Όλο και περισσότερο συζητιέται το θέμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η κρίση του κοροναϊού είναι μια κρίση οικολογική. Μετά από δημοσιεύματα σε Μέσα Ενημέρωσης όπως η Le Monde Diplomatique, o The Guardian, οι New York Times, τώρα και η γαλλική εφημερίδα Liberation αναδεικνύει το θέμα "η οικολογία της υγείας" «La crise du coronavirus est une crise écologique».

Στο άρθρο αυτό, ο Serge Morand που διδάσκει "οικολογία της υγείας" στη Σχολή Τροπικής Ιατρικής στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης και είναι διευθυντής έρευνας στο CNRS και στο CIRAD θεωρεί ότι είναι σημαντικό να διατηρηθεί η γενετική ποικιλομορφία στη φύση και τη γεωργία για να αποφευχθεί ο πολλαπλασιασμός των πανδημιών. Αρκετά είδη άγριων ζώων κατηγορήθηκαν ότι έχουν μεταδώσει Covid-19 σε ανθρώπους. Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι 98% βέβαιο ότι το Covid-19 έχει την προέλευσή του σε κορωναϊό. "Είναι όμως απίθανο να έχει περάσει απευθείας από το νυχτερίδα στον άνθρωπο, διότι χρειάζεται μια μικρή αλλαγή στη δομή του γονιδιώματος του ιού για να μπορέσει να εισέλθει σε ανθρώπινα κύτταρα. Γι 'αυτό, άλλα ζώα συχνά χρησιμεύουν ως πύλες για να "ανθρωποποιήσουν" τους ιούς και άλλα παθογόνα που φιλοξενούνται σε άγρια ​​ζώα". Αυτό συμβαίνει, όμως, όταν άγρια ζώα μεταφέρονται σε αγορές δίπλα σε άλλα "κατοικίδια" ζώα ή είδη κτηνοτροφίας. 

Σε άλλα δημοσιεύματα επιστημόνων αναλύεται ο ρόλος  που παίζει η οικολογική κατάρρευση στην επιθετικότητα των ιών. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση που αξίζει να διαβάσουμε με προσοχή. Ας ανοίξουμε την κουβέντα, τώρα που “όλοι/ες έχουμε πολύ χρόνο στο σπίτι λόγω καραντίνας”. Μαζί με την συζήτηση, φυσικά, για το τι σύστημα υγείας χρειαζόμαστε, ώστε να προλαμβάνουμε τις πανδημίες.

Το βασικό συμπέρασμα αρκετών ερευνών είναι ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε τους ιούς, αλλά μπορούμε να αποφύγουμε τη μεταπήδηση τους στον άνθρωπο όπως και τις πανδημίες.

Αντί για μια προσέγγιση που θυμίζει πόλεμο, μήπως πρέπει να έχουμε μια πιο οικολογική προσέγγιση, για να εμποδίσουμε τους ιούς να γίνονται επιθετικοί στο ανθρώπινο σώμα;

Ιδού τι λέει η Sonia Shah συγγραφέας σχετικού βιβλίου και του άρθρου στο ΤΗΕ ΝΑΤΙΟΝ και στη Monde Diplomatique παρουσίαζοντας πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το HIV, την Ebola, τον H5N1, τον SARS, τον Zika, τον Coronid19 και απαντάει εν μέρει το ερώτημα πώς και γιατί έφτασαν στον άνθρωπο και έγιναν επιθετικοί ενώ στα ζώα είναι ακίνδυνοι.

“Από το 1940 εκατοντάδες παθογόνα μικρόβια εμφανίστηκαν ή επανεμφανίστηκαν σε περιοχές όπου, πολλές φορές, δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ πριν. Αυτή είναι η περίπτωση του ιού της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), της Ebola στη Δυτική Αφρική και του Zika στην αμερικανική ήπειρο. Η πλειοψηφία τους (60%) είναι ζωικής προέλευσης. Ορισμένα μικρόβια προέρχονται από κατοικίδια ζώα ή από ζώα κτηνοτροφίας, αλλά τα περισσότερα (περισσότερα από τα δύο τρίτα) προέρχονται από άγρια ζώα.

Όμως τα άγρια ζώα δεν φταίνε σε τίποτα. Παρά τα άρθρα τα οποία, συνοδευόμενα από «αποδεικτικές» φωτογραφίες, δείχνουν την άγρια φύση ως σημείο εκκίνησης για τις καταστροφικές επιδημίες, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι αυτά τα ζώα είναι ιδιαίτερα μολυσμένα από θανατηφόρα παθογόνα μικρόβια που είναι έτοιμα να μας μολύνουν. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από τα μικρόβιά τους ζουν χωρίς να βλάπτουν τα ζώα αυτά. Το πρόβλημα είναι αλλού: με την αχαλίνωτη αποψίλωση των δασών, την αστικοποίηση και την εκβιομηχάνιση, έχουμε παράσχει σε αυτά τα μικρόβια τα μέσα για να φθάσουν στο ανθρώπινο σώμα και να προσαρμοστούν.

Η καταστροφή των οικοσυστημάτων απειλεί με εξαφάνιση πολλά είδη, συμπεριλαμβανομένων φαρμακευτικών φυτών και ζώων στα οποία η φαρμακοποιία μας ανέκαθεν βασιζόταν. Όσο για τα είδη που επιβιώνουν, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στα οικοσυστήματα μειωμένης πια έκτασης που τους αφήνουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Το αποτέλεσμα είναι αυξημένες πιθανότητες στενής και επαναλαμβανόμενης επαφής των ζώων με τον άνθρωπο, πράγμα που επιτρέπει στα μικρόβια να εισέρχονται στο σώμα μας, όπου, από καλοήθη, γίνονται θανάσιμα παθογόνα.

Ο ιός Έμπολα το καταδεικνύει. Μια μελέτη του 2017 αποκάλυψε ότι οι εστίες του ιού, η πηγή του οποίου εντοπίστηκε σε διάφορα είδη νυχτερίδων, είναι πιο συχνές σε περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής που υπέστησαν πρόσφατα αποψίλωση των δασών. Όταν κόβουμε τα δάση τους, αναγκάζουμε τις νυχτερίδες να καταφύγουν στα δέντρα των κήπων μας και των αγροκτημάτων μας. Είναι λοιπόν εύκολο να φανταστεί κανείς τη συνέχεια: ένας άνθρωπος καταπίνει το σάλιο νυχτερίδας δαγκώνοντας ένα φρούτο που έχει καλυφθεί από αυτό ή, ενώ προσπαθεί να κυνηγήσει και να σκοτώσει αυτόν τον ανεπιθύμητο επισκέπτη, εκτίθεται σε μικρόβια που καταφεύγουν στους ιστούς του. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας μεγάλος αριθμός ιών, των οποίων οι νυχτερίδες είναι φορείς και οι οποίοι παραμένουν ακίνδυνοι όσο μένουν πάνω τους, καταφέρνουν να διεισδύσουν στους ανθρώπινους πληθυσμούς – ας παραθέσουμε για παράδειγμα τον ιό Έμπολα, αλλά και τον Νίπα (Nipah – κυρίως στη Μαλαισία ή το Μπαγκλαντές) ή τον ιό Marburg (ιδιαίτερα στην Ανατολική Αφρική). Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «πέρασμα του φραγμού του ανθρώπινου είδους». Αν αρχίσει να συμβαίνει συχνά, μπορεί να επιτρέψει στα μικρόβια να προσαρμοστούν στο σώμα μας και να εξελιχθούν σε σημείο να γίνουν παθογόνα”.

“Αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα ζώα που μεγαλώνουν στα πλαίσια του βιομηχανικού μας συστήματος εκτροφής. Εκατοντάδες χιλιάδες ζώα περιμένουν στοιβαγμένα να οδηγηθούν στο σφαγείο: αυτές είναι ιδανικές συνθήκες για τη μετάλλαξη των μικροβίων σε παθογόνα θανατηφόρα. Για παράδειγμα, οι ιοί της γρίπης των πουλερικών, που είναι ξενιστές σε υδρόβια πτηνά, προκαλούν «πανωλεθρίες» σε εκτροφεία με κοτόπουλα. Εκεί μεταλλάσσονται και γίνονται πιο μολυσματικά – μια διαδικασία τόσο προβλέψιμη ώστε να μπορεί να αναπαραχθεί στο εργαστήριο. Ένα από τα στελέχη τους, το H5N1, μεταδίδεται στον άνθρωπο και σκοτώνει περισσότερους από τους μισούς φορείς. Το 2014, στη Βόρεια Αμερική, χρειάστηκε να σκοτώσουν δεκάδες εκατομμύρια πουλερικών για να σταματήσουν την εξάπλωση ενός άλλου από αυτά τα στελέχη”

“Οι πανδημίες που προκλήθηκαν από τις αποικιακές εισβολές παραμένουν στο προσκήνιο. Ο λεντιϊός (lentivirus) των μακάκων έχει γίνει ο ιός του HIV. Τα υδρόβια βακτηρίδια Sundarbans, γνωστά ως χολέρα, έχουν ήδη προκαλέσει επτά πανδημίες μέχρι σήμερα, με την πιο πρόσφατη επιδημία στην Αϊτή.

Ευτυχώς, καθώς δεν είμαστε παθητικά θύματα αυτής της διαδικασίας, υπάρχουν και πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης αυτών των μικροβίων. Μπορούμε να προστατεύσουμε τα άγρια οικοσυστήματα για να διασφαλίσουμε ότι τα ζώα θα κρατήσουν τα μικρόβια τους αντί να τα μεταφέρουν σε εμάς, όπως προσπαθεί να κάνει το κίνημα της One Health“.

“Σήμερα, μας απειλεί μια νέα πανδημία και όχι μόνο λόγω του Covid-19. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι προσπάθειες της διοίκησης Trump για την απελευθέρωση των εξορυκτικών βιομηχανιών και όλων των βιομηχανικών δραστηριοτήτων από όλους τους κανονισμούς θα επιτείνουν την απώλεια οικοσυστημάτων, ευνοώντας τη μεταφορά μικροβίων από τα ζώα στον άνθρωπο (Δική μου σημείωση: και ίσως απελευθερώσει ιούς και μικρόβια που υπήρξαν παγιδευμένα μέσα στους πάγους για πολλά εκατομμύρια χρόνια, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέτει σε κίνδυνο τις πιθανότητες να εντοπίσουμε το επόμενο στέλεχος πριν εξαπλωθεί: τον Οκτώβριο του 2019, αποφάσισε να τερματίσει το πρόγραμμα Predict, ένα σύστημα στενής παρατήρησης του περιβάλλοντος στο οποίο τα μικρόβια των ζώων είναι πιο πιθανό να μετατραπούν σε παθογόνους παράγοντες για τον άνθρωπο, προσπαθώντας να εξαλείψουμε τα μικρόβια που δείχνουν τάσεις να προσαρμοστούν στον οργανισμό μας προτού πυροδοτήσουν επιδημίες. Αυτό ακριβώς κάνουν οι ερευνητές του προγράμματος Predict, που χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών (Usaid), εδώ και δέκα χρόνια. Έχουν ήδη εντοπίσει περισσότερους από εννέα εκατοντάδες νέους ιούς που συνδέονται με την εξάπλωση της ανθρώπινης δραστηριότητας στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων και προηγουμένως άγνωστων στελεχών κοροναϊών συγκρίσιμων με εκείνους του SARS.Τέλος, στις αρχές Φεβρουαρίου του 2020, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μειώσει κατά 53% τη συνεισφορά του στον προϋπολογισμό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας”.

Όπως δήλωσε ο επιδημιολόγος Larry Brilliant, «η εμφάνιση ιών είναι αναπόφευκτη, όχι οι επιδημίες». Ωστόσο, δεν θα αποφύγουμε τις επιδημίες παρά μόνο εάν είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε τις πολιτικές που μας έκαναν να διαταράξουμε τη φύση και τη ζωή των ζώων.

 

Της Sonia Shah – Μετάφραση: Οικονομίδης Δημήτρης, από το Monde Diplomatique /Μάρτιος 2020

Sonia Shah, Δημοσιογράφος. Συγγραφέας του «Pandemic: Tracking Contagions, From Cholera to Ebola and Beyond» Sarah Crichton Books, New York, 2016, και «The Next Great Migration: The Beauty and Terror of Life on the Move», Bloomsbury Publishing, London, Ιούνιος 2020.

Posted on 24/03/2020 in Άρθρα

Η ανάγκη να διατεθούν άμεσα χρήματα στην οικονομία είναι ίσως μεγαλύτερη ακόμα και σε σχέση με τα ποσά που διατέθηκαν για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το ΔΝΤ ετοιμάζεται για δάνεια ύψους 1 τρις δολαρίων στις οικονομίες που αντιμετωπίζουν ήδη πρόβλημα, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και άλλες πηγές ετοιμάζονται για ποσά που θα υπερβαίνουν τα 2 τρις ευρώ. Ναι 2 τρις Ευρώ,

Το ντόμινο επιπτώσεων στην ελληνική οικονομία δεν ξέρουμε που θα σταματήσει, αφού τώρα πλήττονται και δύο "περιοχές" που δεν είχαν πληγεί σοβαρά από την δημοσιονομική κρίση, ο τουρισμός με όλη την αλυσίδα επαγγελμάτων που συνδέεται με αυτόν και οι οικονομίες των νησιών, ιδιαίτερα αυτά που δεν έχουν πρωτογενή παραγωγή

Τα μέτρα που λαμβάνονται μέχρι σήμερα αφορούν μεν τους πολλούς αλλά αφήνουν ακόμα πολλούς απέξω και δεν έχουν σταθμίσει όλες τις διαφορετικές διαστάσεις του προβλήματος. Να μερικά προβλήματα:

- Δεν έχουν όλοι/ες σπίτι για να μείνουν σπίτι. Προφανώς πρέπει να περιοριστεί η διάδοση του κοροναϊού και να μείνουν οι περισσότεροι στα σπίτια τους. Αλλά δεν έχουν όλοι/ες σπίτι για διάφορους λόγους και πρέπει να νοιαστούμε και να βρεθούν άμεσα λύσεις και για αυτούς/ες.

- Υπάρχουν κοινωνικοί λόγοι που δυσκολεύουν κάποιους να μείνουν σπίτι. Δεν είναι μόνο όσοι εργάζονται σε κρίσιμους τομείς παραγωγής ή υπηρεσίες, άνθρωποι σε συνεργεία κρίσιμων υποδομών που δεν πρέπει να καταρρεύσουν ή άνθρωποι στα σούπερ μάρκετ και στα μαγαζιά τροφίμων ή πολύ περισσότερο άνθρωποι στον τομέα περίθαλψης και ιατρο-φαρμακευτικών υπηρεσιών. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι - ευάλωτοι έτσι κι αλλιώς - που δυστυχώς δεν μπορούν να απομονωθούν στο σπίτι. Έχουν ανάγκη να βγουν να ψωνίσουν γιατί είναι μόνοι και δεν υπάρχουν κατάλληλες κοινωνικές υπηρεσίες / δομές για να καλύψουν τις ανάγκες τους, Αν αυτό το πρόβλημα είναι μεγάλο στις πόλεις, είναι σχεδόν ανυπέρβλητο σε πολλές περιοχές, ορεινές, χωριά με ηλικιωμένους μόνο ανθρώπους, όπου κάθε άνθρωπος πρέπει να βγει έξω και να διανύσει μεγάλες αποστάσεις για να πάει στο γιατρό ή να προμηθευτεί τρόφιμα ή φάρμακα ή έστω για να μιλήσει σε ένα άνθρωπο. Επίσης, μεγάλης ηλικίας άτομα δεν έχουν εκπαιδευτεί σε ικανοποιητικό βαθμό σε μεθόδους επικοινωνίας μέσω ψηφιακών συστημάτων από απόσταση. 

Σε διάφορες χώρες αναπτύσσονται δίκτυα ή άτυπες πρωτοβουλίες που βοηθάνε αυτούς τους ανθρώπους που είναι μόνοι αλλά ταυτοχρόνως είναι ευάλωτοι και δεν πρέπει να κυκλοφορούν έξω. Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες ατομικές ή κάπως πιο συλλογικές προσπάθειες. Ας σκεφτούμε ότι εκατοντάδες άνθρωποι που επιβίωναν μέσα από την πρωτοβουλία του περιοδικού ΣΧΕΔΙΑ τώρα δεν έχουν μέσα να επιβιώσουν, κι όμως αυτοί οι άνθρωποι είναι από τους πιο ευάλωτους, άνεργοι και άστεγοι που βρήκαν στήριξη μέσα από μια σημαντική κοινωνική πρωτοβουλία. Όσοι μπορούν να βοηθήσουν με εγγραφή τους ως συνδρομητών είναι πολύ σημαντικό. Πολλοί άστεγοι στον δρόμο δεν θα έχουν πια ούτε την παραμικρή οικονομική βοήθεια. Υπάρχουν συμπολίτες μας που βγαίνουν και τους μοιράζουν ένα πιάτο φαγητό, αν και αυτό δεν αρκεί, είναι μια πολύ σημαντική κίνηση. Επίσης, κάποιες πρωτοβουλίες έχουν ξεκινήσει για βοήθεια προς ηλικιωμένους που χρειάζονται κάποιον να πάει να τους ψωνίσει ή να πάρει τα φάρμακά τους. Κανείς/μία δεν πρέπει να μείνει μόνος/η πίσω σε αυτή την κρίση. Την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσουμε κάποιες προσπάθειες να ενημερώνουμε για παρόμοιες πρωτοβουλίες.

Πρόφατα αποφασίστηκε να κλείσουν οι ξενώνες και όλα τα ξενοδοχεία (εκτός 1 σε κάθε πόλη και από 3 σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη). Όμως έτσι πολλοί άνθρωποι θα μείνουν αναγκαστικά άστεγοι και θα προστεθούν σε αυτούς που είναι ήδη άστεγοι στο δρόμο. Ξενοδοχεία και ορισμένοι ξενώνες είναι όμως επιχειρήσεις που έχουν μια κάποια υποδομή για να διατηρήσουν κάποιες υπηρεσίες που αλλιώς δεν μπορούν να υπάρξουν με διαφορετικό τρόπο. Σε αυτές τις συνθήκες το να νοικιάζει κάποιος ευάλωτος πληθυσμός, ακόμα κι αν έχει την οικονομική δυνατότητα, σπίτια ή AirBNB δεν είναι καθόλου εύκολο. Υπάρχει κίνδυνος η διάδοση του ιού να γίνει μέσω ανθρώπων που θα μείνουν στο τέλος, στο όνομα των μέτρων, χωρίς καμία υποστήριξη γιατί ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες πληθυσμού:

- άστεγοι στο δρόμο,

- άνθρωποι που αναγκάζονται να εργαστούν σε μια άλλη περιοχή και δεν έχουν στέγη,

- πρόσφυγες που δεν έχουν που αλλού να μείνουν,

- άστεγοι που δεν κοιμούνται στο δρόμο αλλά με διάφορους τρόπους και κυρίως μέσω κοινωνικής/φιλικής αλληλεγγύης βρίσκουν σε αυτούς τους χώρους καταφύγιο για στέγη.

Μιλάω όχι θεωρητικά αλλά με βάση την εμπειρία μας από το καινοτόμο WELCOMMON HOSTEL. Δεν είμαστε πλέον κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, αλλά μια κοινωνική επιχείρηση για βιώσιμο τουρισμό. Όμως στο Hostel (όπου έχουμε έτσι κι αλλιώς κοινωνικές δράσεις ένταξης και ενδυνάμωσης ανοικτές σε όλους) μας ξεμένουν (λίγοι αλλά είναι υπαρκτοί) πρόσφυγες, άστεγοι ή και εργαζόμενοι που δεν έχουν που αλλού να μείνουν, κάποιοι εθελοντές, γενικά ευάλωτοι άνθρωποι σε αυτή την κρίση. Ο τουρισμός έχει καταρρεύσει και αν μιλούσαμε μόνο ως τουριστική κοινωνική επιχείρηση θα είχαμε κλείσει. Αν μένουμε ακόμα ανοικτοί - αυξάνοντας το μέτρα προστασίας, καθαριότητας και υγιεινής - είναι γιατί προσπαθούμε να προσφέρουμε μια λύση για αυτούς που δεν έχουν εναλλακτική λύση. Έχουμε αυτή τη στιγμή μηδενικά έσοδα και τεράστια έξοδα αλλά έχουμε εδικούς"πελάτες": μια έγκυο πρόσφυγα που πρόκειται να γεννήσει σε λίγες μόλις μέρες, μια άλλη οικογένεια προσφύγων με δύο παιδιά που δεν έχει που να μείνει, μια ευάλωτη γυναίκα, έναν άλλο πρόσφυγα που δεν έχει που να μείνει, έναν εργαζόμενο από την Κρήτη που δεν έχει που αλλού να μείνει, έναν λειτουργικό Έλληνα άστεγο που δεν έχει που να μείνει. Εντάξει να κλείσουμε και μετά που θα πάνε όλοι αυτοί; Έχουν προετοιμαστεί εναλλακτικές λύσεις; Την Κυριακή πρέπει να μετακινηθούν κάπου αφού είμαστε υποχρεωμένοι να κλείσουμε.

Η λύση για εμένα θα μπορούσε να είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Μια σειρά από τουριστικές εγκαταστάσεις σε αστικές περιοχές θα μπορούσαν:
- να μπουν σε ένα "ειδικό καθεστώς", να παραμείνουν ανοικτές στο πλαίσιο ενός κοινωνικού προγράμματος στήριξης ειδικών ομάδων πληθυσμού, εφαρμόζοντας όμως ειδικές προδιαγραφές υγιεινής κι ασφάλειας για περιορισμό του κοροναϊού, 
- να φιλοξενήσουν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και όρους έναν αριθμό ευάλωτων ανθρώπων που δεν έχουν που να μείνουν (άστεγους, πρόσφυγες, ανάπηρους που χρειάζονται στοχευμένη βοήθεια κ.ά.),
- να υπάρξουν ειδικά χρηματο-οικονομικα εργαλεία για να μπορέσουν να αυξήσουν τα μέτρα και τα υλικά προστασίας, υγιεινής και καθαριότητας,
- να υπάρξει ειδική εκπαίδευση σε όσους/ες θελήσουν να εργαστούν σε αυτούς τους χώρους,
- να προστεθεί προσωπικό για θέματα τόσο αυξημένης καθαριότητας όσο και τήρησης μέτρων υγιεινής (από εκπαιδευμένα συνεργεία καθαριότητας και απολύμανσης μέχρι νοσηλευτικό προσωπικό που να ενημερώνει καθημερινά τους διαμένοντας για να μένουν ασφαλείς και υγιείς).

Ακούει όμως κανείς; Σε αυτή την πανδημία δεν πρέπει να μείνει κανένας/μία πίσω και μόνος/η
#coronavirus #coroniv19 #nooneleftbehind #sustainabletourism #HostellingInternational #Hostelworld #LeMatEurope

Nikos Chrysogelos