Τι #διαφορετικό κάναμε στο #WELCOMMON

Ένα κέντρο φιλοξενίας προσφύγων μπορεί να είναι ένας χώρος καινοτομίας, παραγωγής νέων μοντέλων, ανταλλαγής εμπειριών και εκπαίδευσης;

Στο WELCOMMON αποδείξαμε ότι όχι μόνο είναι εφικτό αλλά κι αναγκαίο. Φιλοξενήσαμε πολλές συναντήσεις, σεμινάρια, εκδηλώσεις, δεχθήκαμε εκατοντάδες επισκέπτες από 5 ηπείρους και δεκάδες χώρες που θέλησαν να μελετήσουν το μοντέλο μας.

Δεν ήταν μια απλή φιλόξενη αντιμετώπιση εκ μέρους μας, εκ μέρους του ΑΝΕΜΟΥ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ που οργάνωσε και λειτούργησε το WELCOMMON για 1,5 χρόνο, αλλά μια ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειριών και καλών πρακτικών καθώς και μια μοναδική ευκαιρία άμεσης συνάντησης και συζήτησης μεταξύ ενδιαφερομένων φορέων και φιλοξενούμενων προσφύγων.

Δημιουργήσαμε γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ αυτών που μελετάνε ή σχεδιάζουν ή λαμβάνουν αποφάσεις για τους πρόσφυγες και των ανθρώπων που είναι πρόσφυγες, των ανθρώπων που βιώνουν την προσφυγιά, των ανθρώπων που πρέπει να έχουν λόγο για τις πολιτικές που τους αφορούν…

Δεν ήταν λίγο να έρχονται απευθείας σε επικοινωνία και να συναντάνε οι πρόσφυγες τους πολιτικούς από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, τα ινστιτούτα, τα ιδρύματα, τις κοινωνικές κι ανθρωπιστικές οργανώσεις, τους πανεπιστημιακούς, τους εκπροσώπους δήμων κι ερευνητικών κέντρων, ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Με αφελή κι απότομο τρόπο η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και η ΕΑΤΑ Δήμου Αθηναίων θεώρησαν ότι είναι περιττά τέτοια καινοτόμα κέντρα, ότι όλα λύνονται μόλις οι πρόσφυγες πάνε σε ένα διαμέρισμα, ακόμα και οι πιο ευάλωτοι. Βέβαια ούτε όλα τα καμπ ούτε όλες οι μεγάλες δομές έκλεισαν, ούτε όλοι οι πρόσφυγες έχουν ενταχθεί κοινωνικά επειδή μεταφέρθηκαν σε κάποιο διαμέρισμα. Έκλεισαν όμως δύο από τα πιο καινοτόμα προγράμματα, το #WELCOMMON (Αθήνα) και το The Elpída Home for Refugees (στη Θεσσαλονίκη).

Ένα ερώτημα που έθεσαν πολλοί/ες από τους/τις φιλοξενούμενους/ες μας όταν τους ανακοινώθηκε ότι έπρεπε να μετακινηθούν σε διαμερίσματα και να αφήσουν την κοινότητά μας αλλιώς θα έβγαιναν από το πρόγραμμα «προστασίας» θέτει τα πράγματα σε μια διαφορετική βάση. «Γιατί αποφασίζετε για εμάς, χωρίς να μας ρωτήσετε»; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα οι ίδιοι οι πρόσφυγες να αποφασίζουν σε ποιο μοντέλο φιλοξενίας θα ήθελαν να μείνουν «όσο διαρκεί η προστασία τους»; Σε διαμέρισμα ή σε κοινότητα ή σε κοινωνική κατοικία ή σε καμπ, για παράδειγμα. Πολύ περισσότερο αφού η χρηματοδότηση είναι 100% από ευρωπαϊκούς πόρους και δωρητές κι αφορά τους πρόσφυγες;

#withrefugees #refugees #socialinclusion #innovation #Ελλάδα #humanrights

Τι #διαφορετικό κάναμε στο #WELCOMMON
Στον 1,5 χρόνο λειτουργίας του #WELCOMMON φιλοξενήσαμε στο καινοτόμο, κοινοτικό κέντρο μας 40 νεογέννητα, σε σύνολο 600 προσφύγων. Τα περισσότερα γεννήθηκαν ενώ φιλοξενούσαμε την μητέρα στο κέντρο μας, κάποια ήρθαν αμέσως μετά την γέννα.
                         
Τα μωρά-πρόσφυγες και οι μητέρες τους (στην διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και μετά τη γέννα) βρήκαν σε εμάς μια ολοκληρωμένη φροντίδα:
– αξιοπρεπή διαμονή και κατάλληλη διατροφή, αντίκρισαν τον κόσμο σε ένα καλύτερο περιβάλλον (όχι μέσα σε ερείπια, σκηνές, λάσπες, βόμβες),
– υποστήριξη από νοσηλεύτρια και μαία για να είναι ομαλή η γέννα και η ανάπτυξη του μωρού, ακόμα και σε ιδιαίτερες καταστάσεις (πρόωρη γέννα, εγκυμοσύνη ατόμων με άλλα προβλήματα υγείας, όπως διαβήτης, AIDs κα),
– υποστήριξη από εθελοντές γιατρούς (αραβόφωνοι εθελοντές από την Στέγη Συρίων Ελλάδας, Red Cross Spain, Doctors Without Frontiers, δημόσιες δομές),
– εξετάσεις,
– εμβολιασμοί,
– πλήρη ιατρικό φάκελο και συνοδεία στα νοσοκομεία και μαιευτήρια με διερμηνείς, κοινωνικούς λειτουργούς ή/και νοσηλευτικό προσωπικό,
– μωρουδιακά, παιδικά είδη, καροτσάκια, μπανάκια, κρέμες,
– εκπαίδευση των μανάδων αλλά και πατεράδων για φροντίδα του μωρού, αλλά κι ανατροπή των στερεότυπων, ότι η φροντίδα του μωρού είναι υπόθεση μόνο της μητέρας,
– στήριξη της οικογένειας ψυχολογικά και κοινωνικά,
– ενδυνάμωση με στόχο την αυτόνομη διαβίωση (δεν είναι αυτόματο για ανθρώπους που έχουν ζήσει αυτά που ζουν οι πρόσφυγες),
– πρόσβαση των γονιών σε κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις (κινηματογράφο, μουσική, θέατρο, χορό, γιόγκα), σε μαθήματα γλώσσας, σε ενδυνάμωση δεξιοτήτων,
– συμβουλευτική για ότι χρειάζεται μια οικογένεια σε ανάλογες περιπτώσεις.
    
Όλα αυτά δεν ήταν μόνο για το καλό των προσφύγων, αλλά και του δημόσιου συστήματος υγείας (διευκόλυνση των γιατρών και του προσωπικού των νοσοκομείων στο έργο τους), της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα. Δείχνουν πώς μπορούμε να έχουμε μια πιο αποτελεσματική πολιτική κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής ένταξης, χωρίς να αφήνονται άνθρωποι μόνοι τους. Βρίσκονται, έτσι, λύσεις σε σημαντικά προβλήματα.
Συμβάλλαμε στην συνύπαρξη, στον διαπολιτισμικό διάλογο, στην συνεργασία, στην διαμόρφωση μιας κοινής ταυτότητας «κοινότητας του WELCOMMON» με την συμμετοχή ανθρώπων-προσφύγων από 22 διαφορετικές εθνότητες και καταγωγές, που ασπάζονται διαφορετικές θρησκείες και έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις, αλλά και 200 εθελοντών από 4 ηπείρους,
όταν η αποδοχή του «διαφορετικού» δεν είναι αυτό που κυριαρχεί σήμερα.
Μπορούμε την σημαντική αυτή εμπειρία να την αξιοποιήσουμε για την στήριξη κι ενδυνάμωση, μέσω της κοινότητας, άλλων ομάδων του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα.
Δεν είναι τυχαίες οι επισκέψεις στο WELCOMMON του Συνήγορου του Παιδιού, Γ. Μόσχου και των συνεργατών του, καθώς και τα καλά τους λόγια για το έργο μας
 
Ναι, κάτι προσφέραμε όλοι/ες μαζί ως κοινότητα (προσωπικό, εθελοντές, φίλοι και φίλες, πρόσφυγες).
Πολλά παιδικά χαμόγελα. Ευχαριστούμε
 
Keep on Walking #withrefugees #refugees #socialinclusion #health #innovation #Athens #Ελλάδα #μωρά #παιδιά
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ νοιώθουμε βαθύτατη θλίψη και ντροπή. Οι Κούρδοι στο #Afin έμειναν μόνοι και αβοήθητοι. παρά το γεγονός ότι οι Κούρδοι συνέβαλαν καθοριστικά για να περιοριστεί δραστικά ο ISIS και οι τζιχαντιστές τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους, να απελευθερωθούν οι περιοχές που είχαν καταληφθεί
.    
 
Χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν το #Afin και έγιναν πρόσφυγες, αν και η περιοχή ήταν μια από τις ήρεμες, χωρίς καθόλου παρουσία τρομοκρατών. Αντιθέτως, μαζί με τα στρατεύματα του Ερντογάν εισήλθαν στα χωριά και στην πόλη φανατικοί ισλαμιστές - σύμμαχοι του Ερντογάν - που λεηλάτησαν τα πάντα (όπως είχε συμβεί και στις περιοχές από όπου είχε περάσει παλιότερα ο ISIS).
 
Χιλιάδες νέοι πρόσφυγες από την #Ghouda και το #Afin λοιπόν, κυρίως άμαχοι, που θα αναγκαστούν να αναζητήσουν κάποιο ασφαλές καταφύγιο στις γειτονικές χώρες, κάποιοι θα πνιγούν στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, στην προσπάθειά τους να σωθούν. ελάχιστοι θα φτάσουν τελικά σε κάποια ευρωπαϊκή γωνιά.
Είμαστε εντάξει, λοιπόν, με την συνείδησή μας, που οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν στηρίξει την πολιτική τους για το προσφυγικό στον Ερντογάν, και γιαυτό κλείνουν τα μάτια μπροστά στην βαρβαρότητα του Σουλτάνου; Δεν θα περιμέναμε κάτι άλλο από τον Τραμπ και τον Πούτιν, αλλά η Ευρώπη και κυρίως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γιατί κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στην νέα αυτή σφαγή; Μερικές φορές δεν κλείνουν απλώς τα μάτια τους, αλλά και πουλάνε όπλα και τανκς στους εισβολείς, όπως για παράδειγμα η Γερμανική κυβέρνηση παρά τις έντονες αντιδράσεις των Γερμανών Πρασίνων.