Στη ΝΔ Βουλγαρία, έχει δοθεί άδεια στις περιοχές Κρούμοβγκραντ καιΚιρτζαλί, στην οροσειρά της Ροδόπης, σε σημεία που εκκρεμεί από το 1999 η ένταξή τους στο Δίκτυο «Natura2000» και βρίσκονται κοντά σε παραποτάμους του Άρδα, ο οποίος καταλήγει στον Έβρο ποταμό. Το ζήτημα του Κιρτζαλί έχει ήδη τεθεί από τις 14-10-09 με ερώτηση της αξιότιμης συναδέλφου F.H. Hyusmenova (ALDE) προς την Επιτροπή (P-5093/09)(3]), ενώ έχουν εκφραστεί ανησυχίες και από ελληνικούς φορείς(4]). Σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη του Espoo για τη Διασυνοριακή Ρύπανση (1994), η Ελλάδα είναι "επηρρεαζόμενο μέλος" από τα έργα στη Βουλγαρία και ως εκ τούτου έχει βαρύνουσα άποψη στη διαδικασία έγκρισης.
Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν περιοχές που διεκδικούνται από εταιρείες για εκμετάλλευση (Σάπες Ροδόπης, Πέραμα Έβρου) ενώ στη ΒΔ Χαλκιδική το "Επενδυτικό Σχέδιο Ανάπτυξης" των Μεταλλείων Κασσάνδρας έλαβε προκαταρκτική έγκριση δυο μέρες πριν τις εκλογές (2-10-09). Στα ίδια μεταλλεία χρησιμοποιείται κυάνιο για την παραγωγή συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου, από το 1953,ενώ στο μεταλλείο “Μαύρες Πέτρες” της Ελληνικός Χρυσός χρησιμοποιούνται περίπου 80 κιλά κυανίου την ημέρα!
Έχοντας υπόψη την ανεπάρκεια του εθελοντικού «κώδικα» διαχείρισης του κυανίου που έχει καταρτίσει η μεταλλευτική βιομηχανία από μόνη της([5]),
Ερωτάται η Επιτροπή:
1. Συμμερίζεται την ανάγκη απαγόρευσης της μεταλλουργίας που βασίζεται στην κυάνωση σε όλες της χώρες της Ένωσης;
2. Θεωρεί ότι οι αδειοδοτήσεις και τα επενδυτικά σχέδια σε Βουλγαρία και Ελλάδα συνάδουν με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία και πιο συγκεκριμένα με την Οδηγία 2006/21 ΕΚ[6] για τη διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας; Τι είδους μηχανισμούς διαθέτει η Επιτροπή για να διασφαλιστεί η συμμόρφωση προς την προαναφερθείσα οδηγία;
3. Τι είδους μέτρα προτίθεται να λάβει σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα;
[1] Για χώρες και περιοχές όπου ισχύουν απαγορεύσεις βλ. http://www.rainforestinfo.org.au/gold/Bans.html
[6] ΕΕ L 102 της 11.4.2006, σ. 15
