Print this page
06 Ιουνίου 2013

Το νερό είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα!

 

Το νερό είναι ένα οικολογικό και δημόσιο αγαθό!

Μια πρωτοβουλία ευρωπαίων πολιτών ώστε να εξασφαλιστεί ότι το νερό παραμένει μια δημόσια υπηρεσία και ένα κοινό αγαθό. Κινητοποίηση Ελλήνων πολιτών για τον δημόσιο έλεγχο πάνω στο νερό της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
 
Το νερό είναι ένα δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα! 1.412.290 Ευρωπαίοι πολίτες έχουν ήδη υπογράψει το κείμενο της καμπάνιας της "Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για το νερό" καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία που υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα της πρόσβασης στο νερό και στην αποχέτευση, ένα ανθρώπινο δικαίωμα που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ· να προωθήσει την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως βασικών δημόσιων υπηρεσιών για όλους· να απαγορεύσει την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδατος.
 
Η οικολογική διαχείριση των υδάτων οφείλει να σέβεται τόσο τις ανάγκες των ανθρώπινων κοινωνιών, όσο και των οικοσυστημάτων.

Χρειαζόμαστε την υπογραφή σας, τη συμμετοχή σας, την υποστήριξή σας.
Βοηθήστέ μας να εξασφαλίσουμε το μέλλον.

Υπογράψτε το κείμενο:
http://www.right2water.eu/el

Δεν υπάρχει κανένα βάσιμο επιχείρημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, με βάση την διεθνή εμπειρία. Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, οι πολίτες στην Ιταλία και τη Γερμανία έχουν απορρίψει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης μέσω δημοψηφισμάτων και αποφάσεων των τοπικών Συμβουλίων. Πολλοί δήμοι στη Γερμανία και τη Γαλλία, καθώς και στην Κεντρική κι Ανατολική Ευρώπη - μεταξύ των οποίων και αυτοί του Βερολίνου, Παρισιού, Μπορντό και Μπρεστ - ανέκτησαν και πάλι τον έλεγχο του νερού.

Επιπλέον, μια σε βάθος ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας δείχνει ότι
η πώληση των εταιρειών ύδρευσης της Αθήνας (ΕΥΔΑΠ) και της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΥ) δεν μπορεί να στηριχθεί σε επιχειρήματα για τη μείωση του ελλείμματος, δεδομένου ότι οι ίδιες οι εταιρείες δεν έχουν ελλείμματα. Επιπλέον, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, τρία βασικά σημεία πρέπει να ληφθούν υπόψη:
 
  • Η αναμενόμενη τιμή πώλησης των δύο εταιρειών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική αξία τους.
  • Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, η αναμενόμενη τιμή πώλησης αντιστοιχεί στα έσοδα που θα προκύψουν τα επόμενα 5 χρόνια περίπου, δηλαδή το ελληνικό κράτος θα πρέπει να καλύψει την απώλεια των εσόδων αυτών σε μεταγενέστερο χρόνο
  • Στην περίπτωση της Αθήνας η αναμενόμενη τιμή πώλησης είναι περίπου το μισό των υφιστάμενων οφειλών των τοπικών αρχών και του ελληνικού δημοσίου, το οποίο ο ιδιώτης αγοραστής έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει εντός 90 ημερών μέσω νομικών διαδικασιών.

Ως εναλλακτική λύση, προτείνουμε πόροι από το Ταμείο Συνοχής, την Κοινή Αγροτική Πολιτική και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης 2014-2020 να χρησιμοποιηθούν με στόχο τη μείωση των απωλειών νερού από τα δίκτυα και την εξοικονόμηση - ανακύκλωση - επαναχρησιμοποίηση του νερού στα σπίτια, στις επιχειρήσεις και στη γεωργία.

Η «Ένωση των μη κερδοσκοπικών Συνεταιρισμών Νερού" των Δήμων της περιοχής της Θεσσαλονίκης υπό τον τίτλο "Ένωση Πολιτών για το Νερό" το οποίο δημιουργήθηκε μέσα από τις δράσεις της «Κίνησης 136» και έχει αγωνιστεί για δύο χρόνια ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης Ύδρευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) και υπέρ του ελέγχου των πολιτών πάνω στο νερό της Θεσσαλονίκης, υπέβαλε  πρόσφατα εκδήλωση ενδιαφέροντος για την απόκτηση του 51% της ΕΥΑΘ στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας της Ελληνικής Δημοκρατίας (ΤΑΙΠΕΔ), όπως παρόμοιες πρωτοβουλίες στο Βερολίνο και αλλού έχουν κάνει με επιτυχία.

Υποστηρίξτε την πρωτοβουλία της «Κίνησης 136»
http://www.136.gr/. Αφορά τη ζωή μας!

Πράσινοι ευρωβουλευτές:

Νίκος Χρυσόγελος (Ελλάδα – Οικολόγοι Πράσινοι)

Heide Rühle (Γερμανία – Bündnis 90/Die Grünen)
 
Raül Romeva Rueda (Πορτογαλία – Iniciativa per Catalunya Verds)
 
 
 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
Νερό, πολύτιμο, διαχρονικά ιερό, κοινωνικό αγαθό.

 Άρθρο του Ν. Χρυσόγελου που δημοσιεύτηκε στο http://tvxs.gr στις 4/3/2013

 Η ιδιωτικοποίηση του νερού δεν μπορεί να αποτελεί σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας. Η υπό συνθήκες πανικού εκποίηση των βασικών υποδομών ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, δρομολογείται χωρίς να έχουν παρουσιαστεί, συζητηθεί και αποφασιστεί καν οι όροι της Σύμβασης – Πλαισίου για τη διαχείριση του νερού στα δύο μεγάλα αστικά συγκροτήματα της χώρας.

ιδιωτικές εταιρίες.
 

 
Σε διαφορετικές μεταξύ τους χώρες όπως Βρετανία, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Χιλή, Βολιβία, Αργεντινή, Μαρόκο, Νότιος Αφρική, η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού οδήγησε σε πτώση της ασφάλειας και της ποιότητας του, εγκατάλειψη των υποδομών διανομής, πολλαπλασιασμό των τιμών και των νοικοκυριών που υφίστανται διακοπή, τελικά δε, σε κοινωνικές εξεγέρσεις.

 
Στη Γερμανία το θέμα της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης τέθηκε επανειλημμένα σε τοπικά δημοψηφίσματα ή σε δημοτικά συμβούλια αλλά οι πολίτες,  κάθε φορά, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στα σχέδια. Στο Παρίσι και σε άλλους 40 δήμους το πόσιμο νερό επανήλθε μετά από την αποτυχημένη ιδιωτική διοίκηση σε δημόσιο-δημοτικό έλεγχο. Αξίζει να σημειωθεί και η μακρά σειρά αποτυχιών που βαρύνει την Suez Lyonnaise des Eaux, κάτοχο ήδη του 5% της ΕΥΔΑΠ και επίδοξη ιδιοκτήτρια των εταιριών ύδρευσης των δύο μεγαλύτερων πόλεών μας.

 

Το νερό είναι αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αλλά και οικολογικό αγαθό, απαραίτητο για τη ζωή , την ανθρώπινη κοινωνία και τα οικοσυστήματα. Πρέπει να είναι  προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες με δίκαιο τρόπο, χωρίς να υποβαθμίζεται και χωρίς να καταστρέφονται τα οικοσυστήματα. Η διαχείρισή του οφείλει να γίνεται με γνώμονα τη βιωσιμότητα και όχι την λογική της μεγιστοποίησης του κέρδους. Αν η ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ πουληθούν, τότε πρέπει να περάσουν σε κοινωνικό κι όχι ιδιωτικό έλεγχο. Ένα παράδειγμα είναι η Kίνηση Πολιτών 136 που οργανώνει τους πολίτες της Θεσσαλονίκης για να πάρουν στα χέρια τους τη διαχείριση του νερού, αγοράζοντας τις μετοχές της ΕΥΑΘ (χρειάζονται 136 ευρώ ανά υδρόμετρο) επιτυγχάνοντας έτσι τον κοινωνικό έλεγχο στο νερό και την ανάπτυξη μιας δημιουργικής σύμπραξης δημοσίου – κοινωνίας.

Η ολοκληρωμένη διαχείριση είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία για την επάρκεια, προστασία και διατήρηση των υδατικών πόρων και των υδάτινων οικοσυστημάτων αλλά και για να μειώσουμε την κατανάλωση ενέργειας, αφού η προμήθεια, επεξεργασία και διανομή νερού συντελεί σε υψηλή κατανάλωση ενέργειας. Ταυτόχρονα, με την ορθή και αειφορική διαχείριση, μπορούμε να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας σε καινοτόμους αλλά και παραδοσιακούς τομείς σε όλο τον κύκλο του νερού και να πετύχουμε δίκαιες τιμές και ανάκτηση του κόστους του νερού. Η έμφαση στα θέματα διαχείρισης νερού πρέπει να δίνεται: α) στη μείωση της σπατάλης, β) στην επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των νερών μετά από επεξεργασία, και γ) στη χρήση των νερών της βροχής.

 

Το ανθρώπινο δικαίωμα πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση, και την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητες δημόσιες υπηρεσίες για όλους, στηρίζει η «Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών: το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» απευθυνόμενη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. 1.138.000 ευρωπαίοι πολίτες έχουν ήδη υπογράψει σε όλη την Ευρώπη. Προσκαλούμε και στην Ελλάδα τους πολίτες που ενδιαφέρονται να υπογράψουν στη διεύθυνση: http://www.right2water.eu/el

Οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο σχεδιάζουμε ένα σύνολο δράσεων για να ενισχύσουμε την καμπάνια αυτή σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία που δεν έχουν μέχρι σήμερα συγκεντρώσει αρκετές υπογραφές και έτσι θέτουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Στη Γερμανία, Αυστρία και Βέλγιο οι πολίτες έχουν συμμετάσχει πολύ μαζικά, αλλά απαιτείται να υπογράψουν αναλογικά οι πολίτες από τουλάχιστον 7 χώρες ώστε να γίνει ληφθεί υπόψη η πρωτοβουλία. Κάντο λοιπόν και εσύ, κινητοποίησε τους φίλους και γνωστούς σου.

 

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού
Δελτίο τύπου της 20/2/2013
 
Νέα ερωτηματικά και αντιφάσεις προκύπτουν από την απάντηση OlliRehn σε ερώτηση Νίκου Χρυσόγελου και Πράσινων Ευρωβουλευτών
 
1.138.000 ευρωπαίοι πολίτες έχουν υπογράψει την «Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών: το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» http://www.right2water.eu/el

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να προτείνει νομοθεσία που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα (αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ) πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση, και να προωθεί την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους.
 
Δεν υπάρχει κανένα βάσιμο επιχείρημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, με βάση την ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας αλλά και τη διεθνή εμπειρία. Οι πολίτες στη Γερμανία και την Ιταλία έχουν απορρίψει με αποφάσεις τοπικών συμβουλίων αλλά και δημοψηφίσματα τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού. Ο Δήμος του Βερολίνου, αλλά και σαράντα Δήμοι της Γαλλίας -ανάμεσά τους οι Δήμοι του Παρισιού, του Μπορντώ και της Μπρεστ- και πολλοί Δήμοι στη κεντρική και ανατολική Ευρώπη, ανάκτησαν ξανά τον έλεγχο του νερού. Συμβόλαια ιδιωτικοποιήσεων και επιχειρήσεις νερού ελέγχονται από την Κομισιόν για αθέμιτο ανταγωνισμό. Αλλά στην Ελλάδα προωθείται η πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ! Κατά την πρόσφατη, μάλιστα, επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Ελλάδα ένα από τα θέματα στην αντζέντα των συζητήσεων ήταν το ενδιαφέρον γαλλικών εταιριών νερού για την αγορά τους.
 
Η πρόσφατη απάντηση του επιτρόπου OlliRehn σε ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου και Πράσινων Ευρωβουλευτών προς την Κομισιόν, σχετικά με την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού, αναδεικνύει νέα ερωτήματα και αντιφάσεις από την Ευρωπαϊκή πλευρά όσο και από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης. Συνοπτικά αναφέρουμε (και ακολουθεί αναλυτικός σχολιασμός):

-  Η πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ δεν μπορεί να στηριχθεί σε επιχειρήματα για μείωση των ελλειμμάτων, εφ΄όσον οι δύο εταιρείες δεν έχουν ελλείμματα αλλά κέρδη.

 

 

 

- Τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσοπρόθεσμα οι ιδιωτικοποιήσεις των δύο εταιρειών δεν θα συμβάλλουν τελικά στη μείωση του δημόσιου χρέους.

 

 

-    Το επιχείρημα της χρηματοδότησης με ιδιωτικούς πόρους έργων υποδομών νερού είναι σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει διεθνώς. Οι ιδιωτικές εταιρίες δεν επενδύουν σε δίκτυα, και όταν επενδύουν επιζητούν κρατική ενίσχυση. Οι δημόσιοι φορείς μπορούν να αξιοποιούν ευρωπαϊκούς πόρους για επενδύσεις.
 

 

 

 

 

 

-  Η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι οι Ρυθμιστικές Αρχές Υδάτων, που θεσπίστηκαν για να ελέγχουν τους ιδιώτες, δεν κατάφεραν ούτε να συγκρατήσουν τις τιμές, ούτε να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες επενδύσεις για έργα υποδομής από τις ιδιωτικές εταιρίες. Επιπλέον, στην Ελλάδα του σήμερα, η κυβέρνηση αποφάσισε να μην υπάρξει Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή αλλά τις αρμοδιότητες να αναλάβει η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΕΓΥ) του ΥΠΕΚΑ, ένας δηλαδή αδύναμος κρατικός μηχανισμός, ο οποίος αμέσως μετά υποβαθμίστηκε και διοικητικά.
 
Η θέση των Πράσινων σχετικά με το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού συνοψίζεται στα παρακάτω δύο βασικά σημεία:
-          Το νερό είναι αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αγαθό, απαραίτητο για τη ζωή και δεν πρέπει να είναι πηγή κέρδους, ενώ η πρόσβαση στο νερό αποτελεί ένα θεμελιώδες και πανανθρώπινο δικαίωμα.
-          Η βιώσιμη διαχείριση του νερού είναι μια αναγκαιότητα για το περιβάλλον και την υγεία, ενώ παίζει σημαντικό και ρυθμιστικό ρόλο στον κύκλο του κλίματος.
 
Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε να ενισχύσει την καμπάνια και στην Ελλάδα. Προσκαλούμε τους πολίτες να υπογράψουν την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών για το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα” http://www.right2water.eu/el μια και το θέμα μας αφορά άμεσα. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες μαζί με Πράσινους ευρωβουλευτές και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών οργανώνουμε δράσεις στην Ελλάδα για να στηρίξουμε σχετικές προσπάθειες και πρωτοβουλίες και στη χώρας μας.
 
 

 

Αναλυτικός σχολιασμός της απάντησης του OlliRehn σε ερώτηση Νίκου Χρυσόγελου και Πράσινων Ευρωβουλευτών προς την Κομισιόν σχετικά με την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού

 

 
Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο και οι Πράσινοι ευρωβουλευτές Tavares Rui (Πορτογαλία), Romeva i Rueda Raül (Ισπανία), Ruehle Heide (Γερμανία) κατέθεσαν ερώτηση προς την Κομισιόν για το θέμα της πίεσης από την τρόικα για ιδιωτικοποίηση του νερού, στο πλαίσιο των πολιτικής αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων, σε αντίθεση με όσα προβλέπει πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κατά παράβαση της δήθεν ουδετερότητας της ΕΕ σχετικά με το ζήτημα της δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της διαχείρισης των συλλογικών υπηρεσιών ύδατος (άρθρο 345 Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ και αρ. 17 1 της οδηγίας 2006/123/ΕΚ σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά).
 
Στην ερώτηση των Πράσινων ευρωβουλευτών απάντησε ο ίδιος ο Olli Rehn εκ μέρους της Επιτροπής:
1.       Επανέλαβε, για μία ακόμη φορά, τα περί ουδετερότητας της ΕΕ σχετικά με το ζήτημα της δημόσιας ή ιδιωτικήςιδιοκτησίας και διαχείρισης των συλλογικών υπηρεσιών ύδατος.
2.       Ερμήνευσε τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδατος, ως επιλογή των εθνικών κυβερνήσεων, όταν διαθέτουν περιορισμένους δημόσιους πόρους για μεσοπρόθεσμα επενδυτικά έργα εκσυγχρονισμού του τομέα των υδάτων, λόγω δημοσιονομικών περιορισμών και ανάγκης για σταθεροποίηση και μείωση του δημόσιου χρέους τους.  
3.       Τόνισε την ανάγκη μίας κανονιστικής αρχής και κατάλληλου περιβάλλοντος με επίκεντρο την αγορά, ως απαραίτητες προϋποθέσεις για μία επιτυχημένη διαδικασία ιδιωτικοποίησης και παράλληλη προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών.
4.       Διευκρίνισε ότι η πρόταση της Επιτροπής για οδηγία σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης δεν επηρεάζει με κανέναν τρόπο τη διακριτική ευχέρεια των εθνικών, περιφερειακών και τοπικών αρχών να καθορίζουν τους καταλληλότερους τρόπους παροχής υπηρεσιών στο κοινό, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών ύδατος.
 
Σχολιάζουμε την απάντηση του OlliRehn, ως εξής:
 

1. Σχετικά με την ουδετερότητα της Επιτροπής

 

 
Η ουδετερότητα της Επιτροπής δεν μπορεί να είναι μόνο στα λόγια, όταν οι πράξεις της άλλα δείχνουν. Ο Όλι Ρεν αποφεύγει να αναφερθεί στην ένταξη της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών νερού στα πλαίσια των μνημονίων στις χώρες της δημοσιονομικής κρίσης, με στόχο την εξασφάλιση πόρων για εξυπηρέτηση του χρέους τους (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Βουλγαρία). Το γεγονός δε ότι αυτό συμβαίνει στις περισσότερες χώρες με μνημόνιο δείχνει καθαρά ότι υποκρύπτονται σχετικές συστάσεις - αν όχι πιέσεις- της τρόικα προς την κατεύθυνση αυτή.
 
Επί πλέον η απάντηση του Όλι Ρεν αποκρύπτει δεδομένα γνωστά ήδη σ’ αυτόν και τις υπηρεσίες της ΕΕ - από την προηγούμενη επιστολή ομάδας από ΜΚΟ[i], αλλά και από ερωτήσεις άλλων Ελλήνων ευρωβουλευτών[ii] - δεδομένα πολύ σημαντικά για να αξιολογήσει κανείς τα μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης, ακόμη και για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Η πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ δεν μπορεί να στηριχθεί σε επιχειρήματα για μείωση ελλειμμάτων των δυο εταιριών αφού δεν έχουν ελλείμματα.
 
Το αναμενόμενο τίμημα πώλησης των δύο εταιρειών ύδρευσης - αποχέτευσης:
-          δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική αξία των εταιρειών, λόγω οφειλόμενων επιχορηγήσεων του Ελληνικού δημοσίου από επενδύσεις την οκταετία 2000-2008 (η σημερινή κεφαλαιοποίηση της ΕΥΔΑΠ σε σχέση με το πάγιο ενεργητικό της είναι 473/1207 εκ. Ευρώ, στο 39%, σε σχέση δε με τα ίδια κεφάλαια της εταιρίας 473/857 εκ. ευρώ στο 55%, ενώ αντίστοιχη σχέση ισχύει και για την ΕΥΑΘ).
-          είναι πολύ μικρότερο - για την ΕΥΔΑΠ - των οφειλών από οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και το ελληνικό δημόσιο (εκτιμώμενη τιμή πώλησης 250 εκ. Ευρώ οφειλές 400-500 εκ. Ευρώ, χωρίς τις προσαυξήσεις), οι οποίες με βάση την πρόσφατη κοινοτική Οδηγία 2011/7/ Ε.Ε., είναι άμεσα εισπρακτέες από το ιδιώτη αγοραστή εντός 90 ημερών, αρκεί αυτός να κινήσει τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες.
-          αντιστοιχεί για την ΕΥΑΘ στα έσοδα που θα προκύψουν τα επόμενα 5 χρόνια περίπου (καθαρά κέρδη 21 εκ. Ευρώ το 2011- εκτιμώμενη τιμή πώλησης 124 εκ), τελικά δηλαδή το ελληνικό κράτος θα υποχρεωθεί σε μεταγενέστερο χρόνο να καλύψει τις απώλειες των συγκεκριμένων εσόδων.
 
 

2. Σχετικά με το όφελος από τις ιδιωτικοποιήσεις νερού για τον εκσυγχρονισμό του τομέα

 

 
Ο Όλι Ρεν - στην απάντηση της Επιτροπής - προσπαθεί να ερμηνεύσει τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδατος, ως μία από τις επιλογές των εθνικών κυβερνήσεων,  όταν διαθέτουν περιορισμένους δημόσιους πόρους για μεσοπρόθεσμα επενδυτικά έργα εκσυγχρονισμού του τομέα των υδάτων, λόγω δημοσιονομικών περιορισμών και ανάγκης για σταθεροποίηση και μείωση του δημόσιου χρέους τους. Το επιχείρημα της χρηματοδότησης με ιδιωτικούς πόρους έργων υποδομών νερού είναι σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει διεθνώς. Οι ιδιωτικές εταιρίες δεν επενδύουν σε δίκτυα, και όταν επενδύουν επιζητούν κρατική ενίσχυση. Οι δημόσιοι φορείς μπορούν να αξιοποιούν ευρωπαϊκούς πόρους για επενδύσεις.
 
Ο Όλι Ρεν αναφέρεται, επίσης, στην πείρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σύμφωνα με την οποία η διαδικασία εκσυγχρονισμού μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από διαφορετικά μοντέλα, στο πλαίσιο δηλαδή δημόσιου ή ιδιωτικού ιδιοκτησιακού καθεστώτος των υποδομών υδάτων.
Παραλείπει, όμως, ο Όλι Ρεν να αναφερθεί σε μια σειρά από συμπεράσματα που προκύπτουν ακριβώς από την πείρα σε ευρωπαϊκό - αλλά και παγκόσμιο επίπεδο - (και η παράλειψή του αυτή είναι ένα ακόμη δείγμα μη ουδετερότητας). Από πλευράς μας θέλουμε να υπενθυμίσουμε συνοπτικά:
 
-          Δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά για επενδύσεις εκσυγχρονισμού των υποδομών ύδρευσης και την αδυναμία εξεύρεσης πόρων. Το μεγαλύτερο μέρος των σχετικών επενδύσεων τα τελευταία χρόνια – τουλάχιστον από τότε που έγινε η μερική ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης- καλύφθηκε από ίδιους πόρους και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Ανάμεσα στις επενδύσεις αυτές υπήρχαν και κάποιες που δεν αφορούσαν τον άμεσο πληθυσμό των περιοχών ευθύνης των εταιρειών, όπως πχ. τα έξοδα για τη μερική εκτροπή του Μόρνου, προκειμένου να υδροδοτηθεί η περιοχή του Ασωπού.
-          Όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης, οι τιμές εκτοξεύθηκαν στα ύψη, η ποιότητα του νερού χειροτέρεψε, ενώ δεν πραγματοποιήθηκαν οι επενδύσεις εκσυγχρονισμού που περιλάμβαναν τα συμβόλαια. Η πλειονότητα των ιδιωτικοποιήσεων κατέληξε στην απομύζηση του δημοσίου ταμείου για χρηματοδότηση και επενδύσεις[iii].
-          Οι παραδοσιακές δημοτικές συμβάσεις για τη διαχείριση του νερού έχουν γίνει μη ελκυστικές και για τις ιδιωτικές εταιρείες, γιατί τα οικονομικά δεδομένα άρχισαν να είναι προβληματικά, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Corporate Europe Observatory CEO[iv] Στις πλούσιες χώρες διαπίστωσαν ότι είναι μεγάλο το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της αύξησης στην κατανάλωση νερού και της πολύ μεγάλης αύξησης που παρατηρείται στα περιβαλλοντικά κόστη. Στις λιγότερο πλούσιες χώρες, οι εταιρείες άρχισαν να έχουν προβλήματα, γιατί δεν μπορούσαν να αυξήσουν την τιμή του νερού σε επίπεδα που θα τους συνέφερε, λόγω κοινωνικών αντιδράσεων. Στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και των πρώην σοβιετικών κρατών, οι ιδιωτικές εταιρείες βάσισαν τα καλύτερα περιθώρια κέρδους τους στις χρηματοδοτήσεις που έλαβαν τα τελευταία χρόνια, 500 εκ ευρώ περίπου, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη, η οποία ασφαλίζει τα δημόσια έργα βελτίωσης. Έτσι πλέον μόνο σε αυταρχικές χώρες, όπως η Κίνα ή τα κράτη του Περσικού Κόλπου, τα συμβόλαια εξασφαλίζουν κέρδος για τις ιδιωτικές εταιρείες, αφού οι χώρες αυτές αδιαφορούν για τις αντιδράσεις των πολιτών.
-          Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί οδήγησε τις εταιρείες σε αλλαγή στρατηγικής τα τελευταία χρόνια στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ποντάροντας πλέον περισσότερο στον κατασκευαστικό τομέα της ύδρευσης και στην πώληση υπηρεσιών ύδρευσης, όπως η διαχείριση της λειτουργίας, η κοστολόγηση και εισπράξεις εσόδων κ.α.
 
 

 

3. Σχετικά με την κανονιστική αρχή και το «κατάλληλο» περιβάλλον αγοράς

 

 
Ο Όλι Ρεν αναφέρει στην απάντησή του ότι η Επιτροπή θεωρεί τη δημιουργία μιας κανονιστικής αρχής και ενός κατάλληλου περιβάλλοντος με επίκεντρο την αγορά ως απαραίτητες προϋποθέσεις, που εγγυώνται μία επιτυχημένη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, προστατεύοντας παράλληλα τα συμφέροντα των καταναλωτών.
 
Η Ευρωπαϊκή όμως εμπειρία μέχρι σήμερα δείχνει ότι οι Ρυθμιστικές Αρχές Υδάτων, που θεσπίστηκαν για να ελέγχουν τους ιδιώτες, δεν κατάφεραν ούτε να συγκρατήσουν τις τιμές, ούτε να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες επενδύσεις για έργα υποδομής από τις ιδιωτικές εταιρίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ρυθμιστικές αρχές ελέγχονταν σε μεγάλο βαθμό από τις ίδιες τις εταιρίες.
 
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση όλων των διαθέσιμων διεθνώς οικονομετρικών μελετών σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού, δεν προκύπτει μείωση του σχετικού κόστους των υπηρεσιών μέσα από την ιδιωτικοποίηση. Ο λόγος γι’ αυτό είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των απαιτούμενων υποδομών - δικτύων και εγκαταστάσεων - που έχουν οδηγήσει παντού στην ανάπτυξη ιδιωτικών μονοπωλίων και καθόλου σε συνθήκες ανταγωνισμού και αγοράς.
 
Όλα τα παραπάνω, στην Ελλάδα του σήμερα, συμπληρώνονται από τις ταλαντευόμενες και αντιφατικές επιλογές της Κυβέρνησης. Στις αρχές του χρόνου αποφάσιζε να μην υπάρξει Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή για τα ύδατα. Σύμφωνα με το υπουργείο Υποδομών[v], «η δημιουργία μίας ακόμη ανεξάρτητης ρυθμιστικής αρχής, αρμόδιας για θέματα υδάτων, δεν θα συμβάλλει θετικά στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, καθώς θα ενίσχυε την πολυαρχία στον τομέα και θα προκαλούσε νέες γραφειοκρατικές δυσλειτουργίες και νέες οικονομικές απαιτήσεις». Έτσι, αποφασίστηκε η ρύθμιση των προς ιδιωτικοποίηση εταιριών να ενσωματωθεί στις αρμοδιότητες της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων (ΕΓΥ) του ΥΠΕΚΑ, ενός δηλαδή αδύναμου κρατικού μηχανισμού για έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο ελέγχου. Και σαν να μην έφτανε αυτή η αδυναμία, έρχεται τις τελευταίες μέρες το νέο οργανόγραμμα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, σύμφωνα με το οποίο η Ειδική Γραμματεία Υδάτων υποβαθμίζεται, οι αρμοδιότητες της μεταφέρονται στη διεύθυνση Υδάτων, η οποία με τη σειρά της υπάγεται στη Γενική Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Πολιτικής.
 
 

 

4. Σχετικά με την προτεινόμενη Οδηγία για τις αναθέσεις συμβάσεων παροχής υπηρεσιών στο κοινό

 

 
Σύμφωνα με την απάντηση του Όλι Ρεν, η Επιτροπή δηλώνει επίσης ότι η πρόσφατη   πρότασή της για οδηγία σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης δεν επηρεάζει με κανέναν τρόπο τη διακριτική ευχέρεια των εθνικών, περιφερειακών και τοπικών αρχών να καθορίζουν τους καταλληλότερους τρόπους παροχής υπηρεσιών στο κοινό, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών ύδατος.
 
Από πλευράς μας υπενθυμίζουμε σχετικά ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ψηφίσματά του στις 14.01.2004, στις 10.03.2004 και στις 31.05.2006 κατέστησε σαφές πως ο τομέας του νερού δεν θα πρέπει να ελευθερωθεί, αλλά να εκσυγχρονιστεί και επομένως η ύδρευση δεν θα πρέπει να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας σχετικά με τις Συμβάσεις Παραχώρησης Υπηρεσιών. Η έκθεση που υιοθετήθηκε στις 03-07-2012 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφέρει ότι η πρόσβαση στο νερό πρέπει να θεωρείται θεμελιώδες και οικουμενικό δικαίωμα.

 

Συμπεράσματα και Προτάσεις των Πράσινων

 

 

 
Με βάση όλα τα παραπάνω, τα ερωτήματα που τέθηκαν προς της Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραμένουν για μας ανοικτά. Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο εύλογο ερώτημα: πώς είναι δυνατόν τη στιγμή που η ιδιωτικοποίηση του νερού αποτυγχάνει παγκοσμίως, στη χώρα μας να έχει επιβληθεί από την τρόικα μνημονιακή υποχρέωση για την πώληση του 40% της ΕΥΑΘ (από το 74% που κατέχει το Δημόσιο) και του 27% της ΕΥΔΑΠ (από το 61% που βρίσκεται στα χέρια του Δημοσίου), καθώς και η ανάθεση του μάνατζμεντ σε ιδιώτη; Πώς είναι δυνατόν ενώ στη Γαλλία οι δήμοι ανακτούν τις υπηρεσίες υδάτων από τις εταιρίες, να προωθείται η πώληση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ σε αυτές;
                                                                                                                                  
Η ερμηνεία που μπορούμε να δώσουμε, την οποία δίνουν επίσης εμπειρογνώμονες διεθνών οργανισμών, είναι ότι με αφορμή την οικονομική κρίση παρατηρείται μια νέα προσπάθεια για να ανασχεθεί το κύμα επανελέγχου των δικτύων από δημόσιες αρχές. Στο παιχνίδι μπήκε πλέον και η Ευρωπαϊκή Ένωση «με τα θεσμικά της όργανα να δείχνουν ότι δεν κατανοούν την ιδιαιτερότητα του τομέα ύδρευσης και να ασκούν ισχυρότατες πιέσεις στις χώρες που βρίσκονται στο προσκήνιο της κρίσης, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, προκειμένου να ιδιωτικοποιήσουν τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης».
 
Η θέση των Πράσινων σχετικά με το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού συνοψίζεται στα παρακάτω δύο βασικά σημεία:
-          Το νερό είναι αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αγαθό, απαραίτητο για τη ζωή και δεν πρέπει να είναι πηγή κέρδους, ενώ η πρόσβαση στο νερό αποτελεί ένα θεμελιώδες και πανανθρώπινο δικαίωμα.
-          Η βιώσιμη διαχείριση του νερού είναι μια αναγκαιότητα για το περιβάλλον και την υγεία που παίζει σημαντικό και ρυθμιστικό ρόλο στον κύκλο του κλίματος.
 
Οι προαναφερόμενες θέσεις αποτελούν μέρος των συνολικά 17 τροπολογιών από ένα σύνολο 26 που είχε καταθέσει ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/ Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο μαζί με Γαλλίδα συνάδελφο του από τους Πράσινους οι οποίες έγιναν δεκτές και ενσωματώθηκαν σε πρόσφατη Έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ για τα νερά.
 
Οι πιο σημαντικές από αυτές αφορούν σε:
·         τη σημασία της βιοποικιλότητας των γλυκών νερών,
·         την ενσωμάτωση της αρχής του οικοσυστήματος στη διαχείρισή του,
·         τη σημασία της διαχείρισης της ζήτησης των υδάτων,
·         την ανάγκη να σεβαστούμε τα χρονοδιαγράμματα της Οδηγίας Πλαίσιο για να επιτύχουμε καλή ποιότητα των υδάτων μέχρι το 2015,
·         την ανάγκη να περιοριστεί η χρήση πλαστικών μπουκαλιών για ύδρευση,
·         την πρόσκληση να προχωρήσει η νομοθεσία για να καλυφθούν κενά που υπάρχουν σε ειδικούς τομείς και δραστηριότητες σε σχέση με τα νερά,
·         την αξιοποίηση των δυνατοτήτων μείωσης της σπατάλης ενέργειας μέσω της αποτελεσματικής χρήσης του νερού,
·         την ανάγκη να υπάρξει κανονιστικό πλαίσιο από την Κομισιόν για την αποδοτικότητα ως προς το νερό των συσκευών για οικιακή και αγροτική χρήση,
·         την ανάγκη να αναθεωρηθούν όσες επιχορηγήσεις είναι τελικά επιβλαβείς για την προστασία και βιώσιμη διαχείριση των νερών,
·         την ανάπτυξη οικονομικών εργαλείων που θα διασφαλίσουν τη βιώσιμη χρήση των υδατικών αποθεμάτων.
 
Επίσης, έγινε δεκτή η κοινή πρόταση του Νίκου Χρυσόγελου κι άλλων ευρωβουλευτών, για ενίσχυση των ικανοτήτων των περιφερειακών αρχών, καθώς και των θεσμών διαχείρισης σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης βελτιώνοντας παράλληλα την πληροφόρηση και την ευαισθητοποίηση των γεωργών και των τελικών χρηστών.
 
Δεν στηρίχθηκαν από την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών οι τροπολογίες των Πράσινων που τόνιζαν τις πιέσεις που υπάρχουν στη βιοποικιλότητα των γλυκών νερών, που καταδίκαζαν τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και αναβολές στην εφαρμογή της Οδηγίας Πλαίσιο από διάφορα Κράτη Μέλη, αλλά και τόνιζαν την ανάγκη για λήψη πρόσθετων μέτρων για την καταπολέμηση της ρύπανσης από τη γεωργία και τα φάρμακα. Επίσης, δεν συμπεριλήφθηκε η τροπολογία των Πράσινων για αποτροπή δημιουργίας νέων υδροηλεκτρικών φραγμάτων και η προστασία της ελεύθερης ροής των ποταμών, η ανάδειξη της υπερκατανάλωσης νερού από την πυρηνική βιομηχανία για την παραγωγή ρεύματος, αλλά και η ανάγκη για υιοθέτηση μιας Οδηγίας για τα εδάφη που θα συμβάλλει επίσης και στην καλύτερη προστασία των υδάτων.
 
Τροπολογίες των πράσινων ανέδειξαν, επίσης, τους κινδύνους που ενέχει η εκμετάλλευση σχιστολιθικού φυσικού αερίου και την ανάγκη για ενδελεχή εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και λήψη δεδομένων βάσης για τα νερά πριν την παραχώρηση οποιασδήποτε άδειας.
 
 
_________________________
Δείτε την παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου ως εισηγητή της Ομάδας των Πρασίνων κατά τη συζήτηση του σχεδίου έκθεσης, την Τετάρτη 25/4/2012, στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας κι Ασφάλειας Τροφίμων του Ευρωκοινοβουλίου.
 
Δείτε τη διαβούλευση για τα θέματα εφαρμογής της Οδηγίας Πλαίσιο για τα νερά που είχε πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου τον Φεβρουάριο.
 

 

Παράρτημα - Οι εξελίξεις για το θέμα της ιδιωτικοποίησης ανά τον κόσμο

 

 

 

Παρίσι

 

Τον Νοέμβριο του 2008 το δημοτικό συμβούλιο του Παρισιού αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σύμβαση με τις ιδιωτικές εταιρείες Veolia και Suez, οι οποίες είναι δυο από τις γαλλικές εταιρείες που κυριαρχούν παγκοσμίως στον τομέα της διαχείρισης των δικτύων ύδρευσης.
Οι δύο εταιρείες είχαν τη διαχείριση του συστήματος ύδρευσης του Παρισιού από το 1985, αλλά ο δήμος αποφάσισε να δημιουργήσει τη δημοτική εταιρεία Eau de Paris και να θέσει υπό την εποπτεία του τη λειτουργία του συστήματος από το 2010.
 
Τα αποτελέσματα δυο χρόνια μετά είναι άκρως εντυπωσιακά. Ο Δήμος του Παρισιού, με το να μην ανανεώσει τη σύμβαση με τους ιδιώτες κατάφερε μέσω της δημοτικής επιχείρησης ύδρευσης να εξοικονομεί 35 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Το όφελος είναι μάλιστα πολλαπλό εάν υπολογίσει κανείς ότι ο δήμος προχώρησε σε μείωση των τιμολογίων κατά 8% σε σχέση με το 2009.
 
Το στοίχημα για τη δημοτική επιχείρηση ήταν να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του συστήματος που άφησαν πίσω τους οι ιδιώτες. Τελικά η ενοποίηση των κατακερματισμένων τμημάτων του συστήματος ύδρευσης οδήγησε σε μια πιο αποτελεσματική, συνεκτική και βιώσιμη οργάνωση, με έμφαση σε πολιτικές προστασίας των υδάτινων πόρων, την έρευνα και την καινοτομία, καθώς και σε δράσεις ευαισθητοποίησης των πολιτών.
 
 

Βρετανία

 

Οι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν κατά την περίοδο 1989-1993 είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του νερού σε πρώτη φάση κατά 50% και συνολικά κατά 245% μέχρι το 2006. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες ύδρευσης υποβαθμίστηκαν, καθώς οι εταιρείες, προκειμένου να μην χάσουν από την κερδοφορία, περιόρισαν στο ελάχιστο δυνατό τις επενδύσεις σε έργα υποδομής.
 
Θεσπίστηκε Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων, η οποία όμως δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τις τιμές, ενώ δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει ούτε τις αναγκαίες επενδύσεις από τις ιδιωτικές εταιρείες. Το αποτέλεσμα ήταν όταν οι υποδομές άρχισαν να παρουσιάζουν σημαντικά λειτουργικά προβλήματα να χορηγηθούν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό.
 
 

Ιταλία

 

Τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα προκειμένου να κριθεί η νομοθετική πρόταση για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Οι Ιταλοί σε ποσοστό 95% ψήφισαν κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και της εκμετάλλευσης των δικτύων.
 

 

Γερμανία

 

Σχεδόν το σύνολο του τομέα ύδρευσης ανήκει σε δημόσιους φορείς, ενώ ακόμα και όταν σε κάποιες περιοχές τη διαχείριση έχουν ιδιωτικές εταιρείες, αυτές ελέγχονται από την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες απέρριψαν την ιδιωτικοποίηση σε όσα δημοψηφίσματα κλήθηκαν να απαντήσουν σε σχετικό ερώτημα.
 

 

Αργεντινή

 

Το 1993 ιδιωτικοποιήθηκε το σύστημα ύδρευσης - αποχέτευσης του Μπουένος Άιρες. Ύστερα από 4 χρόνια διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική εταιρεία τηρούσε μόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις, ενώ ζητούσε αλλαγές στη σύμβαση προκειμένου να αυξήσει την τιμή του νερού. Δέκα χρόνια μετά την ανάληψη των δικτύων από ιδιωτική εταιρεία, διαπιστώθηκε ότι μόλις στο 12% των λυμάτων γινόταν επεξεργασία, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν χωρίς καμιά επεξεργασία στον ποταμό Ρίο Ντε Λα Πλάτα. Το δίκτυο επέστρεψε στο Δημόσιο το 2006.
 
 

Βολιβία

 

Το 1998 το ΔΝΤ εγκρίνει δάνειο υπό την προϋπόθεση της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων υπηρεσιών. Έναν χρόνο μετά, παραχωρήθηκε το δίκτυο ύδρευσης σε όμιλο εταιρειών με επικεφαλής την αμερικανική Bechtel. Το 2000 η αύξηση της τιμής του νερού είχε φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα, με αποτέλεσμα να προκληθούν ταραχές και συγκρούσεις των πολιτών με την αστυνομία και τραγικό απολογισμό 7 νεκρούς. Η κυβέρνηση αποφάσισε να επανακρατικοποιήσει το δίκτυο και η αμερικανική εταιρεία αξιώνει αποζημίωση ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων.



[iii]    Our Right to Water – Case studies in Austerity and privatization in Europe, ed. by D. Hall and M. Karunananthan, Blue Planet Project, EPSU, PSIRU, Food and Water Europe, 
 
[iv]    Remunicipalisation – Putting water back into public hands, ed. by M. Pigeon, D. McDonald, S. Kishimoto and O. Hoedeman, Municipal Services Project, Transnational Institute and Corporate Europe Observatory, March 2012, http://corporateeurope.org/publications/remunicipalisation-putting-water-back-public-hands
 
[v]     Έγγραφα του υπουργείου Υποδομών που διαβιβάστηκαν στη Βουλή, απαντώντας σε ερωτήσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, κ.κ. Νίκου Σηφουνάκη, Χρήστου Γκόκα και Θάνου Μωραϊτη, καθώς και σε άλλη ερώτηση του βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κ. Βασίλειου Καπερνάρου
 

 

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ΝΕΡΟ: ΜΟΝΟ Η ΦΥΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ «ΠΑΡΑΓΕΙ»

ΜΟΝΟ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ!

Φυλλάδιο των Οικολόγων Πράσινων Θεσσαλονίκης / Φεβρουάριος 2013

κατεβάστε το φυλλάδιο σε μορφή pdf: http://ecogreensalonika.files.wordpress.com/2013/03/right2water.pdf

Το νερό είναι φυσικός πόρος και αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αγαθό απαραίτητο για τη ζωή, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης και δεν μπορεί να αποτελεί εμπορικό προϊόν. Για την ύδρευση της Θεσσαλονίκης μεταφέρεται νερό από τον Αλιάκμονα και τις πηγές Αραβησσού προκειμένου να εξυπηρετηθούν 480.000 συνδέσεις που αντιστοιχούν σε 1.050.000 περίπου καταναλωτές. Για την κάλυψη των αναγκών των καταναλωτών της η Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) διαθέτει έως και 290.000 κυβικά μέτρα νερού ημερησίως.

 

Το διαθέσιμο νερό όμως δεν είναι απεριόριστο: φθάνει για όλους, μόνο αν έχουμε υπεύθυνη διαχείριση, ορθολογική εξοικονόμηση και αποτελεσματική προ-στασία από τη ρύπανση. Η παροχή νερού οφείλει λοιπόν να μείνει εκτός των πολιτικών ιδιωτικοποίησης, για να διασφαλιστεί για όλους, με μια δίκαιη καi βιώσιμητιμολογιακή πολιτική, επαρκές και καθαρό πόσιμο νερό.

Στις 21 Φεβρουαρίου το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) ανακοίνωσε την πρόσκληση για την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την απόκτηση του 51% της ΕΥΑΘ, μέσω διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού, που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους.

 

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΗΣ ΕΥΑΘ;

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΚΑΙ KOΣΤΟΣ: Η εμπειρία έχει δείξει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση τιμής έως 200%. Ρωτήστε τους Λονδρέζους τι συνέβη όταν επί Θάτσερ ιδιωτικοποιήθηκε το νερό στο Λονδίνο, ενώ παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν σε όλες τις χώρες που η διαχείριση της ύδρευσης ανατέθηκε σε ιδιώτες. Στόχος μιας ιδιωτικής επιχείρησης είναι το κέρδος, που επιδιώκεται συχνά σε βάρος της προσβασιμότητας του πολίτη στο προσφερόμενο αγαθό. Όταν το αγαθό αυτό είναι το νερό, πρέπει να το σκεφτούμε πολύ σοβαρά. Παράλληλα η ενδεχόμενη εγκα- τάλειψη των υποδομών διανομής σε συνδυασμό με την έλλειψη πρακτικών εξοικονόμησης θα οδηγήσει σε αλόγιστη σπατάλη, πράγμα που αντίκειται στο πνεύμα της ευρωπαϊκής Οδηγίας Πλαίσιο για τα νερά 2000/60

ΠΟΙΟΤΗΤΑ: Κάθε χρόνο το εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου ύδρευσης της ΕΥΑΘ πραγματοποιεί  πάνω από 5.000 δειγμα- τοληψίες προκειμένου να εξασφαλιστεί  ότι το νερό που φτάνει στη βρύση του καταναλωτή είναι αρίστης ποιότητας. Αν η ΕΥΑΘ ιδιωτικοποι- ηθεί, το κόστος συντήρησης και λειτουργίας του θα αναθεωρηθεί προκειμένου να συμπιεστούν οι δαπάνες της εταιρείας και να αυξηθεί η κερδοφορία της. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού οδηγεί στη χειροτέρευση της ασφάλειας και της ποιότητας του αγαθού με προφανείς αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών. Έτσι ο πολίτης θα έχει χαμηλότερης ποιότητας νερό σε υψηλότερες τιμές.

ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΑΘΟ: Η ΕΥΑΘ είναι περιουσία της ελληνικής κοινωνίας, αφού έχει «στηθεί» με χρήματα των πολιτών τους οποίους και προορίζεται να εξυπηρετεί. Θα θέλαμε να ανήκει στην αυτοδιοίκηση ή ακόμα καλύτερα απευθείας στους πολίτες, μέσω κοινωνικών συνεταιρισμών, όμως έστω και έμμεσα, μέσω των κυβερνήσεων που εκλέγουμε καθώς αυτή τη στιγμή διαχειριστής και ιδιοκτήτης της είναι το ελληνικό δημόσιο, την διαχειριζόμαστε εμείς. Εμπιστευόμαστε έναν ιδιώτη να διαχειριστεί κατά την κρίση του ένα τόσο ζωτικό αγαθό; Άλλωστε η ΕΥΑΘ είναι κερδοφόρα επιχείρηση. Το 2011 ανακοίνωσε κέρδη 20 εκ. ευρώ, ενώ κατά το πρώτο εννιάμηνο του 2012 σημείωσε κέρδη 14,2 εκατ. ευρώ.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ: H βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν εξασφαλίζεται από μια ιδιωτική εταιρεία, που θα θεωρεί καλύτερους πελάτες της όσους καταναλώνουν περισσότερο. Η ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία επιβάλλει σχέδια διαχείρισης ανά υδρολογική λεκάνη, μετά από στστημα- τική διαβούλευση μέσω των Περιφερειακών Συμβουλίων Υδάτων, θεσμοί που θα έπρεπε να λειτουργούν ήδη εδώ και πολλά χρόνια αλλά ακόμα εκκρεμούν. Ιδιαίτερα σήμερα που η κλιματική αλλαγή, οι καθημερινές ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και οι απαιτήσεις της αγροτικής παραγωγής και των τουριστικών υπηρεσιών καθιστούν το νερό εξαιρετικά πολύτιμο, καμία εκχώρηση-ιδιωτικοποίηση φυσικών πόρων όπως το νερό δεν δικαιολογείται. Η αειφορική διαχείριση του νερού αφορά την κοινωνία σαν σύνολο και δεν μπορεί να εμπιστευθεί μόνο σε μια εταιρία που θα λειτουργεί με στόχο το κέρδος. Μόνο η δημόσια ή υπό κοινωνικό έλεγχο διαχείριση του υδρευτικού νερού θα μπορούσε να εξασφαλίσει ποσοτική και ποιοτική προστασία του πόρου με προώθηση πολιτικών για να δοθούν οικονομικά κίνητρα για μείωση της κατά-νάλωσης σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, να εφαρμοστούν προγράμματα ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης του νερού με αξιοποίηση του βρόχινου νερού, και περιορισμού των απωλειών νερού στα δίκτυα διανομής.

 

 

Πώς μπορείς να βοηθήσεις!

Ενίσχυσε την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών «Η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα!» υπογράφοντας στο:

http://www.right2water.eu/el,

διεκδικώντας έτσι από την Ευρωπαϊκή Επιτρο- πή τη θέσπιση ευρωπαϊκής νομοθεσίας που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση και να προωθεί την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους. Ήδη έχουν συγκεντρωθεί 1.285.000 υπογραφές, πάνω από το όριο του ενός εκατομμυρίου υπογραφών που απαιτούνται για να τεθεί το θέμα στην αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όμως στην Ελλάδα βρισκόμαστε πολύ πίσω με μόλις 4.725 έναντι των 16.500 απαιτούμενων από τη χώρα μας υπογραφών.
 

Στήριξε την προσπάθεια της Κίνησης Πολιτών 136 (http://www.136.gr) που είναι μια πρωτοβουλία πολιτών που αγωνίζεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και αντιπροτείνει την κοινωνική διαχείρισή της μέσω συνεταιρισμών σε επίπεδο γειτονιάς, με την εξαγοράς των μετοχών της ΕΥΑΘ από τους πολίτες.

Βοήθησε και εσύ στην εκστρατεία των Οικολόγων Πράσινων κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Έλα σε επαφή μαζί μας: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και ecogrensalonika@gmail.com

Για τις αναλυτικότερες θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για την ιδιω-τικοποίηση του νερού, αλλά και γενικότερα για θέματα διαχείρισης υδατικών πόρων μπορείτε να ενημερώνεστε από τη σελίδα μας στο facebookhttp://www.facebook.com/nera.oikologoi.prasinoi


ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

http://ecogreensalonika.wordpress.com

τηλ. 2310266705-2310269780 φαξ: 2310266706

 

 

 

 

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Last modified on Πέμπτη, 06 Ιουνίου 2013 15:29