Ο Νίκος Χρυσόγελος συνυπογράφει μαζί με άλλους 32 ευρωβουλευτές κείμενο που ζητά άμεση ανάκληση του νομοσχεδίου για το Ελληνικό
Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος ένωσε τη φωνή του από κοινού με αρκετούς ευρωβουλευτές των Πράσινων καθώς και της Αριστεράς (συνολικά 33), μεταξύ των οποίων και ο συμπρόεδρος του Ευρωπαïκού Πράσινου Κόμματος, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, καθώς και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, Λόταρ Μπίσκυ, ζητώντας την άμεση ανάκληση του νομοσχεδίου για το Ελληνικό
Στο νομοσχέδιο προτείνεται η πολεοδόμηση του χώρου του πρώην Αεροδρομίου και της παράκτιας ζώνης, με σκανδαλώδεις όρους δόμησης, με όλες σχεδόν τις Χρήσεις Γης να επιτρέπονται, και με το να αναιρείται η προστασία αιγιαλού και παραλίας από τη δόμηση και την εκμετάλλευση. Καμία δέσμευση για τους χώρους πράσινου δεν υπάρχει ενώ πουθενά δεν αναφέρεται ότι το πάρκο αυτό θα είναι κοινόχρηστο. Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι, για πρώτη φορά, με την εκποίηση δημόσιου χώρου χωρίς όρους, και με την καταστρατήγηση όλων των νόμιμων κανόνων και διαδικασιών σχεδιασμού. Να σημειωθεί ότι η συνέχιση της δόμησης στην Αττική είναι αντίθετη και με τις αρχές του Ρυθμιστικού Σχεδίου, διότι υποβαθμίζει το περιβάλλον και το κυκλοφοριακό της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο χώρος του Ελληνικού είναι ο τελευταίος μεγάλος ελεύθερος χώρος-απόθεμα για δημιουργία του αναγκαίου πράσινου στην Αττική, ιδιαίτερα μετά την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας. Αν κτισθεί χωρίς να υπάρχει ανάγκη, θα χαθεί για πάντα η ελπίδα δημιουργίας ενός πραγματικού Μητροπολιτικού Πάρκου.
«Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι άλλοθι για περαιτέρω υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών. Η λογική αυτή θα μας κάνει 2 φορές φτωχότερους», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Σε μια ευρωπαïκή πρωτεύουσα με τόσο χαμηλά επίπεδα πράσινου, η δημιουργία του Μητροπολιτικού Πάρκου του Ελληνικού, δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Η επιπλέον, όμως, δόμηση στο Ελληνικό δεν είναι άστοχη μόνο για περιβαλλοντικούς λόγους αλλά και για κοινωνικούς - οικονομικούς. Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες απούλητα διαμερίσματα και κτήρια, αποτέλεσμα μιας κατασκευαστικής φούσκας που συνέβαλλε στην κρίση. Όλη η προσπάθεια πρέπει να δοθεί στην οικολογική, αισθητική, ενεργειακή και κοινωνική αναβάθμιση των περιοχών που είναι πιο υποβαθμισμένες στην Αττική, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να στηριχθεί η πράσινη στροφή του κατασκευαστικού τομέα και να αναβαθμιστεί η ποιότητα ζωής των πολιτών. Στηρίζοντας λοιπόν την προσπάθεια των δημάρχων Ελληνικού, Αργυρούπολης, Αλίμου και Γλυφάδας, συμμετείχα και εγώ μαζί με τον συνάδελφο Νίκο Χουντή στη συλλογή υπογραφών από τους ευρωβουλευτές, ώστε να στέιλουμε ένα σαφές μήνυμα για να σταματήσει η προσπάθεια οικοπεδοποίησης του τελευταίου μεγάλου ελεύθερου χώρου της Αττικής στο όνομα των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας. Είναι όχι μόνο υπόθεση των ελλήνων αλλά και των ευαισθητοποιημένων ευρωπαίων πολιτών να αγωνιστούν για τη μεταστροφή των πολιτικών αυτού του είδους σε πραγματικά πράσινη κατεύθυνση. Χρειαζόμαστε πράσινες ιδέες και πρακτικές, όχι περισσότερο τσιμέντο και περισσότερα άδεια κτήρια στην Αττική. Η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού χρέους δεν πρέπει να γίνει με εκτίναξη του ήδη τεράστιου στη χώρας μας περιβαλλοντικού χρέους».     
(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο που συνυπέγραψαν οι 33 ευρωβουλευτές)
Το υπουργείο Περιβάλλοντος κατέθεσε νομοσχέδιο στις 16 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το οποίο η έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και η ακτή του Αγίου Κοσμά εκποιούνται με fasttrack διαδικασίες σε άγνωστους -μέχρι τώρα- επιχειρηματίες.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο:
·               Στα 4.200 στρέμματα προβλέπονται χρήσεις αμιγούς και γενικής κατοικίας, επιχειρηματικά πάρκα, ουρανοξύστες, ξενοδοχεία, καζίνο, γραφεία, τράπεζες και υποδομές μεταφοράς. Ακόμα θα γίνει επέκταση της ακτής στη θάλασσα.
·               Στα υπόλοιπα 2.000 στρέμματα θα φτιαχτούν δρόμοι, πλατείες, κτίρια δημόσιας χρήσης, καθώς και ένα «πάρκο» όπου θα προβλέπονται χώροι τουρισμού-αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού, κοινωφελών λειτουργιών και πρότυπων αστικών υποδομών
·               Το σχεδιασμό για όλα τα παραπάνω θα τα υλοποιήσουν οι επιχειρηματίες, οι οποίοι θα έχουν την εξουσία να προκαλούν την έκδοση υπουργικών αποφάσεων.
Για να προχωρήσουν όλα τα παραπάνω το νομοσχέδιο προβλέπει ειδικές διαδικασίες εξπρές για τις οικοδομικές άδειες, κατεδαφίσεις των λιγοστών κτιρίων, την έξωση όλων των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών εντός του ευρύτερου χώρου κάτι που αντιτίθεται στο ελληνικό Σύνταγμα και δίκαιο.
 
Είμαστε αντίθετοι σε αυτό το επικίνδυνο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο, που καταστρέφει το μέλλον των επόμενων γενιών και θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών και την αξιοπρέπειά τους.
Στηρίζουμε την πρόταση των Δημάρχων Ελληνικού, Αργυρούπολης, Αλίμου και Γλυφάδας, η οποία στοιχειοθετείται σύμφωνα με τις μελέτες του Πολυτεχνείου Αθηνών. Υποστηρίζουν τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πρασίνου με ήπιες πολιτιστικές, αθλητικές και άλλες κοινωνικές υποδομές, ως εναλλακτικό μοντέλο πραγματικής ανάπτυξης, φιλικής προς το περιβάλλον, προς όφελος των πολιτών του λεκανοπεδίου.
Για αυτό υποστηρίζουμε το αίτημά τους για την άμεση ανάκληση του νομοσχεδίου.
 
Οι ευρωβουλευτές που υπέγραψαν είναι οι εξής:
  1. Besset Jean Paul, VERTS-ALE, France/Γαλλία
  2. Bisky Lothar, President of GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  3. Canfin Pascal, VERTS-ALE, France/Γαλλία
  4. Chountis Nikolaos, GUE-NGL, Greece/Ελλάδα
  5. Chrysogelos Nikolaos, VERTS-ALE, Creece/Ελλάδα
  6. Cohn – Bendit Daniel, President of VERT-ALE, France/Γαλλία
  7. De Jong Dennis, GUE-NGL, Netherlands/Ολλανδία
  8. Ernst Cornelia, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  9. Giegold Sven, GUE-ALE, Germany/Γερμανία
  10. Gustafsson Mikael, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  11. Handel Thomas, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  12. Jadot Yanick, GUE-ALE, France/Γαλλία
  13. Klute Jurgen, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  14. Le Hyaric Patrick, GUE-NGL, France/Γαλλία
  15. Liotard Kartika, GUE-NGL, Netherlands/Ολλανδία
  16. Losing Sbine, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  17. Lunacek Ulrike, VERTS-ALE, Austria/Αυστρία
  18. Matias Marisa, GUE-NGL, Portugal/Πορτογαλία
  19. Melenchon Jean-Luc, GUE-NGL, France/Γαλλία
  20. Meyer Willy, GUE-NGL, Spain/Ισπανία
  21. Murphy Paul, GUE-NGL, Ireland/Ιρλανδία
  22. Portas Miguel, GUE-NGL, Portugal/Πορτογαλία
  23. Ransdorf Miloslav, GUE-NGL, Czech Repablic/Τσεχία
  24. Rivasi Michele, VERTS-ALE, France/Γαλλία
  25. Ruehle Heide, VERTS-ALE, Germany/Γερμανία
  26. Schlyter Carl, GUE-ALE, Sweden/Σουηδία
  27. Scholz Helmut, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  28. Staes Bart, VERTS-ALE, Belgium/Βέλγιο
  29. Tavares Rui, VERTS-ALE, Portugal/Πορτογαλία
  30. Triantaphyllides Kyriakos, GUE-NGL, Cyprus/Κύπρος
  31. Vergiat Marie-Christine, GUE-NGL, France/Γαλλία
  32. Wils Sabine, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
  33. Zimmer Gabi, GUE-NGL, Germany/Γερμανία
 

 

Το ζήτημα της κατάργησης των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) και της ανάγκης να υπάρξει εναλλακτική λύση για αποτελεσματική παροχή των προσφερόμενων κοινωνικών υπηρεσιών και διασφάλιση της απασχόλησης των εργαζομένων, φέρνει με ερώτησή του στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 27/2/2012, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος.
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος ρωτάει την Επιτροπή κατά πόσο το σκεπτικό της κατάργησης βασίστηκε σε συστηματική μελέτη αλλά και κατά πόσο είναι πρόθυμη να στηρίξει εναλλακτικές λύσεις που θα συμβάλλουν ταυτοχρόνως στην δημοσιονομική εξυγίανση, στο αντιστάθμισμα των αρνητικών συνεπειών από την κατάργηση των 2 Οργανισμών, στην συνέχιση της απασχόλησης των εργαζομένων καθώς και στην επίτευξη των στόχων για εξοικονόμηση ενέργειας κι οικολογικής – αντισεισμικής αναβάθμισης γειτονιών και κτιρίων.
 
«Η ανάγκη εξοικονόμησης πόρων δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και κοινωνικών πολιτικών που είναι απαραίτητες για να εξισορροπήσουν την τεράστια απώλεια εισοδημάτων» δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Άλλο βελτίωση των δημοσιονομικών κι άλλο κατάργηση σημαντικών κοινωνικών πολιτικών. Η κοινωνική κατοικία, ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης, θα έπρεπε να είναι στο κέντρο πολιτικών για την στήριξη των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Η κατάργηση των 2 Οργανισμών θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή ΜΟΝΟ αν συνοδεύονταν από σχεδιασμό για αναβάθμιση και καλύτερη οργάνωση των πολιτικών κοινωνικής κατοικίας, κοινωνικού τουρισμού και λοιπών προγραμμάτων και διασφάλιζε δημιουργικές διεξόδους για το προσωπικό τους. Αυτό θα απαιτούσε προηγουμένως διαβούλευση με τους εργαζόμενους, με κοινωνικούς φορείς καθώς και με εκπροσώπους των ίδιων των επωφελούμενων από τις κοινωνικές πολιτικές. Θα έπρεπε να ληφθεί, επίσης, υπόψη η ποικιλομορφία των αναγκών, τα διαθέσιμα εργαλεία παρέμβασης, η ανάγκη έμφασης στην ποιότητα και την τοπικότητα, η υποχρέωση στήριξης βρεφονηπιακών υπηρεσιών, καθώς και η διασφάλιση πρόσβασης των εργαζομένων σε ποιοτικούς πολιτιστικούς πόρους, αλλά και η στήριξη του τουρισμού μικρής κλίμακας σε τοπικό επίπεδο με αυξημένη προστιθέμενη αξία (π.χ. αγροτουρισμός, οικοτουρισμός).
 
Μια εναλλακτική λύση για υψηλού επιπέδου παροχές με βελτιστοποίηση των δαπανών, η οποία θα διασφάλιζε και ένα βιώσιμο μέλλον για το προσωπικό των οργανισμών, θα μπορούσε να είναι η παροχή κινήτρων στους εργαζόμενους για να συμμετάσχουν ή να δημιουργήσουν αυτοδιοικούμενους οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή να ενταχθούν στην αυτοδιοίκηση για να μπορέσουν να μεταφέρουν την εμπειρία τους εκεί στελεχώνοντας νέους αποτελεσματικότερους θεσμούς παροχής υπηρεσιών κοινωνικής κατοικίας και κοινωνικών υποδομών, στο πλαίσιο, μάλιστα, ενός σχεδίου επίτευξης των στόχων εξοικονόμησης ενέργειας κατά 20% μέχρι το 2020. Αν, όμως, το τελικό αποτέλεσμα είναι η διάλυση - μαζί με τους 2 οργανισμούς – και των κοινωνικών πολιτικών και η απόλυση των 1400 εργαζομένων στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων η κυβέρνηση θα έχει εγκληματήσει».
 
Αναλυτικά για την κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και της Εργατικής Εστίας

Σύμφωνα με το νέο μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου, το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεσμεύτηκε να υιοθετήσει νομοθεσία για να κλείσουν μικρά ταμεία ειδικού σκοπού που ασχολούνται με κοινωνικές υποδομές και παροχές, όπως οι Οργανισμοί Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ). Δημιουργούνται απορίες σχετικά με το κλείσιμο, αφού οι δύο οργανισμοί βασίζονται σε μικρές εισφορές ασφαλιζόμενωνκι εργοδοτών, και δεν επιβαρύνουν τα δημόσια ταμεία. Ακόμα κι αν το κλείσιμο γίνεται για να μειωθούν οι εισφορές – περίπου 1% - και να «αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα», είναι μια λανθασμένη επιλογή και θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις σε μια σειρά από τομείς της κοινωνικής πολιτικής και της οικονομίας, αν δεν επανασχεδιαστεί κι αναβαθμιστεί η παροχή των υπηρεσιών αυτών μέσα από νέες, αποτελεσματικότερες δομές. Δεν είναι τυχαίο που και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία κοινωνικής, συνεταιριστικής και δημόσιας κατοικίας CECODHAS HOUSING EUROPE – ιδρυτικό μέλος της οποίας είναι ο ΟΕΚ- εκφράζει την αντίθεσή της στην επιλογή αυτή
 
Η κατάργησή, των δύο αυτών οργανισμών χωρίς εναλλακτική λύση, σημαίνει ότι:
● Μένουν «στον αέρα», τα υπό εξέλιξη κατασκευαστικά προγράμματα του ΟΕΚ τη στιγμή που βρίσκονται υπό ανέγερση 20 οικισμοί πανελλαδικά, που περιλαμβάνουν 1300 κατοικίες, εκ των οποίων 5 οικισμοί αποτελούμενοι από 200 κατοικίες μόλις ξεκίνησαν. Ο ΟΕΚ είχε μάλιστα συμμετάσχει σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την ένταξη οικολογικών κριτηρίων στο σχεδιασμό νέων αστικών περιοχών και είχε συνυπογράψει την “Χάρτα των Αθηνών για οικολογικές γειτονιές” (http://medsos.gr/medsos/2008-08-12-07-17-16/2009-01-27-12-32-46/medocc/592-2009-07-22-09-40-16.html)
● Καταργείται η επιδότηση ενοικίου 120.000 χιλιάδων οικογενειών.
● Καταργείται η παροχή 10.000 δανείων ανά έτος για αγορά και επισκευή κατοικίας.
● Ακυρώνεται η διαδικασία που είχε ξεκινήσει για αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του ΟΕΚ, που ανέρχεται σε 1.259 καταστήματα και 258 αίθουσες συγκέντρωσης στους ανά την επικράτεια οικισμούς, καθώς και σε 221 ιδιόκτητες οικοπεδικές εκτάσεις συνολικής επιφάνειας 5.233.471,45 τ.μ. σε 45 νομούς της χώρας.
● Σταματά η ενίσχυση του τουριστικού τομέα της Ελλάδας από τον ΟΕΕ εξαιτίας της παύσης συνεργασίας με 2.700 ξενοδοχειακές μονάδες και περίπου 900 πρακτορεία τουριστικών λεωφορείων μέσω των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού, ένα πρόγραμμα που έδινε ζωή και σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές, χωριά και νησιά, ιδιαίτερα σε εκτός τουριστικής εποχής περιόδους.
● Σταματά η διάθεση δελτίων θεατρικών χειμερινών και θερινών παραστάσεων από τον ΟΕΕ, τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά, καθώς και η διάθεση κουπονιών αγοράς βιβλίων από συμβεβλημένους εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία, επιτείνοντας τα προβλήματα βιωσιμότητας πολλών δραστηριοτήτων στον χώρο του πολιτισμού και των εκδόσεων.
● Στα ήδη υψηλά ποσοστά της ανεργίας προστίθενται οι 1400 υπάλληλοι από τους δύο οργανισμούς, στους οποίους δεν δίνεται καμία ευκαιρία αξιολόγησης και μετάταξης σε άλλες υπηρεσίες με ανάγκες σε προσωπικό.
 
Η παροχή κινήτρων για τη δημιουργία αυτοδιοικούμενων οικοδομικών συνεταιρισμών, με τη συμμετοχή των ήδη εργαζομένων στον ΟΕΚ, όπως αυτοί που λειτουργούν σε ευρωπαϊκές χώρες ή/και μεταφορά αρμοδιοτήτων, πόρων και του προσωπικού από τους καταργούμενους οργανισμούς στην αυτοδιοίκηση για να αναλάβει αυτόν το ρόλο, θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική λύση, στο πλαίσιο μάλιστα ενός σχεδίου για οικολογική αναβάθμιση υποβαθμισμένων περιοχών και οικολογικής, ενεργειακής κι αντισεισμικής αναβάθμισης υπαρχόντων κτιρίων, με δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι στον ΟΕΚ έχουν εμπειρία σε παρόμοιους τομείς. 
 
«Η ανάγκη εξοικονόμησης πόρων δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και κοινωνικών πολιτικών που είναι απαραίτητες για να εξισορροπήσουν την τεράστια απώλεια εισοδημάτων» δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Άλλο βελτίωση των δημοσιονομικών κι άλλο κατάργηση σημαντικών κοινωνικών πολιτικών. Η κοινωνική κατοικία, ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης, θα έπρεπε να είναι στο κέντρο πολιτικών για την στήριξη των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Η κατάργηση των 2 Οργανισμών θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή ΜΟΝΟ αν συνοδεύονταν από σχεδιασμό για αναβάθμιση και καλύτερη οργάνωση των πολιτικών κοινωνικής κατοικίας, κοινωνικού τουρισμού και λοιπών προγραμμάτων και διασφάλιζε δημιουργικές διεξόδους για το προσωπικό τους. Αυτό θα απαιτούσε προηγουμένως διαβούλευση με τους εργαζόμενους, με κοινωνικούς φορείς καθώς και με εκπροσώπους των ίδιων των επωφελούμενων από τις κοινωνικές πολιτικές. Θα έπρεπε να ληφθεί, επίσης, υπόψη η ποικιλομορφία των αναγκών, τα διαθέσιμα εργαλεία παρέμβασης, η ανάγκη έμφασης στην ποιότητα και την τοπικότητα, η υποχρέωση στήριξης βρεφονηπιακών υπηρεσιών, καθώς και η διασφάλιση πρόσβασης των εργαζομένων σε ποιοτικούς πολιτιστικούς πόρους, αλλά και η στήριξη του τουρισμού μικρής κλίμακας σε τοπικό επίπεδο με αυξημένη προστιθέμενη αξία (π.χ. αγροτουρισμός, οικοτουρισμός).
 
    Μια εναλλακτική λύση για υψηλού επιπέδου παροχές με βελτιστοποίηση των δαπανών, η οποία θα διασφάλιζε και ένα βιώσιμο μέλλον για το προσωπικό των οργανισμών, θα μπορούσε να είναι η παροχή κινήτρων στους εργαζόμενους για να συμμετάσχουν ή να δημιουργήσουν αυτοδιοικούμενους οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή να ενταχθούν στην αυτοδιοίκηση για να μπορέσουν να μεταφέρουν την εμπειρία τους εκεί στελεχώνοντας νέους αποτελεσματικότερους θεσμούς παροχής υπηρεσιών κοινωνικής κατοικίας και κοινωνικών υποδομών, στο πλαίσιο, μάλιστα, ενός σχεδίου επίτευξης των στόχων εξοικονόμησης ενέργειας κατά 20% μέχρι το 2020. Αν, όμως, το τελικό αποτέλεσμα είναι η διάλυση - μαζί με τους 2 οργανισμούς – και των κοινωνικών πολιτικών και η απόλυση των 1400 εργαζομένων στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων η κυβέρνηση θα έχει εγκληματήσει».
 
(Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης του Νίκου Χρυσόγελου)
Θέμα: «Κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας»
 
Σύμφωνα με το ψηφισθέν νέο μνημόνιο [1], το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεσμεύτηκε να υιοθετήσει νομοθεσία για να κλείσουν μικρά ταμεία ειδικού σκοπού που ασχολούνται με κοινωνικές υπηρεσίες, όπως οι Οργανισμοί Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) [1]. Δημιουργούνται απορίες σχετικά με τη στόχευση αυτής της επιλογής, αφού οι δύο οργανισμοί βασίζονται σε εισφορές εργαζομένων/εργοδοτών και δεν επιβαρύνουν τα δημόσια ταμεία. Αν οι καταργήσεις δεν συνδυαστούν με την αναγκαία μέριμνα για την πολιτική κοινωνικής κατοικίας και των λοιπών κοινωνικών προγραμμάτων, θα οδηγήσουν σε νέο σοβαρό πλήγμα στην κοινωνική συνοχή και πολιτική σε ευαίσθητους και κρίσιμους τομείς, όπως η στέγαση ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, η προσχολική μέριμνα, ο πολιτισμός και θα επιφέρουν επιπλέον αύξηση στα ήδη εκρηκτικά επίπεδα ανεργίας [2]. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία κοινωνικής, συνεταιριστικής και δημόσιας κατοικίας CECODHAS HOUSING EUROPE – ιδρυτικό μέλος της οποίας είναι ο ΟΕΚ- εκφράζει την αντίθεσή της στην επιλογή αυτή [3].
 
Ερωτάται η Επιτροπή:
1. Έχουν μελετηθεί οι επιπτώσεις από μια τέτοια κίνηση σε θέματα  τοπικής οικονομίας, τουρισμού, κοινωνικής συνοχής και απασχόλησης;  
2. Είναι συμβατή η απόφαση αυτή με την εφαρμογή της προβλεπόμενης από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας «οριζόντιας κοινωνικής ρήτρας», αλλά και την ανάγκη κοινωνικής σύγκλισης και προστασίας στη βάση διατύπωσης πανευρωπαϊκών κοινωνικών στόχων και πανευρωπαϊκής ισχύος κοινωνικών δικαιωμάτων;
3. Σκοπεύει να συνεργαστεί με την ελληνική κυβέρνηση για εξεύρεση ισοδύναμων μέτρων που αντισταθμίζουν τις συνέπειες της κατάργησης των οργανισμών; Θα συγχρηματοδοτούσε ένα σχέδιο για να δημιουργήσει το προσωπικό των 2 οργανισμών αυτοδιοικούμενους οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή/και για να ενταχθεί στην αυτοδιοίκηση στο πλαίσιο της επίτευξης των στόχων εξοικονόμησης ενέργειας κατά 20% μέχρι το 2020, με δεδομένο ότι έχουν σημαντική σχετική τεχνογνωσία;
 ________________________________________
 
 

Κοινή απάντηση του κ. Rehn εξ ονόματος της Επιτροπής
Γραπτές ερωτήσεις : E-002113/12 , E-002336/12

Η Επιτροπή παραπέμπει το Αξιότιμο Μέλος του Κοινοβουλίου στην απάντηση που έχει δώσει σε προηγούμενη πανομοιότυπη ερώτηση με αριθμό P-002348/2012(1).

(1) http://www.europarl.europa.eu/QP-WEB/home.jsp
 
 
 
 
 

 

"Το αντίθετο κάθε ορισμού βιώσιμης ανάπτυξης" θα αποτελούσε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να βρεθούν τα 50 δις ευρώ από κυβέρνηση και τρόικα, τόνισε στο ευρωκοινοβούλιο ο Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων αναφέρθηκε στις δηλώσεις του εκπροσώπου της Κομισιόν κ. Ντερούζ ότι «το πραγματικό στοίχημα της ελληνικής οικονομίας είναι η καθολική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας» και