Την Τρίτη 12 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο «Πλοίο της Ειρήνης» στον Πειραιά μια εκδήλωση και προβολή της ταινίας ντοκιμαντέρ «Η αρχή του τέλους των πυρηνικών όπλων», με πρωτοβουλία της ελληνικής οργάνωσης «Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία» και της Pressenza (εναλλακτική διεθνής ένωση δημοσιογράφων), για να γίνει πράξη η με μεγάλη πλειοψηφία Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για κατάργηση των πυρηνικών (παρά τη σφοδρή αντίθεση των πυρηνικών δυνάμεων και κάποιων υποστηρικτών τους).
Το «Peace Boat» είναι ένα κίνημα πολιτών από διάφορες χώρες που έχει συμβουλευτική θέση και στο «σύστημα» των Ηνωμένων Εθνών. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε το 1982 ως αυθόρμητη φοιτητική διαμαρτυρία, από ομάδα φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο , διαμαρτυρόμενοι επειδή οι κυβερνήσεις τους δεν είχαν καν ζητήσει συγνώμη για τα εγκλήματα που είχαν κάνει σε γειτονικούς λαούς. Αποφάσισαν, λοιπόν, να οργανώσουν περιφερειακό ταξίδι ειρήνης και συμφιλίωσης με τους λαούς των Φιλιππίνων, της Κορέας και της Κίνας που είχαν υποστεί τα πάνδεινα από τον ιαπωνικό στρατό και έτσι ναύλωσαν ένα επιβατικό πλοίο.
Η.«Συνθήκη για Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων» (Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons) υιοθετήθηκε με ψήφους 122 υπέρ, μία κατά (Ολλανδία) και μία αποχή (Σιγκαπούρη), στις 7 Ιουλίου 2017 από την ειδική διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, που βασίστηκε στο ψήφισμα 71/258 της Γενικής Συνέλευσης στις 23/12/2016
Για να τεθεί σε ισχύ πρέπει να κυρώσουν τη Συνθήκη 50 χώρες. Μέχρι σήμερα έχουν κυρώσει τη Σύμβαση 33 χώρες. Η Ελληνική Βουλή και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να πιέσουμε την κυβέρνηση και όλα τα κόμματα για να κυρώσει η χώρα μας αμέσως τη Σύμβαση και να ξεπλύνει την ντροπή της αποχής της . Με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά και σιωπή όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων η Ελλάδα απείχε από την ιστορική απόφαση της ΓΣ του ΟΗΕ. Μόνο αν είμαστε στις 50 πρώτες χώρες που θα κυρώσουν την Σύμβαση για να τεθεί σε ισχύ θα διασφαλίσουμε ότι δεν θα βρεθούμε με πυρηνικά είτε στη Σούδα είτε σε άλλες στρατιωτικές διευκολύνσεις είτε σε σκάφη που ελλιμενίζονται ή διέρχονται από την περιοχή μας.
Η απαράδεκτη επιλογή της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης να βρεθεί – μαζί με συνολικά 37 χώρες – στο πλευρό των πυρηνικών δυνάμεων που επιδίωξαν να σαμποτάρουν στην διαδικασία, με την λογική ότι μόνο οι πυρηνικές δυνάμεις μπορούν να αποφασίσουν για αυτό το θέμα.μας εκθέτει σε πολλά επίπεδα.
Η «Συνθήκη για Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων» είναι μια μεγάλη επιτυχία μιας ευρείας συμμαχίας χωρών και της κοινωνίας των πολιτών, στην οποία περιλαμβάνονται όσοι επέζησαν από την ρήψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα (Hibakusha) καθώς και η «Συμμαχία Ενάντια στα Πυρηνικά» (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons-ICAN), που συντόνισε αυτή την καμπάνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι δύο επικεφαλής αυτών των οργανισμών Beatrice Fihn (ICAN) και Setsuko Thurlow (Hibakusha) τιμήθηκαν – ακριβώς για την σημαντική συνεισφορά τους στην προσπάθεια πυρηνικού αφοπλισμού και την ειρήνη – με το Βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη 2017.
Οι διπλωματικές αντιπροσωπείες ορισμένων χωρών έπαιξαν, αντίθετα με την Ελλάδα που τάχθηκε στο πλευρό των πυρηνικών δυνάμεων, σημαντικό ρόλο στην υιοθέτηση της «Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων»: Ιρλανδία, Βραζιλία, Αυστρία, Μεξικό, Νιγηρία, Κόστα Ρίκα και Ν. Αφρική. Αυτή η συνεισφορά τους αναγνωρίστηκε με την διάκριση που τους απονεμήθηκε από τον Οργανισμό για τον Έλεγχο των Όπλων (Arms Control Association)
Είναι σημαντικό να τεθεί σε ισχύ η «Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων» με την κύρωσή της όσο το δυνατόν πιο σύντομα από έναν μεγάλο αριθμό χωρών. Στο πυρηνικό οπλοστάσιο 9 μόνο χωρών υπάρχουν σήμερα 14.935 πυρηνικές κεφαλές (ΗΠΑ και Ρωσία περίπου από 7000). Μερικές μόνο από αυτές αν χρησιμοποιηθούν μπορούν να κάνουν σκόνη τη ΓΗ. Υποτίθεται ότι η τρομακτική ισχύ των σημερινών πυρηνικών κεφαλών αποτρέπει τη χρήση τους. Όμως, αυτό δεν είναι δεδομένο. Ακόμα και από ατύχημα ή λάθος θα μπορούσε να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος.
Ένα πρόσφατο περιστατικό αποδεικνύει ότι κάθε στιγμή θα μπορούσε να συμβεί το αδιανόητο: Πρόσφατα η Χαβάη έζησε έναν εφιάλτη. Οι αρχές στο Aloha State έστειλαν το μήνυμα ότι η Χαβάη δέχεται επίθεση από βαλλιστικό (πυρηνικό) πύραυλο. Οι πολίτες για μισή ώρα έζησαν τον εφιάλτη που φοβόντουσαν οι γονείς τους. “Ballistic missile threat inbound to Hawaii,” διάβαζαν οι πολίτες στις ειδικούς πίνακες που έχουν τοποθετηθεί στους δρόμους. «Αναζητήστε αμέσως πυρηνικό καταφύγιο» “Seek immediate shelter. This is not a drill”. Επί μισή ώρα οι πολίτες έτρεχαν να κρυφτούν, πανικόβλητοι, σε ειδικά καταφύγια, σε γκαράζ, ακόμα και στους υπονόμους. Ο «ηγέτης» της Β. Κορέας Kim Jong Unείχε απειλήσει με κάτι τέτοιο, ενώ ο Τραμπ είχε απαντήσει ότι το δικό του κουμπί με τα πυρηνικά ήταν …μεγαλύτερο και λειτουργούσε!
Ευτυχώς, αυτή την φορά αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για λάθος συναγερμό. Πήρε μισή ώρα στις αρχές μέχρι να διαπιστώσουν ότι ο συναγερμός ήταν «λάθος». Ο κυβερνήτης ζήτησε συγνώμη.
Αλλά τι μας λέει ότι αυτό που συνέβη στην Χαβάη δεν θα μπορούσε να οδηγήσει κατά λάθος σε πυρηνική σύρραξη; Πόσο μακρυά είναι μια τέτοια «κατά λάθος»πυρηνική κλιμάκωση; O κόσμος μας σώθηκε την τελευταία στιγμή, πριν από μερικές δεκαετίες, όταν δύο Ρώσοι στρατιωτικοί αποφάσισαν – παρά τις ενδείξεις του συστήματος ότι η Σοβιετική Ένωση δέχονταν πυραυλική επίθεση από τις ΗΠΑ – να ΜΗΝ ενεργοποιήσουν το αντιπυραυλικό σύστημα και αντεπιτεθούν με πυρηνικά. Το συμβάν ήταν γνωστό μεν, πήρε όμως δημοσιότητα όταν οι δύο Ρώσοι βραβεύθηκαν γιατί με την απόφασή τους αυτή έσωσαν τον κόσμο από πραγματική καταστροφή.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι πυρηνικά οπλοστάσια βρίσκονται στα χέρια δύο απρόβλεπτων ηγετών, του Τραμπ και του Kim Jong Un.Ήδη στον Λευκό Οίκο ανησυχούν που το βαλιτσάκι με τους κωδικούς για τα πυρηνικά βρίσκεται στα χέρια του Ντ. Τραμπ.
Σύμφωνα με τη “Συνθήκη περί Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων” (Nuclear Non-Proliferation Treaty), που υπογράφηκε το 1968, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συμφώνησαν να μειώσουν τον ρόλο και τον αριθμό των πυρηνικών όπλων. Οι διαδοχικές προσπάθειες μείωσης των πυρηνικών οδήγησαν σε μείωση κατά 85% του αποθέματος πυρηνικών όπλων στις ΗΠΑ σε σχέση με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Η πρόοδος είναι σημαντική αλλά ανεπαρκής, αφού υπάρχουν ακόμα αρκετά πυρηνικά όπλα για να κάνουν σκόνη πολλούς πλανήτες σαν και τον δικό μας.
Και το σημαντικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχαν διαπραγματεύσεις για περαιτέρω μείωση κι εξάλειψή τους. Οι μόνες διεθνείς πρωτοβουλίες αφορούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και τις απειλές της Β. Κορέας. Ενώ η διοίκηση George W. Bush είχε για πρώτη φορά μιλήσει για πλήρη πυρηνικό αφοπλισμό και ο Ομπάμα για δέσμευση των ΗΠΑ “να αναζητήσουν την ειρήνη και την ασφάλεια σε ένα κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα” (“clearly and with conviction America’s commitment to seek the peace and security of a world without nuclear weapons), είναι η πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια που ένας πρόεδρος των ΗΠΑ μιλάει για περισσότερα και κυρίως νέα πυρηνικά όπλα.
Ο π. Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε, εξάλλου, προσπαθήσει να περιορίσει το “εύρος” των περιπτώσεων χρήσης των πυρηνικών κάτω από «ακραίες συνθήκες» και να αποκλείσει τη χρήση τους εναντίον των περισσότερων (αλλά όχι όλων) των μη πυρηνικών χωρών. Ο Τραμπ, αντιθέτως,ξεκίνησε πρόσφατα την προσπάθεια αναθεώρησης της πυρηνικής πολιτικής των ΗΠΑ (2018 Nuclear Posture Review -NPR)και, αν και μιλάει κι αυτός για χρήση πυρηνικών σε «ακραίες περιστάσεις», διευρύνει επικίνδυνα τον ορισμό “ακραίες περιστάσεις”, ώστε να συμπεριλάβει σε αυτόν «σημαντικές μη πυρηνικές στρατηγικές επιθέσεις», όπως για παράδειγμα για την αντιμετώπιση επιθέσεων στον κυβερνοχώρο, απειλές χρήσης βιολογικού ή χημικού όπλου. Μάλιστα προετοιμάζει τώρα “μικρότερα πυρηνικά όπλα” για να μπορούν να χρησιμοποιούν σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Η απαγόρευση των πυρηνικών όπλων δεν μπορεί να είναι υπόθεση που εξαρτιέται μόνο από τις επιλογές των πυρηνικών δυνάμεων. Αυτό που ξεκίνησε ως μια μεγάλη κινητοποίηση χωρών, κοινωνιών και της κοινωνίας των πολιτών πρέπει να οδηγήσει σε αποτέλεσμα, με την εφαρμογή στην πράξη της.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καλούμε την ελληνική Βουλή αλλά και τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, την κοινωνία των πολιτών, τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, την αυτοδιοίκηση να πάρουν θέση και να απαιτήσουν την υπογραφή από τη χώρα μας της Συνθήκης Απαγόρευσης Πυρηνικών Όπλων και να συμμετάσχουν στην ιστορική αυτή προσπάθεια που ξεκίνησε από τις 20 Σεπτεμβρίου 2017. Είναι από τα φαινόμενα της εποχής μας, πολιτικοί που υποτίθεται ήταν μέλη κινημάτων ειρήνης, δήμαρχοι που ανακήρυσσαν τις περιοχές τους “αποπυρηνικοποιημένες”, να παραμένουν σήμερα παθητικοί ή να ανέχονται να περιλαμβάνεται η χώρα μας στους συμμάχους των πυρηνικών δυνάμεων και να εκτίθεται με αυτόν τον τρόπο σε διεθνές επίπεδο.
Ενδιαφέρον υλικό για την αποτελεσματικότητα αυτής της Συνθήκης, τη σημασία της και τις διαδικασίες επικύρωσης κι εφαρμογής μπορεί να βρει κάποιος εδώ, ενώ μπορεί κάποιος να παρακολουθεί ποιες χώρες έχουν υπογράψει ήδη την Συνθήκη και ποιες όχι
Η 2η Παγκόσμια Πορεία για Απόσυρση όλων τω πυρηνικών, θα βρίσκεται στην Ελλάδα στα μέσα Φεβρουαρίου 2020.
Χρειάζεται μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε μια εποχή που εντείνεται η κούρσα των πυρηνικών όπλων εκ νέου αλλά και οι πυρηνικές δυνάμεις θεωρούν ότι το θέμα αφορά (μόνο) αυτές και όχι όλους εμάς, τα 7 δις πολίτες αλλά και είναι έτοιμες να κάνουν «έξυπνη» …χρήση πυρηνικών όπλων!
