Οι εκλογές στη Γαλλία ήταν εντελώς διαφορετικές από τις Ελληνικές. Ο Πρόεδρος Hollande ήλπιζε για μια νομοθετική πλειοψηφία του Σοσιαλιστικού Κόμματός του, των Πράσινων και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στο δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας. Το γαλλικό εκλογικό σώμα φαίνεται να συμφώνησε με την ανάγκη για αλλαγή, δίνοντας στην αριστερά την πρώτη της νίκη από το 1997. Η κυβέρνηση συνασπισμού του Πρωθυπουργού κ. Jean-Marc Ayrault των Σοσιαλιστών, της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των Πράσινων εξασφάλισε την πλειοψηφία των 309 εδρών, δίνοντας στον πρόεδρο και την αναπτυξιακά προσανατολισμένη ατζέντα του μια σημαντική ώθηση.

Οι Γάλλοι Πράσινοι του EÉLV πανηγυρίζουν το καλύτερο εκλογικό τους αποτέλεσμα στο δεύτερο γύρο, στον οποίο κέρδισαν 18 έδρες και αρκετούς βουλευτές για να σχηματίσουν κοινοβουλευτική ομάδα για πρώτη φορά. Ενώ η εκλογική συμφωνία τους με τους Σοσιαλιστές ήταν απαραίτητη για την επιτυχία τους, είναι πλέον σε θέση να σχηματίσουν μια ανεξάρτητη φωνή στην Εθνοσυνέλευση για πρώτη φορά, και αυτό προσφέρει συναρπαστικές ευκαιρίες. Επιπλέον, το κόμμα είναι περήφανο για ισόρροπη συμμετοχή των φύλων στην αντιπροσωπεία του, με εννέα άνδρες και εννέα γυναίκες. Το κόμμα μπορεί να καυχηθεί πλέον για 18 βουλευτές (17, μετά την υποχρεωτική παραίτηση από τη κοινοβουλευτική ομάδα της Υπουργού Cecile Duflot), 11 γερουσιαστές, 16 ευρωβουλευτές και 2 υπουργούς. Δύο νέοι Πράσινοι εντάσσονται στην ομάδα των ευρωβουλευτών EELV: ο Jean-Jacob Bicep αντικατάστατης του Pascal Canfin (νέος Υπουργός Ανάπτυξης) και ο Kerim Zéribi που αντικαθιστά τον ευρωβουλευτή της Σοσιαλιστικής Ομάδας και πλέον Υπουργό Εσωτερικών, Jean-Pierre Chevenement.

Παρά το αποτέλεσμα, απαιτείται προσοχή στην ερμηνεία του γαλλικού αποτελέσματος. Οι Γάλλοι Πράσινοι είναι πλέον το τρίτο κόμμα σε αριθμό εδρών για πρώτη φορά, αλλά είναι (όπως ο ιδρυτής του κόμματος και ευρωβουλευτής Daniel Cohn-Bendit, παρατήρησε αυτή την εβδομάδα), μακριά από αυτή τη θέση στο μυαλό του γαλλικού εκλογικού σώματος. Η υποτονική προεκλογική εκστρατεία της Eva Joly, που είχε ως αποτέλεσμα τη σχετική χαμηλή υποστήριξη του 2,3% των ψήφων και φαγωμάρα μεταξύ ορισμένων φατριών του κόμματος έχουν οδηγήσει σε σοβαρή μείωση από τα υψηλά του αποτελέσματος κατά 16% στις ευρωεκλογές του 2009. Οι Γάλλοι Πράσινοι κατάφεραν να ανέβουν στο 5,5% στον πρώτο γύρο των γενικών εκλογών, ωστόσο, τώρα βρίσκονται να συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που δεν απαιτεί την ψήφο τους στην Εθνοσυνέλευση, αλλά θα τους ζητήσει να είναι μέρος των αναγκαίων αλλά αντιλαϊκών πολιτικών για τα επόμενα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα πρέπει να εξετάσει σοβαρά πώς μπορεί να ανακτήσει τον ενθουσιασμό και την πίστη σε αυτούς τους τομείς της γαλλικής κοινωνίας που απευθύνθηκε πριν από τρία χρόνια, και να αναζωογονήσει την ακτιβιστική του. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το κόμμα έχει εμπλακεί ασταμάτητα σε προεκλογικές εκστρατείες για τα τελευταία τρία χρόνια, το γεγονός ότι το κόμμα εκπροσωπείται πλέον και στην Εθνική Συνέλευση θα δώσει το χρόνο στους Γάλλους Πράσινουν να ανταποκριθούν στη νέα πρόκληση οδηγώντας το κόμμα σε μια επανάληψη της επιτυχίας της εκστρατείας του 2009.
 

Δήλωση του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο για την δημοκρατική διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σχεδίου διεξόδου της χώρας από την κρίση:

“Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Δεν άλλαξαν παρά αριθμητικά τα ποσοστά των βασικών διεκδικητών της εξουσίας των εκλογών της 6ης Μαίου. Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ή με όποιο άλλο κόμμα θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί και με βάση τα αποτελέσματα της 6ης Μαίου. Δυστυχώς, χάθηκαν στο μεταξύ άλλοι δυο πολύτιμοι μήνες, βάθυνε η διάλυση της διοίκησης και η κατάρρευση της οικονομίας, και εντάθηκε το πολωτικό κλίμα που δε βοηθάει στην διαμόρφωση των όρων αντιμετώπισης της πολύπλευρης κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα. 

Η δημουργία κυβερνητικού σχήματος με την ευρύτερη δυνατή δημοκρατική βάση θα έπρεπε να είναι μια συζήτηση σε προγραμματική βάση προεκλογικά. Ο σχηματισμός κυβέρνησης που θα έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν θα λύσει αυτομάτως τα προβλήματα της χώρας. Η λύση δεν βρίσκεται φυσικά στη συνέχιση της ίδιας ανόητης πολιτικής και της αδράνειας ή στην τυφλή αντιπαράθεση στις ακολουθούμενες πολιτικές χωρίς εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις. Οι πολίτες ανεξαρτήτως τι ψήφισαν στις εκλογές αντιλαμβάνονται, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, ότι χρειάζεται να διαμορφωθεί ένα συνεκτικό, εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση το οποίο θα έχει την υποστήριξη της κοινωνίας, θα προωθήσει κοινωνικά δίκαιες, ισορροπημένες κι αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν τα δημοσιονομικά προβλήματα με ενίσχυση, όμως, παράλληλα της κοινωνικής συνοχής, αναζωογόνηση και μεταρρύθμιση της οικονομίας, δημιουργία θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για τους νέους, ανασυγκρότηση της διοίκησης κι αντιμετώπιση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Όσοι προβάλλουν μια τυφλή σύγκρουση με την Ευρώπη ως την εναλλακτική λύση, απλώς επιδιώκουν να αξιοποιήσουν μικροκομματικά την οργή αλλά και τον φόβο των πολιτών. Δεν προσφέρουν λύση. Μόνο αν συνεργαστούν Ελλάδα και Ευρώπη στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου που θα συμφωνηθεί και θα υλοποηθεί μπορεί να βρεθεί λύση στην κρίση. Πώς μπορεί, όμως, να διαμορφωθεί ένα τέτοιο εναλλακτικό σχέδιο;

Η κατάλληλη μέθοδος είναι μέσω μεγαλύτερης συμμετοχής των πολιτών, των Περιφερειακών Συμβουλίων, των κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων στη διαμόρφωσή του. Την πρωτοβουλία μπορούν να πάρουν τα 13 Περιφερειακά Συμβούλια σε συνεννόηση με το Εθνικό Κοινοβούλιο ώστε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν διαμορφωθεί από τα 13 Περιφερειακά Συμβούλια σε διάλογο με τους κοινωνικούς κι επαγγελματικούς φορείς και τους Δήμους Περιφερειακά Σχέδια Βιωσιμότητας, Πράσινης Οικονομίας, Κοινωνικής Συνοχής και Απασχόλησης 2012-2020. Στην συνέχεια, θα πρέπει να συγκλιθεί αμέσως μετά μια κοινή Συνέλευση του Εθνικού Κοινοβουλίου, των Ευρωβουλευτών και των Περιφερειακών Συμβούλων για να συγκροτηθεί το Εθνικό Σχέδιο Βιωσιμότητας, Πράσινης Οικονομίας, Κοινωνικής Συνοχής κι Απασχόλησης 2012-2020 που θα επιλύει παράλληλα και τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας με χρονικό ορίζοντα το 2016.

Οι Πράσινοι έχουμε προτείνει 7 συγκεκριμένες πολιτικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη ρεαλιστική βάση για έξοδο από την κρίση σε συνεργασία με την Ευρώπη και στηρίζουν την μεθοδολογία δημοκρατικής διαμόρφωσης του εναλλακτικού σχεδίου: Η προσαρμογή των όρων του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές πολιτικές κι αξίες, η διαμόρφωση ενός Πράσινου Επενδυτικού Πακέτου προς όφελος της απασχόλησης, της πραγματικής οικονομίας και των τοπικών κοινωνιών, η παράταση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο έτη (το 2016 αντί για το 2014) σε συνδυασμό με μέτρα όπως η διασφάλιση των ελληνικών συνόρων με ευρωπαϊκές εγγυήσεις ώστε να παγώσουν για 3 χρόνια όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα,  η εξασφάλιση ευρωπαϊκής υποστήριξης για τους μετανάστες και πρόσφυγες στην Ελλάδα, η ενεργή συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην προσπάθεια να δοθούν αναλυτικά στοιχεία από τις ελβετικές κι άλλες τράπεζες για τις καταθέσεις ελλήνων ώστε να ελεγχθούν γκρίζες περιουσίες και παράνομη εξαγωγή καταθέσεων, σε συνδυασμό με την προώθηση της εφαρμογής κοινωνικά δίκαιης φορολογικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα καθώς και η στήριξη άμεσα των Ελληνικών Περιφερειών και των Δήμων για την αναζωογόνηση της πραγματικής οικονομίας, με απορρόφηση των υπαρχόντων ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και την κινητοποίηση συμπληρωματικών επενδύσεων.  

Όπως είχαμε δηλώσει στην κοινή συνέντευξη τύπου στα διεθνή κι ελληνικά ΜΜΕ, ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ, συμπρόεδρος των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κι εγώ, παρουσιάζοντας την Τετάρτη 23/5, στο Στρασβούργο, την κεντρική φιλοσοφία των προτάσεων των Πράσινων: «Είναι γεγονός ότι η λιτότητα στην Ελλάδα έχει προχωρήσει πέρα από το όριο αντοχής μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται υπό καθεστώς σοκ. Αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πρέπει να υπάρξει πραγματική συζήτηση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου”. Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να είναι ένας σταθερός και ειλικρινής σύμμαχος σε μια τέτοια προσπάθεια σε ευρωπαϊκό επίπεδο.