1000 άτομα σε webinar με θέμα: "Η ντροπή της Ευρώπης - Άμεσα από τον καταυλισμό της Μόρια στη Λέσβο", που οργανώθηκε στις 11.3.2020

Η ηλεκτρονική συζήτηση οργανώθηκε από τον γερμανό πράσινο ευρωβουλευτή Sven Giegold, που συντόνισε τη συζήτηση, σε συνεργασία με
- τον επίσης Γερμανό ευρωβουλευτή Erik Marquardt (που βρέθηκε για άλλη μια φορά στη Λέσβο),
- την Carola Rackete (καπετάνισσα του πλοίου Sea- Watch διάσωσης προσφύγων στη Μεσόγειο που είχε συλληφθεί στην Ιταλία για το έργο της αλλά αθωώθηκε από την Ιταλική δικαιοσύνη έχοντας σηκώσει κύμα συμπαράστασης,
- την δημοσιογράφο Carolin Emcke και
- την Clara Anne Bünger.

Τη συζήτηση που κράτησε 2 ώρες, παρακολούθησαν και παρενέβησαν με ερωτήσεις ή σχόλια 1000 άτομα, που βρισκόταν στο webinar όλο το βράδυ. Αυτό το τεράστιο ενδιαφέρον δείχνει πόσο σημαντικό είναι αυτό το θέμα για πολλούς Ευρωπαίους πολίτες. Συζητήθηκαν με την συμμετοχή πολλών οργανώσεων, δημοσιογράφων και νομικών ένα σύνολο θεμάτων, από τις συνθήκες που ζουν οι πρόσφυγες μέχρι το νομικό πλαίσιο που θα επέτρεπε να μεταφερθούν οι πρόσφυγες και στην ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Επίσης συζητήθηκε το πώς θα μπορούσαν οι πράσινοι να συμβάλλουν στην μεταφορά ενός αριθμούς προσφύγων από τα νησιά σε κρατίδια ή πόλεις στην διοίκηση των οποίων συμμετέχουν. Είναι γεγονός ότι πάνω από 400 γερμανικές πόλεις έχουν εκφράσει ένα παρόμοιο ενδιαφέρον, ασχέτως της απόρριψης από το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της πρότασης των Πράσινων να μεταφερθούν άμεσα, ως μια κίνηση συμβολισμού, 5000 πρόσφυγες από τα νησιά και τα σύνορα στην Γερμανία. Βασική παρατήρηση από όλους/ες: μη βιώσιμες οι συνθήκες στη Λέσβο και στην ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες γενικότερα.

Παρά την πανδημία της κορονοϊού, φαίνεται, όπως δήλωσε, ο Sven Giegold, ότι "πολλοί άνθρωποι ανησυχούν για την τύχη των προσφύγων στα ελληνικά νησιά και στα ευρωπαϊκά εξωτερικά σύνορα. Στο webinar όλοι κατέστησαν σαφές ότι δεν πρόκειται μόνο για έλλειψη ανθρωπιάς, αλλά και για προδοσία των ευρωπαϊκών μας αρχών και για παραβίαση του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου".

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε ξανά το webinar ή το χάσατε, μπορείτε να το κάνετε εδώ: https://sven-giegold.de/europe-calling-extra-europas-schan…/

Σύνδεσμοι σχετικά με το θέμα:
- Equal Rights Beyond Borders: https://www.equal-rights.org/
- Brief von 85 NGOs: "Protect our laws and humanity!"

 

  
Επιτρέπεται ένας πρωθυπουργός να εκφέρει λόγο που βασίζεται σε μονοδιάστατη σκέψη; Είπε ο πρωθυπουργός ότι θα πρέπει να κλείσουμε τους δρόμους για πρόσφυγες που έχουν περάσει από Αφγανιστάν και Ιράν λόγω των κρουσμάτων κοροναϊού!

Ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν αν είναι σοβαρή αυτή η κυβερνητική απόφαση:

– Πώς μπορεί να γίνει να εμποδιστεί η είσοδος προσφύγων που προέρχονται ή πέρασαν από το Ιράν και το Αφγανιστάν; Θα επιστρέφονται άνθρωποι στην Τουρκία λόγω καταγωγής χωρίς να εξετάζεται το αίτημά τους; Δεν θα βρεθούμε κατηγορούμενοι στο διεθνές δικαστήριο και στην διεθνή κοινή γνώμη; Στην ίδια λογική αν έχουμε κρούσματα στην Ελλάδα θα μπορούν χώρες να απαγορεύουν την είσοδο Ελλήνων πολιτών στην επικράτειά τους;

– Αν έρχονται Ιρανοί ως τουρίστες είναι δεκτοί; Ο κοροναϊός προσβάλει μόνο κι αποκλειστικά πρόσφυγες; Ή θα κλείσουμε γενικά τα σύνορά μας προς το Ιράν και άλλες χώρες για όλους κι όλες;

Από που ήρθαν τα πρώτα κρούσματα κοροναϊού; Μέχρι τώρα τουλάχιστον από ΙταλίαΘα κλείσουμε τα σύνορα προς κάθε χώρα στην οποία εμφανίζονται κρούσματα;

– Μήπως το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι αν τυχόν περάσει ο ιός στα άθλια κέντρα “φιλοξενίας” που υπάρχουν στα νησιά, τότε πραγματικά υπάρχει κίνδυνος πανωλεθρίας και εξάπλωσης αφού ο πληθυσμός είναι εξαντλημένος και υποφέρει ήδη από τις κακές συνθήκες ζωής και διατροφής; Επίσης, οι συνθήκες υγιεινής εκεί είναι απαράδεκτες – η καθαριότητα και η υγιεινή είναι πρωταρχικής σημασίας για τον έλεγχο διάδοσης του ιού – ενώ ο συνωστισμός χιλιάδων ανθρώπων σε σκηνές και χώρους μεγάλης πυκνότητας δεν διασφαλίζει τον περιορισμό άλλων μεταδοτικών ασθενειών και σήμερα (για παράδειγμα γρίπη).

      

– Πώς θα περιοριστεί ο κίνδυνος μιας μαζικής έξαρσης στους άθλιους χώρους “φιλοξενίας“; Υπάρχουν στα νησιά οι υποδομές στις υπηρεσίες υγείας και ο εξοπλισμός για να αντιμετωπιστεί μια τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης;

 

Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα έπρεπε να απαντάει η κυβερνητική πολιτική. Είναι δομικό το πρόβλημα της έλλειψης σοβαρής προετοιμασίας ή τουλάχιστον άμεσης ολοκληρωμένης αντιμετώπισης από τις κυβερνήσεις μας των σύγχρονων ζητημάτων, μεταξύ των οποίων εντάσσονται και τα δυο “απρόβλεπτα θέματα”, προσφυγικό χαμηλής έντασης και ένας ιός που δεν έχει αποδειχθεί τουλάχιστον μέχρι σήμερα της επικινδυνότητας της ισπανικής γρίπης.

 >

Γενικά μέτρα πρόληψης λοιμώξεων

  • Πρώτη γραμμή άμυνας κατά των λοιμώξεων είναι η προσεκτική υγιεινή των χεριών. Συνιστάται συχνό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι και νερό. Aν τα χέρια δεν είναι εμφανώς λερωμένα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά αλκοολούχο διάλυμα (πχ οινόπνευμα 70οC). Η χρήση γαντιών δεν υποκαθιστά το πλύσιμο των χεριών.

Τα χέρια πρέπει να πλένονται:

  • πριν από την επαφή με τα μάτια, τη μύτη, το στόμα ή τα γεννητικά όργανα (φαγητό ή κάπνισμα, επίσκεψη στην τουαλέτα)
  • μετά κάθε άμεση επαφή με ασθενή ή σωματικά υγρά ασθενή (π.χ. σάλια)
  • μετά από επαφή με αντικείμενα που έχουν έρθει σε επαφή με αναπνευστικές ή εκκρίσεις ασθενή (π.χ. χαρτομάντηλα).
  • Σχολαστική τήρηση των μέτρων υγιεινής όπως:
  • κάλυψη του στόματος και της μύτης με χαρτομάντηλο κατά το βήχα ή φτέρνισμα
  • αποφυγή επαφής των χεριών με στόμα, μύτη ή μάτια για πρόληψη διασποράς μικροβίων.
  • Αποφυγή επαφής με ασθενείς που έχουν συμπτώματα του αναπνευστικού.

Πηγή:https://eody.gov.gr/

 

Η ισπανική γρίπη το 1918

 

Σε ένα άλλο περιβάλλον και μια άλλη εποχή η ισπανική γρίπη πράγματι εξόντωσε 20-100.000.000 ανθρώπους – έπαιξε άραγε ρόλο ο πόλεμος και η χρήση χημικών όπλων την εποχή εκείνη;- όπως συνέβη και με άλλες μεταδοτικές ασθένειες π.χ., της Μαύρης Πανώλης του Μεσαίωνα (75-200 εκατ. νεκροί), AIDS, (3,5 εκατ. νεκροί) αλλά και με άλλους παράγοντες (κακή διατροφή, έλλειψη άσκησης, ατμοσφαιρική ρύπανση, έκθεση σε τοπικούς παράγοντες, ραδιενέργεια κ.ά.) που πράγματι εξοντώνουν εκατομμύρια ανθρώπους αλλά χωρίς να προκαλείται …ανησυχία. Από τη γρίπη πεθαίνουν ετησίως 60.000 άνθρωποι στην Ευρώπη, πάνω από 290.000 σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από την ατμοσφαιρική ρύπανση πεθαίνουν πρόωρα στην Ελλάδα πάνω από 13.000 πολίτες το χρόνο, στην Ευρώπη συνολικά 400.000 άνθρωποι ετησίως! Γιατί δεν ευαισθητοποιούμαστε και για αυτά τα μεγάλα θέματα;

* (Βικιπαίδεια): Η Ισπανική γρίπη ήταν πανδημία γρίπης η οποία εκδηλώθηκε το 1918 (Α’ παγκόσμιος πόλεμος) και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 21.640.000 ανθρώπων ή κατ’ άλλους υπολογισμούς 50 – 100.000.000 ανθρώπων. Ο ιός μεταπήδησε από τα πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων. Η ισπανική γρίπη πιθανότατα προήλθε από την Άπω Ανατολή, ονομάστηκε όμως έτσι επειδή οι πρώτες αναφορές για την πανδημία προήλθαν από τον Τύπο της Ισπανίας, η οποία δεν συμμετείχε στον πόλεμο. «Ο θάνατος επερχόταν από οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό οίδημα, αιμορραγική πνευμονίτιδα ή πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα. Τα πρώτα κρούσματα της εκδηλώθηκαν στη Γαλλία τον Απρίλιο του 1918 ανάμεσα στα βρετανικά συντάγματα που στάθμευαν στη Ρουέν και στο Βιμερέ. Καθώς μετακινούνταν τα στρατεύματα μετακινείτο και η ασθένεια. Έτσι τον Μάιο επεκτάθηκε σε όλη τη Γαλλία και στην Ιταλία, στη Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη Γερμανία εισήλθε με τους αιχμαλώτους που είχε συλλάβει. Τον Ιούνιο η πανδημία έφτασε στις Ινδίες, τον Ιούλιο στη Νέα Ζηλανδία και τον Αύγουστο στη Νότιο Αφρική.

Στις 10 Ιουλίου του 1918 160.000 κρούσματα έπληξαν το Βερολίνο. Στη Μεγάλη Βρετανία η γρίπη προκάλεσε τον θάνατο 220.000 ανθρώπων, στις Ηνωμένες Πολιτείες σημειώθηκαν πάνω από 550.000 θάνατοι, ενώ στην Ιαπωνία περί τα 250.000 θύματα και στις Ινδίες πέντε εκατομμύρια.

Από τότε πολλά έχουν αλλάξει τόσο στον τομέα της ιατρικής, της φαρμακολογίας και της θεραπείας όσο και της διατροφής, της υγιεινής και των κατοικιών / πόλεων. Ας μην επικρατήσει ένας αδικαιολόγητος πανικός. Προφύλαξη ναι, πανικός όχι

#υγεία #COVID2019 #refugees #κυβέρνηση #Greece 

Πόσοι είναι στην πραγματικότητα οι μετανάστες και πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα; Θυμάστε τα απίστευτα νούμερα που αναφέρουν κατά καιρούς διάφοροι λαϊκιστές και ακροδεξιοί; Φαίνεται ότι αυτά τα fake news έχουν επηρεάσει πολλούς. Μια έρευνα δίνει ενδιαφέρονται στοιχεία για το τι πιστεύουν πολλοί για τον αριθμό των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας...

Οι μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα δεν ξεπερνούν ΣΥΝΟΛΙΚΑ το 7-8% του συνολικού πληθυσμού.

Σύμφωνα, όμως, με έρευνα της #Ipsos για λογαριασμό της #ActionAid, στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι το 35% του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες και πρόσφυγες!!!!

Φαίνεται λοιπόν ότι οι φοβικές αντιλήψεις βασίζονται σε εντελώς λανθασμένες υποθέσεις.

Στατιστικές για τους πρόσφυγες

Ιδού μερικά στατιστικά στοιχεία (UNHCR)

70.800.000: Αναγκαστικά εκτοπισμένοι παγκοσμίως
Από αυτούς:
- 41.300.000: είναι αναγκαστικά εκτοπισμένοι μέσα στις χώρες τους (για παράδειγμα στην Συρία υπάρχουν 6.700.000   πρόσφυγες εκτός χώρας καθώς και 6.100.000 άνθρωποι εκτοπισμένοι μέσα στην ίδια την Συρία)
- 25.900.000: Πρόσφυγες επίσημα (από τους οποίους 6.700.000 Σύριοι, 2.700.000 Αφγανοί, 2.300.000 Ν. Σουδανοί)

3.500.000: Από τους 70.800.000 αναγκαστικά εκτοπισμένου, οι αιτούντες άσυλο παραμένουν πολύ μικρό ποσοστό, είναι 3.500.000 άτομα. Το 80% των εκτοπισμένων - προσφύγων φιλοξενούνται σε γειτονικές χώρες

Χώρες που υποδέχονται τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων

3.700.000 στην Τουρκία
1.500.000 Σύριοι πρόσφυγες στον Λίβανο (συνολικά κάπου 2,7 έως 3 εκατ. πρόσφυγες)
1.400.000 στο Πακιστάν
1.200.000 Ουγκάντα
1.100.000 Σουδάν

Πάνω από 3.700.000 παιδιά πρόσφυγες δεν πηγαίνουν σε σχολείο

Πόσοι είναι οι αφιχθέντες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια

2019: Μέχρι 6/10/2019 έφτασαν 48.518 άτομα (δια θαλάσσης 38123, από ξηρά 10.395), το 40% παιδιά. Από το Αφγανιστάν προέρχεται το 38% των αφιχθέντων, από τη Συρία το 25,3%, από τη Λ.Δ.Κογκό το 7,8%, και από το Ιράκ το 6,8%, Σομαλία και άλλες χώρες το 13,4%, από την Παλαιστίνη το 5,6% κ.ά.

2018: αφίξεις 50.508 άτομα (δια θαλάσσης 32494, από ξηρά 18.014)

2017: αφίξεις 36.310 άτομα (δια θαλάσσης 29.218, από ξηρά 6.592)

2016: αφίξεις 177.230 άτομα (δια θαλάσσης 173,450 , από ξηρά 3.784)

2015: αφίξεις 861.630 άτομα (δια θαλάσσης 856.723, από ξηρά 4.907)

2014: αφίξεις 43.318 άτομα (δια θαλάσσης 41.038, από ξηρά 2280)

Συμπέρασμα: εκτός από δύο χρονιές, το 2015 και το 2016 που οι αφίξεις ήταν αυξημένες, τα στοιχεία δείχνουν ότι φτάνουν στη χώρα ψάχνοντας για άσυλο κάπου 40-50.000 άτομα ετησίως, περίπου το 0,07% των αναγκαστικά εκτοπισμένων και ποσοστό περίπου 0,14% σε σχέση με τον αριθμό τουριστών που φιλοξενούμε κάθε χρόνο.

Αιτήσεις ασύλου στην Ελλάδα
2013: 4.814
2014: 9.431
2015: 13.187
2016: 51.053
2017: 58.639
2018: 66.966
2019: 41.645

Από τα στοιχεία δεν προκύπτει κάποιος λόγος για ...πανικό, αντιθέτως μας υποχρεώνουν να σκεφτούμε πώς θα οργανωθεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά στη χώρα μας όλο το σύστημα, πρώτη υποδοχή, προσωρινή φιλοξενία, αξιολόγηση αιτήματος ασύλου, υποστηρικτικές υπηρεσίες, κοινωνική και επαγγελματική ένταξη. Και βέβαια, σημαντικό είναι να μην μετατρέπεται ένας προσωρινός χώρος πρώτης υποδοχής όπως αυτοί που υπάρχουν σε Λέσβο, Σάμο, Χίο, Λέρο κ.ά, σε χώρους απάνθρωπης "παγίδευσης" χιλιάδων απελπισμένων. Εικόνες σαν κι αυτές που φτάνουν στα σπίτια των πολιτών μέσω των ΜΜΕ και των social media, σε άλλους προκαλούν αγανάκτηση και σε άλλους φόβο ότι η περιοχής τους θα μετατραπεί σε μια άλλη Μόρια. Όμως η Μόρια δεν είναι και δεν μπορεί να είναι το μοντέλο πρώτης υποδοχής των αναγκαστικά εκτοπισμένων. Είναι το αποτέλεσμα αφενός μιας εντελώς αφελούς προσέγγισης ότι αυτές οι εικόνες θα αποτρέψουν άλλους να έρθουν (και άρα η κατάσταση θα εκτονωθεί από  μόνη της) κι αφετέρου της ανικανότητας της διοίκησης και των πολιτικών να επεξεργαστούν και να υλοποιήσουν στοιχειωδώς μια ολοκληρωμένη πολιτική για το προσφυγικό.

Και όμως, υπάρχουν πάρα πολλά καλά παραδείγματα σε ολόκληρο τον κόσμο που δείχνουν ότι μια οργανωμένη πρώτη υποδοχή, φιλοξενία και κοινωνική ένταξη των προσφύγων μπορεί να είναι προς όφελος και των τοπικών κοινωνιών, όχι μόνο των προσφύγων. Δεν υπάρχει  κανένας λόγος πανικού και αποπροσανατολισμού των κοινωνιών, αντιθέτως διαφορετική προσέγγιση (που βασίζεται σε στοιχεία, δεδομένα) καθώς και σοβαρή οργάνωση χρειαζόμαστε.