Στο περιθώριο του 17ου Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος που πραγματοποιήθηκε στη Αθήνα 9-11 Νοεμβρίου

Επίσκεψη στο νεοσύστατο Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών του Δήμου Αθηναίων, που λειτουργεί σε πιλοτική μορφή στο παλιό Φρουραρχείο, απέναντι από το σταθμό Λαρίσης, πραγματοποίησε ομάδα των Πρασίνων που συμμετείχαν στις εργασίες του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα, με επικεφαλής την συμπρόεδρο Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, Ρεμπέκα Χάρμς, και με τη συμμετοχή του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων, Νίκου Χρυσόγελου και στελεχών της ευρωομάδας, τους οποίους υποδέχθηκε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης. Ο δήμαρχος Αθηναίων ξενάγησε τους Πράσινους στις εγκαταστάσεις του Κόμβου Αλληλοβοήθειας, εξήγησε ότι αποτελεί μια νέα δομή Κοινωνικής Μέριμνας του δήμου Αθηναίων, με αποστολή τον συντονισμό όλων των φορέων για τη διανομή αγαθών στους δημότες, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν όσα είναι απαραίτητα για τη διαβίωσή τους και ενημέρωσε ότι μπορεί να λειτουργήσει και ως συντονιστικό κέντρο για όλες τις προσπάθειες και όλα αυτά τα εγχειρήματα αλληλεγγύης, τα οποία εκδηλώνονται στην πόλη». Σε δηλώσεις του ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης δήλωσε ότι «η επίσκεψη της ομάδας των ευρωβουλευτών των Πρασίνων στην Αθήνα, για το 17ο Συμβούλιο των Ευρωπαίων Πρασίνων, είναι επίσκεψη έμπρακτης συμπαράστασης την πόλη των Αθηνών». Η συμπρόεδρος των Ευρωπαίων Πράσινων Ρεμπέκα Χάρμς, αφού εξέφρασε την ικανοποίηση της για την λειτουργία του νέου θεσμού αλληλεγγύης του δήμου της Αθήνας, δήλωσε: «Η φτώχεια τόσα χρόνια ήταν στην γωνία, σήμερα με αφορμή την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ήρθε στο επίκεντρο της συζήτησης σε όλη την Ευρώπη».Ο Νίκος Χρυσόγελος πρότεινε να οργανώνονται στον χώρο ενημερωτικές εκδηλώσεις για θέματα κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων και προσφέρθηκε να βοηθήσει μέσα από τον θεσμικό του ρόλο σε παρόμοιες πρωτοβουλίες του Δήμου.

Οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, κατά την επίσκεψη τους, διαπίστωσαν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτός ο νέος θεσμός αλληλεγγύης, καθώς και το μέγεθος των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η κρίση στην Ελλάδα. Συζήτησαν με πολίτες που ήδη βοηθούνται από τον Κόμβο Αλληλεγγύης – ξεπερνούν τις 3.000 – καθώς και με όσους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είτε ως υπάλληλοι του Δήμου, είτε εθελοντικά, διαπιστώνοντας από πρώτο χέρι τις πρωτοβουλίες για την ανακούφιση των κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από την κρίση.

Ο Κόμβος Αλληλοβοήθειας Πολιτών, αποτελεί μια νέα δομή Κοινωνικής Μέριμνας του δήμου Αθηναίων, με αποστολή τον συντονισμό όλων των φορέων για τη διανομή αγαθών στους δημότες, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν όσα είναι απαραίτητα για τη διαβίωσή τους. Το τηλεφωνικό κέντρο του Κόμβου, με αριθμό κλήσης το πενταψήφιο15422, με 30 τηλεφωνικές γραμμές, αποτελεί το δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στα μέρη του δικτύου και λειτουργεί σε καθημερινή βάση από τις 9.00 το πρωί έως τις 5.00 το απόγευμα. Το τηλεφωνικό κέντρο ενημερώνει του πολίτες για όλες τις υπηρεσίες του Δήμου με Κοινωνικό Σκοπό.

Για να εγγραφεί κάποιος στη βάση δεδομένων του Κόμβου, δηλαδή για να γίνει κάποιος δικαιούχος, δίνει τις εξής πληροφορίες:

• τη διεύθυνση διαμονής του,
• την οικογενειακή του κατάσταση,
• το ύψος των εισοδημάτων του,
• την εργασιακή κατάστασή του,
• την κατάσταση της υγείας του.

Συγκεκριμένα, είναι απαραίτητη η προσκόμιση ενός λογαριασμού ΔΕΚΟ, προκειμένου να διαπιστωθεί ότι κάποιος είναι είτε δημότης είτε κάτοικος του Δήμου Αθηναίων. Εν συνεχεία, οφείλει να προσκομίσει είτε φορολογική δήλωση είτε εκκαθαριστικό σημείωμα του οικονομικού έτους 2010ή 2011 που θα προκύπτει ότι το ατομικό εισόδημα δεν υπερβαίνει τις 7.000 ευρώ και το οικογενειακό εισόδημα τις 12.000, ή βιβλιάριο Απορίας ή Πιστοποιητικό Οικονομικής Αδυναμίας.

Η εθελοντική εργασία για τη φιλοξενία του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (EGP) στην Αθήνα ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012 όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της Αθήνας ως η πόλη που θα φιλοξενούσε το 17ο συμβούλιο του  του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Συστάθηκε αρχικά μια επιτροπή η οποία θα αναλάμβανε την οργάνωση του συνεδρίου.

Οι υπεύθυνοι του  Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος πραγματοποίησαν κάποια ταξίδια στην Αθήνα και με τη βοήθειά μας επέλεξαν τον χώρο πραγματοποίησης του Συμβουλίου.

Στη συνέχεια οι έλληνες εθελοντές δούλεψαν πάνω στο πρόγραμμα του Συμβουλίου, την οπτικοακουστική κάλυψη, την μεταφραστική κάλυψη, την επιλογή των γευμάτων, την εξεύρεση του χώρου που θα γινόταν το πάρτι, στο έντυπο υλικό που θα μοιράζονταν στους συνέδρους, στην γνωστοποίηση του συνεδρίου στα ΜΜΕ, στη διαμονή και μεταφορά του κόσμου, στις παράλληλες εκδηλώσεις, στις προτάσεις για επισκέψεις σε μουσεία και ιστορικά σημεία της πόλης, στα δώρα των ομιλητών και των επισήμων και φυσικά στη γραμματειακή υποστήριξη τις ημέρες του συνεδρίου.

Χρειάστηκαν περίπου 25 εθελοντές για καλύψουν τις ανάγκες της εκδήλωσης από την Τετάρτη 7/11 μέχρι και την Κυριακή 11/11.

Οι βασικές αρμοδιότητες τους ήταν η διακόσμηση του ξενοδοχείου με τα λογότυπα του EGP αλλά και των ΟΠ, η σήμανση των χώρων, το γέμισμα των φακέλων που θα δινόταν στους συνέδρους, η εγγραφή των συνέδρων, η πληροφόρηση των συμμετεχόντων και των δημοσιογράφων, η επίλυση διαφόρων θεμάτων τελευταίας στιγμής που τύχαινε να προκύψουν, ο έλεγχος των αιθουσών που γίνονταν οι παράλληλες εκδηλώσεις και η συνέντευξη τύπου, η υποστήριξη για διάφορα θέματα που σχετίζονταν με την ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, το Βαλκανικό δίκτυο και τους Παγκόσμιους Πράσινους. Εκτάκτως δε, προέκυψε και η μεταφορά διαφόρων συνέδρων από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων στα ΜΜΜ.

Όλα κύλησαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Οι εθελοντές και οι εθελόντριες δούλεψαν πολύ αποτελεσματικά και ένιωσαν μεγάλη ικανοποίηση ακούγοντας τα πολύ θετικά σχόλια των συμμετεχόντων. Και δεν έλλειπαν από το πολύ ζωντανό κι αξέχαστο πάρτυ που έγινε το βράδυ του Σαββάτου. Για την καλύτερη μέχρι σήμερα διεξαγωγή Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος έπαιξαν ρόλο και οι εθελοντές (μέλη αλλά και φίλοι των Οικολόγων Πράσινων). 

Η Ομιλία του Φίλιπ Λάμπερτς στο συνέδριο του Eυρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος– Αθήνα 7/11/12.

Αγαπητοί φίλοι,

Εισαγωγή

Σχεδόν δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που μου δείξατε την εμπιστοσύνη σας, εκλέγοντας με για πρώτη σ΄αυτό που ήταν τότε γνωστό ως Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των Πράσινων Κομμάτων. Δύο φορές κατά σειρά ανανεώσατε αυτή την εμπιστοσύνη κάνοντάς με συμπρόεδρο του κόμματός μας. Επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω, ακόμη μια φορά, για την εμπιστοσύνη αυτή, η οποία πράγματι είναι κατά τη γνώμη μου η ραχοκοκαλιά κάθε σημαντικού ανθρωπίνου επιτεύγματος και την έχω στο κέντρο της ζωής  μου.

Θα μπορούσα να διαθέσω λίγο χρόνο αναλογιζόμενος μαζί σας όσα εμείς, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι, πετύχαμε στη διάρκεια της δεκαετίας που πέρασε. θα προτιμήσω να σας αφήσω να το σκεφτείτε και να το αποτιμήσετε μόνοι σας.  Πάντως, και στο βαθμό που αφορά εμένα, ένα πράγμα που ξεχωρίζει στη μνήμη μου , είναι η ικανότητά μας, εννιά  μήνες μετά το ξέσπασμα της χειρότερης οικονομικής κρίσης από το 1929, να βγούμε νικητές στις Ευρωπαϊκές εκλογές του 2009.
Μέχρι τότε οι Πράσινοι  θεωρούνταν κάτι σαν πολυτέλεια που οι κοινωνίες μπορούν να απολαμβάνουν στους καλούς καιρούς, τότε 7% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας είδαν ως ανθρώπους άξιους εμπιστοσύνης σε καιρούς κρίσης.

Σκιαγραφώντας το σκηνικό

Έκτοτε η θύελλα έχει καταστεί χειρότερη. Ξεκινώντας από δημοσιονομική η κρίση διαμορφώθηκε σε ευρύτερα οικονομική και τελικά κοινωνική. Σύμφωνα με την Γιούροστατ, το 2010, 115 εκατομμύρια ευρωπαίοι, δηλαδή το 23% των πολιτών μας, βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και το 27% των παιδιών κάτω των 18 ετών.  Και αυτά συνέβαιναν δύο χρόνια πριν. Φυσικά όλοι έχουμε κατά  νουν τα επίπεδα της νεανικής ανεργίας να περνούν το 50% στην Ελλάδα και την Ισπανία. Αλλά τι να πούμε και για το 40% των Βουλγάρων, των Ρουμάνων, των Λετονών που βρίσκονται στο χείλος της εκπτώχευσης; Ακόμη και στις πλούσιες Γαλλία και Γερμανία σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού αντιμετωπίζει κίνδυνο φτώχειας. Εξάλλου το να έχεις μια δουλειά δεν εξασφαλίζει πια μια αξιοπρεπή ζωή. Στην Ευρώπη έχουμε όχι λιγότερο από το 8,2 των εργαζομένων φτωχούς. Σίγουρα, αυτό δεν είναι αποκλειστικά ευρωπαϊκό φαινόμενο. Παρότι εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν βγει από τη φτώχεια στις αναδυόμενες χώρες, όπως ο ίδιος ο ΟΟΣΑ προειδοποίησε σε μια εκτενώς γνωστή έκθεση πέρυσι, οι ανισότητες καλπάζουν σ’ όλο τον κόσμο.

Εν τω μεταξύ, ο ήχος από ένα άλλο ξυπνητήρι ακούγεται: με αυξανόμενο ρυθμό ξεπερνάμε την φέρουσα ικανότητα του πλανήτη μας. Αν όχι τίποτ’ άλλο οι ετήσιες συνδιασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών μας υπενθυμίζουν ότι προχωρεί μια μη ελεγχόμενη  κλιματική αλλαγή. 

 Ωρολογιακές βόμβες

Εκρηκτικές ανισότητες και μια ανεξέλεγκτη πορεία του οικολογικού αποτυπώματος είναι οι δύο ωρολογιακές  βόμβες που μπορεί να κοστίσουν στην ανθρωπότητα την ίδια της την ύπαρξη στο διαστημόπλοιο γη μέσα στον 21^ο αιώνα. Η απάντησή μας σ’ αυτές τις δύο υπαρξιακές προκλήσεις, που σημαίνει να διασφαλίσουμε τις συνθήκες για μια αξιοπρεπή ζωή για όλους – όχι  μόνο για το 20% ή για το 1%- και να το κάνουμε αυτό μέσα στα φυσικά όρια του πλανήτη μας, θα είναι αποφασιστική όσον αφορά την τελική μας επιβίωση.  Στ’ αλήθεια, δεν πρέπει να σφάλλουμε: όταν ο κοινωνικός ιστός διαρραγεί και (ή) οι φέρουσα ικανότητα του περιβάλλοντός μας ξεπερασθεί, η βία, είτε της φύσης είτε των ανθρώπων, πλησιάζει επικίνδυνα.

Να γιατί αυτός ο αιώνας είναι δικός μας. Τώρα είναι η ώρα που οι Πράσινοι πρέπει  να σταθούμε στο ύψος της ιστορικής μας ευθύνης. Από τότε που εμφανιστήκαμε ως πολιτική δύναμη, είμαστε εκείνοι που διέγνωσαν καλύτερα τις θεμελιώδη σφάλματα του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου και την ζώνη κινδύνου στην οποία αυτό μας έσπρωχνε.  Η πρόκληση μπροστά  μας είναι να γίνουμε παίκτες – κλειδιά στην ανάδυση των λύσεων που θα καταστήσουν ικανές τις κοινωνίες  μας να φέρουν σε πέρας την αλλαγή «παραδείγματος» από την οποία η ίδια η ύπαρξη της ανθρωπότητας εξαρτάται.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Στην παρούσα συγκυρία η Ευρώπη κυριαρχείται ακόμη από δεξιόστροφες – συντηρητικές πλειοψηφίες. Φαίνεται σαν αυτοί οι οποίοι κατά βάση οικοδόμησαν την οικονομική σκέψη που μας οδήγησε στο χάος διατηρούν σε σοβαρό βαθμό την εμπιστοσύνη μιας σχετικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας.  Υποτίθεται ότι στην αριστερά οι Σοσιαλδημοκράτες ακόμη μάχονται να παράσχουν ένα συμπαγές αντίβαρο, ομολογουμένως, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς υιοθέτησαν την οικονομική ορθοδοξία της δεκαετίας του 90, είναι δύσκολο να θεωρηθούν ως πραγματική πολιτική εναλλακτική λύση.  Δεξιά και αριστερά, τα «ρεάλ πολιτίκ» κόμματα παραμένουν προσκολλημένα σ’ αυτό που μπορεί να θεωρηθεί σημείο  «G» του συστήματος. G – Growth – η ανάπτυξη ως ο βασιλικός δρόμος για την έξοδο από τα προβλήματα. Η μόνη τους διαφορά έγκειται στο πως θα την πυροδοτήσουν: η δεξιά θα έλεγε «κόψτε τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς» ενώ η αριστερά θα έλεγε….όχι κάτι τρομερά διαφορετικό, εκτός πιθανόν ,από το να απαλύνει το χρονοδιάγραμμα και την κατανομή των βαρών.

Ένα ζήτημα που προκαλεί σοβαρή ανησυχία είναι το αυξανόμενο ακροατήριο  των ριζοσπαστικών τάσεων και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Γραμμή του είναι η υποδαύλιση του φόβου και της οργής των πολιτών, μέσω της προβολής απλοϊκών απαντήσεων. Στα δεξιά, η γραμμή τους ακούγεται κάτι όπως «ας χτίσουμε τείχη γύρω από την περιοχή μας ή την χώρα μας, ας διώξουμε εκείνους που δεν ανήκουν εδώ και ας απολαύσουμε μια καλή ζωή μονώνοντας τους εαυτούς  μας από εκείνους που είναι φτωχότεροι από μας λόγω της τεμπελιάς τους, της διαφθοράς….». Στην αριστερά, θα ακουγόταν μάλλον κάτι σαν ‘’ας επαναστατήσουμε ενάντια στο σύστημα και ας ελπίσουμε ότι θα τσακιστεί από τη δύναμή μας ή υπό το βάρος των ίδιων του των αντιφάσεων, ώστε αύριο να χτίσουμε ένα λαμπρό μέλλον.

Αυτό που παραμένει καθαρό, εντούτοις, είναι ότι οι «λύσεις» που υποστηρίζονται και υλοποιούνται από εκείνους που αποκαλώ «ρεαλιστές» που κυριαρχούν στην παραγωγή πολιτικής στην Ευρώπη δεν μοιάζουν μνα μας οδηγούν σε επιτυχή έξοδο από την κρίση. Οι ανισότητες συνεχίζουν να μεγαλώνουν και το οικολογικό μας αποτύπωμα δεν μειώνεται. Με τα ίδια τους τα κριτήρια αποτυγχάνουν. Εξίσου όμως, η ικανότητα εκείνων που αποκαλώ «ριζοσπάστες» μοιάζει απατηλή.

Σ΄ αυτό το σκηνικό πως πορευόμαστε εμείς οι Πράσινοι; Ας αναγνωρίσουμε ότι ενώ Πράσινοι εμφανίζονται εδώ και εκεί ανά τον κόσμο, απέχουμε πολύ από του να είμαστε ικανοί να καθορίσουμε την ατζέντα, για  να μην πω τίποτα για την πολιτική στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Στην Ευρώπη, αν οι ευρωπαϊκές εκλογές επρόκειτο να διεξαχθούν αύριο, ελάχιστοι θα στοιχημάτιζαν ότι θα ήμασταν ικανοί να επαναλάβουμε την σχετική επιτυχία του 2009. Η παρουσία μας στο νότιο και ανατολικό μέρος της ηπείρου παραμένει εμβρυική, ενώ σε πολύ λίγες περιοχές έχουμε τη δύναμη να υπερβούμε το 10% και σε καμιά, προς το παρόν, δεν μπορούμε να χτυπήσουμε ποσοστά της τάξης του 20-25%, που θα μας επιβεβαίωναν ως παίκτες της «πρώτης εθνικής» και που, επιτρέψτε μου να το υπογραμμίσω, πρέπει να είναι η φιλοδοξία μας.