Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος ρωτά την Κομισιόν αν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις αποτελούν όντως επιταγή δική της, καθώς και του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ζητά επίσης να πληροφορηθεί τις ενέργειες έχει κάνει η Κομισιόν προκειμένου η εφαρμογή των όρων του Μνημονίου να είναι συμβατή με το άρθρο 9 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή της πολιτικής της να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι απαιτήσεις που συνδέονται με τη διασφάλιση της κατάλληλης κοινωνικής προστασίας και με την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.
Αντίστοιχη ερώτηση έχουν καταθέσει οι Οικολόγοι Πράσινοι στο ευρωκοινοβούλιο και για το ασφαλιστικό.
«Η κυβέρνηση πρέπει να πάψει να κρύβεται πίσω από το Δ.Ν.Τ. και την Κομισιόν», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Αν υπάρχουν κρυφοί όροι, η εφαρμογή τους απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Με τη σειρά της, η Κομισιόν οφείλει να λειτουργήσει επιτέλους σύμφωνα με το θεσμικό της ρόλο, ως υπεύθυνη για την τήρηση της ευρωπαϊκής νομιμότητας και όχι ως προέκταση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Χρειαζόμαστε πολιτικές ταυτόχρονης εξόδου από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, και η υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής δεν αποτελεί βιώσιμη απάντηση. Τα αίτια για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων θα ήταν παραγωγικότερο να αναζητηθούν στους λόγους που τις εμποδίζουν να έχουν ουσιαστική παρουσία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, πέρα από τα Βαλκάνια».
(ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχάλη Τρεμόπουλου)
Θέμα: Αλλαγές εργασιακής νομοθεσίας στην Ελλάδα
Στο Μνημόνιο Συγκεκριμένων Όρων Οικονομικής Πολιτικής (1) μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης αφενός και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρ. Κεντρικής Τράπεζας και του Δ.Ν.Τ. αφετέρου, προβλέπονται υπό τον τίτλο «ενίσχυση των θεσμών της αγοράς εργασίας» διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους κοινωνικούς εταίρους για αναθεώρηση των θεσμών συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Στο πλαίσιο αυτό η ελληνική κυβέρνηση προωθεί ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις ως μέρος νομοσχεδίου για την κοινωνική ασφάλιση (2). Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις περιορίζουν από 16 μήνες σε 2-6 μήνες τον απαιτούμενο χρόνο προειδοποίησης που επιτρέπει στον εργοδότη να μειώνει κατά 50% τις αποζημιώσεις των απολυόμενων μισθωτών. Η αποζημίωση απόλυσης είναι ιδιαίτερα σημαντική για την οικονομική επιβίωση των ανέργων, καθώς το επίδομα ανεργίας αντιστοιχεί στο 70% του ελάχιστου νόμιμου μισθού για μέχρι 12 μήνες, ενώ εναλλακτικές μορφές εισοδηματικής υποστήριξης δεν παρέχονται γενικά για τους ανέργους.
Το ίδιο σχέδιο προβλέπει παράλληλα ελαστικότερες προϋποθέσεις για νόμιμες ομαδικές απολύσεις, αυστηρότερους όρους για προσφυγή συνδικάτων σε διαδικασία υποχρεωτικής διαιτησίας, αμοιβές χαμηλότερες από το βασικό μισθό για νέους μέχρι 25 ετών με προαιρετική μόνο επιδότηση της διαφοράς από δημόσιο φορέα, καθώς και θεσμούς μαθητείας για νέους 15-18 ετών σχεδιασμένους με ευρύτατα περιθώρια να λειτουργούν ως προκάλυμμα μη νόμιμης εργασιακής σχέσης.
Στο άρθρο 1 του συγκεκριμένου σχεδίου οι ρυθμίσεις αυτές παρουσιάζονται ως θεσπιζόμενες κατ’ επιταγή του Μνημονίου. (2)
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
- Αποτελούν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις επιταγή δική της, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ., όπως επιχειρεί να παρουσιάσει η ελληνική κυβέρνηση (3);
- Τι ενέργειες έχει αναλάβει από την πλευρά της ώστε η εφαρμογή του Μνημονίου να είναι συμβατή με το άρθρ.9 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ;
(2) http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c8827c35-4399-4fbb-8ea6-aebdc768f4f7/7asfalistiko.pdf
(3) http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1231049353
