Ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου για την καλλιέργεια κλωστικής (βιομηχανικής) κάνναβης

 
Με αφορμή τη συζήτηση στην Ελληνική Βουλή του νέου κώδικα περί ναρκωτικών, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, κατέθεσε γραπτή ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την συνεχιζόμενη άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να απελευθερώσει την καλλιέργεια κλωστικής (βιομηχανικής) κάνναβης, η οποία επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αποτελεί μια πράσινη αγρο-οικολογική πρόταση.
 
Πέρα από το επίμαχο συνθετικό «κάνναβη», η κλωστική (βιομηχανική) δεν έχει κανένα άλλο κοινό με την Ινδική κάνναβη. Για του λόγου το αληθές, σημειώνεται ότι σύμφωνα με τον κανονισμό Ε.Ο.Κ. 619/71 (αρθρο 3, παράγραφος 1) κλωστική κάνναβη θεωρούνται οι ποικιλίες της Cannabis Sativa (Hemp) με περιεκτικότητα σε THC (Δ9 τετρανδροκανναβινόλη) κάτω από 0,2%. 
 
Πρόκειται για φυτό που καλλιεργείται παγκοσμίως [1], καθώς είναι ποικιλία με διεθνώς αναγνωρισμένες οικολογικές ιδιότητες [2] και το σύνολο του υπέργειου μέρους του είναι πλήρως αξιοποιήσιμο και μπορεί να παράγει περισσότερα από 25.000 προϊόντα όπως ίνες για υφαντά, χαρτί, οικοδομικά υλικά, χρώματα - βερνίκια βαφές, Είδη κοσμητικής, φαγητό και συμπληρώματα διατροφής, ενέργεια, βελτιωτικά εδάφους, κα. 
 
Μάλιστα, το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) και το Εργαστήριο Γεωργίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε μελέτη με τίτλο «Σχέδιο καλλιέργειας κλωστικής κάνναβης και κλωστικού λιναριού στην Ελλάδα» (2000) σημειώνει συμπερασματικά: «Η κλωστική κάνναβη είναι δυνατόν να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και η μεταποίηση της σημαντικό παράγοντα πράσινης ανάπτυξης»
 
Επομένως είναι προφανές ότι για να υπάρξει ουσιαστική δυνατότητα δημιουργίας μιας εσωτερικής οικονομικής και παραγωγικής διαδικασίας που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε εξαγωγές αλλά και στην δημιουργία ενός καινούριου παραγωγικού, εμπορικού και μεταποιητικού κλάδου, χρειάζεται να επιτραπούν όχι μόνο τα προϊόντα αλλά και το ίδιο το φυτό. Δε συμβαίνει κάτι τέτοιο όμως στο νέο νομοσχέδιο όπου διαχωρίζονται μεν ρητά τα προϊόντα κλωστικής κάνναβης (άρθρο 1, παράγραφος 2) από τις ναρκωτικές ουσίες αλλά δεν υπάρχει κανένας ρητός διαχωρισμός για τη καλλιέργεια του ίδιου του φυτού, ούτε από το άρθρο 20 που προσδιορίζει το βασικό έγκλημα, ούτε από τους ορισμούς για το τι είναι παράνομη ναρκωτική ουσία.
 
Όπως όμως προκύπτει από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Παράρτημα ΙΙ του Κανονισμού Ε.Ε. 796/2004, άρθρου 39 του Κανονισμού Ε.Κ. 73/2009) οι μέχρι τώρα προτεινόμενοι ορισμοί του σχεδίου νόμου δεν εναρμονίζονται με το υπάρχον ευρωπαϊκό πλαίσιο και δημιουργούν νομικά κενά που ενδέχεται να εμποδίσουν τη δημιουργία ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος για την καλλιέργεια και μεταποίηση προϊόντων κλωστικής (βιομηχανικής) κάνναβης.
 
Οι ποικιλίες κάνναβης που πληρούν τα κριτήρια του άρθρου 39 του κανονισμού (ΕΚ) 73/2009 του Συμβουλίου μπορούν να καλλιεργούνται από όλους τους γεωργούς που επωφελούνται του καθεστώτος ενιαίας ενίσχυσης. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Ελλάδα ουδέποτε ζήτησε να της κατανεμηθεί μέρος της εθνικής εγγυημένης ποσότητας των 5.000 τόνων βραχειών ινών λίνου ή ινών κάνναβης, για την οποία πέντε κράτη μέλη μπορούν να λάβουν ενίσχυση για μεταποίηση, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 507/2008 της Επιτροπής (άρθρο 8 παράγραφος 1).
 
Η αδράνεια της Ελληνικής κυβέρνησης να εναρμονιστεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει απασχολήσει στο παρελθόν ξανά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συγκεκριμένα, σε προηγούμενη γραπτή ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου στις 19/1/2012, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Cioloş απαντώντας τόνισε ότι "η συμβατότητα του άρθρου 20 της ελληνικής νομοθεσίας για τα ναρκωτικά με την ενωσιακή νομοθεσία θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω εξέτασης. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή διεξάγει επί του παρόντος νομική διαδικασία έρευνας της σχετικής ελληνικής νομοθεσίας".
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά: "Είναι απαράδεκτο σε περίοδο κρίσης η ελληνική κυβέρνηση να μην αποφασίζει θαρραλέα για την απελευθέρωση μιας οικολογικής καλλιέργειας που επιδοτείται αδρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εμμένοντας σε ιδεοληψίες και πολιτικές ηθικού πανικού. Η κλωστική (βιομηχανική) κάνναβη καλλιεργείται σε πολλές χώρες παγκοσμίως (στην Ευρώπη ενδεικτικά σε Αυστρία, Δανία, Φιλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ολλανδία, Πολωνία, Ισπανία και Ρουμανία) αλλά και στην Ελλάδα μέχρι πριν μερικές δεκαετίες. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ψυχαγωγική- ευφορική χρήση, αλλά έχει χιλιάδες άλλες χρήσεις που μπορεί να συμβάλλουν στη βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων και πράσινων θέσεων εργασίας. Καλούμε το Ελληνικό Κοινοβούλιο να θεσμοθετήσει το ρητό διαχωρισμό και τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας κλωστικής κάνναβης στο νομοσχέδιο περί ναρκωτικών και να δώσει τη δυνατότητα σε νέους αγρότες, που έχουν ήδη δηλώσει ενδιαφέρον στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, να καλλιεργήσουν αυτήν τη ποικιλία".
 

 

 

(Ακολουθεί ολόκληρη η γραπτή ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου προς την Κομισιόν)

 

Θέμα: «Διευκρινήσεις για την απαγόρευση καλλιέργειας κλωστικής (βιομηχανικής) κάνναβης στην Ελλάδα»

 

Η απάντηση του κ. Cioloş εξ ονόματος της Επιτροπής [1] σε προηγούμενη γραπτή ερώτηση του συναδέλφου Μιχαήλ Τρεμόπουλου στις 19/1/2012[E-011400/2011], αναφέρει ότι "Η Επιτροπή δεν έλαβε πληροφορίες από τις ελληνικές αρχές σχετικά με περιπτώσεις άρνησης των ελληνικών αρχών να χρηματοδοτήσουν την καλλιέργεια βιομηχανικής κάνναβης". Συμπεραίνει δε ότι "σύμφωνα με τις πληροφορίες που περιλαμβάνονται σε προηγούμενες ερωτήσεις του Αξιότιμου Μέλους του Κοινοβουλίου, προκύπτει ότι η συμβατότητα του άρθρου 20 της ελληνικής νομοθεσίας για τα ναρκωτικά με την ενωσιακή νομοθεσία θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω εξέτασης. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή διεξάγει επί του παρόντος νομική διαδικασία έρευνας της σχετικής ελληνικής νομοθεσίας".

 
Το νέο σχέδιο νόμου περί ναρκωτικών [2] που κατατέθηκε πριν μερικές μέρες στο Κοινοβούλιο της Ελλάδας προς ψήφιση, διαχωρίζει μεν ρητά τα προϊόντα της κλωστικής κάνναβης στο άρθρο 1, παράγραφος 2 (ορισμός), αλλά όχι την καλλιέργεια του ίδιου του φυτού, ενώ στο επίμαχο άρθρο 20 (βασικό έγκλημα) δεν γίνεται καμία αναφορά στο διαχωρισμό της καλλιέργειας της κλωστικής (βιομηχανικής) κάνναβης. Δεν φαίνεται δηλαδή το σχέδιο νόμου να εναρμονίζεται με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία σε ό,τι αφορά την καλλιέργεια κλωστικής κάνναβης. 
 
Σε αυτό το πλαίσιο ρωτάται η Επιτροπή
1. Ποια είναι τα αποτελέσματα της νομικής διαδικασίας έρευνας της σχετικής ελληνικής νομοθεσίας που είχε αναγγείλει ο Επίτροπος με την προηγούμενη απάντηση στην ερώτηση του συναδέλφου;
2. Θεωρεί ότι η επιχειρούμενη αλλαγή της νομοθεσίας στην Ελλάδα όπου νομιμοποιεί τα προϊόντα κλωστικής (βιομηχανικής) κάνναβης και όχι τη καλλιέργεια του ίδιου του φυτού είναι σύννομη με την ενωσιακή νομοθεσία;
3. Αν όχι, σε τι συστάσεις θα προβεί προς το Κράτος Μέλος που δεν εναρμονίζει την εθνική νομοθεσία σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς (ΕΚ) 619/71, 2358/71, 1529/2000, 796/2004, 953/2006, 507/2008 και 73/2009;

 

_______________________________

 
 
 

 

Υιοθέτηση Kανονισμού από το Ευρωκοινοβούλιο - Παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου
Δείτε το βίντεο από την παρέμβαση:
 
Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε τον νέο Κανονισμό σχετικά με τον καθορισμό ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου (COM(2010)0767 – C7-0003/2011 – 2010/0370 (COD)) (έκθεση Παπαστάμκου) κατά την Ολομέλειά του την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013. Το ύψος των πόρων του συγκεκριμένου Κανονισμού που προβλέπονται στα κεφάλαια ΙΙΙ και ΙVανέρχεται μέχρι ανώτατου ετήσιου ποσού 31,1 εκατ. Ευρώ, από τα οποία για τη χρηματοδότηση του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού που προβλέπεται στο κεφάλαιο ΙΙΙ δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 7,11 εκατ. Ευρώ.
 
Μιλώντας κατά τη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια, την Δευτέρα 4/2, εκ μέρους των Πράσινων, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων υποστήριξε τον Κανονισμό κι επισήμανε ότι οι πόροι που θα διατεθούν θα πρέπει να ενισχύουν στοχευμένα την τοπική παραγωγή ποιοτικών και οικολογικών προϊόντων, την γενετική ποικιλότητα, τη σύνδεση γεωργίας και κτηνοτροφίας. Τόνισε, επίσης, ότι στο μέλλον πρέπει να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης της βιώσιμης γεωργίας και κτηνοτροφίας στα νησιά. Είναι σημαντικό, επίσης, οι διαστάσεις και οι προδιαγραφές για τα τυροκομεία, σφαγεία και άλλες υποδομές για τη γεωργία και κτηνοτροφία να αντιστοιχούν στις πραγματικότητες των μικρών νησιών.
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά με τον Κανονισμό ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Ν. Αιγαίου:
 
Είναι σημαντικό στο πλαίσιο των πολιτικών περιφερειακής ανάπτυξης, εδαφικής και κοινωνικής συνοχής, γεωργίας και αγροτικής ανάπτυξης να λαμβάνεται υπόψη η νησιωτικότητα. Τα νησιά, ιδιαίτερα τα μικρά νησια του Αιγαίου, αποτελούν ένα σημαντικό δίκτυο ανθρώπινων και φυσικών συστημάτων με τα δικά τους χαρακτηριστικά και ιδιαίτερότητες.Το αρχιπέλαγος του Αιγαίου με τα πάνω από 300 νησιά και νησίδες αποτελεί μια ενότητα με τις δικές του δυσκολίες ακτοπλοϊκών και άλλων συνδέσεων, ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπάρχουν νησιά που έχουν σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά μια φορά στις 15 μέρες ορισμένες περιόδους τον χειμώνα.
 
Ακόμα και αν ξεπεραστούν τα προβλήματα ακτοπλοϊκών συνδέσεων των νησιών μεταξύ τους και με τα βασικά λιμάνια στην ηπειρωτική Ελλάδα – οι δαπάνες μεταφοράς είναι υψηλές, όσον αφορά τον εφοδιασμό με προϊόντα που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση, για μεταποίηση ή ως γεωργικές εισροές αλλά και όσον αφορά τα παραγόμενα πρωτογενή και μεταποιημένα αγροτικά προϊόντα από τα νησιά. Σε πολλές περιπτώσεις, το κόστος αυξάνεται ακόμα περισσότερο αφού μέχρι να φτάσουν τα προϊόντα σε ένα μικρό νησί, πρέπει προηγουμένως να έχουν περάσει πρώτα από ένα μεγαλύτερο νησί, κάτι πολλαπλασιάζει το κόστος.
 
Για να είναι εφικτή η επιβίωση των παραγωγών αλλά και η κατανάλωση από τους νησιώτες προϊόντων σε λογικές τιμές, είναι απαραίτητη, μεταξύ άλλων, η μείωση του κόστους μεταφοράς των προϊόντων μεταξύ των μικρών νησιών και ένα σύνολο δράσεων που ενισχύουν την παραγωγή και μεταποίηση. Τα ειδικά λοιπόν μέτρα του Κανονισμού πρέπει να ευνοούν μεν την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής αλλά στοχευμένα εκείνη την καλλιέργεια που είναι τοπική, παραδοσιακή και οικολογική και βασίζεται στην γενετική ποικιλότητα της περιοχής, την καλλιέργεια δηλαδή τοπικών ποικιλιών.
 
Τα μέτρα πρέπει να ενισχύουν την οικολογική σοφία που αναπτύχθηκε μέσα από το πέρασμα αιωνων καλλιέργειας της γης και να κλείνουν τον παραγωγικό κύκλο με σύνδεση της κτηνοτροφίας με τη γεωργία αλλά και με την αξιοποίηση παραδοσιακών συστημάτων μεταποίησης και συντήρησης των τροφίμων. Πολλά από τα νησιά ήταν κάποτε εξαγωγείς ονομαστών τοπικών προϊόντων, δεν κάλυπταν απλώς τις ανάγκες των κατοίκων τους. 
 
Στα μέτρα στήριξης της παραγωγής πρέπει να περιληφθούν και αυτά για ενίσχυση της πιστοποίησης Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και προϊόντων Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης. Στο μέλλον πρέπει να υπάρξει μια ολοκληρωμένη αναθεώρηση του υφιστάμενου Κανονισμού ώστε να περιλάβει και την ενίσχυση της προστασίας των ξερολιθιών (αναβαθμίδες), την ανάπτυξη κατάλληλου μεγέθους υποδομών για σφαγή των ζώων, τυροκόμηση προϊόντων που να ανταποκρίνονται πράγματι σε μεγέθη και προδιαγραφές μικρών νησιών και όχι σε χαρακτηριστικά άλλων περιοχών. Σήμερα πολύ συχνά οι κτηνοτρόφοι δεν έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν τα ζώα τους σε σφαγεία πάνω στο νησί τους, γιατί οι προδιαγραφές που τίθενται κάνουν απαγορευτικά τα μεγέθη και τη βιωσιμότητά τους, και συχνά πρέπει να ταλαιπωρούν τα ζώα επί πολλές ώρες σε φορτηγά και πλοία από το ένα νησί στο άλλο αλλά και να καταβάλλουν μεγάλο κόστος για τη μεταφορά και μόνο στο σφαγείο. Χρειάζονται, λοιπόν, κατάλληλες πολιτικές για τη γεωργία και κτηνοτροφία στα μικρά νησιά, μια πράσινη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ [1] που θα είναι προσαρμοσμένη και στη σοφία και στις ανάγκες των νησιωτικών κοινωνιών, που ήξεραν τι σημαίνει αμειψισπορά, τι σημαίνει διατήρηση των οικολογικών στοιχείων στα χωράφια, τι σημαίνει σύνδεση γεωργίας, κτηνοτροφίας”. 
 
[1] Διαβάστε, επίσης, το φυλλάδιο της εκστρατείας των Πράσινων για τη νέα ΚΑΠ:
 
 
 

 

Ανησυχώντας για τις επιπτώσεις στην υγεία που προκύπτουν από τη μόνη δια βίου ΓΤΟ μελέτη διατροφής σε αρουραίους και την άμεση επιβάρυνση της μελέτης από επιστήμονες που επηρεάζουν την βιομηχανία, ένας αριθμός βουλευτών στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της Πράσινης ευρωβουλευτής Michèle Rivasi, έχουν γράψει μια ανοιχτή επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητώντας διαφάνεια σχετικά με τις μελέτες αξιολόγησης του κινδύνου, νέες μακροπρόθεσμες μελέτες, όπως η αναθεώρηση της υγείας και του περιβάλλοντος πάνω στις κατευθυντήριες γραμμές εκτίμησης των κινδύνων, ένα νέο ταμείο για ανεξάρτητες και αντιφατικές μελέτες και ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο για την πρόληψη καταστάσεων όπως για παράδειγμα η σύγκρουση συμφερόντων. Η επιστολή έχει ήδη εγκριθεί από τους ευρωβουλευτές από διάφορες πολιτικές ομάδες και θα είναι ανοικτή για υπογραφή από όλους τους ευρωβουλευτές.

Ανοικτή επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
ΓΤΟ και ασφάλεια των τροφίμων: Περισσότερη διαφάνεια και ανεξαρτησία!
Βρυξέλλες, η 15 του Νοέμβρη 2012


Η μελέτη της βιολόγου Gilles-Eric Séralini (Πανεπιστήμιο της Caen, Γαλλία), που πραγματοποιήθηκε σε διάστημα δύο ετών σε αρουραίους που τρέφονται με τα τρόφιμα που περιέχουν γενετικώς τροποποιημένο αραβόσιτο (NK603 ποικιλία), με και χωρίς το ζιζανιοκτόνο Roundup, καθώς και Roundup μόνο, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στις 19 Σεπτεμβρίου στο επιστημονικό περιοδικό Τροφίμων και Τοξικολογίας Χημικών, έδωσε νέα ώθηση στη συζήτηση σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους που συνδέονται με την κατανάλωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ) ενώ για την αξιοπιστία τους οι μελέτες τοξικότητας των 90 ημερών έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα έγιναν για να δικαιολογήσουν τις άδειες τους.

 
Ανησυχώντας για την ασφάλεια των ΓΤΟ και την υγεία των Ευρωπαίων εμείς οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ζητούμε:

1.Διαφάνεια σχετικά με τις μελέτες για την αξιολόγηση των κινδύνων για την υγεία και το περιβάλλον που οδήγησαν με τις άδειες των φυτοφαρμάκων και της καλλιέργειας ή της εισαγωγής των ΓΤΟ στην Ευρωπαϊκή Ένωση; ζητάμε επίσης τη δημοσίευση των πρώτων στοιχείων που στηρίζουν αυτές τις μελέτες καθώς και μια δημόσια ιστοσελίδα σε μορφή που επιτρέπει την στατιστική εργασία;
 

2.Τα ανεξάρτητα και αντιφατικά ερευνητικά προγράμματα πρέπει να αναληφθούν σε σχέση με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις (δύο ετών και άνω) από την κατανάλωση των ΓΤΟ και των συνδεδεμένων ζιζανιοκτόνων;

3. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (ΕΑΑΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επανεξετάσουν τις κατευθυντήριες γραμμές για την αξιολόγηση των ΓΤΟ και να συμπεριλάβουν μακροπρόθεσμες πιθανές επιπτώσεις των ΓΤΟ, άμεσες ή έμμεσες για το περιβάλλον και την υγεία, όπως απαιτείται από την οδηγία 2001/18/ΕΚ σχετικά με την σκόπιμη απελευθέρωση ΓΤΟ στο περιβάλλον, το οποίο δεν γίνεται σεβαστό, όπως γνωστοποίησε  με τα συμπεράσματα του το Συμβούλιο των υπουργών Περιβάλλοντος της 4ης Δεκεμβρίου 2008;
 

4. Ένα ταμείο που επιτρέπει τη χρηματοδότηση ανεξάρτητων και αντιφατικών μελετών στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ο δημιουργός αλλά και ο διαχειριστής, αλλά θα χρηματοδοτείται από τη βιομηχανία (επειδή το βάρος της χρηματοδότησης αυτών των μελετών δεν θα πρέπει να βαραίνει τους φορολογούμενους);
 

5.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει ένα νομοθετικό πλαίσιο για την ποιότητα και την ακεραιότητα των διαδικασιών επανεξέτασης των εμπειρογνωμόνων και για την πρόληψη των συγκρούσεων συμφερόντων, ιδίως σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς.

 
Πρώτοι υπογράφοντες:
Michèle Rivasi (Greens / EFA), José Bové (
Verts / ALE), Corinne Lepage (ALDE), Sophie Auconie (ΕΛΚ)

Με την υποστήριξη:
Daniel Cohn-Bendit (Πράσινοι / EFA), Bart Staes (Verts / ALE), Anne Delvaux (PPE), Jill Evans (Verts / ALE), Catherine Greze (Greens / EFA), Martin Häusling (Πράσινοι / EFA), Yannick Jadot (Greens / EFA), Eva Joly (Πράσινοι / EFA), Ana Miranda (Greens / EFA), Antonyia Parvanova (ALDE), Sirpa Pietikäinen (EPP), RichardSeeber (ΕΛΚ), Raül Romeva i Rueda (Πράσινοι / EFA), Oreste Rossi
( EFD)