Το 5,1% του ΑΕΠ για την διάσωση χωρών στη ζώνη του Ευρώ 2008-2013

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ επισημαίνουν ότι η πολιτική συζήτηση γύρω από το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας και των άλλων χωρών πρέπει να εστιάσει με ειλικρίνεια και σε βάθος στο γιατί και πώς φτάσαμε στην κρίση και στην χρεοκοπία, στο τι επιπτώσεις έχουν μέχρι σήμερα τα διάφορα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και διάσωσης και τι μπορεί να γίνει ώστε να είναι πιο δίκαιη η κατανομή βαρών. Η συνεχιζόμενη χωρίς αρχές πολιτική αντιπαράθεση δείχνει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα ελάχιστα έχει μάθει από τα μεγάλα παθήματα των τελευταίων χρόνων.

Τόσο οι δανειστές όσο και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα πρέπει  να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, με δεδομένο ότι οι πολίτες έχουν ήδη πληρώσει με πολλούς τρόπους τις λανθασμένες επιλογές των κυβερνήσεων, τις ανεύθυνες επιλογές των «αγορών» αλλά και τις αδυναμίες και λάθη της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης. Οι δανειστές πρέπει να κατανοήσουν ότι το κοινωνικό και οικονομικό κόστος των πολιτικών διάσωσης είναι δυσανάλογα μεγάλο και άνισα κατανεμημένο αλλά και η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι ποτέ στην ιστορία δεν καταβλήθηκε τόσο μεγάλο δάνειο από δημόσιους πόρους για την διάσωση μιας χώρας.

Παραμένει ακόμα ζητούμενο ένα ισορροπημένο, εναλλακτικό σχέδιο επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων, που θα ρίχνει βάρος στην οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας για να αντιμετωπιστούν, μέσω αυτής, και τα δημοσιονομικά της προβλήματα. Η κυβέρνηση παρουσιάζει κάποιες προτάσεις ή ευχές για αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής αλλά δεν έχει παρουσιάσει κανέναν σχέδιο για την οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τις αλλαγές που απαιτούνται στην διοίκηση και στις διάφορες πολιτικές. Απαιτείται μια ειλικρινής συζήτηση για το τι είδους μεταρρυθμίσεις χρειάζεται η χώρα. Η απουσία κοινωνικού διαλόγου για τις αναγκαίες αλλαγές αλλά και μια αδικαιολόγητη παρατεινόμενη αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων επιβαρύνουν την κατάσταση της οικονομίας και δημιουργούν μεγαλύτερο κενό χρηματοδότησης.

Το πρόβλημα της χώρας αλλά και της ευρωζώνης δεν είναι η απουσία πόρων για την διάσωση. Είναι, κυρίως, η απουσία πολιτικού σχεδίου που να είναι ισορροπημένο και κοινωνικά δίκαιο. Οι πόροι που χρειάστηκαν για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων διάσωσης στη ζώνη του Ευρώ για την περίοδο 2008-2013, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ανέρχονται στο 5,1% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π. Για την διάσωση των τραπεζών, κυρίως μέσω διάθεσης πόρων για την ανακεφαλαιοποίησή τους, απαιτήθηκε το 2% του ΑΕΠ. Για να υπάρξει μια σύγκριση, ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός είναι περίπου 0,94% του ΑΕΠ. Δηλαδή η διάσωση των χωρών κόστισε μέχρι τώρα 5 φορές τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Το ερώτημα είναι, λοιπόν, τι θα μπορούσε να είχε γίνει για να αποφευχθούν τα λάθη που έγιναν στα προγράμματα διάσωσης.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ επισημαίνουμε ότι για να μην πληρώνουν συνεχώς οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι τις λανθασμένες επιλογές της αγοράς αλλά και των κυβερνήσεων, απαιτούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο:

 - επιτάχυνση της οικονομικής ενοποίησης για να περάσουμε από την νομισματική ένωση σε μια Οικονομική, Νομισματική και Κοινωνική Ένωση που θα έχει έναν ισχυρό κοινωνικό πυλώνα, κοινή φορολογική πολιτική και συντονισμό των οικονομικών πολιτικών,

- βελτίωση του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος μέσω των τριών πυλώνων της «τραπεζικής ένωσης», δηλαδή (α) μηχανισμός ελέγχου των επιλογών των τραπεζών, ώστε να μην ξεφεύγουν οι τράπεζες του βασικού τους ρόλου, που είναι η χρηματοδότηση της οικονομίας, (β) διάσωση των τραπεζών, όταν χρειάζεται, μέσω ενός ταμείου στο οποίο θα συνεισφέρουν οι ίδιες οι τράπεζες και οι μέτοχοί τους, ώστε να μην μεταφέρεται το κόστος στους φορολογούμενους και (γ) διασφάλιση των καταθέσεων μέχρι του ποσού των 100.000 Ευρώ για κάθε καταθέτη σε κάθε τράπεζα.

Σύμφωνα με έρευνα του ΔΝΤ που δημοσιεύθηκε το 2012, έχουν καταγραφεί 147 κρίσεις των συστημικών τραπεζών παγκοσμίως την περίοδο 1970-2011 που έχουν κοστίσει τεράστια ποσά στις κοινωνίες και στις οικονομίες.  Μια εκτίμηση για το κόστος για 39 από αυτές («BankingCrises»), το προσδιορίζει στο 12,5% του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ επισημαίνουμε την ανάγκη διαμόρφωσης, μέσα από διάλογο, ενός συνολικού, εναλλακτικού σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης της Χαλκιδικής,  καθώς και στροφής σε επενδύσεις προς πράσινες, εναλλακτικές μορφές οικονομικών δραστηριοτήτων, παράλληλα με την υποστήριξη του αιτήματος να σταματήσει το σχέδιο επέκτασης της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής και των εργασιών καταστροφής μεγάλης δασικής έκτασης 3500 στρεμμάτων.

Η εξόρυξη χρυσού και η επεξεργασία του προκαλούν σοβαρά προβλήματα στο περιβάλλον και στην υγεία, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου (Αφρική και Λατινική Αμερική), παραβιάζοντας σοβαρά δικαιώματα των ντόπιων.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είμαστε πρόθυμοι να συμμετάσχουμε σε έναν ουσιαστικό  διάλογο με όλες τις κοινότητες, τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στα μεταλλεία με στόχο ένα κοινό σχέδιο που θα σέβεται τις ανάγκες όλων, του περιβάλλοντος και της τοπικής κοινωνίας, μακροχρόνια.

Από πού μπορούμε να βρούμε τον χρυσό που χρειαζόμαστε; Από την στιγμή που η εξόρυξη χρυσού είναι μια δραστηριότητα που επιβαρύνει το περιβάλλον και την υγεία δεν πρέπει να λέμε απλώς όχι η εξόρυξη στη αυλή μας, μεταφέροντας τις βρώμικες δραστηριότητες εκτός Ευρώπης. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείνουμε αντί για τις μαζικές εξορύξεις, την ανάκτηση χρυσού από ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές (υπάρχει συχνά στις πλακέτες) αλλά και από άλλα προϊόντα ως την ρεαλιστική εναλλακτική λύση για τον χρυσό που χρειάζονται οι ανθρώπινες κοινωνίες, περιορίζοντας όμως την ανεξέλεγκτη χρήση χρυσού. Δεν είναι ουτοπία, αλλά υπαρκτή δυνατότητα: στη  Ευρώπη μια ευρωπαϊκή βιομηχανία ανακτά από ηλεκτρονικά απόβλητα περισσότερο χρυσό από αυτόν που θα βγάλει η «Ελληνικός Χρυσός/EldoradoGold» στη Χαλκιδική.

Το δίλημμα ορυχεία ή ανεργία; Το δίλημμα ή τα ορυχεία ή ανεργία δεν ισχύει παρά μόνο ως εργαλείο διχασμού της τοπικής κοινωνίας. Η διαμόρφωση, μέσα από διάλογο, και η υλοποίηση με την συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας ενός εναλλακτικού σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης συμβατού με την οικολογική και κοινωνική αξία της περιοχής θα μπορούσε να προσφέρει βιώσιμες θέσεις εργασίας και έσοδα για τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να μην χρειάζεται κανένας νέες εξορυκτικές δραστηριότητες.

Που θα βρουν δουλειά μεταλλωρύχοι κι άνεργοι; Για τους μεταλλωρύχους και τους ανέργους στην Χαλκιδική υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, από την αποκατάσταση ρυπασμένων περιοχών και την επεξεργασία των χιλιάδων τόνων αποβλήτων από προηγούμενες εξορύξεις μέχρι την παραγωγή ενέργειας από υπολείμματα βιομάζας ή την παραγωγή πέλετς από τη βιώσιμη διαχείριση δασών, μέχρι δραστηριότητες πρωτογενούς παραγωγής και οικολογικού, αρχαιολογικού και αγροτικού τουρισμού.

Εναλλακτικό σχέδιο για Χαλκιδική: Η περιοχή της Χαλκιδικής είναι μια πλούσια - από άποψη πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος - περιοχή και πάνω στην προστασία του περιβάλλοντος και την ανάδειξη του πολιτισμικού της πλούτου μπορεί να αναπτυχθεί ένα νέο μοντέλο οικονομίας. Μια περιοχή με σημαντικά – μεταξύ άλλων και με αρχέγονα - δάση, με περιοχές που είναι ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο NATURA 2000, με το μνημείο των αρχαίων Σταγείρων, με αναφορές στον Αριστοτέλη και την Ολυμπιάδα, με μνήμες προσφύγων, με τα Μαδεμοχώρια, με την ιστορία των ορυχείων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, με σημαντικό θαλάσσιο πλούτο, με σημαντική γεωργία και μελισσοκομία, δεν μπορεί να θεωρείται φτωχή. Φτωχή είναι η ανάδειξη και προστασία αυτού του πλούτου.

Χρειάζεται φυσικά να αναζητηθούν καινοτόμες ιδέες, που θα συνδέσουν την προοπτική της περιοχής με οικολογικά και οικονομικά καινοτόμες επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός σύγχρονου βιομηχανικού πάρκου στο οποίο θα γίνεται ξενάγηση σε θέματα διαχρονικής εξέλιξης της εξόρυξης και χρήσης χρυσού κι άλλων μεταλλευμάτων, με δίκτυο πολιτιστικών και φυσικών διαδρομών κα

Αξιοποίηση μεταλλευτικών στοών: Μια σημαντική επίσης οικονομική δυνατότητα προσφέρει η ανάδειξη κι αξιοποίηση των υπόγειων μεταλλευτικών στοών για εικαστικές εκθέσεις και ξεναγήσεις στην βιομηχανική ιστορία των εξορύξεων. Ή και η διερεύνηση της δυνατότητας παραγωγής μέσω των στοών ενέργειας από γεωθερμία χαμηλής ενθαλπίας στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού σχεδίου για οικολογικά, κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. 

Χρήματα για την οικονομία δεν υπάρχουν, για εξοπλισμούς όμως περισσεύουν

- Κίνδυνος μεγαλύτερες ρύπανσης Ασωπού από εργασίες για OrionP3

- 250 δις ευρώ για εξοπλιστικές και στρατιωτικές δαπάνες 1974-2010

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουν την πλήρη αντίθεσή τους στην απόφαση της κυβέρνησης, με υπογραφές υπουργών δια περιφοράς, να δαπανήσει 500.000.000 δολάρια, με απευθείας ανάθεση στην  Lockheed Martin για την επισκευή και αναβάθμιση μέχρι 5 αεροσκαφών  ναυτικής συνεργασίας P-3BOrion, τα οποία η Ελλάδα παρέλαβε το 1996-1997 κι ακινητοποίησε το 2009.  Σε μια εποχή που η οικονομία στραγγαλίζεται και η κοινωνία διαλύεται, είναι αδιανόητο να προωθούνται νέα εξοπλιστικά προγράμματα ως προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης. Η κυβέρνηση θα μπορούσε, αντιθέτως, να θέσει θέμα διασφάλισης των συνόρων μας (ως κοινών ευρωπαϊκών συνόρων), με βάση τη Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, ώστε να μειώσει κι άλλο τα εξοπλιστικά προγράμματα, τουλάχιστον όσο διαρκεί η κρίση.

Επισημαίνουμε το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση χρησιμοποιεί επικοινωνιακά την κρίση (χαρακτηρίζοντας της «ανθρωπιστική», μάλιστα, αντί για κοινωνική), αποφασίζει να διαθέσει ποσό 500.000.000 δολαρίων σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, την στιγμή που για το πρόγραμμα «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» θα διατεθούν λιγότερα από 200.000.000 Ευρώ.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουν την αντίθεσή τους σε πρακτικές υπογραφής μιας τέτοιας σοβαρής απόφασης και απευθείας ανάθεσης, χωρίς καν συζήτηση σε κάποιο θεσμικό κυβερνητικό όργανο, αλλά με συλλογή των υπογραφών των διαφόρων υπουργών δια περιφοράς.  Με δεδομένο ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένος έχει σχεδόν προαναγγείλει νέα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα από ΗΠΑ, Ρωσία και Νορβηγία, καλούμε την κυβέρνηση να βάλει φρένο σε παρόμοιες απαράδεκτες πρακτικές.

Είναι αλήθεια ότι γύρω από τα εξοπλιστικά προγράμματα συγκρούονται διάφορα λόμπυ με ισχυρή επιρροή – συχνά προσφέροντας και οικονομικά «ανταλλάγματα» - στη λήψη των σχετικών αποφάσεων.  Άραγε ο υπουργός Παναγιώτης Νικολούδης, υπεύθυνος για την διερεύνηση της διαφθοράς και των διαφόρων εξοπλιστικών προγραμμάτων, που δήλωσε πρόσφατα ότι «σε πολλές περιπτώσεις συμβάσεων αγοράς οπλικών συστημάτων η παράνομη προμήθεια που δίνονταν σε Έλληνες αξιωματούχους ήταν κατά μέσον όρο 4%», τι έχει να πει για τη διαδικασία που ακολουθείται; 

Το φθινόπωρο 2014, παρουσία του τότε Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου, είχε υπογραφεί  στην Αίθουσα Συσκέψεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας Σύμφωνο Στρατηγικής Συνεργασίας μεταξύ των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων  και της Lockheed Martin Corp. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προειδοποιήσει τότε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο συγκεκριμένο πρόγραμμα επιδιόρθωσης κι αναβάθμισης  των P-3.

Η τωρινή απόφαση εντάσσεται, πράγματι, σε ένα σχέδιο νέων, μεγάλων στρατιωτικών δαπανών που διαμορφώθηκε από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και φαίνεται ότι θα υλοποιηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με καθοριστικό τον ρόλο του Π. Καμμένου, υπουργού Εθνικής Άμυνας. Είναι καιρός, όμως, να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος, όταν η χώρα διέθεσε τεράστια ποσά για εξοπλιστικά προγράμματα κυρίως για να ικανοποιήσει διάφορα λόμπυ και ιδιοτελή συμφέροντα. Η Ελλάδα ξόδεψε 250 δισεκατομμύρια ευρώ το διάστημα 1974-2010 για αμυντικές δαπάνες κι εξοπλισμούς, 108 δις ευρώ πάνω από το μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ, όπως αποδεικνύει έρευνα του, όπως αποδεικνύει έρευνα του (τότε) ευρωβουλευτή των Πράσινων Ν. Χρυσόγελου  το 2012  http://www.chrysogelos.gr/images/files/Docs/defence%20GE.pdf.

Το πρόγραμμα αναβάθμισης δεν είναι κάτι που διαμόρφωσε η κυβέρνηση, όπως προσπαθεί να πουλήσει επικοινωνιακά, αλλά αποτελεί ένα καθαρά εμπορικό πρόγραμμα της LockheedMartinP-3 Mid-LifeUpgradeProgram, το οποίο πουλάει σε ενδιαφερόμενους ώστε να παραταθεί η χρήση των συγκεκριμένων αεροσκαφών http://www.lockheedmartin.com/us/aeronautics/mmro/p3mlu.html

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θέλουμε να επισημάνουμε και μια άλλη διάσταση που έχει διαφύγει από όλους: η εκτέλεση μέρους των εργασιών επιδιόρθωσης κι αντικατάστασης τμημάτων των αεροσκαφών στην ΕΑΒ αντιπροσωπεύει έναν επιπλέον σοβαρό κίνδυνο για το περιβάλλον αφού η διαδικασία αυτή μπορεί να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο με το τοξικό εξασθενές χρώμιο  την ευρύτερη περιοχή του Ασωπού και της Βοιωτίας, τα υπόγεια νερά, το έδαφος και το υπέδαφος.  Η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να εξυγιάνει την ήδη ρυπασμένη περιοχή, αν και όφειλε, ενώ δεν διαθέτει αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης των επικίνδυνων και τοξικών αποβλήτων που θα προκύψουν από την διαδικασία. Η Lockheed κατηγορήθηκε όπως κι άλλες εταιρίες για μια από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις ρύπανσης στις ΗΠΑ, αυτή της ρύπανσης με εξασθενές χρώμιο και άλλα τοξικά απόβλητα των υπόγειων νερών και του υπεδάφους στην κοιλάδα east San Fernando, όπου λειτουργούσε μονάδα κατασκευής πολεμικών αεροσκαφών από την δεκαετία του ’40 μέχρι τα τέλη του ’80 οπότε έκλεισε.  Η υπόθεση έχει απασχολήσει πολλές φορές τα δικαστήρια για πάνω από 20 χρόνια, ενώ η εταιρία έχει δαπανήσει 265.000.000 δολάρια από τα τέλη της δεκαετίας ’80 μέχρι σήμερα και θα δαπανήσει άλλα 100.000.000 τις επόμενες 2 δεκαετίες για καθαρισμό των υπόγειων νερών και του υπεδάφους, κι έχει, επίσης, καταβάλει 60.000.000 δολάρια σε κατοίκους της περιοχής Burbank και 33.0000.000 σε πρώην εργαζόμενούς της, στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, παρά το γεγονός ότι δεν έχει παραδεχθεί ποτέ ότι ευθύνεται (κι αυτή) για τη ρύπανση.   

Οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας μεταξύ 1974-2010

• Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων SIPRI & IISS, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας στο διάστημα 1974-2010 ανέρχονται σε 218 δις δολάρια. Yπολογίζοντας τις ίδιες δαπάνες για το ίδιο διάστημα με βάση τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, προκύπτει ότι οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας σε σταθερές τιμές 2005 ήταν πάνω από 250 δις ευρώ, όταν το δημόσιο χρέος της πριν την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, στις 31/3/2010 ήταν 310 δις ευρώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών.

• Σύμφωνα επίσης με τα δεδομένα του ΝΑΤΟ αν η Ελλάδα ακολουθούσε απλώς τον μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ ως ποσοστό των αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ της για την περίοδο 1974-2010, τότε σε σταθερές τιμές 2005 θα είχε εξοικονομήσει 108.1 δις ευρώ. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, η μείωση του δημοσίου χρέος της χώρας από το PSI ανέρχεται σε 106 δις, χωρίς να υπολογίζεται η δημοσιονομική ζημιά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

• Την περίοδο 2001-2011, και παρά τη μείωση των αμυντικών / εξοπλιστικών δαπανών το 2011 λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής, η Ελλάδα υπήρξε ο πέμπτος μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων / στρατιωτικού εξοπλισμού (10,3 δις δολάρια) στον κόσμο μετά τις: Κίνα (24 δις), Ινδία (23 δις), Νότια Κορέα (12,6 δις) και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (10,9 δις).

• Την πενταετία 2007-2011, η Ελλάδα ήταν ο μεγαλύτερος παραλήπτης Γερμανικών και ο δεύτερος μεγαλύτερος παραλήπτης γαλλικών εξοπλιστικών, αντιπροσωπεύοντας το 13% του όγκου των Γερμανικών και το 10% των Γαλλικών εξαγωγών μεγάλων συμβατικών όπλων, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI).

• Σε παγκόσμιο επίπεδο η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στις εξαγωγές οπλικών συστημάτων προς την Ελλάδα με ποσοστό 48% είναι αδιαμφισβήτητη.

• Ακόμα και στην κορύφωση της κρίσης, Ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, την ίδια περίοδο που διαπραγματεύονταν το πρώτο πακέτο στήριξης, το 2010. Σύμφωνα με την "Δέκατη τρίτη ετήσια έκθεση του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού", η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού (876 εκ. ευρώ), ενώ ακολουθούν η Γερμανία (36 εκ. Ευρώ), Ολλανδία (53 εκ. ευρώ), η Ιταλία (54 εκ. ευρώ) και η Ισπανία (33 εκ. Ευρώ).