άρθρο του Ν. Χρυσόγελου

Το ναυάγιο της 3ης Οκτωβρίου στη Λαμπεντούζα, το οποίο ήρθε να συμπληρώσει λίγες μέρες μετά ένα δεύτερο επίσης πολύνεκρο ναυτικό δυστύχημα στα ανοιχτά της Μάλτας, υπενθύμισε και επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο το τεράστιο κενό που υπάρχει στις πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τραγωδία στη Λαμπεντούζα είναι η κορυφή του παγόβουνου στις τραγωδίες των ανθρώπων που στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από συνθήκες που απειλούν τη ζωή τους ή αναζητώντας καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, βρήκαν το θάνατο. Σε μια δεκαετία έχουν βρει το θάνατο στα νερά της Μεσογείου 20.000 άτομα στην προσπάθειά τους να φτάσουν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.

Η τραγωδία στην Λαμπεντούζα πρέπει να αφυπνίσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ώστε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και να συμφωνήσουν για την προώθηση κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που θα βασίζεται σε ανθρωπιστικές αρχές, επιμερισμό ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και σε πολιτικές ένταξης και ενθάρρυνσης των νόμιμων οδών μετανάστευσης. Άλλωστε, όλες σχεδόν οι κοινωνίες έχουν ζήσει τη διπλή πραγματικότητα. Άλλοτε ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο τμήμα τους μετανάστευε σε άλλες χώρες, άλλοτε υποδέχονταν μετανάστες και πρόσφυγες από τρίτες χώρες. Μερικές κοινωνίες, όπως τώρα η ελληνική, έζησαν ή ζουν ταυτοχρόνως και τις δυο όψεις της μετανάστευσης. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει όλοι μας να σκεφτόμαστε πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, αν τυχόν μεταναστεύαμε ή ζητούσαμε άσυλο οι ίδιοι ή τα παιδιά μας. Λόγω πολιτικών λόγων, αμέσως μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο, ή κατά τη διάρκεια της χούντας πολλοί αναζήτησαν και πήραν άσυλο σε διάφορες χώρες. Ένας στους 12 Έλληνες μετανάστευσε κάποια στιγμή αναζητώντας καλύτερη ζωή μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Πάνω από 300.000 Έλληνες, κυρίως νέοι στην ηλικία, εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία 3 χρόνια αναζητώντας εργασία σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.

Η οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, οι νόμιμες είσοδοι για τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες, καθώς και η στοχευμένη πολιτική κοινωνικής ένταξης μπορούν να περιορίσουν τα προβλήματα και να μετατρέψουν το θέμα της μετανάστευσης από αντικείμενο που εκμεταλλεύονται οι ρατσιστικές δυνάμεις σε ευκαιρία που αξιοποιούν κατάλληλα οι κοινωνίες υποδοχής των μεταναστών. Ας σκεφτούμε, πώς θα ήταν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστραλία χωρίς τους μετανάστες;

Παράλληλα, όμως, με την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι υποχρέωση των χωρών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην κλείνουν τα μάτια μπροστά στις καθημερινές τραγωδίες στη Μεσόγειο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν εμποδίσει επανειλημμένα ακόμα και τις προσπάθειες βοήθειας σε σκάφη μεταναστών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Διαπιστώθηκε ότι τρία αλιευτικά σκάφη που βρίσκονταν κοντά στο ναυάγιο στη Λαμπεντούζα δεν προσέτρεξαν για βοήθεια, ίσως λόγω της ιταλικής νομοθεσίας που προβλέπει αυστηρές ποινές σε περίπτωση βοήθειας προς μετανάστες.

Υπάρχει ανάγκη για περισσότερη χρηματοδότηση των αρμόδιων οργανισμών, όπως ο EUROSUR, το ευρωπαϊκό σύστημα επίβλεψης των συνόρων, και ο FRONTEX, ευρωπαϊκός οργανισμός για τη διαχείριση της επιχειρησιακής συνεργασίας στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερους πόρους για κοινωνική ένταξη, ενίσχυση των δομών πρώτης υποδοχής και βελτίωση των συνθηκών ζωής και υγιεινής τόσο των ντόπιων όσο και των μεταναστών στις περιοχές που ζουν, οι οποίες είναι συχνά υποβαθμισμένες. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν οι EUROSUR και FRONTEX είναι να συμβάλλουν στη διάσωση ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Αισιοδοξία σε αυτή την κατεύθυνση δημιουργεί η πρόσφατη έγκριση στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου νέων κανόνων αναφορικά με τη δράση του FRONTEX, σύμφωνα με τους οποίους θα συμπεριλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του Οργανισμού η συμβολή του σε έκτακτες ανάγκες ανθρωπιστικού χαρακτήρα και επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δίνει ισχυρό μήνυμα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να παραμένουν με σταυρωμένα χέρια και εκ των υστέρων να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την απώλεια αθώων ζωών. Αντί για άλλη μία επίδειξη κενής ρητορικής και περαιτέρω καθυστέρησης, θα πρέπει να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης, αντί του ισχύοντος συστήματος αποτροπής με κάθε μέσο, ώστε να αποφευχθούν επόμενες τραγωδίες στα παράκτια ύδατα της Ευρώπης.

Αριθμητικά στοιχεία

Στη Λαμπεντούζα βρήκαν τραγικό θάνατο πάνω από 400 μετανάστες μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι, παιδιά και γυναίκες. Αλλά, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στη Μεσόγειο κάθε χρόνο χάνονται 1500 έως 2000 άτομα στην προσπάθειά τους να βρουν άσυλο ή να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Στο Αιγαίο, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μέσα σε έναν χρόνο βρήκαν το θάνατο 117 μετανάστες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά.

Προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και αρχή της μη επαναπροώθησης

Κατά τη διάρκεια επιχείρησης επιτήρησης των συνόρων στη θάλασσα, ενδέχεται να ανακύψει ανάγκη να παρασχεθεί συνδρομή σε πρόσωπα που βρίσκονται σε κίνδυνο. Τα κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να τηρούν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, αλλά και το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορούν κυρίως το δικαίωμα στη ζωή, την αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής ποινής ή μεταχείρισης, το δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια, την αρχή της μη επαναπροώθησης, την αρχή της μη διακριτικής μεταχείρισης, το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής, το δικαίωμα ασύλου και τα δικαιώματα του παιδιού. Πολλές διεθνείς οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Pro-asyl έχουν τεκμηριώσει καταγγελίες για παράνομη επαναπροώθηση ή και ώθηση στο θάνατο ανθρώπων που πιθανόν δικαιούνταν άσυλο. Πολλοί πρόσφυγες, ιδιαίτερα Σύριοι, κρατούνται, αν και υπάρχουν ειδικές οδηγίες από το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για τις υποχρεώσεις των κρατών σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Μη επιβολή κυρώσεων τους διασώστες

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταργήσουν ή να επανεξετάσουν κάθε νομοθετική διάταξη που επιβάλλει κυρώσεις σε όσους παρέχουν βοήθεια προς μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα.

Επιμερισμός ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών

Θα πρέπει να υπάρξει επιμερισμός των ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να μην επιβαρύνονται μόνο οι χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να υπάρχει αποτελεσματικότερη διαχείριση των μεταναστευτικών κυμάτων. Επίσης, αναγκαία είναι η ανάληψη κοινών ευθυνών αναφορικά με τη μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών σε κάθε κράτος μέλος ανάλογα με τις δυνατότητες, αλλά και τις ανάγκες του.

Κοινωνική ένταξη

Έμφαση πρέπει να δοθεί και στα προγράμματα κοινωνικής ένταξης, ώστε να λάβει τέλος η γκετοποίηση των μεταναστών και η υποβάθμιση περιοχών, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και τις αγροτικές περιοχές, όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός μεταναστών.

Νόμιμοι οδοί μετανάστευσης

Η νόμιμη είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προτιμότερη από μία επικίνδυνη παράνομη είσοδο, η οποία θα μπορούσε να συνεπάγεται κινδύνους εμπορίας ανθρώπων και απώλεια ζωών. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να εστιάσουν στην ενθάρρυνση των νόμιμων οδών μετανάστευσης και τη διευκόλυνση της μετανάστευσης των εργαζομένων.

Αναθεώρηση της νομοθεσίας

Υπάρχει ανάγκη επανεξέτασης του Κανονισμού «Δουβλίνο II» όσον αφορά την εξέταση αιτήσεων ασύλου, αλλά και αναθεώρησης της νομοθεσίας των κρατών μελών, ώστε να μην ενισχύεται ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.

Εξωτερική δράση για βελτίωση των συνθηκών σε περιοχές έντασης

Πολύ μεγάλος αριθμός ατόμων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη προέρχεται από περιοχές έντασης, αστάθειας και πολέμων, κυρίως από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Παλαιστίνη, Β. Αφρική, Σομαλία, Ερυθραία και Νιγηρία. Απελπισμένοι άνθρωποι θα αναζητήσουν τρόπους να φτάσουν και στην Ευρώπη, με όποιο κόστος, αν δεν είναι δυνατόν να ζήσουν με ασφάλεια στη χώρας τους. Χρειάζεται, επομένως, να υπάρξει μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτική για τη μείωση του αναγκαστικού εκπατρισμού πολιτών από τις χώρες τους. Χρειάζεται, μεταξύ άλλων, μεγαλύτερη διεθνής προσπάθεια για να επιλυθούν οι εντάσεις σε περιοχές υψηλού "κινδύνου", ενίσχυση των προγραμμάτων περιφερειακής βοήθειας προς την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, πολλαπλασιασμός και παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας προγραμμάτων βιώσιμης ανάπτυξης προς τρίτες χώρες, ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των κατοίκων τους.

Βελτίωση της απόδοσης των υπηρεσιών

Χώρες, όπως η Ελλάδα, χρειάζεται να αντιμετωπίσουν με αποτελεσματικό τρόπο όχι μόνο τις αιτήσεις των νεοεισερχομένων αλλά και τις χιλιάδες εκκρεμούσες αιτήσεις του παρελθόντος.

Δυστυχώς, η Λαμπεντούζα δεν είναι η πρώτη τραγωδία αυτού του είδους στη Μεσόγειο. Αντιθέτως, αποτελεί μέρος ενός συνεχιζόμενου δράματος που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες με δεκάδες χιλιάδες θύματα. Η πραγματικότητα σοκάρει ακόμα περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι ορισμένα από τα πολύνεκρα ναυάγια θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Μερικά θύματα θα μπορούσαν να εισέλθουν κανονικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να επανενωθούν με τις οικογένειες τους, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία αν τα κράτη εφάρμοζαν τη νομοθεσία που έχουν υπογράψει.

Πώς μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε όλες αυτές τις τραγωδίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί; Πώς μπορούμε να δεχθούμε ότι παιδιά και γυναίκες πνίγονται στην προσπάθειά τους να επανενωθούν με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους ή απλώς φεύγουν για να γλιτώσουν από τον θάνατο στη χώρα τους;

Η τραγωδία στη Λαμπεντούζα θα πρέπει να αφυπνίσει τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση και να τους παρακινήσει να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση με κεντρικούς άξονες τον ανθρωπισμό, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ενθάρρυνση των νόμιμων οδών μετανάστευσης και την κοινωνική ένταξη.

 

_____________________________________________

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 14/1/2013 στην AthensVoice

 

 

Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου για τις εκτελέσεις 40 ατόμων μέσα σε μια εβδομάδα στη διάρκεια επίσκεψης αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου

«Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να είναι λάστιχο. Μπορεί πράγματι να θέλουμε να καθίσει το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη, ώστε να μην προχωρήσει στον εμπλουτισμό ουρανίου για πυρηνικά όπλα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να κλείνουμε τα μάτια σε σημαντικά θέματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τάσσομαι με τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επισημαίνουν ότι είναι σημαντική η πρώτη μετά από 6 χρόνια επίσκεψη αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου στο Ιράν τον Δεκέμβριο 2013 αλλά οφείλει το Ευρωκοινοβούλιο να επισημάνει την έκρηξη εκτελέσεων από τις ιρανικές που συνέβη κατά τη διάρκεια της επίσκεψης: μέσα στις 6 μέρες της επίσκεψης εκτελέστηκαν από τις αρχές 40 άτομα. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια ή να δεχόμαστε ως δικαιολογία ότι ο νέος πρόεδρος του Ιράν δεν ελέγχει το δικαστικό σύστημα ή ότι το Ιράν έχει ένα άλλο «σύστημα αξιών». Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, οποιαδήποτε δικαιολογία και αν προβάλλεται σε οποιοδήποτε σύστημα αξιών», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Συνολικά μέσα στο 2013 οι ιρανικές αρχές προχώρησαν σε 660 εκτελέσεις, από τις οποίες περίπου 2/3 από την ημέρα ανάληψης της προεδρίας από τον νέο πρόεδρο Rouhani. Στα άτομα που εκτελέσθηκαν περιλαμβάνονται 25 γυναίκες, δυο από τις οποίες 20 και 23 χρόνων εκτελέσθηκαν γιατί κατηγορήθηκαν ότι έκλεψαν ποσό ίσο με 35 ευρώ. Επίσης, εκτελέσθηκαν τρεις νέοι 12, 15 και 17 χρόνων την εποχή της σύλληψής τους. Κρεμάστηκε σε δημόσιο χώρο ένας τυφλός 28 χρόνων που αυτοκτόνησε στη φυλακή λίγες ώρες πριν εκτελεσθεί. Κρεμάστηκε, επίσης, δημόσια το σώμα ενός 23χρονου που έπαθε καρδιακή προσβολή λίγο πριν εκτελεσθεί. Κρεμάσθηκε επίσης 34χρονη που αιμορραγούσε ήδη από τα 100 χτυπήματα με μαστίγιο πριν εκτελεσθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εκτελέσεις γίνονται δημόσια, μεταξύ άλλων με τη χρήση γερανών, με στόχο «τον παραδειγματισμό». Σε ορισμένες περιπτώσεις κατάδικοι εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στην εκτέλεσε συγκρατούμενών τους. Συνολικά έχουν καταδικαστεί στην θανατική ποινή πάνω από 3000 άτομα. Σε πολλές φυλακές είναι σε εξέλιξη απεργίες πείνας κρατουμένων, πολλοί από τους οποίους είναι πολιτικοί κρατούμενοι, εκπρόσωποι μειονοτήτων, δημοσιογράφοι, φοιτητές.

Στις 11 Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής του δικαστικού συστήματος του καθεστώτος Μουλάς SadeghLarijaniείχε δηλώσει, απαντώντας σε εκθέσεις διεθνών οργανισμών για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν “Η αντίθεση στην θανατική ποινή είναι αντίθεση στους νόμους του Ισλάμ».

«Θεωρούμε σημαντικό ότι η αντιπροσωπεία του Ευρωκοινοβουλίου είχε τη δυνατότητα να συναντηθεί με δύο πρώην πολιτικούς κρατούμενους, την NasrinSotoudeh και τον JafarPanahi στους οποίους το Ευρωκοινοβούλιο είχε απονείμει πρόσφατα το βραβείο Ζαχάρωφ ή τη δήλωση του προέδρου Rouhani ότι θα απελευθερώσει κάποιους από τους πολιτικούς κρατούμενους. Αλλά αυτά είναι σταγόνα στο ωκεανό των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι γυναίκες, για παράδειγμα, έχουν έναν εντελώς υποβαθμισμένο ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του Ιράν. Σε σύνολο 290 βουλευτών μόνο 9 είναι γυναίκες. Από την άλλο το άρθρο 300 του Κώδικα θεωρεί ότι το "Deyeh" μιας μουσουλμάνας γυναίκας είναι μισό από το "Deyeh" ενός άνδρα, δηλαδή μια γυναίκα έχει τη μισή αξία από αυτή του άντρα. Μια γυναίκα δεν μπορεί να έχει δικό της σπίτι. Δεν μπορεί να αφήσει το σπίτι χωρίς την συγκατάθεση του συζύγου της, ακόμα και αν πρόκειται να παρακολουθήσει την κηδεία του πατέρα της, σύμφωνα με το άρθρο 105 του Κοινωνικού Κώδικα», κατέληξε ο Νίκος Χρυσόγελος

Το δικαίωμα των παιδιών μεταναστών στην ελληνική ιθαγένεια

 

«Μια ακόμα παγκόσμια ημέρα για να θυμίζει όλα όσα δεν έχουν γίνει τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο για την διασφάλιση την κοινωνικής συνοχής και ευημερίας για όλους πέρασε. Επομένως, πρέπει να θυμηθούμε και να συζητήσουμε το σχέδιο του Κώδικα Μετανάστευσης που καταθέτει η κυβέρνηση όσο και να σχεδιάσουμε, κυρίως να υλοποιήσουμε, μια μεταναστευτική πολιτική που λειτουργεί προς όφελος και των μεταναστών και των τοπικών κοινωνιών. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν προσφέρουν λύσεις, πολύ περισσότερο στη χώρα μας που παράλληλα με την υποδοχή μεταναστών βιώνει και μια μαζική μετανάστευση συμπολιτών μας σε άλλες χώρες. Ιδιαίτερα μετά τις τραγωδίες στην Λαμπεντούζα και το Ιόνιο, ζητούμενο είναι μια ολοκληρωμένη και αλληλέγγυα ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, η πραγματική υιοθέτησή της από τα κράτη μέλη και ο έλεγχος της τήρησης των συνεπαγόμενων εθνικών μέτρων. Μια πολιτική ένταξης σε συνδυασμό με αξιοποίηση των γνώσεων και ικανοτήτων των μεταναστών μπορούν να συμβάλλουν στην αναζωογόνηση οικονομικών τομέων και στην μετατροπή της χώρας σε κέντρο συνάντησης των πολιτισμών, των τεχνών, της δημιουργικότητας, ανάδειξης καινοτομιών μέσω δημιουργίας γεφυρών με τον πολιτισμό και τις χώρες καταγωγής των μεταναστών", δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη και τη συμμετοχή του στις 18.12.2013 σε εκδήλωση με θέμα: «Η φωνή του μετανάστη» που διοργάνωσε η Asante, με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

 

Στο πλαίσιο της ενεργοποίησης για την προώθηση των δικαιωμάτων μεταναστών της λεγόμενης δεύτερης γενιάς δημιουργήθηκαν, σε συνεργασία με την οργάνωση ASANTE, σποτάκια με μηνύματα από παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν πάει σχολείο και έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα, παιδιά που μεγαλώνουν με όνειρο ότι θα αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.

Τα σποτάκια βρίσκονται διαθέσιμα και στο youtube:

http://www.youtube.com/watch?v=FbhVBMGRQiI#t=10

http://www.youtube.com/watch?v=lDR4FWZQvU4

http://www.youtube.com/watch?v=ujPa6ww_C6U

http://www.youtube.com/watch?v=VXpwbdk35uI

http://www.youtube.com/watch?v=wDQK_sQCPvM

Σας καλούμε να στηρίξετε την καμπάνια ithageneia.org., η οποία έχει ως στόχο την κατοχύρωση του δικαιώματος στην ιθαγένεια για όλα τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα.

 

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα δεν έχει αντιμετωπιστεί μια τεράστια αδικία που αφορά στα παιδιά μεταναστών, που δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα από την Ελλάδα. Όσοι είναι γονείς μπορούν να καταλάβουν γιατί αν σκέφτονταν λογικά οι πολιτικές ηγεσίες θα ήταν αυτονόητο, το δικαίωμα τους να κυκλοφορούν ελεύθερα, με ασφάλεια και με τις νόμιμες διατυπώσεις της χώρας που τα γέννησε, όχι απλώς να έχουν μια άδεια να μένουν για κάποια χρόνια στη ... χώρα τους αλλά να μπορούν να έχουν την ελληνική ιθαγένεια εφόσον το επιθυμούν. Επίσης, οι πολίτες τρίτων χωρών που μένουν πολλά χρόνια στην Ελλάδα είναι σκληρό να μην μπορούν να ψηφίσουν στις ευρωπαίκές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, παραμένοντας μια χώρα που διαχωρίζει τους πολίτες σε διαφορετικές κατηγορίες», σημειώνει ο Νίκος Χρυσόγελος.

 

$this->embedVideo("lDR4FWZQvU4")

Οι διατάξεις του Ν3838/2010 σχετικά με την απόδοση ιθαγένειας αποτέλεσαν ένα αξιόλογο βήμα προς την προστασία του σχετικού δικαιώματος για τα παιδιά μεταναστών. Η απόφαση του ΣτΕ (2/2013) τις έκρινε αντισυνταγματικές, αφήνοντας ουσιαστικά «ξεκρέμαστα» 200.000 περίπου παιδιά. Ο πολιτικός και δημοκρατικός πολιτισμός και τα δικαιώματα πλήττονται, κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα υποχωρούν δραματικά υπό την πίεση της κρίσης και της ιδεολογίας του ευρύτερου περιορισμού τους, που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση. Για τα παιδιά, όμως, που είναι οι φορείς της αλλαγής και προόδου σε κάθε κοινωνία, το πλήγμα είναι βαρύτερο και υπονομεύει την συνοχή και την δικαιοσύνη στην κοινωνία. Η ελληνική κυβέρνηση και ο νομοθέτης έχουν επιλέξει να τα αντιμετωπίσουν σαν παιδιά «φαντάσματα», βάζοντας πρακτικά και νομικά εμπόδια στην απόλαυση βασικών τους δικαιωμάτων. Άνθρωποι που μιλούν την ελληνική σαν μητρική τους, που συνδέονται συναισθηματικά με τον τόπο και σκέφτονται, ονειρεύονται, ερωτεύονται, δουλεύουν και βιώνουν τους εαυτούς τους ως Έλληνες, δεν έχουν ίδια δικαιώματα με τον γηγενή Έλληνα συνομήλικό τους. Αναποτελεσματικές διοικητικές πρακτικές, πολιτικά και γραφειοκρατικά εμπόδια, που δυσχαιρένουν ακόμα και την υποβολή του ίδιου του αιτήματος για απόδοση ιθαγένειας / πολιτογράφηση.

Aν και συμβολή των μεταναστών στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου έχει αποδειχθεί από πολλές έρευνες και μελέτες σε ευρωπαϊκό κι εθνικό επίπεδο, δεν τυγχάνει αναγνώρισης στην πράξη και στις πολιτικές επιλογές. Η στόχευση θα πρέπει να είναι η αλλαγή του νομικού πλαισίου προς δικαιότερες και αποτελεσματικότερες πρακτικές απόδοσης ιθαγένειας από τις υπάρχουσες, με παράλληλη καταπολέμηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους, με ειδικότερη μέριμνα για τα δικαιώματα των παιδιών μεταναστών, αν επιδιώκουμε μια κοινωνία με την ισότιμη συμμετοχή όλων», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος.

 

$this->embedVideo("ujPa6ww_C6U")