E-005647/12

Σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν για την οργάνωση EuroNatur και την Αυστριακή Ένωση Προστασίας της Φύσης ECAWatch, τεκμηριώνεται η πολύ μεγάλη οικολογική αξία των ποτάμιων οικοσυστημάτων των Βαλκανίων, ιδιαίτερα αυτών των δυτικών Βαλκανίων και του τριγώνου Βουλγαρίας – Ελλάδας – Τουρκίας. Περίπου το ένα τρίτο αυτών διατηρείται σχεδόν ανέγγιχτο από ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόκειται για περιοχές αυξημένης βιοποικιλότητας (hotspots), ιδιαίτερα όσον αφορά τους υδρόβιους οργανισμούς [1]. Σχέδια για συνολικά 573 υδροηλεκτρικά φράγματα ισχύος άνω του 1 MW, συμπεριλαμβανομένων 73 φραγμάτων ισχύος άνω των 50 MW, έχουν καταγραφεί σε αυτή την περιοχή [2], ενώ ακόμη και κάποιες από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές δεν θα ξεφύγουν από τις επιπτώσεις, όπως το Εθνικό Πάρκο του Mavrovo στην ΠΓΔΜ ή ο γνωστός ποταμός Σάβα [3].
Ερωτάται η Επιτροπή:
 
1.
Έχει ενημέρωση από τα κράτη μέλη της περιοχής ή από τα υπό ένταξη κράτη για τα σχέδια ανάπτυξης υδροηλεκτρικών φραγμάτων σε ποτάμια συστήματα;
2.
Η παραγόμενη ενέργεια πόσων από αυτά θεωρείται ανανεώσιμη; Ποια κριτήρια έχει η Επιτροπή για να κατατάσσει την παραγόμενη υδροηλεκτρική ενέργεια σε ανανεώσιμη ή μη;
3.
Συμφωνεί πως τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής, στο πλαίσιο εφαρμογής της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60/ΕΕ, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα φράγματα ως μη βιώσιμα [4] καθώς καταστρέφουν ανεπανόρθωτα τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιούν και εντάσσουν φυσικά ποτάμια συστήματα σε βαρέως τροποποιημένα;
4.
Σχεδιάζει κάποια Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για όλη την περιοχή;
5.
Συμφωνεί ότι η ελλιπής προστασία αυτών των περιοχών, όσον αφορά τα κράτη μέλη, παραβιάζει την Οδηγία των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ και αντίκειται στις κατευθύνσεις της πρόσφατα υιοθετηθείσας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα έως το 2020;
6.
Τι μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε να στηρίξει τα κράτη μέλη της περιοχής, αλλά και τα υπό ένταξη κράτη, με στόχο την προστασία των ποτάμιων συστημάτων τους από την κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων;
 
(1)   Threatened freshwater molluscs of the Balkan – Potential impacts of hydropower projects
(2)   Balkan Rivers – The Blue Heart of Europe. Hydromorphological Status and Dam Projects/Long version
(4)   World Water Forum MARSEILLE, France, Mar. 19, 2012, http://www.ipsnews.net/news.asp?idnews=107128
 
 
Απάντηση του κ. Potočnik εξ ονόματος της Επιτροπής
 
1. Η Επιτροπή είναι ενήμερη σχετικά με την απόφαση για την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων και την Τουρκία. Η Επιτροπή έχει υπογραμμίσει κατ' επανάληψη την ανάγκη να συμμορφωθούν οι χώρες αυτές πλήρως προς το περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 
2. Η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας η οποία δεδομένου ότι βασίζεται στην αξιοποίηση του φυσικού κύκλου του νερού δεν θα εξαντληθεί ποτέ σε αντίθεση με τις μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 2 εδάφιο α) [1] της οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το σύνολο της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από αυτές τις πηγές θεωρείται ως ανανεώσιμη μορφή ενέργειας.
 
3. Η οδηγία πλαίσιο για το νερό 2000/60/EΚ [2] υποχρεώνει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη της υποβάθμισης της ποιότητας των υδάτων. Το άρθρο 4 παράγραφος 7 της οδηγίας καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί η υποβάθμιση μιας υδάτινης μάζας, π.χ. λόγω της κατασκευής φράγματος.
 
4. Η υποχρέωση εκτέλεσης Στρατηγικής Εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων εμπίπτει στην αρμοδιότητα των αντιστοίχων εθνικών αρχών (όπως ορίζεται στην Οδηγία 2001/42/EΚ [3]).
 
5. Όσον αφορά τις ενδεχόμενες επιπτώσεις σε τόπους του Natura 2000, εναπόκειται στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών να εξασφαλίσουν ότι η αξιολόγηση και η αδειοδότηση των σχεδιαζόμενων φραγμάτων ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43/EΟΚ για τα οικολογικά ενδιαιτήματα [4]. Εν προκειμένω πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη και οι σωρευτικές επιπτώσεις των φραγμάτων.
 
6. Όλα τα κράτη μέλη έχουν νομική υποχρέωση να εφαρμόζουν το ανωτέρω περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο μπορεί να επιβάλει η Επιτροπή. Όσον αφορά τις υποψήφιες χώρες, η Επιτροπή παρακολουθεί τη διαδικασία εναρμόνισης τους με το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί προϋπόθεση για την προσχώρησή τους. Η χρηματοδοτική συνδρομή της ΕΕ για την ανάπτυξη των υποδομών εξαρτάται από την ορθή εφαρμογή του κοινοτικού περιβαλλοντικού κεκτημένου.
 
(1)   ΕΕ L 140 της 5.6.2009
(2)   ΕΕ L 327 της 22.12.2000
(3)   ΕΕ L 197 της 21.7.2001
(4)   ΕΕ L 206 της 22.7.1992.
 

 

Απάντηση του Επιτρόπου Potočnik σε ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου
 
Απάντηση, αν και όχι ικανοποιητική, σε μια σειρά από θέματα που προκύπτουν από το σχεδιασμό 573 υδροηλεκτρικών φραγμάτων, μερικά από τα οποία όμως μεγάλα, σε ποτάμια των Βαλκανίων και που ανέδειξε η ερώτηση του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου, έδωσε ο Επίτροπος Περιβάλλοντος κ. Potočnik.
 
Σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν για την οργάνωση Euro Natur και την Αυστριακή Ένωση Προστασίας της Φύσης ECA Watch, περίπου το ένα τρίτο των ποτάμιων οικοσυστημάτων των Βαλκανίων, ιδιαίτερα αυτών των δυτικών Βαλκανίων και του τριγώνου Βουλγαρίας – Ελλάδας – Τουρκίας, διατηρείται σχεδόν απείραχτο από ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόκειται για περιοχές αυξημένης βιοποικιλότητας (hotspots), ιδιαίτερα όσον αφορά τους υδρόβιους οργανισμούς. Σχέδια για συνολικά 573 υδροηλεκτρικά φράγματα ισχύος άνω του 1MW συμπεριλαμβανομένων, όμως, και 73 φραγμάτων ισχύος άνω των 50 MW έχουν καταγραφεί σε αυτή την περιοχή, ενώ ακόμη και κάποιες από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές δεν πρόκειται να ξεφύγουν από τις επιπτώσεις, όπως ο γνωστός ποταμός Σάβα, παραπόταμος του Δούναβη, που ρέει σε πολλές χώρες των Δ. Βαλκανίων (Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη και Σερβία).
 
Στην ερώτησή του, μεταξύ άλλων, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων θέτει το   κατά πόσον τα μεγάλα φράγματα, με βάση την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μη βιώσιμα καθώς καταστρέφουν ανεπανόρθωτα τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιούν και μετατρέπουν τα φυσικά ποτάμια οικοσυστήματα σε σχεδόν τεχνικά έργα. Ο Επίτροπος Potočnik απαντά πως το άρθρο 4 παράγραφος 7 της Οδηγίας καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί η υποβάθμιση μιας υδάτινης μάζας, π.χ. λόγω της κατασκευής φράγματος, και αφήνει την τήρησή τους στις εθνικές αρχές των χωρών στις οποίες θα κατασκευαστούν τα φράγματα. Επισημαίνει, όμως, ότι πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη και οι σωρευτικές επιπτώσεις των φραγμάτων και ότι η χρηματοδοτική συνδρομή της ΕΕ για την ανάπτυξη των υποδομών - μεταξύ άλλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων - εξαρτάται από την ορθή εφαρμογή του κοινοτικού περιβαλλοντικού κεκτημένου.
 
Η Οδηγία 2000/60 για τα Νερά, όμως, καθορίζει ένα πλαίσιο για τη πραγματοποίηση επεμβάσεων στα υδάτινα συστήματα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ελάχιστη δυνατή υποβάθμισή τους. Τα στοιχεία από τις 2 μελέτες που αναφέρονται στην ερώτηση προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία για το κατά πόσον οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί είναι συμβατοί με το πνεύμα της Οδηγίας 2000/60. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο άρθρο της Οδηγίας το οποίο χρησιμοποιεί ο Επίτροπος στην απάντησή του, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η υποβάθμιση των υδάτινων σωμάτων είναι αποδεκτή μόνο όταν «οι ευεργετικοί στόχοι τους οποίους εξυπηρετούν οι τροποποιήσεις ή οι μεταβολές των υδάτινων συστημάτων δεν μπορούν για τεχνικούς λόγους ή λόγω υπέρμετρου κόστους να επιτευχθούν με άλλα μέσα που συνιστούν πολύ καλύτερη περιβαλλοντική επιλογή». Δεν προκύπτει, όμως, από πουθενά ότι τα 573 σχεδιαζόμενα φράγματα και ειδικά τα 73 με ισχύ άνω των 50 MW σε περιοχές με μεγάλη οικολογική αξία πληρούν αυτή την προϋπόθεση και δεν παραβιάζουν την Οδηγία 2000/60.
 
Επιπλέον, τονίζεται ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες η υδροηλεκτρική ενέργεια συνεισφέρει σε πολύ σημαντικό ποσοστό στο ενεργειακό μίγμα, όπως η Γαλλία, επανεξετάζουν τον σχεδιασμό υδροηλεκτρικών φραγμάτων ώστε αυτά να είναι ισχύος έως 50 MW και να λαμβάνουν υπόψιν το επίπεδο της περιβαλλοντικής προστασίας. Έτσι ενώ η συνολικά σχεδιαζόμενη ισχύς στη Γαλλία μόνο από νέα υδροηλεκτρικά φτάνει τα 24.000 ΜW, κανένα από τα σχεδιαζόμενα φράγματα δεν ξεπερνά τα 50 MW.  
 
«Υπάρχει πληθώρα επιστημονικών μελετών που αποδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις των μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων στην οικολογική κατάσταση των ποτάμιων οικοσυστημάτων όπου αυτά λειτουργούν», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Υπό αυτή την έννοια, ενέργεια προερχόμενη από μεγάλα Υ/Η έργα δεν μπορεί να θεωρείται ανανεώσιμη καθώς καταστρέφει τον πόρο που χρησιμοποιεί για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας. Επομένως, η πραγματική πρόκληση για την Ευρώπη σε ό,τι αφορά τα υδροηλεκτρικά φράγματα, είναι η επίτευξη ταυτοχρόνως των στόχων διείσδυσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αλλά και της καλής οικολογικής κατάστασης των υδάτινων σωμάτων ως το 2015, σύμφωνα με τις επιταγές της Οδηγίας 2000/60. Δυστυχώς, ενώ πολλές προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της υδροηλεκτρικής ενέργειας αντιλαμβάνονται αυτή την πρόκληση και επιχειρούν να την εφαρμόσουν σε επίπεδο εθνικής ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής, ο Επίτροπος δεν δείχνει να την αντιλαμβάνεται. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η συντονισμένη συνδρομή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ώστε να γίνουν πλήρως αντιληπτοί οι κίνδυνοι από την αλόγιστη και μαζική ανάπτυξη μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων σε ποτάμια οικοσυστήματα με μεγάλη οικολογική αξία. Η διατήρηση του περιβαλλοντικού κεκτημένου ειδικά από χώρες υπό ένταξη προϋποθέτει σαφώς μεγαλύτερη εγρήγορση και πιο ενεργητική στάση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» 
 
(Ακολουθούν η ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου και η απάντηση του Επιτρόπου Potočnik)
 
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Nikos Chrysogelos (Verts/ALE)
 
Θέμα: Σχέδια κατασκευής μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων απειλούν τα ποτάμια των Βαλκανίων
Σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν για την οργάνωση EuroNatur και την Αυστριακή Ένωση Προστασίας της Φύσης ECAWatch, τεκμηριώνεται η πολύ μεγάλη οικολογική αξία των ποτάμιων οικοσυστημάτων των Βαλκανίων, ιδιαίτερα αυτών των δυτικών Βαλκανίων και του τριγώνου Βουλγαρίας – Ελλάδας – Τουρκίας. Περίπου το ένα τρίτο αυτών διατηρείται σχεδόν ανέγγιχτο από ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόκειται για περιοχές αυξημένης βιοποικιλότητας (hotspots), ιδιαίτερα όσον αφορά τους υδρόβιους οργανισμούς [1]. Σχέδια για συνολικά 573 υδροηλεκτρικά φράγματα ισχύος άνω του 1 MW, συμπεριλαμβανομένων 73 φραγμάτων ισχύος άνω των 50 MW, έχουν καταγραφεί σε αυτή την περιοχή [2], ενώ ακόμη και κάποιες από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές δεν θα ξεφύγουν από τις επιπτώσεις, όπως το Εθνικό Πάρκο του Mavrovo στην ΠΓΔΜ ή ο γνωστός ποταμός Σάβα [3].
Ερωτάται η Επιτροπή:
 
1.
Έχει ενημέρωση από τα κράτη μέλη της περιοχής ή από τα υπό ένταξη κράτη για τα σχέδια ανάπτυξης υδροηλεκτρικών φραγμάτων σε ποτάμια συστήματα;
2.
Η παραγόμενη ενέργεια πόσων από αυτά θεωρείται ανανεώσιμη; Ποια κριτήρια έχει η Επιτροπή για να κατατάσσει την παραγόμενη υδροηλεκτρική ενέργεια σε ανανεώσιμη ή μη;
3.
Συμφωνεί πως τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής, στο πλαίσιο εφαρμογής της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60/ΕΕ, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα φράγματα ως μη βιώσιμα [4] καθώς καταστρέφουν ανεπανόρθωτα τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιούν και εντάσσουν φυσικά ποτάμια συστήματα σε βαρέως τροποποιημένα;
4.
Σχεδιάζει κάποια Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για όλη την περιοχή;
5.
Συμφωνεί ότι η ελλιπής προστασία αυτών των περιοχών, όσον αφορά τα κράτη μέλη, παραβιάζει την Οδηγία των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ και αντίκειται στις κατευθύνσεις της πρόσφατα υιοθετηθείσας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα έως το 2020;
6.
Τι μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε να στηρίξει τα κράτη μέλη της περιοχής, αλλά και τα υπό ένταξη κράτη, με στόχο την προστασία των ποτάμιων συστημάτων τους από την κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών φραγμάτων;
 
(1)   Threatened freshwater molluscs of the Balkan – Potential impacts of hydropower projects
(2)   Balkan Rivers – The Blue Heart of Europe. Hydromorphological Status and Dam Projects/Long version
(4)   World Water Forum MARSEILLE, France, Mar. 19, 2012, http://www.ipsnews.net/news.asp?idnews=107128
 
 
Απάντηση του κ. Potočnik εξ ονόματος της Επιτροπής
 
1. Η Επιτροπή είναι ενήμερη σχετικά με την απόφαση για την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων και την Τουρκία. Η Επιτροπή έχει υπογραμμίσει κατ' επανάληψη την ανάγκη να συμμορφωθούν οι χώρες αυτές πλήρως προς το περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 
2. Η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας η οποία δεδομένου ότι βασίζεται στην αξιοποίηση του φυσικού κύκλου του νερού δεν θα εξαντληθεί ποτέ σε αντίθεση με τις μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 2 εδάφιο α) [1] της οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το σύνολο της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από αυτές τις πηγές θεωρείται ως ανανεώσιμη μορφή ενέργειας.
 
3. Η οδηγία πλαίσιο για το νερό 2000/60/EΚ [2] υποχρεώνει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη της υποβάθμισης της ποιότητας των υδάτων. Το άρθρο 4 παράγραφος 7 της οδηγίας καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί η υποβάθμιση μιας υδάτινης μάζας, π.χ. λόγω της κατασκευής φράγματος.
 
4. Η υποχρέωση εκτέλεσης Στρατηγικής Εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων εμπίπτει στην αρμοδιότητα των αντιστοίχων εθνικών αρχών (όπως ορίζεται στην Οδηγία 2001/42/EΚ [3]).
 
5. Όσον αφορά τις ενδεχόμενες επιπτώσεις σε τόπους του Natura 2000, εναπόκειται στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών να εξασφαλίσουν ότι η αξιολόγηση και η αδειοδότηση των σχεδιαζόμενων φραγμάτων ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43/EΟΚ για τα οικολογικά ενδιαιτήματα [4]. Εν προκειμένω πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη και οι σωρευτικές επιπτώσεις των φραγμάτων.
 
6. Όλα τα κράτη μέλη έχουν νομική υποχρέωση να εφαρμόζουν το ανωτέρω περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο μπορεί να επιβάλει η Επιτροπή. Όσον αφορά τις υποψήφιες χώρες, η Επιτροπή παρακολουθεί τη διαδικασία εναρμόνισης τους με το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί προϋπόθεση για την προσχώρησή τους. Η χρηματοδοτική συνδρομή της ΕΕ για την ανάπτυξη των υποδομών εξαρτάται από την ορθή εφαρμογή του κοινοτικού περιβαλλοντικού κεκτημένου.
 
(1)   ΕΕ L 140 της 5.6.2009
(2)   ΕΕ L 327 της 22.12.2000
(3)   ΕΕ L 197 της 21.7.2001
(4)   ΕΕ L 206 της 22.7.1992.
 
 

 

 

Λευκό ψήφισε ο Ν. Χρυσόγελος. Με μεγάλη πλειοψηφία εγκρίθηκε η Έκθεση
 
«Υπάρχουν θετικά αλλά και αρνητικά σημεία.  Ας αδράξουμε την ευκαιρία για επίλυση του προβλήματος».
 
Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συζήτησε την έκθεση προόδου του 2011 για την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (2011/2887(RSP)) και υιοθέτησε το Ψήφισμα του Richard Howitt εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων. Στις 5 Δεκεμβρίου 2011 είχε εκδοθεί επίσης η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με την προσφυγή της ΠΓΔΜ εναντίον της Ελλάδος.
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, καταψήφισε ορισμένες επιμέρους διατάξεις, ενώ δεν ψήφισε το σύνολο της Έκθεσης, σταθμίζοντας τα θετικά και αρνητικά του σχεδίου. Η έκθεση υιοθετήθηκε με 582 ψήφους υπέρ, 70 κατά και λίγα λευκά, μεταξύ αυτών και ο Νίκος Χρυσόγελος που κατέθεσε γραπτή αιτιολόγηση ψήφου (διαβάστε τη στο τέλος του κειμένου).
 
Μετά την ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε:
“Είναι γεγονός ότι κάθε εθνικισμός κάνει πρώτα ζημιά στη δική του χώρα. Σε συνθήκες οικολογικής κρίσης που δε γνωρίζει σύνορα, οι άμεσοι γείτονες κάθε χώρας δεν είναι δυνητικοί εχθροί αλλά αναγκαστικοί συνεργάτες. Η Ελλάδα χρειάζεται να βρει μια ισορροπία συνδέοντας το εύλογο ενδιαφέρον της για συμβιβαστική λύση στο όνομα με το ζωτικό της συμφέρον και το συμφέρον όλης της περιοχής να γίνει η ευρύτερη γειτονιά μας πραγματικά ευρωπαϊκή, προωθώντας την ένταξη των άμεσων γειτόνων της όπως έκαναν μέχρι σήμερα όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες με έναν οδικό χάρτη που θα οδηγήσει σε επίλυση των προβλημάτων συνολικά (όνομα, ασφάλεια συνόρων, απομόνωση εθνικισμού και κηρυγμάτων μίσους).
Με ευθύνη κυρίως των 2 μεγάλων ελληνικών κομμάτων χάθηκαν πολλές ευκαιρίες για την επίλυση του προβλήματος μέσα από έναν δίκαιο συμβιβασμό στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας, με σύνθετη ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού για τον όρο “Μακεδονία”, και ταυτόχρονα με την εξάλειψη εθνικιστικών ή αλυτρωτικών διεκδικήσεων, τη διασφάλιση των συνόρων καθώς και τον τερματισμό της προσπάθειας εθνικού και πολιτιστικού προσδιορισμού της γειτονικής κοινωνίας σε βάρος της ταυτότητας και του πολιτισμού γειτονικών χωρών, ιδιαίτερα της Ελλάδας. Το 1992 μπορούσε να έχει υιοθετηθεί το πακέτο Πινέιρο που πρόσφερε τέτοια συνολική λύση, όταν ακόμα στην γειτονική χώρα δεν είχαν βρει μεγάλη απήχηση οι εθνικιστικές ρητορείες και πρακτικές. Όπως και με την τωρινή δημοσιονομική και οικονομική κρίση, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν τότε εγκαίρως το θέμα, αλλά και απέτυχαν πλήρως να διαμορφώσουν ένα σχέδιο για την επίλυση του προβλήματος όταν οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές για την ελληνική πλευρά.
Είναι γεγονός ότι σήμερα η επίλυση του προβλήματος είναι πιο δύσκολη. Ναι μεν στη Ελλάδα έχουν επικρατήσει πιο ψύχραιμες φωνές, που επιδιώκουν επίλυση του προβλήματος με δίκαιο και αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό για σύνθετη ονομασία, αλλά στην γειτονική χώρα επικρατούν πλέον εθνικιστικές αντιλήψεις, που οδηγούν συχνά σε ακρότητες, Έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα που δεν είναι εύκολο να ανατραπούν, ενώ η κυβέρνηση Γκρουέφσκι χρησιμοποιεί το χαρτί του εθνικισμού – όπως συμβαίνει συχνά στην περιοχή μας -  για να κυριαρχεί στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι.
Η έκθεση προόδου και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχουν σοβαρά προβληματικά σημεία, που δε μας επιτρέπουν να την υπερψηφίσουμε όπως θα θέλαμε. Σε γενικές γραμμές είναι πολύ λιγότερο ισορροπημένη από τις δύο προηγούμενες εκθέσεις, που οι Έλληνες Πράσινοι είχαμε υπερψηφίσει. Η λύση στο όνομα θα πρέπει όντως να περιλαμβάνει λύσεις και για την αποδοχή του εθνοτικού και γλωσσικού αυτοπροσδιορισμό της ΠΓΔΜ, με όρους όμως που δε θα υπονομεύουν το δικαίωμα και των άλλων εθνοτήτων στην ευρύτερη ιστορική Μακεδονία, να αυτοπροσδιορίζονται και αυτοί ως Μακεδόνες, αν θέλουν.  Στο σημείο αυτό, οι διατυπώσεις της έκθεσης παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα και είναι ανάγκη να απαλειφθούν, ώστε να δοθεί χρόνος για πραγματικά περιεκτικές λύσεις.
Η έκθεση δίνει όμως και μια ευκαιρία για επίλυση του προβλήματος μέσα από διάλογο και αμοιβαία αποδεκτό συμβιβασμό, αξιοποιώντας την ενταξιακή διαδικασία της ΠΓΔΜ στις ευρωπαϊκές δομές. Θετική είναι εδώ η αναφορά στο πρόσφατο προηγούμενο της επίλυσης των διαφορών Κροατίας-Σλοβενίας ως όρου για την ολοκλήρωση της κροατικής ένταξης στην Ε.Ε.
Η Ελλάδα θα πρέπει  να διαμορφώσει μια νέα στρατηγική, αντί να συνεχίσει να αμύνεται από όλο και πιο δύσκολη θέση. Θα πρέπει να συνδέσει την ενταξιακή διαδικασία με έναν οδικό χάρτη επίλυσης του συνόλου των προβλημάτων (ονομασία, αλυτρωτισμός, εθνικισμός, προώθηση εθνικής και ποτιστικής ταυτότητας της ΠΓΔΜ σε βάρος της ταυτότητας και του πολιτισμού της Ελλάδας). Με δεδομένο ότι η πολιτική διεύρυνσης της ΕΕ έχει αποδειχθεί ισχυρό εργαλείο μετασχηματισμού της κοινωνίας και σε άλλες βαλκανικές χώρες όπως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, που βρέθηκαν μάλιστα αντιμέτωπες σε έναν αιματηρό πόλεμο, θα πρέπει επίσης να αξιοποιήσει την πρόταση του Ψηφίσματος για δημιουργία από την Επιτροπή και το Συμβούλιο ενός μηχανισμού διαιτησίας,  ο οποίος, μεταξύ άλλων, θα ασχοληθεί με τον προκαταρκτικό έλεγχο της εναρμόνισης της νομοθεσίας της ΠΓΔΜ με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα ορίσει συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα
 
Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, στη διάρκεια της δικής του θητείας ως Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και αναπληρωματικό μέλος της αντιπροσωπείας του ΕΚ για τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ, συνέβαλε στην αντιμετώπιση μονομερών σε βάρος της ελληνικής πλευράς αποφάσεων, στην ενημέρωση για φαινόμενα εθνικισμού στη γειτονική χώρα, ενώ πέτυχε τη διαμόρφωση μιας ισορροπημένης στάσης μέσα στους πράσινους, που υποστηρίζουν πλέον ενεργά την εξεύρεση μιας σύνθετης, αμοιβαία αποδεκτής ονομασίας. 
Είναι ανάγκη να αξιοποιηθεί η έκκληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς τις αρχές και τα μέσα ενημέρωσης για τη δημιουργία θετικού κλίματος για την επίλυση του προβλήματος και την ανάπτυξη των σχέσεων καλής γειτονίας της ΠΓΔΜ με τις γειτονικές χώρες και την αποθάρρυνση της ρητορικής του μίσους. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα  ιδιαίτερα με την ανυποληψία του τωρινού πολιτικού της συστήματος, μεγαλύτερη καθυστέρηση στην επίλυση του προβλήματος θα είναι σε βάρος των συμφερόντων της χώρας, ενόψει των καθοριστικών ημερομηνιών της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (που είναι πιθανόν να συζητήσει το θέμα της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ) και της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ το Μάιο στο Σικάγο. Η επίλυση του συνόλου των προβλημάτων με την γειτονική χώρα θα είναι προς όφελος της ειρήνης, της ευημερίας και των σχέσεων καλής γειτονίας, αρκεί να αναλάβουν οι πολιτικές δυνάμεις τις ευθύνες που τους αναλογούν και να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες για δίκαιη λύση, αντί να αξιοποιούν το πρόβλημα νομίζοντας ότι θα αποκομίσουν εκλογικά οφέλη μέσα από μια πορεία που θα ζημιώσει τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας. Οι μόνοι που κερδίζουν από την διαιώνιση του προβλήματος είναι όσοι εκμεταλλεύονται τις ευαισθησίες των πολιτών για προσωπικό ή κομματικό όφελος. Είδαμε τι έγινε με την δημοσιονομική κρίση, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε και άλλες αποτυχίες στη χώρα μας”.
 
 
 

 

 

 



             Γραπτή αιτιολόγηση ψήφου: Σταθμίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά του σχεδίου, ψήφισα λευκό. θα ήθελα ένα ψήφισμα που να θέτει έντονα το πλαίσιο για αμοιβαία αποδεκτή λύση στο σύνολο των προβλημάτων. Το ψήφισμα έχει πολλά θετικά σημεία αλλά και σοβαρά προβληματικά, που τελικώς δε μου επιτρέπουν να το υπερψηφίσω όπως θα ήθελα. Σε γενικές γραμμές είναι λιγότερο ισορροπημένο από τις εκθέσεις των δύο προηγούμενων χρόνων, που οι Έλληνες Πράσινοι είχαμε υπερψηφίσει.
Η λύση στο όνομα θα πρέπει όντως να περιλαμβάνει λύσεις και για την αποδοχή του εθνοτικού και γλωσσικού αυτοπροσδιορισμού της ΠΓΔΜ, με το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον, με όρους που δεν υπονομεύουν το δικαίωμα και των άλλων εθνοτήτων στην ευρύτερη ιστορική - γεωγραφική Μακεδονία, να αυτοπροσδιορίζονται και αυτοί ως Μακεδόνες, αν θέλουν. Στο σημείο αυτό, οι διατυπώσεις της έκθεσης, άρθρο 15, παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα και δεν συμβάλλουν στο να δοθεί ώθηση και χρόνος σε πραγματικά περιεκτικές λύσεις.
Η έκθεση θα έπρεπε να αποτελέσει ευκαιρία για επίλυση του προβλήματος μέσα από διάλογο και αμοιβαία αποδεκτό συμβιβασμό, αξιοποιώντας την ενταξιακή διαδικασία της ΠΓΔΜ στις ευρωπαϊκές δομές και θέτοντας σχετικό χρονοδιάγραμμα. Θετική είναι η αναφορά στο πρόσφατο προηγούμενο της επίλυσης των διαφορών Κροατίας-Σλοβενίας ως όρου για την ολοκλήρωση της κροατικής ένταξης στην Ε.Ε.