streetart0

Η χώρα χρειάζονταν μια προοδευτική διακυβέρνηση για να προωθήσει βαθιές αλλά δίκαιες μεταρρυθμίσεις.
 
Έπρεπε να τελειώσουμε και με το παλιό πολιτικό σύστημα και με τις άδικες και αποτυχημένες πολιτικές που οδήγησαν στην κρίση και στη χρεοκοπία της χώρας αλλά και με τις πολιτικές που ακολούθησαν - που αντί να αντιμετωπίσουν την κρίση, τελικά την επέκτειναν. 
 
Δεν αντιμετωπίζεις όμως τις παθογένειες της χώρας με συνθήματα και ιδεοληψίες. Η ευθύνη της αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία η κοινωνία ανέθεσε την υπόθεση της αλλαγής είναι μεγάλη, για την πορεία ευτελισμού της. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επεξεργάστηκε ένα σχέδιο μετάβασης που θα συσπείρωνε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις σε μεταρρυθμίσεις και βαθιές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
 
Επένδυσε σε έναν εύκολο λαϊκισμό, σε ανόητα συνθήματα (οι αγορές θα χορεύουν στον ρυθμό που θα τους παίζουμε, η συμφωνία θα υπογραφεί και θα είναι μεσημέρι) και ψεύτικες υποσχέσεις. 
 
Αντί να κινητοποιήσει την κοινωνία για δίκαιες και ισορροπημένες αλλαγές στην οικονομία και στο παραγωγικό μοντέλο, στο κοινωνικό πρότυπο, αντί να επανασυμφιλιώσει την κοινωνία με το δημόσιο συμφέρον, να επικεντρώσει στην απασχόληση και στην εξάλειψη της φτώχειας, αντί να φέρει στο προσκήνιο νέες και καινοτόμες ιδέες, υποσχέθηκε στην πράξη την επιστροφή σε ένα χρεοκοπημένο πλέον σύστημα.  
 
Αλλά αυτό το παλιό μοντέλο (που ταυτίζεται εν πολλοίς με το όνειρο του διορισμού στο κράτος, την αύξηση των εισοδημάτων ανεξαρτήτως της κατάστασης της οικονομίας, την διαγραφή όλων των υποχρεώσεων λόγω τσαμπουκά που θα δείξουμε στις διαπραγματεύσεις, την διαρκή χρηματοδότηση χωρίς να αντιμετωπίσουμε κανένα από τα λάθη μας κα) δεν μπορεί να συντηρηθεί. Ούτε η λιτότητα ούτε η βαριά φορολογία (με δίκαιη κατανομή βαρών ή όχι) δεν είναι δυνατόν να αναστηλώσουν ένα σύστημα που γκρεμίστηκε γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στην άμμο.
 
Τελικά το όνειρο της αλλαγής κατέληξε να είναι εφιάλτης, να ζούμε - και να συνηθίσουμε μάλιστα -σε αδιανόητες για ευρωπαϊκή χώρα καταστάσεις. Γιατί η εναλλακτική στην κοινωνική κρίση, δεν μπορεί να είναι αυτό που ζούμε σήμερα. 
 
Το γεγονός ότι ο Τσίπρας αποφάσισε μια επιστροφή στον ρεαλισμό όταν συνειδητοποίησε ότι αν συνέχιζε την πορεία των ψευδαισθήσεων θα έρχονταν η απόλυτη καταστροφή, η άτακτη χρεοκοπία της χώρας, την οποία όμως χρησιμοποιούσε μέχρι τότε ως απειλή, είναι στα υπέρ του αλλά δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες τους. Αν είχε - έστω και έτσι - να προτείνει ένα νέο σχέδιο θα μπορούσαμε να του συγχωρήσουμε όσα απαράδεκτα έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα.
 
Το πιο απογοητευτικό είναι ότι ακόμα και μετά από την απότομη προσγείωση, φαίνεται να μην υπάρχει κάποιο σχέδιο για την οικονομία και την απασχόληση, έστω και στο περιθώριο μιας κακής συμφωνία. Μιας κακής συμφωνίας στην οποία όμως συνέβαλε με τις αλλοπρόσαλλες τακτικές της η κυβέρνηση επί 6 μήνες. Μια συμφωνία που προετοίμασαν μάλιστα Γάλλοι σύμβουλοι της κυβέρνησης για να είμαστε ξεκάθαροι. Μια συμφωνία που είναι χειρότερη από προηγούμενα σχέδια, ακόμα και από το σχέδιο Γιουνγκέρ που απορρίφθηκε. Ναι, η συμφωνία - η κακή συμφωνία - ήταν η μόνη λύση, γιατί όλες οι άλλες επιλογές θα ήταν καταστροφικές. Η κυβέρνηση μπορούσε όμως να είχε ακολουθήσει άλλη στρατηγική, είχαμε καταθέσει εξάλλου ως ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτάσεις
 
Έστω και μετά την κακή συμφωνία δεν φαίνεται να υπάρχει ένα σχέδιο για να γίνουν μεταρρυθμίσεις που θα αντικαταστήσουν επώδυνα κι άδικα μέτρα. Ακόμα και η προετοιμασία για να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά οι εναπομείναντες πόροι του ΕΣΠΑ 2007-2013 και να ξεκινήσει η υλοποίηση του ΣΕΣ (Νέο ΕΣΠΑ) 2014-2020 έχει τιναχθεί στον αέρα. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μείνει ημιτελή πολλά έργα, να χαθούν 2 δις τουλάχιστον και να πρέπει να επιστραφούν χρήματα αφού πολλά έργα δεν θα προλάβουν -υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί - να ολοκληρωθούν και να παραληφθούν. Πότε θα υπάρξει προετοιμασία για να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά κι όχι να σπαταληθούν πόροι από τολεγόμενο πακέτο Γιουνγκέρ; Πώς να μιλήσουμε, κάτω από αυτές τις συνθήκες, για προγραμματισμό ενός νέου οικονομικού μοντέλου ή για εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης (μέσω ΕΤΕπ, οικο-funds κα). 
 
Πώς μπορεί να βγούμε, όμως, από την κρίση αν δεν δημιουργηθεί ένα γόνιμο περιβάλλον για χιλιάδες μικρές καινοτόμες επενδύσεις σε τοπικό επίπεδο από ΜΜΕπιχ και μορφές κοινωνικών επιχειρήσεων; Ποιος όμως μπορεί να πιστέψει ότι αυτά που ζούμε διαμορφώνουν γόνιμες συνθήκες για κάτι τέτοιο;
 
Φαίνεται ότι θα έχουμε κι άλλη μια "έκπληξη" έτσι για να μην πλήττουμε. Όλα δείχνουν ότι πάμε σε νέες εκλογές, ίσως 14 Σεπτέμβρη ή κάπου εκεί κοντά.
 
Αλλά και αν δεν πάμε σε εκλογές, ποιο είναι το μέλλον της χώρας όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα το πολιτικό σκηνικό; Απουσιάζει ο στοιχειώδης διάλογος για ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο, για ένα ευρύτερα συμφωνημένο σχέδιο οικονομικών, κοινωνικών και οικολογικών μεταρρυθμίσεων που να είναι "ιδιοκτησία" της ελληνικής κοινωνίας. Πώς να γίνουν σημαντικές αλλαγές χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας;
 
Καταντήσαμε μάλιστα να έχουμε σήμερα μια από τις χειρότερες κυβερνήσεις με απαράδεκτους ή έστω απροετοίμαστους (για να είμαστε ευγενικοί) υπουργούς που καλούνται όμως να προωθήσουν αλλαγές σε κρίσιμους τομείς της πολιτικής, κοινωνικής, παραγωγικής και οικολογικής ζωής: Χαϊκάλης για την κοινωνική ασφάλιση, Καμμένος αρχιστράτηγος ακόμα και για τις δασικές πυρκαγιές (μήπως το επίθετο του ...βάζει τις φωτιές), Βερναδάκης για τη δημόσια διοίκησης, Σκουρλέτης για την ...παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, Τσιρώνης για το περιβάλλον, Τέρενς Κουίκ για τον συντονισμό της αντιμετώπισης της διαφθοράς....
 
Ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μας δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η ανάγκη για βαθιά αλλαγή της χώρας θα κατέληγε να ανταγωνίζεται το Δελφινάριο...

00h-street-art-bariloche-arg-05-12

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ χαιρετίζουμε το άνοιγμα του πρωθυπουργού προς τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα με τη σύγκλιση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών. Το ΟΧΙ ήταν καθαρό και με μεγάλη διαφορά σε σχέση με το ΝΑΙ, κι εξασφαλίζει στον πρωθυπουργό αυτό που ζήτησε. Τώρα πρέπει να αποδείξει ο πρωθυπουργός ότι είναι σε θέση να πραγματοποιήσει όσα υποσχέθηκε και ότι το δημοψήφισμα δεν ήταν μια κίνηση που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερους κινδύνους κι αδιέξοδα.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείνουμε την δημιουργία ενός Φόρουμ με την συμμετοχή όχι μόνο πολιτικών κομμάτων αλλά και κοινωνικών κι επαγγελματικών φορέων με στόχο να συμφωνηθεί ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση που θα έχει ευρύτερη υποστήριξη στην κοινωνία. Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και θα αντιμετωπίζει όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και στη χρεοκοπία. Αυτό θα έπρεπε , βέβαια, να έχει γίνει από την αρχή της κρίσης.

Είχαμε καλέσει την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο δημοψήφισμα γιατί το ερώτημα ήταν ασαφές και μπορούσε το αποτέλεσμα να παρερμηνευτεί.  Ενώ στην Ελλάδα θεωρούμε ότι ενισχύει την διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ερμηνευτεί  εντελώς διαφορετικά από τις διάφορες πλευρές.

Οι "θεσμοί" δεν θα πρέπει να κάνουν το λάθος να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα ως «ναι στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη» ή να υιοθετήσουν στάση «τιμωρίας» της ελληνικής κυβέρνησης αλλά ως μια έκφραση απόγνωσης σημαντικού τμήματος της κοινωνίας και  μια ηχηρή επισήμανση ότι «δεν πάει όλο με αυτή την πολιτική». Δεν θα πρέπει να επιτραπεί στους οπαδούς του GREXIT να χρησιμοποιήσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για να απομονώσουν τη χώρα. Οι δυο πλευρές πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη δέσμευση για να καταλήξουν σε μια δίκαιη συμφωνία άμεσα που θα περιλαμβάνει όχι μόνο  μέτρα  δημοσιονομικής εξυγίανσης αλλά και:

- Συγκεκριμένα μέτρα για μείωση φτώχειας, αύξηση της απασχόλησης και αναζωογόνησης της οικονομίας

- Ένα χρηματο-οικονομικό πακέτο για επενδύσεις που θα εστιάζουν στην ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών, την αποτελεσματική χρήση ενέργειας και φυσικών πόρων, την παραγωγική - οικονομική και οικολογική καινοτομία  ώστε να αναζωογονηθεί η οικονομία και η απασχόληση, να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των πολιτών και να στραφεί το αναπτυξιακό μοντέλο προς πράσινη κατεύθυνση

- Αναδιάρθρωση του χρέους με πλήρη αξιοποίηση υπαρχόντων εργαλείων.

Στο εσωτερικό της χώρας πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για να εξαλειφθεί το κλίμα διχασμού και να αποφευχθεί κλίμα υπεροψίας. Να είναι στο μυαλό όλων ότι το 61% είναι επί συμμετοχής 62%, με 5% λευκό-άκυρο, και κατά συνέπεια το τελικό αποτέλεσμα του ΟΧΙ εκπροσωπεί ένα 36% του συνολικού εκλογικού σώματος και δεν είναι εν λευκώ εξουσιοδότηση της κυβέρνησης.  Η επόμενη μέρα πρέπει επιτέλους να βρει την ελληνική κοινωνία συμφιλιωμένη αλλά κι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει τις παθογένειές της και να δημιουργήσει τους όρους επαναπροσέγγισης με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός – μετά το μεγάλο ποσοστό του ΟΧΙ- οφείλει να αποδείξει τώρα ότι θα πετύχει όσα έλεγε εν όψει δημοψηφίσματος:

-  Καλύτερη συμφωνία μέσα  σε ελάχιστες μέρες, μια συμφωνία που δεν θα περιλαμβάνει μόνο μέτρα λιτότητας ή μόνο φορο-εισπρακτικά μέτρα αλλά θα αντιμετωπίσει και την επιπλέον ζημιά που προκλήθηκε, με δεδομένο ότι αν δεν υπάρξει άμεσα συμφωνία θα οδηγηθούμε σε οικονομική τραγωδία.

- Ψήφιση της συμφωνίας- εφόσον υπάρξει- μέσα στις επόμενες μέρες από τα εθνικά κοινοβούλια των 19 Κρατών Μελών (μέσα σε ένα δύσκολο κι εχθρικό περιβάλλον, όπου αυξάνεται η επιρροή όσων υποστηρίζουν ένα GRΕΧΙΤ σε Δανία, Φινλανδία, Γερμανία κα).

- Αποτροπή κάθε πιθανότητας εξόδου από την Ευρωζώνη ή την ΕΕ, κι επίλυση της κρίσης μέσα στην Ευρωζώνη.

- Άνοιγμα των τραπεζών την Τρίτη και διασφάλιση (όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός)  των καταθέσεων των πολιτών.

- Εγγύηση των μισθών και των συντάξεων των πολιτών τις επόμενες μέρες (όχι μόνο των συνταξιούχων) αλλά και δημιουργίας βιώσιμων θέσεων εργασίας.

images

Είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες θα αποφασίσουν σε ένα δημοψήφισμα έχοντας ο καθένας και η κάθε μία στο μυαλό του/της κάτι διαφορετικό. 

Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλοί που με το ΟΧΙ θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ, ενώ άλλοι θέλουν να "τιμωρήσουν" τους "δανειστές". Άλλοι πιστεύουν ότι το ερώτημα που έχει τεθεί αφορά καθαρά το θέμα του ΦΠΑ ή των συντάξεων. Υπάρχουν επίσης αυτοί που πιστεύουν ότι το ΟΧΙ τους θα "πείσει" τους δανειστές να κουρέψουν ή και να διαγράψουν το χρέος. Υπάρχουν επίσης κι αυτοί - κυρίως νέοι - που πιστεύουν ότι με το ΟΧΙ θα πλήξουν όλο το παλιό σύστημα, ενώ δεν λείπουν και αυτοί που θεωρούν ότι το ΟΧΙ θα μας κάνει περήφανους, θα ξαναζήσουμε το 1940 ή και το 1821. Το περίεργο είναι πάντως ότι σχεδόν κανένας οπαδός του ΟΧΙ δεν επηρεάζεται από το γεγονός ότι σε αυτό το στρατόπεδο ανήκουν και οι ακροδεξιοί και νεοναζί.

 

Με το ΝΑΙ πολλοί πιστεύουν ότι θα διασφαλίσουν την πορεία της χώρας εντός ευρωζώνης. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι με το ΝΑΙ θα αποτρέψουν τα χειρότερα και κυρίως την χρεοκοπία. Κάποιοι θέλουν να τιμωρήσουν με το ΝΑΙ τον Τσίπρα. Υπάρχουν αριστεροί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και επειδή τώρα νοιώθουν τύψεις θα ψηφίσουν ΝΑΙ ως έκφραση συγνώμης. Υπάρχουν και όσοι  - οι περισσότεροι- θα πουν από φόβο ΝΑΙ. Ένα μικρό ποσοστό - κυρίως ένα κίνημα που γεννιέται τις τελευταίες μέρες - πιστεύει ότι το ΝΑΙ θα δώσει ένα ισχυρό πλήγμα σε όλο το πολιτικό σύστημα και θα βάλει τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας, θα ανοίξει μια διαδικασία αυτοκάθαρσης και συνειδητοποίησης των λαθών όχι μόνο των πολιτικών αλλά και της κοινωνίας. 

Πάντως δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας που θα ψηφίσει ΝΑΙ πιστεύοντας ότι έτσι εκφράζει τη συμφωνία του με ένα σχέδιο που δεν υπάρχει ή με την περικοπή των συντάξεων ή την αύξηση του ΦΠΑ.

Βέβαια, το γεγονός ότι με το ΝΑΙ συντάσσεται ένα μεγάλο μέρος του παλιού πολιτικού συστήματος δημιουργεί τις τελευταίες ώρες ανακατατάξεις και πολλοί μετακινούνται προς το λευκό ή την αποχή. Μια μετακίνηση που μπορεί να επηρεάσει καθαριστικά την ισορροπία ΟΧΙ-ΝΑΙ

Αυτό που δεν είναι σαφές στους περισσότερους είναι ότι είτε με το ΟΧΙ είτε με το ΝΑΙ, η χώρα θα αντιμετωπίσει μεγάλο πόνο και χάος, γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την διαχείριση της κρίσης που θα βαθύνει έτσι κι αλλιώς σε οικονομικό, τραπεζικό, κοινωνικό επίπεδο. 

 

Οι επιπτώσεις θα είναι πιο βαριές επειδή η κοινωνία έχει διχαστεί και πολωθεί χωρίς να έχει κατανοήσει τι χωρίζει τα δυο "στρατόπεδα" αλλά και γιατί συνολικά δεν έχουμε κατανοήσει που πάμε πλέον ως χώρα είτε βγει ΝΑΙ είτε ΟΧΙ. Η ένταση και η διάρκεια της κρίσης μέσα στην κρίση θα διαφέρει πάντως ανάλογα με την επικράτηση του ΟΧΙ ή του ΝΑΙ και των ποσοστών που θα συγκεντρώσουν.

Εκτός από τα δύο στρατόπεδα, υπάρχει και ένα τρίτο "στρατόπεδο", όσων θέλουν να ανατρέψουν όλο το παλιό σύστημα αλλά και όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και στη χρεοκοπία. Μόνο που αυτό έχει τριχοτομηθεί: υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι η αλλαγή της χώρας προϋποθέτει το ΟΧΙ. Υπάρχουν αυτοί που αηδιασμένοι από την κυβέρνηση με τον τρόπο που πολιτεύεται και με τον εκβιασμό που επιβάλει με ένα δημοψήφισμα παλινωδία δεν θα πάνε να ψηφίσουν ή θα ψηφίσουν λευκό. Και υπάρχει και το τρίτο τμήμα αυτού του ¨στρατοπέδου" που θα ψηφίσει με πολύ δυσκολία ΝΑΙ αλλά με ξεκάθαρη άποψη ότι το δικό τους ΝΑΙ είναι πολύ διαφορετικό από το ΝΑΙ όσων θα το κάνουν από φόβο ή από επιθυμία να επιστρέψουμε στο παλιό. 

Ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τριχοτόμηση αυτού του διακριτού ρεύματος μέσα στην κοινωνία, μειοψηφικού σε κάθε περίπτωση. Θα μπορούσε να είναι όλο σύμμαχος της, τώρα τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του είναι αντίπαλός της και θέλει πλέον να απαλλαγεί και από αυτήν την τυχοδιωκτική κυβέρνηση. 

Η ελπίδα, λοιπόν, θα υπάρξει μόνο αν αυτό το τριχοτομημένο "στρατόπεδο" αποτελέσει στο άμεσο μέλλον μια νέα, διακριτή πολιτική οντότητα που θα πρωταγωνιστήσει την επόμενη μέρα, μετά την επερχόμενη διάλυση της χώρας. Θα πρωταγωνιστήσει όχι για τις καρέκλες (ήδη πολλοί στριμώχνονται για να τις καταλάβουν) αλλά γιατί θα έχει ως επιδίωξη να επαναφέρει τη χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά, να προωθήσει από τα κάτω, από τη βάση, τις αλλαγές που απαιτούνται για μια οικονομική, κοινωνική, οικολογική βιωσιμότητα της χώρας. 

Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μοναχικές πορείες, ιδιώτευση ή βόλεμα σε μικρο-οικόπεδα…