Print this page
03 Ιανουαρίου 2015

Υπέρβαση λιτότητας ΝΔ/ΠΑΣΟΚ και νέο-κεϋνσιανισμού ΣΥΡΙΖΑ μέσω ενός Πράσινου Κοινωνικού New Deal

leafs

 Η απάντηση στην αδιέξοδη πολιτική δεν είναι μια άστοχη πολιτική αλλά ένα σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο

 

Να αντιμετωπιστούν τα αίτια της κρίσης

Hκρίση στην Ελλάδα είναι η συνέπεια ενός καταστροφικού συνδυασμού ανικανότητας του ελληνικού πολιτικού συστήματος να αντιληφθεί εγκαίρως, να προλάβει ή έστω να διαχειριστεί ορθολογικά την δημοσιονομική και οικονομική κρίση κι ανολοκλήρωτων ευρωπαϊκών θεσμών που συνοδεύονταν μάλιστα από εμμονή θρησκευτικού φανατισμού σε νεοφιλελεύθερα δόγματα. Η παγκόσμια κρίση, αποτέλεσμα της απορρύθμισης των ελέγχων και των κανόνων στην οικονομία και στο τραπεζικό σύστημα, έπρεπε να αντιμετωπιστεί με υιοθέτηση νέων κανονιστικών πλαισίων αντί για μεγαλύτερη δόση απορρύθμισης.

Να αναπροσαρμοστεί η δημοσιονομική πολιτική

Η Ελλάδα είχε πράγματι σοβαρά δημοσιονομικά και οικονομικά - παραγωγικά προβλήματα. Το μοντέλο έπρεπε να αλλάξει, δεν ήταν βιώσιμο. Οι πολιτικές δυνάμεις στο σύνολό τους διαχειρίστηκαν, όμως, εντελώς λανθασμένα την κρίση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έδειξαν μεγάλη ανευθυνότητα, αλλά και ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ και της ακροδεξιάς στις διάφορες αποχρώσεις της συναγωνίστηκαν στην ανευθυνότητα, αντί να επιδιώξουν μια ευρύτερη συναίνεση σε ένα σχέδιο κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο για να αντιμετωπιστούν τα αίτια που οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Οι κυβερνήσεις επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στη μείωση μισθών και συντάξεων, στη σκληρή λιτότητα και στην απορρύθμιση της δημοκρατίας, της κοινωνικής και περιβαλλοντικής προστασίας. Σε μια εποχή ύφεσης και παρατεταμένης λιτότητας, τα μέτρα που εφαρμόστηκαν συνέβαλαν στην επέκταση και γενίκευση της κρίσης. Από δημοσιονομική μετατράπηκε σε ευρύτερη κρίση οικονομική, κοινωνική, παραγωγική, πολιτική που έπληξε και την δημοκρατία. Η πολιτική που κυριαρχεί σήμερα βασίζεται σε μια ανορθολογική εμμονή στην λιτότητα - συνέπεια της νεοφιλελεύθερης αντίληψης.

Αναγκαίο ένα εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση

Λίγο-πολύ όλοι καταλαβαίνουν ότι η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα είναι καταστροφική και δεν βγάζει την χώρα από την κρίση, παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια να μας πείσουν ότι τελειώνει η κρίση. Χρειάζεται κατά συνέπεια να αλλάξει η πολιτική που ακολουθείται. Αλλά ποια θα είναι η πολιτική που θα την αντικαταστήσει; Πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι προέχει να διώξουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από την εξουσία και μετά όλα θα διορθωθούν. Είναι μια μεγάλη αυταπάτη, όπως πολλές άλλες στην ελληνική ιστορία. Δεν αρκεί να εκδιωχθούν από την εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλά απαιτείται εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Χωρίς αυτό στην καλύτερη περίπτωση θα παραμείνουμε πολλά χρόνια σε κατάσταση αποσύνθεσης και βαθιάς κρίσης. Υπάρχει όμως και το χειρότερο σενάριο, να βυθιστούμε κι άλλο και μάλιστα σε συνθήκες κοινωνικού χάους.

Είναι βιώσιμη η αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ποια είναι η αντιπρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην σκληρή λιτότητα;  Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλοί οικονομολόγοι προβάλλουν μια θεωρία από το παρελθόν, τον (νέο) κεϋνσιανισμό, ως αντίδοτο στην κρίση και στον νεοφιλελευθερισμό. Προτείνουν, δηλαδή, την προώθηση ενός μεγάλου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και κυρίως κοινωνικών παροχών όπως αυτές που ανακοίνωσε ο Αλ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη

http://www.syriza.gr/article/id/57965/OMILIA-TOY-PROEDROY-TOY-SYRIZA-ALEKSH-TSIPRA-STO-SYNEDRIAKO-KENTRO-I.-BELLIDHS-ThESSALONIKH-13-9-2014.html#.VKfMdNKsVDQ.

Θα ήταν πράγματι πολύ ωραίο αν η λύση ήταν τόσο απλή. Είναι γεγονός ότι απαιτούνται ΚΑΙ δημόσιες (που δεν ταυτίζονται όμως με τις κρατικές) επενδύσεις στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού σχεδίου διεξόδου από την κρίση. Αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι με ένα νέο- κεϋνσιανισμό αλά ΣΥΡΙΖΑ θα λυθούν όλα τα προβλήματα, όπως έγινε στη δεκαετία του ’30 με το NewDeal

Υπάρχουν τρία προβλήματα. Το ένα είναι ότι δεν υπάρχουν στα δημόσια ταμεία τα 25-30 δις ετησίως που θα απαιτούσε ένα πρόγραμμα κοινωνικών παροχών, επανακρατικοποίησης τραπεζών και κρατικών επενδύσεων όπως προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να κοπεί νόμισμα, και να μπει στην αγορά για να χρηματοδοτήσει αυτές τις απαιτήσεις, αλλά ούτε οι απαιτούμενοι πόροι μπορούν να βρεθούν με δανεισμό.

Και το τρίτο πρόβλημα είναι ότι έχουμε ένα ανοργάνωτο και αναποτελεσματικό κράτος που δεν είναι σε θέση να προωθήσει με αποτελεσματικό τρόπο, γρήγορα και χωρίς γραφειοκρατία, διαφθορά και διαπλοκή ένα μεγάλο πρόγραμμα κρατικών – δημόσιων επενδύσεων που θα λύσει τα προβλήματα της οικονομίας και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας ώστε να  επανενταχθούν στην εργασία 1.500.000 άνεργοι.

Έτσι, λοιπόν πρέπει να δούμε σε ποιους τομείς πρέπει να γίνουν επενδύσεις, από ποιους μπορεί να γίνουν και από ποιες εναλλακτικές πηγές μπορεί να χρηματοδοτηθούν. Δεν αρκούν τα ωραία λόγια και οι καλές προθέσεις. Η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία με εξαγγελίες για τον παράδεισο που θα έρχονταν. Όλα τα προγράμματα κομμάτων εξαγγέλλουν τον παράδεισο που θα δημιουργήσουν, την ευημερία που θα έρθει, την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων. Αλλά στο τέλος υλοποιούνται εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ο βασικός λόγος αποτυχίας είναι ότι δεν υπάρχει ένα συνεκτικό και σοβαρό πρόγραμμα αλλά μόνο επικοινωνιακά μηνύματα και συνθήματα που δεν συγκροτούν πολιτική.

Ανεδαφικές κι άστοχες πολιτικές που δεν θα υλοποιηθούν τελικά;

Ας δούμε λοιπόν τις αστοχίες μερικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά του και εντάσσονται σε αυτόν τον νεο-κεϋνσιανισμό:

(http://www.syriza.gr/page/politikes-apofaseis-synedriwn.html#.VKfHC9KsVDQ:

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης είναι βασικά: παροχή δωρεάν ρεύματος σε 300000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας, πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, εξασφάλιση σε πρώτη φάση 30.000 διαμερισμάτων, με την επιδότηση του ενοικίου στα €3 ανά τμ, αποκατάσταση του δώρου των Χριστουγέννων, ως 13η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ κι επαναφορά κατώτατου μισθού στα €751 για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος θα έλεγε κατ’ αρχάς ναι σε ένα σύνολο τέτοιων παροχών και βελτίωσης της οικονομική κατάστασής του. Ποιος δεν θα ήθελε να αντιμετωπιστούν προβλήματα όπως η φτώχεια, οι άστεγοι, οι μειωμένες συντάξεις και οι μισθοί! Το άσχημοείναι ότι ένα πρόγραμμα παροχών τέτοιου είδους απαιτεί επιπλέον πόρους που από κάπου πρέπει να αντληθούν.  

Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ «Οι πόροι θα προκύψουν από ένα δίκαιο ριζοσπαστικό φορολογικό σύστημα, από την πάταξη των τομέων της παραοικονομίας που συσσωρεύουν ανεξέλεγκτο πλούτο σε βάρος της εργασίας, από την περιβαλλοντικά ασφαλή αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και την αύξηση της παραγωγής» και «Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας»

Ας αφήσουμε προς το παρόν τι σημαίνει «ασφαλής αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου» και κατά πόσον αυτό θα φέρει πραγματικά και γρήγορα έσοδα στα δημόσια ταμεία ή τι οικολογικές συνέπειες μπορεί να έχει. Ας πάρουμε ως υπόθεση εργασίας ότι μέσω της φορολογίας θα υπάρχουν επιπλέον έσοδα. Πώς θα γίνει αυτό; Όλοι συμφωνούν ότι για το 80% των πολιτών δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για νέα υψηλότερη φορολογία. Φορολογώντας περισσότερο το 20% της κοινωνίας θα βρεθούν οι πόροι για να καλυφθούν οι αυξημένες απαιτήσεις για παροχές;

Σε μια εποχή ύφεσης και κατάρρευσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, είναι λογικό να απαιτείται εξορθολογισμός αλλά και στοχευμένη μείωση της φορολογίας για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού (πχ ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει κατάργηση του ΕΝΦΙΑ που υπολογίζεται ότι θα αποφέρει περίπου 2,5 δις), ενώ  θα υπάρχει ανάγκη για αυξημένα έσοδα λόγω των νέων παροχών. Μοιάζει έτσι αντιφατικό, να περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερα έσοδα αλλά από πιο λίγους μέσα σε ένα σύντομο, μάλιστα, χρονικό διάστημα.

Μα, θα πει κάποιος, δεν μπορεί να υπάρξουν έσοδα ύψους 6-45 δις από τον έλεγχο των καταθέσεων σε ξένες τράπεζες, αν εντοπιστούν το γκρίζο ή μαύρο χρήμα ή έστω αφορολόγητα εισοδήματα καθώς και από την εξάλειψη της φοροδιαφυγής μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και του κλεισίματος των offshore; Θεωρητικά αυτό είναι αναγκαίο και δίκαιο αίτημα, αλλά σε ποιο βάθος χρόνου και με ποιες διαδικασίες; Εξάλλου και το μνημόνιο το περιελάμβανε και πολλές κυβενρήσεις τοι είχαν υποσχεθεί αλλά δεν το έκαναν. Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να το κάνει. Για να ελεγχθούν οι καταθέσεις πχ στην Ελβετία δεν επαρκεί η πίεση από την Ελλάδα αλλά απαιτείται και η συνεργασία με την ΕΕ ώστε να επιτευχθεί μια συμφωνία. Αλλά συνεργασία με την Κομισιόν προϋποθέτει να ΜΗΝ έχει προκληθεί σύγκρουση που θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης. Πώς μπορεί λοιπόν να συνδυαστεί μια πολιτική ρήξης με μια πολιτική συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς; 

Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να τεθούν ρεαλιστικοί στόχοι για βαθύτερες μεταρρυθμίσεις που θα εξασφαλίζουν αποτελέσματα αλλά και ευρύτερη αποδοχή σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Αυτό απαιτεί, όμως, κατανόηση των κανόνων του παιχνιδιού και δυνατότητα δημιουργίας ευρύτερων συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο γύρω από θέματα που είναι στο κέντρο της συζήτησης (πχ «τραπεζική ένωση», αντιμετώπιση φοροαποφυγής και φοροαπάτης με πρωτοβουλίες της ΕΕ κα).

Υπάρχει μια εναλλακτική στρατηγική που φέρνει απτά αποτελέσματα;

Εμείς, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, προτείνουμε μια διαφορετική στρατηγική. Η ανάδειξη του θέματος του χρέους ως πρώτο θέμα στις σχέσεις με την Ευρώπη είναι λάθος γιατί, αυτή την στιγμή και με δεδομένους του πολιτικούς συσχετισμούς, είναι απίθανο να συμφωνηθεί η διαγραφή του χρέους προς την ΕΚΤ και τα κράτη μέλη, ενώ αποκλείεται από τον κανονισμό του ΔΝΤ. Ανεδαφικός είναι και ο δανεισμός από τις αγορές, ενώ καταστροφική θα ήταν μια άτακτη έξοδος από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή. Το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους πρέπει να τεθεί σε μελλοντικό χρόνο και με άλλους όρους  http://prasinoi.gr/xreos/ ώστε να υπάρχουν ευνοϊκοί συσχετισμοί για να βρεθούν λύσεις μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η αναζωογόνηση της οικονομίας και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πρέπει είναι το κεντρικό θέμα στην διαπραγμάτευση για μια νέα σχέση ΕΕ και Ελλάδας. Η αντιμετώπιση των δημοσιονομικών με τρόπο που θα συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή και την αναζωογόνηση της οικονομίας μπορεί και πρέπει να βασιστεί σε νέες αντιλήψεις, στην οικολογική και κοινωνική καινοτομία, σε ένα NEWDEAL που διαφέρει όμως από τον κεϋνσιανισμό και τις επιλογές που έγιναν τη δεκαετία του ’30 (δημόσιες επενδύσεις σε βαριές υποδομές, τύπωμα χρήματος, ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και του καταναλωτισμού). Αυτές για λόγους οικονομικούς και οικολογικούς οδηγούν σε άλλα αδιέξοδα. Θα πρέπει, αντιθέτως, να συμφωνηθεί - μέσα από έναν ευρύ  πολιτικό και κοινωνικό διάλογο - ένα Πράσινο και Κοινωνικά Βιώσιμο NewDeal, που θα δίνει έξυπνες οικολογικές λύσεις στα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Αντί για ξεπερασμένο μοντέλο παροχών, λύση ένα Πράσινο NEWDEAL στην ενέργεια

Η εναλλακτική μας πρόταση για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας: Αντί για υποσχέσεις για δωρεάν ρεύμα, μπορούν να αναπτυχθούν ολοκληρωμένα προγράμματα ενεργειακής αναβάθμισης των κτιρίων και τοποθέτησης συστημάτων παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές για ηλεκτρισμό και κλιματισμό.

Το πρόγραμμα αυτό θα αναζωογονήσει την τοπική οικονομία και θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας σε τομείς που σήμερα πλήττονται (οικοδομή, τεχνολογικές και επιστημονικές ειδικότητες, διοίκηση – μάνατζμεντ κα). Μπορεί να έχουν προτεραιότητα οι πιο φτωχοί και οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, συνδέοντας με αυτόν τον τρόπο τις κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές με αυτές για την ενεργειακή μετάβαση, την προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος.

Η χρηματοδότηση και τα αρχικά κεφάλαια μπορούν να εξασφαλιστούν από το Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης 2014-2020 (κυρίως από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης), από ανταγωνιστικά προγράμματα (πχ HORIZON 2020), από την εξοικονόμηση πόρων που σήμερα δίνονται μέσω του επιδόματος θέρμανσης αλλά και από εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης (προ-χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς ενεργειακούς συνεταιρισμούς, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, από οικολογικά funds, μικροπιστώσεις – microfinancing καθώς και από μικρο-κεφάλαια πολιτών - greencrowdfunding).

Φορείς υλοποίησης μπορεί να είναι τοπικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις ακόμα και σε επίπεδο γειτονιάς. Οι ενεργειακοί συνεταιρισμοί μπορούν να ξεκινήσουν γύρω από σχολικές μονάδες και να περιλαμβάνουν γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές και άνεργους.  Στήριξη μπορεί να έχουν από την «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ενεργειακών συνεταιρισμών και ομίλων πολιτών παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ» (RESCoop). Στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει ανάλογες προσπάθειες στη Σίφνο και στην Καρδίτσα. Μπορεί γρήγορα να αποκτηθεί εμπειρία και τεχνογνωσία για την προώθηση μιας κοινωνικής επανάκτησης του ελέγχου στην ενέργεια που θα συμβάλει και στην αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας. Μέσα σε μια δεκαετία μπορεί να έχει αναβαθμιστεί ενεργειακά το 80% του κτιριακού αποθέματος, εξασφαλίζοντας μείωση κατανάλωσης ενέργειας και χρημάτων.

Χώρες όπως το Περού αλλά και πολλές ευρωπαϊκές αναζητούν μέσω μιας παρόμοιας ολοκληρωμένης πολιτικής την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων. Για παράδειγμα το Περού παρουσίασε ένα πρόγραμμα παροχής ηλεκτρισμού σε 2.000.000 φτωχούς μέσω της διανομής 12.500 φωτοβολταϊκών συστημάτων κόστους 200.000.000 δολαρίων.

Αντί για ξεπερασμένο μοντέλο παροχών, ένα Πράσινο NEWDEALγια την κοινωνική κατοικία

Η εναλλακτική μας πρόταση για στέγαση όλων σε αξιοπρεπείς κατοικίες: Το δικαίωμα στη στέγαση είναι ένα από τα βασικά και πρέπει να διασφαλιστεί. Αλλά δεν θα διασφαλιστεί με επιδότηση μέσω πόρων που δεν υπάρχουν αλλά μέσω μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για την κατοικία. Προτείνουμε ως ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ένα πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας και κοινωνικού ενοικίου που θα βασίζεται σε κίνητρα για ενοικίαση με χαμηλό ή μηδενικό κόστος κλειστών σήμερα ή εγκαταλειμμένων κτηρίων.

Η πρότασή μας: Το κράτος απαλλάσσει από την φορολογία ακινήτων όσους ιδιοκτήτες θελήσουν να συμμετάσχουν σε ένα πρόγραμμα κοινωνικού ενοικίου, δηλαδή ενοικίασης με πολύ χαμηλό ή μηδενικό ενοίκιο των ακινήτων τους, σε άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, άποροι, ηλικιωμένοι, μονογονεϊκές οικογένειες, μετανάστες και πρόσφυγες, πρώην χρήστες κα).

Αυτές οι κατοικίες εντάσσονται, επίσης, σε πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης και παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ (η χρηματοδότηση θα εξασφαλιστεί από πηγές που αναφέρθηκαν πιο πάνω).

Διασφαλίζεται, επίσης, η κοινωνική υποστήριξή τους (προγράμματα «βοήθεια στο σπίτι», «κατ’ οίκον νοσηλεία» κα), με έμφαση σε δομείς κοινωνικής επιχειρηματικότητας που παρέχουν αποτελεσματικά αυτή την στήριξη.

Η βιωσιμότητα των προγραμμάτων μπορεί να προέλθει από στοχευμένη αξιοποίηση κονδυλίων από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο κι άλλα προγράμματα και Ταμεία. Παράλληλα οι πιο άποροι συμμετέχουν σε διαδραστικά προγράμματα που τους δίνουν πρόσβαση σε τρόφιμα αλλά και τους στηρίζουν για να επανενταχθούν στην εργασία και στην κοινωνία (αξιοποιώντας και πόρους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο για Απόρους).

Αντί για κρατικοποίηση τραπεζών, κανόνες για τις τράπεζες κι ενίσχυση των συνεταιριστικών/ηθικών τραπεζών

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την κρατικοποίηση τραπεζών: «Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, με αναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων και των καταθετών. Ιδρύουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτική πίστη, τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη».

Η αντίρρηση μας είναι διπλή. Οι κρατικές τράπεζες δεν είναι κατά ανάγκη πιο υπεύθυνες, ας μην ξεχνάμε τον αρνητικό ρόλο της Αγροτικής Τράπεζας στις σχέσεις της με τους αγρότες και τα διαρθρωτικά προβλήματα στη γεωργία. Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ότι η κρατικοποίηση των τραπεζών, πέρα από τα όποια άλλα προβλήματα, θα οδηγούσε σε οριστική εγγραφή των ποσών που έχουν δοθεί για ανακεφαλαιοποίησης τους στο συνολικό δημόσιο χρέος. Αντιθέτως, για να ελαφρυνθεί το δημόσιο χρέος πρέπει οι τράπεζες να αναλάβουν την υποχρέωση να αποπληρώσουν οι ίδιες τα κεφάλαια που τους έχουν δοθεί με στόχο την διάσωσή τους. Αυτό θα μείωνε το χρέος μας (ύψους περίπου 314 δις Ευρώ) κατά τουλάχιστον 50 δις.

Βέβαια, υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα σε σχέση με τις τράπεζες. Αναλαμβάνοντας να αγοράζουν ομόλογα δημοσίου και τα έντοκα γραμμάτια και με πολλά «κόκκινα δάνεια», δεν είναι διατεθειμένες να παράσχουν ρευστότητα προς την οικονομία. Αν ενταθεί η ανάγκη για χρηματοδότηση των αναγκών του κράτους από τις τράπεζες και τα αποθεματικά ταμείων και ΔΕΚΟ, τότε η πραγματική οικονομία θα βρεθεί προ μεγαλύτερης οικονομικής ασφυξίας.

Σε κάθε περίπτωση η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας απαιτεί ενίσχυση του συνεταιριστικού τραπεζικού μοντέλου (αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή εμπειρία και την διάθεση βοήθειας προς την Ελλάδα) κα

Last modified on Σάββατο, 03 Ιανουαρίου 2015 17:48