Η κάλυψη αντι-οικολογικών επιλογών μέσα από την δήθεν συμμετοχή των "οικολόγων" στην κυβέρνηση

Η συμμετοχή ενός πράσινου κόμματος σε μια δημοκρατική κυβέρνηση σε συνεργασία με άλλα κόμματα δεν είναι έγκλημα ούτε θα πρέπει να εξορκίζεται. Αλλά μια τέτοια συνεργασία πρέπει να βασίζεται σε αρχές και πολιτική/προγραμματική συμφωνία που θα είναι δεσμευτική και θα υλοποιείται. Στο παρελθόν - όταν ακόμα οι Οικολόγοι Πράσινοι  ήταν ένα πολιτικό κόμμα που εκπροσωπούσε το μέλλον και την ελπίδα - απέρριψε/ψαμε την ανάληψη του υφυπουργείου περιβάλλοντος (με αρμοδιότητα τα δάση) που μας είχε προταθεί τον Οκτώβριο 2009 γιατί δεν θα βασίζονταν σε προγραμματική συμφωνία, ενώ και άλλες προσκλήσεις της εξουσίας τα χρόνια της κρίσης προς κάποια πράσινα στελέχη δεν μας γοήτευσαν ώστε να πιάσουμε την καρέκλα και να ξεχάσουμε τις πράσινες πολιτικές. 

Κι όμως, πολλοί από αυτούς που διέδιδαν με μεγάλη ευκολία κατηγορίες για ορισμένους από εμάς ότι "ήμασταν έτοιμοι να πιάσουμε θέση στο στασίδι της εξουσίας", σήμερα έχουν πιάσει κυβερνητικά, κομματικά και κρατικά πόστα χωρίς να έχουν οποιαδήποτε αναστολή και δυσκολία να αποδεχτούν τις χειρότερες επιλογές για την κοινωνία και την οικολογία, αρκεί να διατηρούν την καρέκλα τους. Πόσο μίσος δεν σκόρπισαν στις λίστες και στο διαδίκτυο με κατηγορίες ενάντια σε κάποιους από εμάς ως δήθεν "φιλοπασόκους" ή "έτοιμους να υπουργικοποιηθούν", ότι δήθεν "συναντούσαμε κρυφά κάποιους πολιτικούς ώστε να μας κάνουν υπουργούς"! Σήμερα αυτοί οι ίδιοι όχι μόνο σιωπούν και καταπίνουν τα πάντα, αλλά ανέχονται τον "υπουργό" τους να συνυπογράφει απίστευτες αντιοικολογικές επιλογές! 

Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα πολιτικής εξαπάτησης είναι η συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υποτίθεται ότι «η αριστερά» των ΟΠ επικράτησε και επέβαλε τη συνεργασία «πρασίνων- αριστεράς», μόνο που αυτό έγινε μέσα από την συμμαχία της με ότι πιο τυχοδιωκτικό και καιροσκοπικό είχε βρεθεί στους ΟΠ και αφού πλέον είχε αποψιλωθεί το κόμμα, και είχαν απομείνει 30-40 άτομα, στην πραγματικότητα υποψήφιοι/ες για την κατάληψη κάποιας κρατικής ή κομματικής καρέκλας. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι αποδέχονται ότι πιο αντι-οικολογικό, απλώς για να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και τα «προνόμια» που τους προσφέρει η συνεργασία στην κυβέρνηση.

Υποτίθεται ότι οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ συμμετείχαν στην κυβέρνηση με τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη βάση 20 σημείων, ένα από τα οποία προέβλεπε την έξοδο της Ελλάδας από τα ορυκτά καύσιμα μέσα σε 20 χρόνια! Θα ήταν δηλαδή μια χώρα, η χώρας μας, που θα πρωτοπορούσε. Έμοιαζε - για όσους δεν ήξεραν – ότι επιτέλους η Ελλάδα θα έκανε στροφή στα ενεργειακά θέματα και θα έμπαινε στην μετα-λιγνιτική εποχή, στην εποχή μετά τα ορυκτά καύσιμα!

Πολλοί ευκολόπιστοι στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη πίστεψαν ότι μέσα από την κυβερνητική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΟΠ θα προωθηθούν πράσινες πολιτικές, θα ήταν δηλαδή μια περίεργη κάπως (η συμμετοχή των ΑΝΕΛ ξίνιζε μεν αλλά το κατάπιαν) κοκκινο-πράσινη συνεργασία. Ήταν, όμως, για όσους ήξεραν, κι όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά ψέματα. Βόλεψε όμως όλους, τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί απέκτησε "οικολογικό άλλοθι" αλλά και την πολύ μικρή ομάδα, που είχε απομείνει στους Οικολόγους Πράσινους, που κατάφεραν να κρύψουν το μοίρασμα καρεκλών και την επικράτηση του καιροσκοπισμού κάτω από ένα μανδύα «πολιτικής συμφωνίας», μια δήθεν πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης να προωθήσει πράσινη πολιτική.

Πρώτα, λοιπόν, χρησιμοποίησαν τους Οικολόγους Πράσινους, που είχαν απομείνει μόνο ως η σφραγίδα του ελληνικού «πράσινου» κόμματος -  «μέλους του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος» (αν και έγιναν μέλος όταν ήταν πράγματι πράσινο κόμμα) ώστε να πετύχουν προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά την «νομιμοποίηση» μιας δήθεν ευρύτερης συμμαχίας αριστεράς-πράσινων. Κατάφεραν, έτσι, για ένα μεγάλο διάστημα να έχουν την υποστήριξη ή την ανοχή του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος αλλά και να προβάλλουν ένα δήθεν «πράσινο» προφίλ της κυβέρνησης.

Με την συμμετοχή του Γ. Τσιρώνη στην κυβέρνηση ως αναπληρωτή υπουργού περιβάλλοντος εκπροσώπου των Οικολόγων Πράσινων και την εκλογή του Γ. Δημαρά ως «οικολόγου» βουλευτή πέτυχαν να καλύπτουν σοβαρές αντι-οικολογικές επιλογές κάτω από τον μανδύα ενός υποτίθεται «πράσινου» κόμματος. Μακρύς ο κατάλογος των «υπογραφών» αντι-οικολογικών έργων και ρυθμίσεων της τωρινής κυβέρνησης και του «οικολόγου» αναπληρωτή υπουργού περιβάλλοντος, έργα και ρυθμίσεις  που δεν είχε καταφέρει να περάσει ακόμα και ο Σουφλιάς. Τώρα αυτές οι επιλογές έχουν την υπογραφή ή έστω την ανοχή του «οικολόγου» υπουργού.

Από τις πιο προκλητικές πολιτικές επιλογές της σημερινής κυβέρνησης είναι αυτές που αφορούν το ενεργειακό, υποτίθεται την σημαία του οικολογικού και πράσινου κινήματος παγκοσμίως. Είναι πρωτοφανές, ένα "πράσινο κόμμα" και ο υπουργός του να νομιμοποιούν την χειρότερη ενεργειακή πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτή που προωθεί νέες λιγνιτικές και πετρελαϊκές μονάδες, εξορύξεις ορυκτών καυσίμων, κοινές επενδύσεις με τους κινέζους για την προώθηση του λιγνίτη και στη βαλκανική γειτονιάς μας. 

Όμως, οι επιλογές των Οικολόγων Πράσινων δεν αφορούν μόνο τα μέλη τους. Εξοργίζουν ένα αυθεντικό οικολογικό κίνημα που αγωνίζεται για την αλλαγή στη χώρα. Στο θέμα αυτό, όμως, θα κληθούν να πάρουν θέση και οι ευρωπαίοι Πράσινοι, το ευρωπαϊκό πράσινο κόμμα, που "ευθύνεται" στον ένα ή στον άλλο βαθμό για το γεγονός ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι αντιμετωπίζονται ως ένα "κόμμα που εκπροσωπεί τις πράσινες ιδέες στην Ελλάδα", ενώ στη πραγματικότητα έχουν μετατραπεί σε έναν ιδιόρρυθμο μηχανισμό εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων που καμία σχέση δεν έχει με την οικολογία και τις πράσινες πολιτικές αξιοποιώντας την "συμμετοχή τους" στην ευρωπαϊκή πράσινη οικογένεια.

Όσοι αξιόλογοι άνθρωποι παραμένουν ακόμα στους Οικολόγους Πράσινους, παρά τα όσα γίνονται, έχουν πλέον και προσωπική ευθύνη για τον ευτελισμό των πράσινων ιδεών κι αξιών. Η σιωπή είναι πλέον συνενοχή! 

Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε απέναντι σε μια τέτοια καταστροφική πολιτική. Η ανάγκη να επανασυγκροτηθεί μια πραγματική πράσινη πολιτική που θα αφορά την οικονομία, την κοινωνική συνοχή και το περιβάλλον, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει μέσα από την επιστροφή σε μια βρώμικη και άδικη ανάπτυξη, σαν αυτή που επιδιώκεται, αλλά μόνο μέσα από την βαθιά αλλαγή του παραγωγικού και οικονομικού μοντέλου προς κατευθύνσεις που σέβονται το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Και γύρω από αυτό το σχέδιο πρέπει να ανασυγκροτηθεί ένα νέο πράσινο κοινωνικό κίνημα και κόμμα, ακόμα και αν δεν λέγεται πλέον έτσι! Οι πράσινες ιδέες ζουν μέσα στην κοινωνία, είναι η ώρα να ριζώσουν ξανά και σε πολιτικό επίπεδο. 

Η υπερψήφιση των μέτρων από την «συμπαγή» κυβερνητική πλειοψηφία έχουν τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος, αλλά στο επικοινωνιακό-ψυχολογικό επίπεδο αλλού είναι νομίζω η μεγαλύτερη ζημιά την οποία προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κυβερνητικοί συνέταιροί του. Αποτυπώνεται στην τοποθέτηση του κυβερνητικού βουλευτή Γ. Δημαρά (εκπροσωπώντας τους Οικολόγους Πράσινους) «Τα μέτρα είναι κατάντια αλλά θα τα ψηφίσω γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» καθώς και στα «δάκρυα που θα χύσει» ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Τσιρώνης (προερχόμενος και αυτός από τους Οικολόγους Πράσινους). Εκεί βρίσκεται, κατά την γνώμη μου, η μεγαλύτερη ζημιά την οποία προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ανεύθυνες πολιτικές του. Κατέστρεψε μια – συγκεχυμένη είναι η αλήθεια – διάθεση στην κοινωνία να αλλάξουν τα πράγματα.

Τώρα η απελπισία συνδυάζεται με την οργή γιατί «χάθηκε η ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα», το περίφημο «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Πρόταση- Τ.I.N.A” που είπε η Θάτσερ, υποσχόμενη το τέλος της πολιτικής.

Η προσπάθεια των κυβερνητικών εταίρων να περάσουν στην κοινωνία την αντίληψη που είχαν και οι προηγούμενοι, ότι δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική και το πακέτο των άδικων και σκληρών μέτρων ήταν και είναι μονόδρομος, οδηγεί την κοινωνία είτε στην κατάθλιψη είτε σε μια νέα έκρηξη τυφλής οργής και αντιευρωπαϊσμού. Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να κρύψουν την απουσία σοβαρού εναλλακτικού σχεδίου από την πλευρά τους, αυτό που οδήγησε όχι μόνο στην ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα αλλά και στην επιβολή, με δική τους ευθύνη, ενός άγριου μείγματος άδικης λιτότητας και φορο-καταιγίδας χωρίς έλεος.

Κι όμως, θα μπορούσε να έχει υιοθετηθεί μια εναλλακτική στρατηγική που θα βασίζονταν όχι στην λογική παροχών (μια και πόροι δεν υπάρχουν), όπως πρότεινε με το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σεκαλά σχεδιασμένες μεταρρυθμίσεις κι ανάπτυξη καινοτόμων εργαλείων με στόχους την διασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για τους πολίτες, την μείωση των κοινωνικών διακρίσεων, την αντιμετώπιση του οικολογικού χρέους και της φτώχειας, την βελτίωση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης, την εξάλειψη της διαφθοράς και της διαπλοκής, την προώθηση νέων μοντέλων παραγωγής και κατανάλωσης, αλλά και σχέσεων ανθρώπου-φύσης.

Η έξοδος από την κρίση αλλά και από τις πολιτικές σκληρής λιτότητας δεν θα ήταν έτσι κι αλλιώς μια διαδικασία αυτοματισμού ούτε μπορούσε να επιτευχθεί στη βάση των επικοινωνιακών τακτικισμών των διαφόρων κομμάτων. Μόνο ένα σχέδιο που έχει ωριμάσει στην κοινωνία μπορεί να αποτελέσει τη βάση για έξοδο από την κρίση. Αυτό που χρειάζεται να οριστεί για πρώτη φορά, έστω και τώρα, είναι η χάραξη ξεκάθαρης στρατηγικής που να συνδέει την δημοσιονομική εξυγίανση με την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, την αναβάθμιση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης, την ανάπτυξη μιας κοινωνικά-οικολογικά βιώσιμης οικονομίας, την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της φτώχειας κι ανεργίας.

Τα σημερινά κόμματα απέδειξαν ότι δεν είναι σε θέση είτε το καθένα μόνο του είτε μέσω συνεργασιών μεταξύ τους να αναλάβουν ένα τέτοιον ρόλο. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έχουμε απευθύνει εδώ και καιρό δημόσια πρόσκληση για να υπάρξει μια τέτοια πρωτοβουλία από τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών που θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τα κόμματα στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πολίτες και η ελληνική κοινωνία εν γένει.

Η απώλεια εισοδημάτων (που παραμένει ακόμα και σήμερα το κύριο μέσο για την προσωπική ευημερία) μπορούσε και μπορεί να εξισορροπηθεί από τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, της κοινωνικής-οικολογικής βιωσιμότητας, των κοινωνικών υποδομών και της ενίσχυση της «συλλογικής» ευτυχίας. Θα μπορούσαμε, δηλαδή να ζούμε καλύτερα ακόμα και με λιγότερα εισοδήματα, αν από την αρχή είχαμε επενδύσει σε μια εναλλακτική στρατηγική (όπως έκαναν κάποιες άλλες χώρες). Βιωσιμότητα αντί για καταναλωτισμό ή ισοπεδωτική λιτότητα.

Αντί οι σημερινοί κυβερνώντες να ζητήσουν συγνώμη, δυστυχώς ισχυρίζονται ότι το δικό τους πακέτο των 6 δις δεν είναι τίποτα μπροστά στο πακέτο των 60 δις των προηγούμενων. Το κακό είναι ότι δεν έχουν καταλάβει πόσο κακό κάνουν και στους ίδιους επικαλούμενοι την ζημιά που προκάλεσαν οι προηγούμενοι για να δικαιολογήσουν την ζημιά που προσθέτουν και αυτοί. Τουλάχιστον ας διαβάζουν τα χιλιάδες επικριτικά σχόλια που οι δικοί τους ψηφοφόροι γράφουν απαντώντας σε παρόμοια επιχειρήματα…

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καταγγέλλουμε την συνέχιση και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων Πράσινων απαράδεκτων μοντέλων διακυβέρνησης, ενώ υποσχέθηκε ότι θα «τελείωνε», δήθεν, με το παλιό. Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις γενικότερα αλλά πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση θα επέλεγε να θέσει στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» πρακτικές που δεν συνάδουν με στοιχειωδώς ορθολογική διακυβέρνηση. Δυστυχώς, αναπαράγει πελατειακές κι αντιδημοκρατικές πρακτικές, όπως έκαναν συχνά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, «περνώντας» απαράδεκτες ρυθμίσεις σε άσχετα με το θέμα νομοθετήματα.

Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ντρέπεται διπλά για το τελευταίο «κατόρθωμά» της. Δυο  αντι-περιβαλλοντικές ρυθμίσεις για σοβαρά θέματα (ενέργεια και σκουπίδια) περιλαμβάνονται σε ΦΕΚ παραμονή Χριστουγέννων της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ΠΝΠ.24/24-12-2015 [1] που περιλαμβάνει πολλά και διάφορα για την «ανθρωπιστική κρίση» αλλά κι ελαστικές διατάξεις για όσους δεν πληρώνουν ή κρύβουν ΦΠΑ. Η ανευθυνότητα της κυβέρνησης είναι μεγάλη:

Με …προσωρινή άδεια λειτουργίας από το 1999 μέχρι το 2017 οι μονάδες της ΔΕΗ!

Στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου 24 της 24/12/2015, περιλαμβάνεται το άρθρο 9 με το οποίο  «παρατείνεται η προσωρινή άδεια λειτουργίας των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ μέχρι την 31 Δεκεμβρίου 2017» [2].  Έτσι έχουμε μια διαδικασία «προσωρινής» παράτασης των αδειών λειτουργίας από το 1999 μέχρι και το 2017 μιας σειράς ρυπογόνων μονάδων της ΔΕΗ (28 ολόκληρα χρόνια!). Για να επιβεβαιώνεται το ρηθέν, «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού»!

Νέα αναβολή στην εφαρμογή νομοθεσίας για μείωση αποβλήτων

Με το άρθρο 7 της ΠΝΠ [3] αναστέλλεται γι άλλον ένα χρόνο (μέχρι 31/12/2016, αν και έπρεπε να εφαρμόζεται από το 2014) η εφαρμογή του άρθρου 43 [4] του νόμου 4042 του 2012 για επιβολή ειδικού τέλους ταφής σε οργανισμούς ή επιχειρήσεις για κάθε τόνο απορριμμάτων που καταλήγει σε ΧΥΤΑ χωρίς να έχει υποστεί προεπεξεργασία. Η ενέργεια αυτή είναι ευθέως αντίθετη με τις περιβαλλοντικές υποχρεώσεις μας όπως απορρέουν από τις Οδηγίες 98/2008 [5] και 99/2008 [6] και τον νόμο 4042 του 2012 [7]. Όπου εφαρμόζεται, το μέτρο αυτό αποτελεί βασικό εργαλείο – κίνητρο [8] για μείωση των απορριμμάτων που καταλήγουν για ταφή, και για ενίσχυση της πρόληψης, μείωσης, επαναχρησιμοποίησης,  ανακύκλωσης και κομποστοποίησής τους [9]. 

Θα επιβράβευε τους Δήμους και τους δημότες εκείνους που προσπαθούν περισσότερο, μια και αυτοί θα πλήρωναν λιγότερα σε σχέση με δήμους και δημότες που ΔΕΝ προσπαθούν να μειώσουν και να ανακυκλώσουν τα απορρίμματα. Ο νόμος προβλέπει ότι τα έσοδα αυτά πηγαίνουν στο «Πράσινο Ταμείο» και διατίθενται αποκλειστικά για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων και έργων ανάκτησης και διάθεσης αποβλήτων.

Θα μπορούσε, επίσης, να ανοίξει τον δρόμο σε ένα νέο μοντέλο χρέωσης των τελών καθαριότητας με βάση την ποσότητα αυτών που απορρίπτονται (Πληρώνω με βάση Όσα σκουπίδια Πετάω) και όχι - όπως γίνεται σήμερα -  με βάση άσχετα κριτήρια.

Η απαράδεκτη αυτή πράξη φέρει τις υπογραφές σχεδόν του συνόλου των υπουργών (και του υπουργού και του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος) και είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με την υιοθέτηση τον Ιούνιο 2015 [10] του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Απορριμμάτων [11] με το οποίο προβλέπονται

(α) ότι οι Δήμοι αναλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για επίτευξη φιλόδοξων στόχων μείωσης κι ανακύκλωσης

(β) οικονομικά μέτρα όπως αυτό που αναβάλλεται η εφαρμογή του (σελίδα 91 του ΕΣΔΑ).

Που να μην μας υπόσχονταν προεκλογικά και ότι θα αγωνίζονται για το περιβάλλον!   

[11] http://ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=egY6pHPEQ8g%3d&tabid=238&language=el-GR