δημοκρατία

01 Σεπτεμβρίου 2016

Ποιος είναι ο στόχος της τουρκικής εισβολής; Rojava ή ISIS;

 
Είναι ο στόχος της Τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης στην Jarablus οι δυνάμεις του ISIS ή αντιθέτως οι δυνάμεις που είναι οι μόνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν πραγματικά το ISIS; Ο χάρτης είναι αποκαλυπτικός. Μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί η Τουρκία επιτίθεται στην περιοχή Jarablus. Στην πραγματικότητα επιδιώκει να πλήξει όχι το ISIS αλλά ακριβώς τις δυνάμεις που μάχονται αποτελεσματικά τους φανατικούς του ISIS. 
 
Ο έλεγχος της Jarablus που είναι μια κομβική περιοχή από τους Κούρδους και τους Άραβες θα μπορούσε να είναι η αφετηρία για πλήρη απομόνωση του ISIS από την Τουρκία και τη δυνατότητα προμηθειών εφοδίων μέσω διαφόρων δικτύων. Οι κουρδικές κι αραβικές δυνάμεις ελέγχουν πλέον το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων της Συρίας με την Τουρκία και έχουν περιορίσει δραστικά τις δυνάμεις του ISIS. O Τουρκικός στρατός υποτίθεται ότι επιτέθηκε στις δυνάμεις του ISIS στην περιοχή Jarablus. Οι δυνάμεις του ISIS φαίνεται, όμως, ότι αποχώρησαν χωρίς να ρίξουν έστω μια σφαίρα και στην περιοχή αναπτύχθηκαν δυνάμεις που είναι παράρτημα της Αλ Κάιντα και άλλων ακραίων. Όπως μπορεί να διαπιστώσει εύκολα κάποιος, μελετώντας τον χάρτη, οι τουρκικές δυνάμεις ανακόπτουν την προέλαση των Κούρδων και των Αράβων που είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει τους φανατικούς του ISIS. 
 
Η κύρια επίθεση των τουρκικών δυνάμεων, σύμφωνα με καταγγελίες, στράφηκε τελικά εναντίον των Κούρδων που μαζί με τους άραβες έχουν καταφέρει σημαντικές νίκες εναντίον των δυνάμεων του ISIS και προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια ελεγχόμενη ζώνη κατά μήκος των συνόρων Συρίας - Τουρκίας που να αποστερήσει το ΙSIS από την τροφοδοσία του μέσω Τουρκίας.

Η περιοχή που πλήττουν οι τουρκικές δυνάμεις είναι η δημοκρατική περιοχή της Rojava, όπου αναπτύσσεται ένα πολύ ενδιαφέρον δημοκρατικό πείραμα ειρηνικής συνύπαρξης όλων των εθνοτήτων μέσω μιας ομοσπονδίας / συνομοσπονδίας (Ασσύριοι, Σύριοι, Αρμένιοι, Άραβες, Τουρκμένοι, Τσετσένοι) και των πεποιθήσεων/θρησκειών (μουσουλμάνοι, χριστιανοί, Yezidis, Αλεβίτες) αλλά και ισοτιμίας ανδρών και γυναικών (σε όλες τις θέσεις ευθύνης υπάρχει επικεφαλής πάντα μια γυναίκα και ένας άνδρας) αλλά και οικολογικών αναζητήσεων. 
 
Οι Κούρδοι σε αυτές τις περιοχές έχουν εγκαταλείψει μια εθνικιστική προσέγγιση για δημιουργία κουρδικού (καθαρά) κράτους και μιλάνε πλέον για μια δημοκρατική, οικολογική, ομοσπονδιακή συμμετοχική αυτοδιοίκηση περιφερειών όπου συμμετέχουν όλοι. Μάλιστα αυτό προβάλλεται ως υπόδειγμα για μια δημοκρατική Συρία (αλλά και Τουρκία).
 
Ο Συνταγματικός Χάρτης των καντονιών της Rojava (The Constitution of the Rojava Cantons) εκφράζει ένα σύγχρονο, ομοσπονδιακό μοντέλο καντονιών με σημαντικά στοιχεία δημοκρατίας, συμμετοχής, ελευθερίας, σεβασμού των δικαιωμάτων. Το άρθρο 42 προνοεί για ένα οικονομικό σύστημα που προωθεί το γενικό καλό και εγγυάται τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων (The economic system in the provinces shall be directed at providing general welfare and in particular granting funding to science and technology. It shall be aimed at guaranteeing the daily needs of people and to ensure a dignified life. Monopoly is prohibited by law. Labor rights and sustainable development are guaranteed).Οι αυτόνομες περιοχές εξασφαλίσουν τα δικαιώματα όλων των πολιτών, και οι αυτόνομες περιοχές δεν επεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών και επιδιώκουν την ειρηνική επίλυση των διαφορών μαζί τους (άρθρο 10). Το ομοσπονδιακό μοντέλο των καντονιών προτείνεται ως το δημοκρατικό μοντέλο για τη Συρία (άρθρο 12). Το άρθρο 13 προβλέπει διαχωρισμό των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική). Με το άρθρο 17 διασφαλίζονται τα δικαιώματα των νέων να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Χαρακτηριστικά, τα δικαίωματα των αντιρρησιών συνείδησης αναγνωρίζονται επίσημα, παρά το γεγονός ότι διεξάγεται ένας αιματηρός πόλεμος στην περιοχή, στο πλαίσιο του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως προβλέπει γενικότερα το άρθρο 20 (The Charter holds as inviolable the fundamental rights and freedoms set out in international human rights treaties, conventions and declarations).Με τα άρθρα 21 και 22 ενσωματώνονται οι διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα (άρθρο 21: The Charter incorporates the Universal Declaration of Human Rights, the International Covenant on Civil and Political Rights, the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, as well as other internationally recognized human rights conventions). (Article 22: All international rights and responsibilities pertaining civil, political, cultural, social and economical rights are guaranteed). Ενώ με το άρθρο 23 προβλέπεται η διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και του δικαιώματος να ζει κάποιος σε υγιές περιβάλλον που βασίζεται στην οικολογική ισορροπία. (Article 23 a – Everyone has the right to express their ethnic, cultural, linguistic and gender rights b – Everyone has the right to live in a healthy environment, based on ecology balance). Τα άρθρα 24 και 25 προνοούν για τα δικαιώματα των γυναικών και την εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος τους (Article 28: Men and women are equal in the eyes of the law. The Charter guarantees the effective realization of equality of women and mandates public institutions to work towards the elimination of gender discrimination) καθώς και για τα δικαιώματα των παιδιών ( Article 29: The Charter guarantees the rights of the child. In particular children shall not suffer economic exploitation, child labor, torture or cruel, inhuman or degrading treatment or punishment, and shall not be married before attaining the age of majority). Στο θέμα της πολιτικής δημοκρατίας προβλέπεται ανώτατο όριο δύο θητειών για τα μέλη της Νομοθετικής Συνέλευσης (άρθρο 48), ενώ προβλέπεται ποσόστωση 40% κατ' ελάχιστον για κάθε φύλο καθώς και εκπροσώπηση των νέων στις εκλογικές λίστες (άρθρο 47). Το άρθρο 31 διακηρύσσει την ανεξιθρησκεία και την θρησκευτική ελευθερία (Article 31 Everyone has the right to freedom of worship, to practice one’s own religion either individually or in association with others. No one shall be subjected to persecution on the grounds of their religious beliefs). Η θανατική ποινή αποκλείεται, ενώ διασφαλίζεται η ελευθερία έκφρασης, η ελευθερία της συνεργασίας, του συνεταιρισμού, της συμμετοχής σε διαμαρτυρίες, απεργίες, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις. Η ελευθερία της πληροφόρησης και της επικοινωνίας ιδεών προστατεύεται από το Σύνταγμα (article 33:everyone has the freedom to obtain, receive and circulate information and to communicate ideas, opinions and emotions, whether orally, in writing, in pictorial representations, or in any other way). 
 
Στην πραγματικότητα είναι, δηλαδή, μια διαμάχη από την μία των δυνάμεων που υποστηρίζουν μια δημοκρατική, πλουραλιστική προοπτική για την περιοχή με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με επιρροές από την οικολογική και κοινωνική σκέψη, ένα νέο οικονομικό μοντέλο για τους πολλούς, που εκφράζεται σήμερα ως πείραμα στην Rojava και από την άλλη των φανατικών του ISIS που εκφράζουν ένα ολοκληρωτικό μοντέλο που δεν σέβεται την διαφορετικότητα, την γυναίκα, την δημοκρατία, την ανθρώπινη ζωή, τα δικαιώματα αλλά στηρίζουν με την "οικονομία του πολέμου" και το κοινωνικό "στατους των μαρτύρων" μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας του Ιράκ που δεν διαθέτει πλέον άλλα μέσα επιβίωσης.

 
Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και οι ΗΠΑ δεν πρέπει να κλείνουν τα μάτια στην προσπάθεια εξαφάνισης του πειράματος της Rojava με αντάλλαγμα "να κρατάει η Τουρκία τους πρόσφυγες στα εδάφη της". Η δημοκρατία στην περιοχή είναι η μόνη προοπτική για να καταλαγιάσουν τα πάθη και τα μίση και να μπορέσει να επιστρέψει κάποτε ένας αριθμός προσφύγων στα (γκρεμισμένα) σπίτια τους και να δημιουργήσουν μια νέα Συρία.
 
Πρέπει να πιέσουμε τις κυβερνήσεις της Δύσης να στηρίξουν το πείραμα στην Rojava που θα μπορούσε να φιλοξενήσει τους πρόσφυγες, όπως έκανε πριν την επίθεση του ISIS στο Κομπάνι, όταν χιλιάδες σύριοι πρόσφυγες είχαν βρει ασφαλές καταφύγιο εκεί. Η ΕΕ θα πρέπει να δώσει βοήθεια στην περιοχή ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να επιστρέψουν όχι μόνο οι κουρδικές κοινότητες αλλά και άλλες κοινότητες και σύριοι από άλλες περιοχές στην Rojava και ξεκινώντας από εκεί να ξαναχτιστεί μια δημοκρατική και πλουραλιστική Συρία

Αυταρχισμός και στέρηση ελευθερίας του Τύπου στην Τουρκία: Πείτε στον Ερντογάν "αρκετά πια"

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουμε την ανησυχία μας για την συνεχιζόμενη επίθεση του προέδρου Ερντογάν ενάντια στην ελευθερία του τύπου και στα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία.

Μετά την καταστολή της απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία ακολούθησε ένα πογκρόμ διώξεων που στρέφεται εναντίον «δικαίων» και «αδίκων». Πάνω από 60.000 άτομα έχουν ήδη διωχθεί, απολυθεί ή βρίσκονται ήδη υπό κράτηση. Μεταξύ αυτών που διώκονται περιλαμβάνονται πολλοί δικαστές, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί και αστυνομικοί.

Στις 27 Ιουλίου, η κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα με το οποίο κλείσανε 131 δημοσιογραφικά μέσα, στα οποία περιλαμβάνονται:

45 εφημερίδες, μεταξύ των οποίων οι εφημερίδες εθνικής εμβέλειας Zaman καθώς και η αγγλόφωνη έκδοσή της Today's Zaman, και οι ημερήσιες εφημερίδες (αντιπολιτευόμενες) Taraf, Bugun, Meydan
3 Ειδησεογραφικά Πρακτορεία, μεταξύ των οποίων το Cihan, ένα από τα μεγαλύτερα Πρακτορεία Ειδήσεων στην Τουρκία
16 τηλεοπτικοί σταθμοί, μεταξύ των οποίων οι Kanalturk, Samanyolu, Samanyolu News, Bugun TV, καθώς και το κανάλι Yumurcak που έχει παιδικές εκπομπές!
23 ραδιοφωνικοί σταθμοί, μεταξύ των οποίων οι Aktuel, Burc, Dunya
15 περιοδικά, μεταξύ των οποίων τα Aksiyon, Sizinti, Nokta
29 εκδοτικοί οίκοι

Μάλιστα οι εφημερίδες Zaman και η αγγλόφωνη έκδοσή της Today’s Zaman, καθώς και το Πρακτορείο Ειδήσεων Cihan βρίσκονταν ήδη υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης.

Στις 25 Ιουλίου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για 42 δημοσιογράφους, ενώ στις 27 Ιουλίου ένταλμα για 47 πρώην εργαζομένους στη Zaman. Μεταξύ των δημοσιογράφων που έχουν προφυλακιστεί ήδη περιλαμβάνεται και η Ναζλί Ιλιτζάκ, πρώην βουλευτής - το 2013 είχε απολυθεί από τη φιλοκυβερνητική εφημερίδα Sabah επειδή είχε ασχοληθεί με υπουργούς του Ερντογάν που εμπλέκονταν σε σκάνδαλο διαφθοράς.

Η Διεθνή Αμνηστία μιλάει και για περιστατικά βασανιστηρίων, μεταξύ άλλων για κρατήσεις κρατουμένων σε επώδυνες στάσεις σώματος μέχρι και για 48 ώρες σε κρατητήρια της τουρκικής αστυνομίας στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη κρατούν, στέρηση τροφής, νερού και ιατρικής φροντίδας, ενώ κρατούμενοι καταγγέλλουν ότι κακοποιούνται λεκτικά και απειλούνται. Μερικοί έχουν υποστεί σοβαρούς ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού.

Κλείσιμο ή έλεγχο σε ΜΜΕ είχε επιβάλει το καθεστώς Ερντογάν ήδη πριν την απόπειρα πραξικοπήματος. Όμως η παραβίαση της ελευθερίας του τύπου πήρε άλλες διαστάσεις αμέσως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Ήδη πριν από αυτή, η Τουρκία είχε μια από τις χειρότερες επιδόσεις σε θέματα ελευθερίας του τύπου, ενώ διακρίνονταν για τον πολύ μεγάλο αριθμό – έναν από τους πιο υψηλούς σε παγκόσμιο επίπεδο - φυλακισμένων δημοσιογράφων. Στον Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου (Press Freedom Index) των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders) η Τουρκία βρίσκονταν στην 151 χειρότερη θέση, σε σύνολο 180 χωρών. Είναι φανερό ότι θα σπάσει κάθε ρεκόρ το 2016, ξεπερνώντας χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Κίνα, που είναι γνωστές για την καταπάτηση της ελευθερίας του τύπου. Τα χέρια του καθεστώτος είναι ελεύθερα, αφού η Τουρκία ανέστειλε την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ανοίγοντας το δρόμο για μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα.

Διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, ο Οργανισμός για τη Συνεργασία και την Ασφάλεια στην Ευρώπη αλλά και οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στις μαζικές διώξεις και την καταπάτηση των δικαιωμάτων, ενώ η αντίδραση της ΕΕ στο θέμα είναι πολύ χαλαρή (λόγω της μεγάλης εξάρτησης της ευρωπαϊκής πολιτικής για το προσφυγικό από τις διαθέσεις του Ερντογάν). Πρέπει οι διεθνείς φορείς να συνεχίσουν την πίεση, ενώ και η ΕΕ πρέπει να αναλάβει ενεργό ρόλο ώστε να σταματήσει η πραξικοπηματική αντιμετώπιση των Μέσων Ενημέρωσης στην Τουρκία και να απελευθερωθούν οι δημοσιογράφοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι καθηγητές και γενικότερα όσοι κρατούνται χωρίς αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία για εμπλοκή τους στην απόπειρα πραξικοπήματος. Η κατάλυση της δημοκρατίας είτε γίνεται με τανκς είτε με κλείσιμο των ΜΜΕ και επιβολή ελέγχου στην ενημέρωση δεν διαφέρουν πολύ.

Προτείνουμε να συμμετάσχετε στις καμπάνιες:

Διεθνής Αμνηστία: Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες δεν μπορούν να καταργηθούν https://www.amnesty.gr/action/petitions/20385/toyrkia-dikaiomata-kataktimena-me-skliroys-agones-den-mporoyn-na-katargithoyn

WeMoveEU: ΕΕ-Πείτε στον Ερντογάν «αρκετά» https://act.wemove.eu/campaigns/turkey

ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Η δημοκρατία μας χρειάζεται βαθιά ανανέωση

democr1

Με αφορμή τα 42 χρόνια από την μεταπολίτευση, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καλούν σε ένα ουσιαστικό διάλογο κοινωνικούς φορείς, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών αλλά και τους πολίτες γενικότερα για τοπώς θα ενισχύσουμε τη δημοκρατία και τη συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση και τη λήψη των σημαντικών πολιτικών αποφάσεων, πως θα είναι η διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος από μόνη της ένα μάθημα δημοκρατίας, πώς θα σπάσουμε το μονοπώλιο διαμόρφωσης των πολιτικών μόνο από τα κόμματα και πώς θα κάνουμε το πολιτικό σύστημα πιο υπεύθυνο και δημοκρατικό.

Στις 24 Ιουλίου 1974 η χούντα καταρρέει και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αποδέχεται την μεταπολίτευση,υπό το βάρος της κυπριακής καταστροφής(πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου και έναρξη επιχειρήσεων από την τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στην Κύπρο, με εμφανή τα σημάδια του τυχοδιωκτισμού και της διάλυσης στο στρατό και στο κράτος).

Η δημοκρατία αυτά τα 42 χρόνιαπέρασε από δοκιμασίες, είχε καλές αλλά και πολλές κακές στιγμές. Σήμερα 42 χρόνια μετά την ιστορική μεταπολίτευση είναι ηώρα ενός απολογισμού αλλά κυρίως μιας νέας ώθησης της δημοκρατίας. Σε αυτά τα 42 χρόνια μετά τη χούντα, έγιναν πολλά προς την κατεύθυνση της δημοκρατικής διακυβέρνησης (σύνταγμα, νομιμοποίηση κομμάτων, συνδικαλισμός, λειτουργία Βουλής, εκλογές). Συνέβησαν, όμως, και πολλά που έπληξαν την ίδια την δημοκρατία (κομματοκρατία, πελατειακό σύστημα, απουσία εμπεδωμένων θεσμών και κουλτούρας δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα, ρητορική μίσους, στοχοποίηση της διαφορετικής άποψης, αυταρχικές ηγεσίες, ανοχή διαφθοράς μέσω της διάχυσής της) μετατρέποντας συχνά την δημοκρατική διαδικασία σε προσχηματική πράξη.

Ένας διαδεδομένος μύθος που προωθούν οι εχθροί της δημοκρατίας, μεταξύ των οποίων όσοι ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας, ακροδεξιοί, Χρυσαυγίτες, λαμόγια και διεφθαρμένοι αξιωματούχοι, είναι ότι «στη χρεοκοπία μας οδήγησε η πολύ δημοκρατία». Και προτείνουν διάφορους σωτήρες, περιορίζοντας τον ρόλο των πολιτών σε αυτό των χειροκροτητών ή των οργισμένων και φανατικών που ακολουθούν τυφλά τον «αρχηγό». Διαστρεβλώνουν το γεγονός ότιστη χρεοκοπία της χώρας οδήγησε η απουσία κουλτούρας και θεσμών ουσιαστικής και συμμετοχικής δημοκρατίας στην καθημερινότητα, στο κοινοβούλιο και στους άλλους θεσμούς, στους χώρους εργασίας, στην οικονομία και στην κοινωνία. Αδιαφορία συναντούσαν όσοι κι όσες προειδοποιούσαν και επισήμαιναν ότι οδηγούμαστε στην κρίση, όσοι κι όσες πρότειναν ένα διαφορετικό, λιγότερο πελατειακό και καταναλωτικό μοντέλο. Υπερψηφίζονταν τα κόμματα που υπόσχονταν «λαγούς με πετραχήλια», ενώ αντιμετώπιζαν την ειρωνεία ή την απαξίωση όσοι κι όσες μιλούσαν για τον δύσκολο δρόμο των αλλαγών με δικαιοσύνη και λογική, όσοι κι όσες ασκούσαν κριτική για επιλογές όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο υπερ-καταλωτισμός, το πελατειακό σύστημα, η απαξίωση της δημοκρατίας, η απουσία διαφάνειας κι ελέγχου στους συνεταιρισμούς, στους Δήμους, στην κυβέρνηση.

Δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια που ζούμε την βαθιά και πολύπλευρη κρίση δεν καταφέραμε ως κοινωνία, θεσμοί και πολιτικό σύστημανα προχωρήσουμε σε αυτογνωσία κι αυτοκριτική, δεν αγγίξαμε τις πληγές, δεν ανοίξαμε ουσιαστική συζήτηση για το τι μας οδήγησε στην χρεοκοπία, τι θα πρέπει να αλλάξει στο πολιτικό σύστημα και στη δημοκρατία μας, πώς θα αλλάξουμε ώστε να οδηγηθούμε σε μια νέα εποχή.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείνουμε μια σειρά αλλαγών:

· Στο πολιτικό σύστημα και στον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων. Τα κόμματα από μηχανισμοί εξουσίας και ιδιοτελών συμφερόντων όπως έχουν σήμερα καταλήξει, πρέπει να εξελιχθούν σε θεσμούς ενίσχυσης της δημοκρατίας, του πολιτικού διαλόγου, με εγγυημένη την εσωκομματική δημοκρατία. Είναι πλήρως αντιδημοκρατικό να διαγράφουν οι αρχηγοί των κομμάτων στελέχη ή βουλευτές επειδή εκφράζουν διαφορετικές απόψεις σε κάποιο θέμα.. Αντί να αλλάζουν τα κόμματα τις θέσεις τους με τρόπο που δείχνει καιροσκοπισμό και προχειρότητα, πρέπει να διαμορφώνουν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες δεσμευτικά προγράμματα τα οποία εφαρμόζουν είτε από θέσης κυβερνητικές είτε από θέσεις αντιπολίτευσης

· Στην ενίσχυση του ρόλου του κοινοβουλίου αλλά και των βουλευτών, με σεβασμό στην ανεξαρτησία γνώμης και τη δυνατότητα άσκησης ελεγκτικού και νομοθετικού ρόλου. Πρέπει να καταργηθεί η δυνατότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να προωθεί σημαντικές πολιτικές επιλογές με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με πολυνομοσχέδιο που περιλαμβάνουν ετερόκλιτες και άσχετες ρυθμίσεις και διατάξεις. Θα πρέπει επίσης να περιοριστεί δραστικά η δυνατότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να προωθεί με την διαδικασία του επείγοντος σοβαρές νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες απαιτούν ουσιαστικό διάλογο και σε βάθος ανάλυση. Θα πρέπει επίσης να απαγορευτεί η εξουσία που έχουν σήμερα οι ηγεσίες των κομμάτων να διαγράφουν βουλευτές γιατί εξέφρασαν ή ψήφισαν διαφορετικά, κάτι που αντιβαίνει στην αρχή της ανεξαρτησίας γνώμης των βουλευτών.

· Στο σπάσιμο του μονοπωλίου διαμόρφωσης και λήψης αποφάσεων και πολιτικών που επηρεάζουν σοβαρά τη ζωή μας που σήμερα αναγνωρίζεται αποκλειστικά στα κόμματα. Και με κατοχύρωση στο Σύνταγμα, πρέπει να αναγνωριστεί ο ρόλος και η δυνατότητα των πολιτών να συμμετέχουν ουσιαστικά και όχι προσχηματικά στην διαμόρφωση των πολιτικών αποφάσεων μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες αλλά και με την υιοθέτηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών, στη βάση της αντίστοιχης Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών, της δυνατότητας των πολιτών (με βάση ένα αριθμό υπογραφών) να φέρνουν προς συζήτηση στο κοινοβούλιο ή να θέτουν σε δημοψήφισμα νομοθετικές προτάσεις ή να έχουν την δυνατότητα να απορρίπτουν νόμο.

· Στην ενίσχυση της δημοκρατίας και της συμμετοχικής διακυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος. Η ίδια η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος δεν πρέπει να είναι υπόθεση μόνο των κομμάτων, των νομικών, των συνταγματολόγων και της Βουλής, να γίνει μια καινοτόμος και συμμετοχική διαδικασία, ώστε να συμμετάσχουν πλήρως και ουσιαστικά οι πολίτες και η κοινωνία των πολιτών. Παραδείγματα για το πώς μπορεί να γίνει αυτό υπάρχουν πολλά. Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να περιοριστεί σε κυβερνητικές ή αντικυβερνητικές τρίπλες. Θα πρέπει να είναι μια διαδικασία ουσιαστικού πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου και το τελικό αποτέλεσμα να τεθεί προς ψήφιση όχι μόνο στο Κοινοβούλιο αλλά και σε δημοψήφισμα που θα τηρεί όμως τις προδιαγραφές και τις προϋποθέσεις που προδιαγράφουν ένα τόσο σοβαρό θέμα.

· Η ενίσχυση των δημοψηφισμάτων σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο και η πραγματοποίησή τους με τρόπο που δεν απαξιώνει τον σοβαρό αυτό θεσμό, αλλά και ο δεσμευτικός χαρακτήρας τους πρέπει να είναι μέρος ενός πιο συμμετοχικού δημοκρατικού συστήματος, που δίνει την δυνατότητα αλλά και εκπαιδεύει τους πολίτες στην διαμόρφωση των αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή μας. Θα αφαιρέσει, έτσι, το επιχείρημα που κυριαρχεί σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας ότι τα κόμματα αποφασίζουν μόνα τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις διαθέσεις των πολιτών. Όμως και οι πολίτες θα αναλαμβάνουν πλήρως τις συνέπειες των επιλογών τους και δεν θα κρύβονται πίσω από τις αστοχίες των πολιτών ή θα έχουν την δικαιολογία ότι δεν τους ρωτάει κανείς.

Είναι η ώρα μιας νέας αναγέννησης της δημοκρατίας στο τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.