών του παρελθόντος, γεγονός που θα επιφέρει υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας στις δυο επόμενες δεκαετίες, με αποτέλεσμα να επηρεαστούν οι πιο ευάλωτες ομάδες του παγκόσμιου πληθυσμού». Τα αποτελέσματα των κλιματικών αλλαγών γίνονται πλέον αισθητά σε διάφορους πληθυσμούς ανά τον κόσμο, στις σοδειές τους και στις ακτές – όπως το τελευταίο διάστημα σε περιοχές της Μεσογείου-, παρ’ όλα αυτά η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας επισημαίνει ότι «οι αρνητικές επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών μπορούν ακόμη να αποφευχθούν αν καταφέρουμε να συγκρατήσουμε τα επίπεδα αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από  τους 2°C».

Ο Νίκος Χρυσόγελος, συν-επικεφαλής των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ - Αλληλεγγύη» δήλωσε: «Η προστασία του κλίματος είναι εφικτή μόνο αν υπάρξει, το αργότερο στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για το Κλίμα, τον Δεκέμβριο 2015, στο Παρίσι, μια φιλόδοξη και δεσμευτική συμφωνία για έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα και μαζική στροφή των επενδύσεων σε καθαρότερα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθαρότερη ενέργεια, εξοικονόμηση ενέργειας, ενεργειακά αποτελεσματικά κτίρια και συσκευές. Η πρόκληση είναι μπροστά μας, είτε θα δράσουμε έστω στο δώδεκα και πέντε, για να συγκρατήσουμε την κλιματική αλλαγή είτε θα εγκαταλειφθούμε σε μια πορεία που θα αλλάξει την ζωή πάνω στον πλανήτη, - τουλάχιστον όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα - μέσα στον αιώνα που διανύουμε. Όπως τονίζει και ο RachelKyte, αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και Ειδικός Απεσταλμένος για την Κλιματική Αλλαγή, η αλληλένδετη σχέση μεταξύ μιας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης και κλιματικής προστασίας μπορεί να γίνει εφικτή μόνο με την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών».

Η Ελεάνα Ζιάκου, υπεύθυνη των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ - Αλληλεγγύη» για θέματα ενέργειας-κλίματος δήλωσε: «Όταν ο  JimKongKim, πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενός οικονομικού και όχι οικολογικού οργανισμού,  δηλώνει ότι  η μεγάλη συχνότητα θερμοκρασιών ρεκόρ, η αύξηση της έντασης των βροχοπτώσεων σε μερικά μέρη και η αυξανόμενη ξηρασία σε περιοχές όπως αυτή της Μεσογείου επιδεινώνουν το φαινόμενο της φτώχειας, διευκολύνοντας τον κατακερματισμό του τρόπου διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά. Ήδη η Παγκόσμια Τράπεζα επισημαίνει ότι αυξάνονται οι απαιτήσεις σε οικονομικούς πόρους για προσαρμογή των πληθυσμών στις νέες κλιματικές συνθήκες. Το δίλημμα είναι σαφές: είτε θα επενδύσουμε στην οικολογική και κοινωνική καινοτομία και στην έξοδο από το πετρέλαιο, το κάρβουνο, τον λιγνίτη και την πυρηνική ενέργεια για να σώσουμε την ανθρωπότητα ή θα μένουμε προσκολλημένοι στα ορυκτά καύσιμα βλέποντας τον πλανήτη να ψήνεται και τις ανθρώπινες κοινότητες να πλήττονται από ακραία καιρικά φαινόμενα με μεγαλύτερη συχνότητα, όπως τώρα στην Ιταλία και Γαλλία, στο Μαρόκο και σε  άλλες περιοχές»

Τα βασικά ευρήματα της έκθεσης σε τέσσερεις περιοχές:

Λατινική Αμερική και Καραϊβική: Οι ακραίες θερμοκρασίες και η αλλαγή του μοντέλου βροχοπτώσεων θα επιφέρει αρνητικές συνέπειες στην αγροτική παραγωγή, στο υδατικό ισοζύγιο και στη βιοποικιλότητα. Αν στην Βραζιλία δεν γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές, η παραγωγή των καλλιεργειών θα μειωθεί στο 70% για την σόγια και στο 50% για το σιτάρι με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 2°Cέως το 2050. Πιο όξινοι ωκεανοί, αύξηση της στάθμης των θαλασσών, τροπικοί κυκλώνες και αλλαγές θερμοκρασίας θα επηρεάσουν των βιοπορισμό των πολιτών, τις ακτές, τον τουρισμό, την υγεία, την τροφή και το νερό, ειδικότερα στην Καραϊβική. Το λιώσιμο των πάγων θα απειλήσει τις πόλεις των Άνδεων.

Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική: Η αύξηση των ζεστών ρευμάτων σε συνδυασμό με τις αυξημένες θερμοκρασίες θα επιδεινώσει το πρόβλημα της έλλειψης νερού, επιφέροντας τεράστιες συνέπειες στην ανθρώπινη κατανάλωση και στην περιφερειακή ασφάλεια. Σε Ιορδανία, Αίγυπτο και Λιβύη, η παραγωγή καλλιεργειών προβλέπεται να μειωθεί στο 30% με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας  κατά 1,5 εως 2°C μέχρι το 2050.

Δυτικά Βαλκάνια και Κεντρική Ασία: Η μειωμένη διαθεσιμότητα νερού σε μερικά μέρη αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας προς τους 4°C. Το λιώσιμο των πάγων στην Κεντρική Ασία και η αλλαγή των εποχών των πλημμυρών θα οδηγήσει στην μείωση των αποθεμάτων νερού τους καλοκαιρινούς μήνες και σε αυξανόμενους κινδύνους καταστροφικών πλημμυρών. Όσον αφορά στα Βαλκάνια, η ξηρασία θα επηρεάσει τις καλλιέργειες, την υγεία και την παραγωγή ενέργειας. Στην ΠΓΔΜ οι απώλειες από τις καλλιέργειες προβλέπονται πάνω από το 50% για τον αραβόσιτο, το σιτάρι, τα λαχανικά και τα αμπέλια με αύξηση μέσης θερμοκρασίας κατά  2°Cέως το 2050. Στη Βόρεια Ρωσία, o μαρασμός των δασών και το λιώσιμο του μόνιμου στρώματος του πάγου απειλεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, λόγω της απελευθέρωσης στην ατμόσφαιρα αερίων όπως το μεθάνιο και το αποθηκευμένο διοξείδιο του άνθρακα.

[1] http://www.worldbank.org/en/topic/climatechange/publication/turn-down-the-heat

ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ για αποκαλύψεις φοροδιαφυγής και ρόλο Γιούνκερ:

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΛΗΨΗ ΔΡΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Όσα αποκαλύπτονται χάρη στην δουλειά μιας «διεθνούς συνεργασίας  δημοσιογράφων – ερευνητών» (ICIJ) αλλά και εισαγγελικών αρχών σχετικά με τον ρόλο των τραπεζών στην προστασία και κάλυψη της φοροδιαφυγής και φοροαπάτης σε χώρες όπως η Ελβετία, το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία, η Αυστρία, η Ολλανδία αλλά και των offshore εταιριών πρέπει να τεθούν στο κέντρο του ενδιαφέροντος τόσο της Ευρώπης και των θεσμών της όσο και της κοινωνίας των πολιτών.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, συνεπικεφαλής των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» δήλωσε: «Σοβαρό θέμα νομιμοποίησης προκύπτει για τον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν κ Junckerμε βάση όσα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας σχετικά με την υπόθεση της κάλυψης της φοροδιαφυγής από το Λουξεμβούργο (LuxembourgLeaks) την εποχή που πρωθυπουργός και υπουργός οικονομικών ήταν ο ίδιος. Εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά κατά πόσο μπορεί να παραμείνει επικεφαλής ενός από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ένας πολιτικός που φαίνεται να παρείχε κάλυψη στην φοροδιαφυγή ή τουλάχιστον αντιδρούσε στην αντιμετώπιση της αδιαφάνειας που υπήρχε στο τραπεζικό σύστημα της χώρας του. Θυμίζουμε ότι το Λουξεμβούργο και η Αυστρία συνέχισαν να αρνούνται μέτρα διαφάνειας στις τραπεζικές συναλλαγές – ακόμα και μετά την κρίση στην Ιρλανδία, στην Ισπανία και στην Κύπρο..

Πέρα από την ανάγκη διερεύνησης των προσωπικών ευθυνών του σημερινού προέδρου της Κομισιόν, οι αποκαλύψεις δημιουργούν την υποχρέωση ανάληψης άμεσα πρωτοβουλιών, από την Κομισιόν και το Συμβούλιο,  για την αποφασιστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φοροαπάτης στην Ευρώπη αλλά και πέρα από αυτήν. Οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο είχαμε ζητήσει ένα συγκεκριμένο Σχέδιο Δράσης ενάντια στο φορολογικό dumping. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να αναλάβουν όλα τα κράτη αλλά και η Κομισιόν αποτελεσματικές πρωτοβουλίες.

Η πίεση του Ευρωκοινοβουλίου και της Ομάδας των Πράσινων έχουν αρχίσει να έχουν κάποια αποτελέσματα αλλά απαιτείται μια ολοκληρωμένη συμφωνία για την Κοινή Ευρωπαϊκή Βάση Φορολόγησης των Επιχειρήσεων (CommonConsolidatedCorporateTaxBase) και ένα ελάχιστο κοινό ευρωπαϊκό ποσοστό φορολόγησης των επιχειρήσεων (europeanminimumcorporatetaxrate) ώστε να μην δημιουργούνται «φορολογικοί παράδεισοι» που στην πραγματικότητα στερούν τις κοινωνίες από τους αναγκαίους πόρους κι επενδύσεις για κοινωνικά προγράμματα και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Πρέπει άμεσα να επιταχυνθούν οι διαδικασίες διαφάνειας στο τραπεζικό σύστημα και η παροχή πληροφοριών στα κράτη μέλη για καταθέσεις πολιτών τους σε τράπεζες άλλου κράτους μέλους. Η Γερμανία οφείλει να σταματήσει να μπλοκάρει την διαδικασία, πολύ περισσότερο που συχνά επικρίνει άλλες χώρες για φοροδιαφυγή, αλλά στην πράξη συχνά την καλύπτουν (και) γερμανικές τράπεζες μέσω του τραπεζικού απόρρητου.

Η Όλγα Θεοδωρικάκου, μέλος του 7μελούς προεδρείου των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» δήλωσε: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες για το άμεσο κλείσιμο των offshore εταιριών στην Ευρώπη και διεθνείς πρωτοβουλίες για το κλείσιμο τους παγκοσμίως αλλά και για να ενισχύσει την διαφάνεια και τον έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα. Η παγκόσμια έρευνα των δημοσιογράφων αποδεικνύει το πώς καταφέρνουν μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις να αποφεύγουν προκλητικά την φορολόγηση τεράστιων ποσών μέσω offshore εταιριών αλλά και του τραπεζικού συστήματος. Είναι προκλητικό να λειτουργεί ένα σύστημα «νόμιμης» φοροδιαφυγής που στερεί την Ευρώπη από σημαντικούς πόρους σε μια εποχή που βιώνουμε μια βαθιά κοινωνική κρίση. Η φοροαπάτη, η φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος στερούν συνολικά την Ευρώπη από έσοδα ύψους 1 τρις Ευρώ ετησίως. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να επενδύονται για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, την κοινωνική επανένταξη και την ενίσχυση της κοινωνικής και οικολογικής καινοτομίας

Ελπίζουμε, επίσης, ότι η δικαστική έρευνα θα ρίξει άπλετο φως σε όλα τα σκάνδαλα με μίζες, ιδιαίτερα για εξοπλιστικά προγράμματα, όπου εμπλέκονται Έλληνες πολίτες και πολιτικοί. Μάλιστα κάποιοι από τους εμπλεκόμενους εμφανίζονταν κατά καιρούς ως φλογεροί πατριώτες και υπέρμαχοι της ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων, αλλά, όπως φαίνεται, με το (προσωπικό) αζημίωτο. Εξάλλου επίσημα - σύμφωνα και με την έρευνα του πρώην ευρωβουλευτή των Πράσινων Ν. Χρυσόγελου - οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας την περίοδο 1974-2011 κόστισαν στην κοινωνία πάνω από 250 δις (τιμές 2005). Σε όλες τις περιπτώσεις εμφανίζονται offshoreεπιχειρήσεις στην αλυσίδα διακίνησης του μαύρου χρήματος.

Ο έλεγχος των καταθέσεων και της συνολικής περιουσίας θα μπορούσε να αποκαλύψει φοραποφυγή, φοροαπάτη και «γκρίζο χρήμα». Σύμφωνα με μελέτης ειδικών, το ύψος των εσόδων από τον έλεγχο των ελληνικών καταθέσεων στις Ελβετικές Τράπεζες (εκτιμώνταισε 220 δις) και άλλες τράπεζες (πχ Λουξεμβούργου, Αυστρίας κα, που δεν συνεργάζονταν μέχρι πρόσφατα για τον έλεγχο των διαδρομών του μαύρου χρήματος) θα μπορούσε να επιστρέψει στα δημόσια ταμεία ποσά της τάξης των 6-45 δις ευρώ. Δεν είναι φυσικά όλες οι καταθέσεις προϊόν γκρίζων συναλλαγών ή φοροδιαφυγής αλλά ο έλεγχος των καταθέσεων θα αποκάλυπτε μεγάλος μέρος από τον παράνομο πλούτο που δημιουργήθηκε σε βάρος της κοινωνίας και της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες».