Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα - ίσως το πιο σοβαρό - του πολιτικού συστήματος μας; Ότι δεν ξέρει τι σημαίνει σοβαρή διαβούλευση και δομημένος διάλογος πριν ληφθεί μια απόφαση που αφορά σημαντικά θέματα, όπως πχ μια απόφαση για την εκπαίδευση, την περιβαλλοντική εκπαίδευση. Η προηγούμενη κυβέρνηση πήρε μια απόφαση - χωρίς διάλογο και με άγνοια του θέματος - που ανέτρεπε τα πάντα γύρω από την περιβαλλοντική εκπαίδευση αλλά για να πάμε σε ένα σύστημα χειρότερο, όχι καλύτερο. Με διάταξη που κατατέθηκε από την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, προς ψήφιση στη Βουλή:
Α. Καταργείται η απόφαση του πρώην υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου “Ενιαίος κανονισμός λειτουργίας των Κέντρων Εκπαίδευσης για την Αειφορία (Κ.Ε.Α.) και ρύθμιση λοιπών θεμάτων”.
Β. Τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης εξακολουθούν να λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν, για το σχολικό έτος 2019-20.
Γ. Με απόφαση του υπουργού Παιδείας η λειτουργία των ΚΠΕ μπορεί να επεκτείνεται και σε επόμενο διδακτικό έτος.
Όμως ποια θα είναι η τύχη των κέντρων μετά την λήξη της χρονιάς; Με δεδομένο ότι υπάρχει μια τεράστια εμπειρία και έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια πολύ καλή δουλειά στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, πρέπει να υπάρξει σοβαρός διάλογος, τι αλλαγές χρειάζεται να γίνουν για να βελτιωθεί η εκπαίδευση για το περιβάλλον, την υγεία, την κοινωνική συνοχή, την προστασία του κλίματος και της βιοποικιλότητας κ.ά. και κυρίως πώς θα διαμορφωθούν υπεύθυνες και κριτικές στάσεις ζωής.
Δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον, σε σχέση με το θέμα, άρθρο του Φώτη Ποντικάκη, ενός ανθρώπου που έχει πολύ σοβαρή και μακροχρόνια παρουσία στο χώρο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης:
» Επειδή παίζονται διάφορα πολιτικά και συνδικαλιστικά παιχνιδάκια στις πλάτες των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης εν γένει, ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα:
– Η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε ΚΠΕ ή ασχολούνται με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (και η ΠΕΕΚΠΕ όπου συμμετέχουν πολλοί) διαφωνούσε με την κατάργηση των Υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης των τοπικών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης και τη συγχώνευσή τους μαζί με την Αγωγή Υγείας και τις Πολιτιστικές Δράσεις (είχαν χωριστούς υπεύθυνους προ κρίσης) μέσα στα ΚΕΑ (Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία) που προωθούσε ο νόμος 4547 της προηγούμενης κυβέρνησης. Μειωνόταν ο αριθμός αυτών που υποστήριζαν την καινοτομία, την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, την Αγωγή Υγείας, τον Πολιτισμό στα σχολεία. Κι από την αρχή της κρίσης είχε σταματήσει (από την τότε κυβέρνηση) η χρηματοδότηση των δράσεων αυτών στα σχολεία.
-Το νομικό πλαίσιο (ν.4547 και σχετικές αποφάσεις) αγνοούσε τα ΚΠΕ και την Ιστορία τους από το 1992 στη χώρα μας. Η δημιουργική του ασάφεια επέτρεψε σε Συμβούλια κρίσης πχ στην Κρήτη να μη μοριοδοτήσουν (έχω κάνει ένσταση γι’ αυτό) καθόλου σεμινάρια και εισηγήσεις σε ΚΠΕ, αγνοώντας το επιμορφωτικό έργο των ΚΠΕ, που στη διάρκεια της κρίσης παρέμειναν ένας από τους ελάχιστους (αν όχι ο μόνος μαζί με Υπεύθυνους Δ/νσεων Εκπαίδευσης) δημόσιους φορείς που προσέφεραν δωρεάν επιμορφωτικό έργο (σεμινάρια, ημερίδες για εκπαιδευτικούς και πολίτες).
-Με βάση αυτά, το πάγωμα της διαδικασίας και η κατάργηση των αποφάσεων για τα ΚΕΑ από τη νέα κυβέρνηση, εκλήφθηκε με ανακούφιση από πολλούς εκπαιδευτικούς. Με μια βασική προϋπόθεση όμως: Να προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες στελέχωσης των ΚΠΕ με βάση τις προτάσεις της ΠΕΕΚΠΕ, να διατηρηθούν οι υπεύθυνοι των διευθύνσεων και να χρηματοδοτηθούν άμεσα η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, η Αγωγή Υγείας και οι Πολιτιστικές δράσεις στη δημόσια εκπαίδευση.