Να γνωρίσουμε ξανά και σε βάθος δύο σημαντικούς πολιτισμούς, τον ελληνικό και αιγυπτιακό
Η εκδήλωση του Αιγυπτιακο-Ελληνικού Συλλόγου, το Σάββατο 18/9, ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον και πλούσιο πολιτιστικό γεγονός. Ήταν όμως και μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι η κοινωνία μας είναι ήδη πολύ-πολιτισμική και διαθέτει ένα σημαντικό πλούτο αλλά μάλλον δεν το έχει κατανοήσει. Δίπλα στους αιγύπτιους και έλληνες γονείς βλέπει κάποιος πολλά νέα παιδιά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα και εκφράζουν αυτή την διπλή ταυτότητα αλλά και την σύνθεση δυο σημαντικών πολιτισμών. Ακούγοντας τη μουσική, βλέποντας τους χορούς, μιλώντας με τους ανθρώπους διαπιστώνεις ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα στοιχεία αλληλεπίδρασης από όσα συνειδητοποιούμε με μια πρώτη ματιά ή διαβάζοντας τα βιβλία.
Ελλάδα και Αίγυπτος αλληλεπίδρασαν μέσα στους αιώνες. Πολλά μπορεί να πει κανείς για την αρχαιότητα, τις αιγυπτιακές θεότητες και πώς αυτές μεταμορφώθηκαν στο ελληνικό δωδεκάθεο του Ολύμπου. Αρχαιολογικά ευρήματα, γραπτές μαρτυρίες, σύγκριση πολιτιστικών στοιχείων επιβεβαιώνουν ότι μεταξύ Αιγύπτου και ελληνικού χώρου, ιδιαίτερα του Αιγαιακού, υπήρξαν ποικιλόμορφες ανταλλαγές και αλληλεπιδράσεις ιδιαίτερα σε ότι αφορά την τέχνη, τον πολιτισμό γενικότερα, τη θρησκευτική λατρεία, το εμπόριο, χωρίς να μεταφέρονται όμως αυτούσια από την μία περιοχή στην άλλη, αλλά αλλάζοντας πρόσωπα, γλώσσα, εικόνα, προσαρμοζόμενα στο νέο περιβάλλον. Σημαντικοί πολιτισμοί, που αναπτύχθηκαν γύρω από αυτή τη μεγάλη θάλασσα, τη Μεσόγειο-Mediterranean, την Μεσαία Θάλασσα (MittelMeer) για τους Γερμανούς, την Μεγάλη Πράσινη (κατά τους αρχαίους Αιγύπτιους), την Λευκή Θάλασσα (Akdeniz) κατά τους Τούρκους, την Θάλασσα μας (MareNostrum) για τους Ρωμαίους, η «Πικρή Θάλασσα» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ίσως λίγοι γνωρίζουν τη σχέση Αιγύπτου-Ελλάδας στην σύγχρονη ιστορία, όπως για παράδειγμα ότι ο Μωχάμετ Άλη, ο ιδρυτής της νέας Αιγύπτου γεννήθηκε στην Καβάλα και πήγε στην Αίγυπτο, στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Ιμπραήμ Πασάς, γιος του με την χήρα Τουρματζή), γεννημένος το 1798 στην Καβάλα, προσπάθησε το 1833 και το 1839 να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, αλλά εξαναγκάστηκε από τους Ρώσους και τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής να εγκαταλείψει τελικά τα σχέδια του. Είχε συμμαχήσει προηγουμένως με τον Σουλτάνο κι είχε αποβιβαστεί τον Φεβρουάριο 1825 στον Μοριά σε μια συνδυασμένη επιχείρησης για να καταστείλει την επανάσταση, αλλά τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα το 1828, μετά την καταστροφή του στόλου του στο Ναυαρίνο και την υπογραφή της Συνθήκης της Αλεξάνδρειας (9/8/1828), που υπέγραψε ο Μωχάμετ Άλη με τον Κόδριγκτον.
Στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο (όπως και στην Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη) άνθισαν τον 19ο και τον 20ο αιώνα οι ελληνικές κοινότητες μίας δεύτερης Ελλάδας, που ήταν εξελιγμένη οικονομικά και πολιτιστικά, με δραστηριότητες που έφθαναν σε όλη τη Μεσόγειο κι από το Λονδίνο μέχρι την Οδησσό, όταν η Αθήνα ήταν ακόμα ένα μικρό «χωριό βαλκανικό χωριό». Απομεινάρια εκείνης της εποχής στο Cartier Greque, το Πατριαρχείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αλεξάνδρεια, ο Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος στις όχθες του Νείλου στο Κάιρο, η Βιβλιοθήκη, σημαντικά κτίρια, όπως αυτό του Σπετσεροπούλειου, όπου συστεγάζονται η Αμπέτειος και η Αχιλλοπούλειος Σχολή και μερικές εκατοντάδες ή λίγες χιλιάδες έλληνες που συνεχίζουν να ζουν εκεί.
Σίγουρα η συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων και εκπαιδευτικών φορέων μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση από το ευρύ κοινό αυτής της αλληλεπίδρασης μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας από την αρχαιότητα μέχρι το σήμερα. Ο ρόλος των συλλόγων και των διαφόρων εκδηλώσεων, όπως αυτή του Αιγυπτιακο-Ελληνικού μπορεί επίσης να είναι σημαντικός.
Υπάρχουν όμως και πολλά που μπορούμε να ξαναμάθουμε μέσα από την πρόσφατη ιστορία, τόσο μέσα από διηγήσεις και αφηγήσεις όσο και σημαντικά λογοτεχνικά βιβλία, όπως:
- Έρως, Θέρος, Πόλεμος, της Ευγενίας Φακίνου, με την ξενάγηση σε πολλούς κόσμους κι εποχές, μέσα από την ιστορία της Μαρίας, στη Σύμη στις αρχές του αιώνα, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου πριν τον πόλεμο και στην Αθήνα στις δύσκολες συνθήκες μετά τον πόλεμο. Σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο συνειδητοποίησα και μια εικόνα που είχε αποτυπωθεί στα βάθη της μνήμης μου για τις συνδέσεις που υπήρχαν κάποτε μεταξύ τόπων και πολιτισμών. Ναι εκεί ξαναβρήκα το «πλοίο» που κάποτε ένα θείος μου ανέφερε με πολύ φυσικό τρόπο ότι «συνέδεε ελληνικά νησιά με την Αλεξάνδρεια όπως και με την Κωνσταντινούπολη».
- «Η Αιγυπτία» και «H κόρη του Νείλου», δύο σημαντικά βιβλία του Ζιλμπέρ Σινουέ, που γεννήθηκε το 1947 στην Αίγυπτο από πατέρα Αιγύπτιο και μητέρα Γαλλίδα, ενώ η γιαγιά του ήταν Ελληνίδα.
- Η ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη, που σημάδεψε πολλές γενιές
- Τα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη
- Δεν μπορώ να μην αναφέρω τα βιβλία του σημαντικού συγγραφέα, μυθιστοριογράφου και σεναριογράφου Ναγκίμπ Μαχφούζ, που ναι μεν δεν αναφέρονται ευθέως στην ελληνική παρουσία στην Αίγυπτο αλλά σε βάζουν βαθιά στις γειτονιές και τους δρόμους, στην κουλτούρα, στην αρχαία και στη σύγχρονη χώρα του Νείλου. 19 βιβλία του, αν δεν κάνω λάθος έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά, με το «Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ» να είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μια και παρουσιάζει «55 πρόσωπα» της σύγχρονης Αιγύπτου.
Πολλές και σημαντικές οι μαρτυρίες για το ρόλο που έπαιξαν οι Κασιώτες αλλά και άλλοι Δωδεκανήσιοι στην κατασκευή της διώρυγας του Σουέζ. Όταν ο Φερδινάνδος ντε Λεσσέψ δημιούργησε την εταιρεία για την κατασκευή της διώρυγας (25/4/1859 επί Σάιντ, ολοκλήρωση στις 15/8/1869 επί Ισμαήλ) και κάλεσε εργάτες και τεχνίτες για να εργαστούν στο έργο, από τους 7.000 Ευρωπαίους που ανταποκρίθηκαν, Οι Κασιώτες ήταν πάνω από 5.000. Μετανάστευσαν μαζικά στην Αίγυπτο κι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Διώρυγας με τους περισσότερους στο μετέπειτα Πορτ-Σάιτ, συγκροτώντας την πρώτη Κασιώτικη παροικία στην Αίγυπτο, τη χώρα του Νείλου. Μια παροικία που άνθισε μέχρι την δεκαετία του ’60. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ζούσαν ή εργάζονταν στην Αίγυπτο πάνω από 40.000 Έλληνες, από τους οποίους οι 13.000 εργάζονταν στην εταιρία της διώρυγας και βρίσκονταν στις παράλιες πόλεις: Πορτ Σάιντ, Πορτ Φουάτ, Πορτ Τεουφίκ, Ισμαηλία και Σουέζ.
Πολλά μπορούμε να μάθουμε ακόμα από την έρευνα, όπως αυτή που τα αποτελέσματά της περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Τα Ελληνικά Σωματεία στην Αίγυπτο», του ιστορικού Νίκου Νικηταρίδη. Εκεί βρίσκει κάποιος στοιχεία και σημαντικό φωτογραφικό υλικό των 800 σωματείων κάθε είδους των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ορφανοτροφείων, γηροκομείων καθώς και των μελών διαφόρων επιτροπών, «που συστάθηκαν κυρίως για πατριωτικούς και φιλανθρωπικούς λόγους».
Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Φυσικά είναι οι Αιγυπτιώτες που επέστρεψαν στην Ελλάδα, άλλοι λόγω των τραγικών γεγονότων κι άλλοι με τη θέλησή τους, όταν είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου. Διατηρούν μια ισχυρή ταυτότητα ακόμα και σήμερα και είναι μια γέφυρα όχι μόνο με το παρελθόν αλλά και με το σήμερα.
Είναι και οι Αιγύπτιοι, συνολικά 40-60.000, που ζουν στη χώρα μας, αιγύπτιοι ψαράδες, έμποροι, επιστήμονες, εργάτες.
Χρειαζόμαστε νέες πολιτιστικές γέφυρες, και προς τις 2 «όχθες της Μεσογείου», γέφυρες που μπορούν να δημιουργηθούν μεταξύ πολιτιστικών φορέων (όπως η Βιβλιοθήκη ή το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καίρου), το Anna Lindh Foundation για την προώθηση του διαπολιτισμικού διαλόγου στη Μεσόγειο, αλλά και μέσα από μαθήματα γλώσσας (αραβικά-ελληνικά), συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, εικαστικές εκθέσεις, ημερίδες, διεθνείς συναντήσεις νέων, επιστημονικά συνέδρια, συνεργασίες πανεπιστημίων και μη κυβερνητικών οργανώσεων, εκδηλώσεις όπως τα Καβάφεια, με συμμετοχές και από τις δύο χώρες.
Στο κοινοτικό κέντρο και χώρο προσωρινής στέγασης προσφύγων WELCOMMON που δημιουργούμε είμαστε ήδη μια μεγάλη πολυπολιτισμική κοινότητα. Θέλουμε να αναδείξουμε ένα νέο μοντέλο διασφάλισης των δικαιωμάτων των προσφύγων που προσφέρει νέες ευκαιρίες καινοτομίας για την ελληνική κοινωνία καθώς και ευκαιρίες συνεργασίας μεταξύ κοινωνιών και κοινοτήτων. Ελπίζουμε ότι θα αναδείξουμε τις ευκαιρίες για την ελληνική κοινωνία και τους πρόσφυγες, αξιοποιώντας τις ικανότητες σημαντικών ανθρώπων που θα συμμετέχουν με διαφορετικούς ρόλους και ιδιότητες σε αυτό το εγχείρημά μας. WELCOME in COMMON.
Ορεινό Φεστιβάλ Βωβούσας, μια πρόταση πολιτισμού και οικολογικής βιωσιμότητας για ορεινές περιοχές
Γιορτές Πολυγλωσσίας στην Κοζάνη, μια μοναδική εμπειρία
Να που θα βρεθώ (αν και είχα σχεδιάσει να είμαι στην Κοζάνη για το περιφερειακό Φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας) στις δεύτερες Γιορτές Πολυγλωσσίας που διοργανώνει ο Δήμος Κοζάνης 10,11 και 12 Ιουνίου. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία του Δήμου Κοζάνης. Για το φεστιβάλ αυτό μου είχε μιλήσει - ενθουσιασμένη - η πρόεδρος του ΟΑΠΝ που το οργανώνει, η φίλη Φάνη Φτάκα - Τσικριτζή.
Πόσες γλώσσες μιλιούνται σε έναν τόπο; Έχουμε σκεφτεί τι πλούτος "κρύβεται" σε κάθε τόπο μέσα στις γλώσσες που μιλάνε όσοι μένουν προσωρινά ή μόνιμα εκεί; Η γλώσσα εκφράζει τόσα πολλά. Ας ανακαλύψουμε όλον αυτόν τον πλούτο και σε άλλες περιοχές.
Οι Γιορτές αυτές μετά και την περυσινή τους επιτυχία τείνουν να γίνουν θεσμός γιατί εμψυχώνουν το μοίρασμα, τη συνάντηση, την επικοινωνία μέσα και πέρα από τις γλώσσες. Tις γλώσσες των λαών και των φυλών που προβάλλουν και σέβονται.
Οι Γιορτές μέσα από την προώθηση των γλωσσών και των πολιτισμών περιλαμβάνουν εκδηλώσεις εκπαιδευτικές, βιωματικές και καλλιτεχνικές με διαδραστικό και διαγενεακό χαρακτήρα με στόχο να αναδειχθούν και να προβληθούν όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες, διάλεκτοι, ιδιώματα και κώδικες επικοινωνίας όχι μόνο του Δήμου Κοζάνης και των Βαλκανίων γενικότερα, αλλά και της Ευρώπης και της Ασίας, σε σχέση πάντα με όσους κατοικούν στην Κοζάνη σε μόνιμη ή προσωρινή βάση.
Οι Γιορτές Πολυγλωσσίας στοχεύοντας στην ενότητα και στην εκεχειρία των λαών από τις εθνικές πληγές έρχονται για δεύτερη φορά για να προωθήσουν την επαφή των διαφορετικών πολιτισμών και τη διάδρασή τους, τη συνανθρωπία και την αλληλεγγύη μεταξύ των διαφόρων φυλών, τη διασύνδεση εντός κι εκτός ελλαδικού χώρου, την αδελφοποίηση των ανθρώπων και των λαών.
Οι τριήμερες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στις 10, 11 και 12 Ιουνίου στο κέντρο της πόλης, στο 1ο (Γ. Κονταρής) και 3ο και 4ο (Χ. Μούκα) Δημοτικά Σχολεία Κοζάνης και στο Κοβεντάρειο και οργανώνονται από τον Οργανισμό Αθλητισμού-Πολιτισμού και Νεολαίας του Δήμου Κοζάνης.
Οι φετινές Γιορτές αποτελούν το επιστέγασμα μιας διαδρομής που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2015 με τη διοργάνωση δυο Καφέ Πολυγλωσσίας και του σεμιναρίου «Αφύπνιση στις Γλώσσες και στους Πολιτισμούς του Δήμου Κοζάνης» που διοργάνωσε ο ΟΑΠΝ του Δήμου Κοζάνης σε συνεργασία με τη Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Δ. Μακεδονίας από τον Νοέμβριο του 2015 μέχρι και το Μάιο 2016.
Στις φετινές Γιορτές συμμετέχουν 63 φορείς με 46 δράσεις που αναφέρονται σε βιωματικά πολυγλωσσικά εργαστήρια και δρώμενα, παραδοσιακά παιχνίδια και παραμύθια, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις από διαπολιτισμικά εκπαιδευτικά προγράμματα, εκθέσεις, φωτογραφικά οδοιπορικά και Forum συζήτησης, προβολές ταινιών μικρού μήκους, δράσεις καλλιγραφίας με αλφαβητάρια από όλο τον κόσμο, σεμινάρια δημιουργικής γραφής, μουσικές και τραγούδια από τις γειτονιές των Βαλκανίων, γεύσεις τοπικές και γλωσσικά ακούσματα απ’ όλο σχεδόν τον κόσμο.
Εκτός των παραπάνω, οι Γιορτές μας δίνουν την ευκαιρία να ανοίξουμε ξανά τις πύλες της επικοινωνίας μας με τα Βαλκάνια, όπως έκαναν και παλιότερα οι πρόγονοι μας. Οι πολίτες του Δήμου μας, Νεολαίοι και μη, μέσα σ’ ένα κλίμα αφθονίας, θετικότητας, φιλίας και πολιτισμού θα έχουν για τρεις ολόκληρες μέρες τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν πλήθος μουσικοχορευτικών εκδηλώσεων από τοπικά σχήματα και από το εξωτερικό, προερχόμενα από τα Ωδεία της πόλης μας, δημοτικά και μη, από τους Πολιτιστικούς μας Συλλόγους αλλά και από τους γειτονικούς λαούς των Βαλκανίων (Αλβανία, Σερβία, Fyrom, Ρουμανία, Βουλγαρία όπως και από χώρες όπως η Τουρκία, η Ρωσία, η Ουκρανία, η Αρμενία). Το κοινό της Κοζάνης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μία μοναδική ποικιλία ηχοχρωμάτων, ρυθμών και γλωσσών .
Την δική τους ξεχωριστή παρουσία θα έχουν οι αλλόγλωσσοι φοιτητές του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας που θα μας φέρουν σε επαφή με γλώσσες πιο μακρινές και ασυνήθιστες (ινδικά, αραβικά, πομακικά κ.α).
Φέτος που το προσφυγικό ζήτημα απασχόλησε ιδιαίτερα και την τοπική κοινωνία με τη φιλοξενία ειδικά των προσφύγων στο κλειστό της Λευκόβρυσης, στα πλαίσια της Γιορτής οργανώνεται και ένα Forum συζήτησης έχοντας ως βασικό πυρήνα τα φιλόξενα ανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας.
Αν μη τι άλλο όλες οι γλωσσικές κοινότητες της Περιφέρειας θα είναι εκεί, κερνώντας, τραγουδώντας και χορεύοντας, ανταλλάσσοντας τις γλώσσες τους και μιλώντας τη γλώσσα της μίας καρδιάς!