Η Κυριακάτικη βόλτα μας με τους φιλοξενούμενους στο WELCOMMON πρόσφυγες είχε προορισμό σήμερα το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.  Στην εκδρομή συμμετείχαν 40 άτομα από τα συνολικά 163 σήμερα, με τα παιδιά να είναι το 80%.

Από το χώρο μας, ανηφορίσαμε όλοι μαζί την Ακαδημίας  και φτάσαμε στην αφετηρία του λεωφορείου Β2. Το λεωφορείο γέμισε από εμάς. Μόλις αντίκρισαν το πάρκο, ενθουσιάστηκαν όλοι. Βόλτα, πανοραμική θέα από ψηλά, ποδόσφαιρο, φωτογραφίες, παρατηρήσεις, όλα τα είχε η σημερινή μας βόλτα.

Η μέρα ήταν κρύα αλλά ηλιόλουστη και αυτό έκανε τη βόλτα μας ωραία. Η θέα από ψηλά ήταν υπέροχη. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν από τη λίμνη και τα σκάφη του Ναυτικού Ομίλου που υπάρχουν μέσα στο πάρκο και ήθελαν όλα να μπουν μέσα σε αυτά και να κάνουν βόλτα.  Δυστυχώς, δεν είχαμε κάνει από πριν την σχετική εγγραφή, μια και δεν ξέραμε τι μνήμες είχαν από το ταξίδι τους με τη βάρκα που τους έφερε από τα παράλια της Τουρκίας στα νησιά μας. Νομίζαμε ότι μπορεί να κρατούσαν την τραυματική εμπειρία από τη θάλασσα και τις βάρκες (κάποια από αυτά όπως μας έχουν πει ταξίδεψαν με άσχημο καιρό αλλά σε κάθε περίπτωση στοιβαγμένα μέσα στη βάρκα). Το αντίθετο, όμως έδειξε η σημερινή μας βόλτα, όλα ήθελαν να κάνουν βαρκάδα και μπάνιο!!!

Τώρα θα σχεδιάσουμε την επόμενη φορά να συμμετάσχουν τα παιδιά σε κάποια ξενάγηση ή δραστηριότητα, αφού και το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του για μια παρόμοια συνεργασία. Μουσεία, όπως το Κυκλαδικής Τέχνης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έχουν επίσης εκφράσει την επιθυμία τους για συνεργασία και κοινά προγράμματα.

Τα παιδιά – περίπου 80-95 σε σύνολο φιλοξενούμενων στο WELCOMMON 160-170 προσφύγων – συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες με πολύ ενθουσιασμό. Δεν είναι να απορεί κανείς που ορισμένα παιδιά έχουν επισκεφθεί την Ακρόπολη με δική μας συνοδεία ή όχι 3 φορές μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες. Εντυπωσιακό επίσης το γεγονός ότι όπως μας είπε ένας από τους εφήβους, ο Άλι, έχει επισκεφθεί πολλές φορές τον Εθνικό Κήπο ακόμα και την περίοδο που έμενε στο καμπ του Σκαραμαγκά, πριν έρθει με την μητέρα και τα αδέλφιά του στο WELCOMMON. Η κοινωνική ένταξη δεν σημαίνει μόνο μαθήματα γλώσσας σε μια αίθουσα, μπορεί να έχει πολύ ευρύτερη διάσταση. και εμείς προσπαθούμε να εφαρμόζουμε πιο καινοτόμες μεθόδους.  Ακόμα και μέσα στο λεωφορείο μπορεί να κάνεις μαθήματα γλώσσας ή αριθμητικής. Αλλά και να μαθαίνεις τον άλλο. Χαρακτηριστικό το περιστατικό με μια κυρία που είχε ενθουσιαστεί με τα παιδιά και είπε φωναχτά: τα παιδιά είναι μια χαρά. Τα παιδιά κάπως ξαφνιάστηκαν μια και η λέξη χαρά στα αραβικά ακούγεται κάπως σαν "σκ...". Έπρεπε να τους εξηγήσουμε ότι σημαίνει κάτι καλό και όχι κάτι ...κακό

Είναι μεγάλη η χαρά μας που βλέπουμε πόσο έχουν αλλάξει τα παιδιά, μέσα από την φιλοξενία και τις δράσεις μας, μια και επιστρέφουν σταδιακά σε μια κανονική παιδική ζωή, παρά το γεγονός ότι είναι παιδιά του πολέμου, παιδιά που ξέφυγαν - τυχερά αυτά - έστω και με μεγάλη ταλαιπωρία από τον πόλεμο και τη βία. Επιστρέφουν σε μια κάποια κανονική παιδική ζωή, παρά, το γεγονός ότι βρίσκονται σε αναμονή, περιμένοντας - τα περισσότερα  με τον ένα γονιό εδώ- να αναχωρήσουν και να συναντήσουν σε κάποια άλλη χώρα τον άλλο γονιό τους (πατέρα ή μητέρα) που κατάφερε να πάει εκεί πέρα όταν ακόμα τα σύνορα ήταν ανοικτά. Και ας είναι παράλογο να περιμένουν την επανένωση της οικογένειας πάνω από ένα χρόνο…

Η επίθεση στο σχολείο του Περάματος, πρόσφατα, με αφορμή την εγγραφή παιδιών προσφύγων ή πριν από μερικές μέρες σε χώρο προσωρινής φιλοξενίας που είχε νοικιάσει η ανθρωπιστική οργάνωση της καθολικής εκκλησίας Caritas, στα Σεπόλια, είναι έκφραση αδικαιολόγητου φόβου μαζί με άγνοια, μείγμα που οδηγεί σε ρατσισμό, αν δεν κατευθύνεται ξεκάθαρα από ρατσιστικά κίνητρα.

Το πιο μεγάλο λάθος που μπορεί να κάνει μια κοινωνία είναι να αφήνει τα παιδιά, όποια παιδιά, εκτός εκπαιδευτικού συστήματος. Πολύ περισσότερα αν δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβασή τους στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Χαμένες γενιές; 

Τα παιδιά πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες πρόσβασης στην τυπική αλλά ακόμα και στην μη τυπική εκπαίδευση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ένα 50% των παιδιών προσφύγων ηλικίας 6-12 χρόνων δεν παρακολουθεί μαθήματα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όταν το αντίστοιχο ποσοστό σε παγκόσμιο επίπεδο για τα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι κατά μέσον όρο κάτω από 10%.  Από τα παιδιά πρόσφυγες ηλικίας γυμνασίου, μόνο το 22% μπορεί να παρακολουθεί μαθήματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν το αντίστοιχο ποσοστό κατά μέσον όρο σε παγκόσμιο επίπεδο είναι 84%. Στην ανώτατη εκπαίδευση έχει πρόσβαση μόλις το 1% των προσφύγων, σε σύγκριση με το 34% σε παγκόσμιο επίπεδο.  Τα νούμερα αυτά είναι συγκλονιστικά αν σκεφτούμε ότι σήμερα οι πρόσφυγες ξεπερνάνε τα 65.000.000. Πώς είναι δυνατόν να μείνουν όλες αυτές οι γενιές εκτός εκπαίδευσης;

Τα παιδιά του πολέμου

Τα παιδιά πρόσφυγες έχουν ζήσει δραματικές στιγμές, είτε στον πόλεμο είτε και στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον πόλεμο: στρατόπεδα προσφύγων, επικίνδυνο ταξίδι, σκηνές, κίνδυνοι, εκμετάλλευση… Στο WELCOMMON, τον χώρο προσωρινής υποδοχής και κοινωνικής ένταξης προσφύγων το ζούμε, το διαπιστώνουμε με την καθημερινή επικοινωνία μας με τα παιδιά πρόσφυγες και τις οικογένειές τους που φιλοξενούμε. Είναι παιδιά που για ένα, δύο ή και πέντε χρόνια είναι εκτός εκπαιδευτικού συστήματος αλλά κι έχουν ζήσει δραματικές ή έστω δύσκολες καταστάσεις.

Ο Αλί για παράδειγμα, ένας έφηβος που έχει έρθει από την πρώτη μέρα που ξεκινήσαμε τη φιλοξενία στο WELcommon, στις 12 Οκτωβρίου, έχει 3 χρόνια εκτός πραγματικού σχολείου. Η οικογένεια του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Συρία λόγω του πολέμου. Ο πατέρας και η μητέρα του είχαν ζώα και πουλούσαν γάλα και γιαούρτι στην αγορά του χωριού τους. Εξαναγκάστηκαν να πουλήσουν την περιουσία τους και να εγκατασταθούν για λίγο στην Ιορδανία. Η ζωή εκεί δεν ήταν εύκολη, πολύ περισσότερο για τα παιδιά που αντιμετωπίζονταν με καχυποψία, αν όχι με εχθρικότητα.

Ο Αλί αποφάσισε κάποια στιγμή να επιστρέψει στο χωριό και να μείνει με τον παππού και τη γιαγιά του. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικά τυχερός μια και ήταν ο μόνος από τους συμμαθητές του που δεν τραυματίστηκε όταν βομβαρδίστηκε το σχολείο του. Ο δάσκαλος του, όμως, δεν ήταν καθόλου τυχερός. Σκοτώθηκε κατά τον βομβαρδισμό. Τα παιδιά αναγκάστηκαν να θάψουν τα κομμάτια του, όπως λέει ο Αλί.

Η οικογένεια του Αλί τον πήρε μακριά. Πέρασαν στην Τουρκία και από εκεί στα νησιά και τελικά βρέθηκαν στο χώρο μας, στο WELCOMMON, όλη η οικογένεια εκτός από τον πατέρα που είναι στη Γερμανία και περιμένει την επανένωση της οικογένειας.

Παρά τα βιώματα αυτά, ο Αλί είναι από τους πιο συνεργάσιμους εφήβους. Οργανώνει συχνά μαθήματα χορού, βραδιές μουσικής, αποχαιρετιστήρια πάρτι για τους εθελοντές μας ή τους φίλους του όταν φεύγουν.

Όχι χαμένες γενιές παιδιών

Η γενιά αυτή δεν μπορεί να χαθεί. Στην πραγματικότητα ελάχιστα παιδιά μπορούν να πάνε σε σχολείο, ιδιαίτερα όταν είναι σε κατάσταση αναμονής για να αναχωρήσουν για μια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, είτε στο πλαίσιο του relocation (επανεγκατάσταση) ή της επανένωσης της οικογένειας (συνήθως ο πατέρας έχει καταφέρει να φτάσει σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τη Γερμανία, την Αυστρία ή τη Σουηδία και περιμένει πότε θα εγκριθεί η μετεγκατάσταση εκεί της γυναίκας και των παιδιών του).

Αποκλεισμός από την εκπαίδευση;

Μικρός αριθμός παιδιών έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, στο δημοτικό ή ακόμα πιο δύσκολα στο γυμνάσιο. Ίσως 1000 παιδιά πρόσφυγες να παρακολουθούν σήμερα κάποια τάξη σε ένα σύνολο πάνω από 18.000 παιδιών. Ας μην μιλήσουμε για παιδιά ηλικίας γυμνασίου. Στο WELCOMMON από τα 80-90 παιδιά, στο δημόσιο σχολείο συμμετέχουν 8-10.

Τι θέλουν όσοι αντιδρούν στην συμμετοχή παιδιών προσφύγων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα; Αυτά τα παιδιά να μένουν αποκλεισμένα, στο περιθώριο, να γυρίζουν ως αλητάκια, να τα εκμεταλλεύεται ο υπόκοσμος ή να μισήσουν τον κόσμο και να στραφούν στους φανατικούς;   Θα ήταν η χειρότερη εκδοχή όχι μόνο για τα παιδιά πρόσφυγες αλλά και για τη χώρα. Θα προκαλούσαν αύξηση της εγκληματικότητας. Αντιθέτως, η συμμετοχή των παιδιών αυτών στο εκπαιδευτικό σύστημα θα τα βοηθούσε να αγαπήσουν τη χώρα και να ενταχθούν στην κοινωνία (είτε τη δική μας είτε όποια άλλη ευρωπαϊκή) πιο εύκολα. Είναι αλήθεια ότι όταν γνωρίσουν τη χώρα μας την αγαπάνε. Αυτό δεν θα έπρεπε να θέλουμε;

Αγαπημένη βόλτα, η επίσκεψη στην Ακρόπολη ή σε μουσεία

Πόσοι ενήλικες ή παιδιά έχουν επισκεφθεί την Ακρόπολη 3 φορές μέσα σε διάστημα λιγότερο από 2 μήνες; Και όμως, αρκετά από τα παιδιά και τις οικογένειες που φιλοξενούμε στο WELCOMMON έχουν επισκεφθεί με τη δική μας συνοδεία ή μόνα τους την Ακρόπολη 2 και 3 φορές. Και νοιώθουν ενθουσιασμό.

Με χαρά συμμετέχουν σε βόλτες σε πάρκα ή σε γκαλερί, μας ζητάνε να επισκεφθούν το αρχαιολογικό μουσείο. Γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας μας. Αύριο μπορεί να είναι η γέφυρα μας με τη χώρα τους – αν τελειώσει ο πόλεμος και επιστρέψουν πίσω στη Συρία ή με τη νέα πατρίδα τους, όπου θα εγκατασταθούν τελικά πιο μόνιμα. Εξάλλου, πολλά παιδιά και οι οικογένειες τους θα μείνουν τελικά στην Ελλάδα, συχνά από επιλογή, όχι μόνο από ανάγκη. Φιλοξενούμε ήδη αρκετά άτομα που δεν θα φύγουν, αλλά θα μείνουν στην Ελλάδα ως αναγνωρισμένοι πρόσφυγες.

Διαμαρτυρία από άγνοια;

Πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονται για την εγγραφή παιδιών προσφύγων στα σχολεία, χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι αν τα παιδιά πρόσφυγες πάνε στα σχολεία, τότε κινδυνεύουν τα «δικά μας» παιδιά από αρρώστιες που «κουβαλάνε οι πρόσφυγες». Είναι ένας αδικαιολόγητος φόβος γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά πρόσφυγες κουβαλάνε περισσότερες ή πιο σοβαρές ασθένειες σε σχέση με τα δικά μας παιδιά.

Το πιο λογικό θα ήταν οι γονείς που φοβούνται για την υγεία των παιδιών τους να ζητήσουν την εφαρμογή όσων προβλέπει η ελληνική νομοθεσία, να έχουν δηλαδή ΟΛΑ τα παιδιά πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και να εμβολιάζονται (κάτι πάντως που δεν κάνει σήμερα σχεδόν το 50% των «δικών μας παιδιών», για διάφορους λόγους).

Δεν είναι δα και δύσκολο να οργανωθούν τα θέματα υγείας προσφύγων

Στο WELCOMMON φιλοξενούμε 160-170 πρόσφυγες, με τα παιδιά να αποτελούν το 55-70%. Στο χώρο προσωρινής φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης προσφύγων WELCOMMON (δημιουργήθηκε από τον κοινωνικό συνεταιρισμό ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ σε συνεργασία με την ΕΑΤΑ) κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για τα θέματα υγείας τόσο των φιλοξενούμενων όσο και των εργαζομένων και των εθελοντών μας αλλά και της γειτονιάς. Θέλουμε να είμαστε μοντέλο και για άλλους παρόμοιους χώρους. Γι αυτό το λόγο οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες περνάνε από βασικές ιατρικές εξετάσεις, κατ΄ αρχάς όλα τα παιδιά, δημιουργούμε ή συμπληρώνουμε τους ιατρικούς φακέλους τους, φροντίζουμε να εμβολιαστούν όλα τα παιδιά πριν πάνε στο σχολείο, κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έχουν την κατάλληλη πρωτοβάθμια φροντίδα. Και αυτό χωρίς να έχουμε κάποιον ιδιαίτερο προϋπολογισμό για τα θέματα ιατρικής φροντίδας.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να γίνει αποτελεσματικό το σύστημα υγείας για όλους τους πολίτες που ζουν στη χώρα μας, όχι μόνο για τους πρόσφυγες, χωρίς μάλιστα μεγάλο κόστος. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά: κοινωνικά, δημοσιονομικά, οικονομικά.

(Μη τυπική) εκπαίδευση και δημιουργική απασχόληση

H πιο μεγάλη δυσκολία που έχουμε στην πραγματικότητα είναι να βρούμε λύσεις για την εκπαίδευση των πολλών παιδιών που φιλοξενούμε (από 80 έως 91).

Με δεδομένο το μεγάλο αριθμό παιδιών που φιλοξενούνται, των τεράστιων δυσκολιών να συμμετάσχουν στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας και του γεγονότος ότι δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση για πολλά χρόνια είναι σημαντικό για εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς και λόγους προστασίας των ίδιων των παιδιών να αναπτύξουμε εμείς ένα πρότυπο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα καλύψει όλα τα παιδιά αλλά και τους ενηλίκους. Επιδιώκουμε όλα τα παιδιά και για όσο μένουν στο Welcommon να συμμετέχουν σε ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ανάλογα με την ηλικία τους που θα παρέχει αφενός βασικές γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες ανάλογες με αυτές που παρέχει ένα τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και επιπλέον ικανότητες και κοινωνικές δεξιότητες στο πλαίσιο δημιουργικών δραστηριοτήτων, επισκέψεων, παιχνιδιού κα.

Δεν είναι φυσικά εύκολο, μια και δεν διαθέτουμε τους οικονομικούς κι ανθρώπινους πόρους για κάτι τέτοιο. Όμως προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο κι έχουμε διαμορφώσει κι εξοπλίσει κατάλληλους χώρους για μαθήματα γλώσσας, διαδραστικής μάθησης (ακόμα και με χρήση υπολογιστών), ζωγραφικής, δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, μουσικής κα.

Έχουμε εθελοντές από την Ελλάδα κι άλλες χώρες, μέσα από συστηματικές συνεργασίες με φορείς από την Γερμανία και την Καταλονία – αλλά όχι μόνο – αναζητούμε περισσότερους και (πιο) εξειδικευμένους. Αναζητούμε, επίσης, πόρους για να απασχολήσουμε επαγγελματίες, γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να έχεις μια δομή έστω και μη-τυπικής εκπαίδευσης με συνέχεια που να στηρίζεται μόνο σε εθελοντές.

Προσπαθούμε να εντάξουμε στις δραστηριότητες και κάποιους από τους φιλοξενούμενους που να έχουν σχετική εμπειρία για λόγους συμμετοχής κι ενδυνάμωσης των ικανοτήτων και δεξιοτήτων.

Επιδιώκουμε συνεργασίες τόσο με ελληνικά όσο και με ευρωπαϊκά ακαδημαϊκά ιδρύματα αλλά και οργανώσεις και φορείς που ασχολούνται με την εκπαίδευση, ιδιαίτερα των προσφύγων.

Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη μελέτης στο Βερολίνο και ανταλλάξαμε εμπειρίες με πολλούς ειδικούς και δομές που ασχολούνται με την εκπαίδευση των προσφύγων σε όλα τα επίπεδα.

Η πρώην κλινική που έγινε κέντρο υποδοχής και κοινωνικής ένταξης

Το “Welcommon” στεγάζεται σε μια πρώην κλινική του ΙΚΑ, που είχε μείνει για χρόνια κλειστή. Με το άνοιγμά της έδωσε ζωή στην περιοχή, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει κάπως ερημώσει από κατοίκους. Είναι μια κατάσταση όπου όλοι κερδίζουν. Η γειτονιά τονώνεται οικονομικά, καθώς εκτός από τους πρόσφυγες, την επισκέπτονται δεκάδες εργαζόμενοι και εθελοντές. Υπάρχει συνεχής παρουσία ανθρώπων, σε ένα δρόμο που τα τελευταία χρόνια πιο πολλοί έφευγαν, παρά έρχονταν. Από την άλλη οι πρόσφυγες έχουν επαφή με την αγορά, δηλαδή τον κόσμο και την πόλη, σε αντιδιαστολή με τη διαβίωσή τους σε απομονωμένους καταυλισμούς. Επίσης, στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, από τα Εξάρχεια, το Μουσείο μέχρι την πλατεία Βικτωρίας, λειτουργούν και άλλες δομές προσφύγων ή υποστήριξης τους. Μια νέα ζωντανή περιοχή γεννιέται σταδιακά.

Το WELCOMMON δεν μοιάζει με άλλους χώρους φιλοξενίας προσφύγων γιατί δουλέψαμε με πολύ-πολύ αγάπη και μεράκι για να τον οργανώσουμε ως πρότυπο χώρο φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης: χωριστά δωμάτια, υποδομές που αποκαταστάθηκαν και βελτιώθηκαν, χρώματα, «έξυπνες» και πρακτικές λύσεις, επαναχρησιμοποίηση πραγμάτων… Ελαχιστοποίηση κόστους με μεγιστοποίηση αποτελέσματος. Πολλοί ωραίοι χώροι – που συνεχίζουμε να διαμορφώνουμε και να διακοσμούμε – για κοινωνικές δραστηριότητες, δραστηριότητες κοινωνικής ένταξης.

Οι αντιδράσεις για τη συμμετοχή παιδιών προσφύγων σε σχολεία ή για την παρουσία προσφύγων και κέντρων φιλοξενίας σε μια γειτονιά ξεκινάνε από το φόβο, πολύ συχνά αδικαιολόγητο. Πολλοί φοβούνται ότι τα παιδιά πρόσφυγες που θα πάνε στα σχολεία θα μεταφέρουν ασθένειες, μερικοί “αγανακτισμένοι” ισχυρίζονται ότι τα παιδιά δεν έχουν κάνει εμβόλια, άλλοι συνδέουν τους πρόσφυγες με όποια αρρώστια γνωρίζουν από τα ΜΜΕ. Πραγματικοί ή υπερβολικοί φόβοι πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα από μια οργανωμένη πολιτική στα θέματα υγείας τόσο του ευρύτερου πληθυσμού όσο και των προσφύγων.

Στο χώρο προσωρινής φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης προσφύγων WELCOMMON (δημιουργήθηκε από τον κοινωνικό συνεταιρισμό ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ σε συνεργασία με την ΕΑΤΑ) κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για τα θέματα υγείας τόσο των φιλοξενούμενων όσο και των εργαζομένων και των εθελοντών μας αλλά και της γειτονιάς. Θέλουμε να είμαστε μοντέλο και για άλλους παρόμοιους χώρους. Γι αυτό το λόγο οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες περνάνε από βασικές ιατρικές εξετάσεις, κατ΄ αρχάς όλα τα παιδιά, δημιουργούμε ή συμπληρώνουμε τους ιατρικούς φακέλους τους, φροντίζουμε να εμβολιαστούν όλα τα παιδιά πριν πάνε στο σχολείο, κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έχουν την κατάλληλη πρωτοβάθμια φροντίδα. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να γίνει αποτελεσματικό το σύστημα υγείας για όλους τους πολίτες που ζουν στη χώρα μας, όχι μόνο για τους πρόσφυγες, χωρίς μεγάλο κόστος. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά: κοινωνικά, δημοσιονομικά, οικονομικά.

Για αυτό λοιπόν:

• Συνεργαζόμαστε με τους γιατρούς (παιδίατρος, παθολόγος, γυναικολόγος, ψυχίατρος) που έχει προσλάβει η ΕΑΤΑ μέσω της συνεργασίας της με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες) ώστε να περάσουν όλοι οι πρόσφυγες που φιλοξενούμε από βασικές εξετάσεις είτε στο χώρο του δημοτικού ιατρείου είτε στο δικό μας χώρο. Ζητάμε, και εμείς, να μπορούν αυτοί οι γιατροί να συνταγογραφούν, ώστε να μην μεταφέρεται φόρτος εργασίας για τους πρόσφυγες σε άλλες δομές υγείας που είναι για τον ευρύτερο πληθυσμό.
• Συνεργαζόμαστε με δημόσιες υπηρεσίες ώστε να έχουν όλοι οι πρόσφυγες ΑΜΚΑ και να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας και σε φαρμακευτική αγωγή (χωρίς να είναι πάντα εύκολο κάτι τέτοιο).
• Φροντίζουμε αμέσως τα παιδιά και οι ενήλικες να περνάνε από τεστ μαντού (για φυματίωση) και άλλες εξετάσεις με βάση ένα Πρωτόκολλο που διαμορφώσαμε για τις βασικές εξετάσεις που απαιτούνται για την παραμονή στο χώρο μας.
• Προγραμματίζουμε ώστε όλοι οι φιλοξενούμενοι να έχουν κάνει τα εμβόλια που απαιτούνται και να έχουν ενημερωμένο σχετικό φάκελο, ιδιαίτερα τα παιδιά που θέλουμε να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
• Φροντίζουμε, στο μέτρο του δυνατού, να παρέχονται οι κατάλληλες υπηρεσίες και φροντίδα από δημόσιες ή κατάλληλες κοινωνικές δομές υγείας (κοινωνικά ιατρεία) και εθελοντές γιατρούς για άλλα προβλήματα υγείας που πιθανόν έχουν (γυναικολογικά, οδοντιατρικά κα). Ήδη η βοήθεια αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική.
• Με δωρεές και προσφορές καλύπτουμε μέρος των αναγκών σε βασικά φάρμακα
• Έχουμε δημιουργήσει στο WELCOMMON με τη συμμετοχή εθελοντών (μη αμειβόμενων) αραβόφωνων γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, σε συνεργασία με την κοινότητα των Σύριων που ζουν στην Ελλάδα, ένα χώρο παροχής ιατρικών εξετάσεων, συμβουλών και πρωτοβάθμιας φροντίδας, ώστε να μην επιβαρύνεται χωρίς λόγο το δημόσιο σύστημα υγείας.

Η εργασία στο WELCOMMON νοσηλεύτριας με εμπειρία στα θέματα υγείας των προσφύγων είναι πολύ σημαντική και βοηθάει στο συντονισμό και στην πραγματοποίηση όλων αυτών των δράσεων που αφορούν τόσο την υγεία των προσφύγων και του προσωπικού όσο και την δημόσια υγεία.  Έχουμε τώρα προχωρήσει και στην πρόσληψη μαίας, μια και φιλοξενούμε ήδη νεογέννητα, εγκύους και βρέφη.

Ένα απολαυστικό πρωινό με δοκιμασία μαντού για παιδιά και ενήλικες!

Θα πιστεύατε ότι μπορεί τα παιδιά να μπαίνουν μέσα στο δωμάτιο του/της παιδιάτρου, να τραβάνε σοβαρά ή χαμογελαστά το ρούχο από το μπράτσο τους, να τεντώνουν το χέρι τους και να περιμένουν από τη γιατρό να τους «τσιμπήσει» με τη βελόνα για το τεστ μαντού για τη φυματίωση; Και όμως, ήταν μια έκπληξη η διαδικασία για το τεστ μαντού που κάναμε την πρώτη φορά σε όλους τους φιλοξενούμενους πρόσφυγες, παιδιά και ενήλικες, στο χώρο προσωρινής φιλοξενίας και κοινωνικής ένταξης προσφύγων WELCOMMON. Πιο αγχώδεις ήταν 3-4 μεγάλοι, και μόνο δύο πολύ μικρά παιδιά. Όλα τα άλλα παιδιά ήταν εντυπωσιακά ήσυχα και συνεργάσιμα και παρακολουθούσαν την διαδικασία με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον! Πλέον αυτό έχει γίνει «ρουτίνα».

Ευχαριστούμε πολύ την Άννα, την καλή παιδίατρο, που εργάζεται στο πρόγραμμα της ΕΑΤΑ για τους πρόσφυγες, που κάνει όλη αυτή τη σοβαρή δουλειά με τη βοήθεια της Ζωής, της νοσηλεύτριας μας, αλλά και τους γιατρούς από άλλες δημόσιες δομές ή ΜΚΟ που αναλαμβάνουν τον εμβολιασμό. Παίζουν σημαντικό ρόλο, με την υπευθυνότητα και τη φιλική διάθεσή τους, για το κλίμα αυτό μεταξύ των παιδιών. Αλλά νομίζουμε ότι αποζημιώνονται με την αγάπη που τους δείχνουν όλα τα παιδιά.

Πόσο πιθανή είναι η μετάδοση της φυματίωσης από άτομο σε άτομο;

 Η δοκιμασία mantoux (μαντού) δεν είναι εμβόλιο, είναι ένα τεστ που γίνεται, όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες, για να διαπιστώσουμε αν κάποιο άτομο μολύνθηκε από το μικρόβιο (μυκοβακτηρίδιο) της φυματίωσης.  Είναι ένα χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο στα χέρια του γιατρού και  γίνεται σε ηλικία πριν το εμβόλιο Μ-Μ-R (ιλαράς-ερυθράς-παρωτίτιδας) και ΒCG (φυματίωσης). Θέλουμε όλα τα παιδιά να έχουν κάνει τόσο το τεστ όσο και τα εμβόλια.

Η φυματίωση – παρά τους διαδεδομένους φόβους – δεν μεταδίδεται με τα σταγονίδια του βήχα, δεν μεταδίδεται με το συνάχι ή τη γρίπη. Δεν θα κολλήσει κάποιος φυματίωση επειδή ένας άλλος θα βήξει πάνω του στο σχολείο, στο δρόμο, στα μαγαζιά, στο τρένο ή στο λεωφορείο.

Ακόμα και αν ένα παιδί έχει  φυματίωση, δεν μπορεί να το μεταδώσει σε άλλο παιδί. Η νόσος του παιδιού είναι άλλης μορφής από αυτή του ενήλικα, και δεν μεταδίδεται. Μόνο ένας ενήλικας μπορεί να κολλήσει ένα παιδί φυματίωση.

Νομίζουμε ότι οι αρχές, ιδιαίτερα οι υγειονομικές, θα έπρεπε να ενημερώνουν πιο συστηματικά τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για να μην προκαλείται χωρίς φόβος λόγω άγνοιας, κάτι που αποτελεί πολύ συχνά το έδαφος για την ανάπτυξη ρατσιστικών συμπεριφορών.