Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο www.politicalbank.gr εδώ

“Και οι δυο (Κυρ. Μητσοτάκης – Α. Τσίπρας), όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί, στην ΔΕΘ δεν παρουσίασαν πολιτικές προτάσεις που να πείθουν ότι λαμβάνουν στοιχειωδώς υπόψη την κλιματική κρίση στο σχεδιασμό και υλοποίηση πολιτικών. Αυτό θα σήμαινε πρωταρχικά αλλαγές σε όλες τις πολιτικές, όχι μερικές αποσπασματικές κινήσεις”

 

Του Νίκου Χρυσόγελου*

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μίλησε εκ νέου στη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 23 Σεπτεμβρίου. Σχολιάστηκαν πολλά σημεία της ομιλίας του εκτός από ένα, την απουσία πειστικής αναφοράς στην ανάγκη σοβαρής κλιματικής πολιτικής που να μην είναι λόγια του αέρα. Παρά την κατά καιρούς επικοινωνιακή “χρήση” της κλιματικής κρίσης, η κυρίαρχη πολιτική στην Ελλάδα για την προστασία του κλίματος και την κλιματική προσαρμογή είναι πρόχειρη και ταυτισμένη με τα συμφέροντα των λίγων ενεργειακών παικτών.

Η κυβερνητική πολιτική περιλαμβάνει πράγματι και κάποια πρότζεκτ ΑΠΕ αλλά αυτά αφορούν κυρίως τους μεγάλους μόνο παίκτες, όχι τους πολλούς. Αλλά και στην ΔΕΘ κυβέρνηση και αντιπολίτευση προσπέρασαν την κλιματική κρίση και όταν αναφέρονται σε αυτήν είναι σαν το κερασάκι σε μια ανθυγιεινή τούρτα.

Δεν πέρασε πολύ καιρός από τότε που ο πρωθυπουργός θέλησε να παρουσιάσει ένα “πράσινο προφίλ” και να εξαγγείλει το γρήγορο κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων στην Ελλάδα και να υπεραμυνθεί της ανάγκης για κλιματική πολιτική. Το καλοκαίρι του 2021, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, ιδιαίτερα την καταστροφή πάνω από 500.000 στρεμμάτων δασών, δασικών και γεωργικών εκτάσεων στην Εύβοια ξαναμίλησε για την κλιματική αλλαγή και το ρόλο της στις πυρκαγιές. Ιδρύθηκε μάλιστα – για πολλοστή φορά – και …Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης! Τώρα μοιάζει με πλασιέ έργων αερίου και πυρηνικής ενέργειας, με χρήματα από τα δημόσια ταμεία αλλά και την ανεξέλεγκτη ακρίβεια.

“ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει τα τελευταία χρόνια – όταν πλέον δεν υπήρχε η εποχή της αθωότητας – ως λόμπι των ορυκτών καυσίμων, με μικρές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το ενεργειακό μείγμα, αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο”

Ο πρώην πρωθυπουργός Α. Τσίπρας επικαλέστηκε την κλιματική αλλαγή για να δικαιολογήσει την μεγάλη καταστροφή στο Μάτι. Τη θυμάται, επίσης, από καιρό σε καιρό. Επί της ουσίας αντιπροτείνει μια από τα ίδια, λες και η εθνικοποίηση της ΔΕΗ θα μπορούσε να είναι η μαγική λύση. Οι ψευδαισθήσεις συνεχίζονται.

Και οι δυο, όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί, στην ΔΕΘ δεν παρουσίασαν πολιτικές προτάσεις που να πείθουν ότι λαμβάνουν στοιχειωδώς υπόψη την κλιματική κρίση στο σχεδιασμό και υλοποίηση πολιτικών. Αυτό θα σήμαινε πρωταρχικά αλλαγές σε όλες τις πολιτικές, όχι μερικές αποσπασματικές κινήσεις. Οι προτάσεις τους παραμένουν από μια άλλη εποχή, όταν αγνοούσαν οι πολλοί την επερχόμενη κλιματική κατάρρευση και την τεράστια ώθηση που εκ των πραγμάτων δίνει για καινοτομία και αλλαγή μοντέλου για όσες όμως πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις βλέπουν προς το μέλλον και δεν είναι δέσμιες ισχυρών λόμπι του παρελθόντος,

Τι συνέβη τότε και η κλιματική αλλαγή “βγήκε” από την πολιτική ατζέντα ακόμα και από τα ευχολόγια; Μήπως αντιμετωπίστηκε και δεν υπάρχει ανάγκη παρέμβασης ή έχουμε όλο τον …καιρό μπροστά μας; Προφανώς όχι, η κλιματική κρίση είναι εδώ και αγριεύει. Με τη μέση θερμοκρασία να έχει ήδη ανέβει …μόλις κατά 1,1-1,2 βαθμό Κελσίου, οι καταστροφές πολλαπλασιάζονται και τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν γίνει η νέα καθημερινότητα. Τα μηνύματα είναι ότι η κρίση πλέον ανεβαίνει επίπεδο σοβαρότητας: Ευρώπη, Β. Αμερική, Πακιστάν βιώνουν πρωτοφανή φαινόμενα. Αν συνεχίσουμε να αποτυγχάνουμε στην υλοποίηση ακόμα και των δεσμεύσεων που έχουν υπογράψει τα κράτη σε πλανητικό επίπεδο, σύντομα θα δούμε να ανεβαίνει η μέση θερμοκρασία κατά 2,3 ή και 3,5 βαθμούς Κελσίου. Διεθνείς οργανισμοί προειδοποιούν ότι αυτό θα οδηγήσει σε μη βιώσιμες συνθήκες ζωής σε πολλές περιοχές του πλανήτη και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, οικονομικές καταστροφές κάθε χρόνο όσο δύο πανδημίες και πιθανόν εξαφάνιση του ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Για την Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος σε παλιότερη μελέτη της προβλέπει στο σενάριο business as usual καταστροφές ύψους 700-750 δις, δύο φορές δηλαδή το εξωτερικό μας χρέος, μέσα στον αιώνα που διανύουμε.

Από την άλλη, η ενεργειακή κρίση, που είναι κρίση ορυκτών καυσίμων και μοντέλου, θέτει τις κοινωνίες μπροστά στην ασφυκτική πίεση να διαμορφώσουν γρήγορα ένα αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισης των συνεπειών της αλλά και αλλαγής του συνολικού οικονομικού – ενεργειακού μοντέλου. Όπως είναι αυτό διαρθρωμένο προκαλεί όχι μόνο κλιματική κρίση και ατμοσφαιρική ρύπανση με συνέπεια 8.000.000 πρόωρους θανάτους ετησίως σε πλανητικό επίπεδο (μέχρι 16.500 στην Ελλάδα) αλλά και τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς σε ελάχιστες εταιρίες και τους μετόχους τους.

“Η απεξάρτηση από το αέριο και το πετρέλαιο του Πούτιν πρέπει να οδηγεί σε απεξάρτηση από το σύνολο των υπολοίπων πηγών προμήθειας ορυκτών καυσίμων. Αλλιώς τι ηθική βάση έχει η μετατόπιση της εξάρτησής μας από τη Ρωσία του Πούτιν προς τα εξίσου αυταρχικά καθεστώτα και εμπλεκόμενα σε πολεμικές συγκρούσεις καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ ή του Αζερμπαϊτζάν;”

Η απεξάρτηση από το αέριο και το πετρέλαιο του Πούτιν πρέπει να οδηγεί σε απεξάρτηση από το σύνολο των υπολοίπων πηγών προμήθειας ορυκτών καυσίμων. Αλλιώς τι ηθική βάση έχει η μετατόπιση της εξάρτησής μας από τη Ρωσία του Πούτιν προς τα εξίσου αυταρχικά καθεστώτα και εμπλεκόμενα σε πολεμικές συγκρούσεις καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ ή του Αζερμπαϊτζάν;

Οι πράσινοι επισημαίναμε εδώ και πολλά χρόνια αυτές τις διαστάσεις. Η τρέχουσα κρίση επιτρέπει στο σύνολο του πληθυσμού να αντιληφθεί το επείγον της δίκαιης και ορθολογικής αλλαγής που απαιτείται για την επιβίωσή μας πλέον.

Κατά συνέπεια, χρειαζόμαστε και στη χώρα μας στρατηγική διαρθρωτικών αλλαγών στο ενεργειακό και στην οικονομία, δηλαδή ένα νέο παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι ειδικευμένο, όμως, σε πυροτεχνήματα, εξοικειωμένο μόνο να μοιράζει επιδόματα αλλά ελάχιστα συγκροτημένο για να είναι σε θέση να σχεδιάζει και να υλοποιεί συγκροτημένες πολιτικές. Έτσι, υπάρχει πλειοδοσία σε διανομή επιδομάτων, τα οποία όμως εισπράττονται από τους πολίτες με βαριά φορολογία ή μέσω της ακρίβειας, για να καταλήξουν τελικούς στους ενεργειακούς κολοσσούς. Κάθε κριτικά σκεφτόμενος πολίτης διαπιστώνει την έλλειψη δυνατοτήτων και ικανοτήτων του πολιτικού συστήματος για διαρθρωτικές παρεμβάσεις προς όφελος των πολλών αλλά και της βιωσιμότητας.

“Και οι δυο (Κυρ. Μητσοτάκης – Α. Τσίπρας), όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί, στην ΔΕΘ δεν παρουσίασαν πολιτικές προτάσεις που να πείθουν ότι λαμβάνουν στοιχειωδώς υπόψη την κλιματική κρίση στο σχεδιασμό και υλοποίηση πολιτικών. Αυτό θα σήμαινε πρωταρχικά αλλαγές σε όλες τις πολιτικές, όχι μερικές αποσπασματικές κινήσεις”

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει τα τελευταία χρόνια – όταν πλέον δεν υπήρχε η εποχή της αθωότητας – ως λόμπι των ορυκτών καυσίμων, με μικρές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το ενεργειακό μείγμα, αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Υπάρχει, λοιπόν, μεγάλος χώρος για μια ριζικά νέα, αυτόνομη πολιτική, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί παρά να είναι μια πράσινη πολιτική, που θα αναπτυχθεί μέσα από την κριτική προς τις σημερινές αδιέξοδες πολιτικές. Όμως, ταυτοχρόνως θα αναδεικνύει μια ρεαλιστική, με όραμα, εναλλακτική πρόταση που θα βελτιώνει εδώ και τώρα τη ζωή των πολιτών, ενώ θα προωθεί παράλληλα βαθιές διαρθρωτικές μεσοπρόθεσμες αλλαγές.

Αυτή η νέα πράσινη πολιτική και οι κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που προϋποθέτει δεν θα πετύχουν χωρίς την αλλαγή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών στην κοινωνία αλλά και χωρίς εκπροσώπηση στη νέα Βουλή των πράσινων αυτόνομα. Φυσικά υπάρχει τεράστιος κοινωνικός χώρος για πρωτοβουλίες από τα κάτω, από τους αυτο-οργανωμένους πολίτες. Υπάρχει ένας διαφορετικός υπαρκτός κόσμος που πρέπει να δυναμώσει και να γίνει ορατός και στο επίπεδο της πολιτικής – κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Με τους πράσινους στη Βουλή τίποτα δεν θα είναι ίδιο στους πολιτικούς συσχετισμούς. Σύντομα θα δημοσιοποιηθούν οι συμφωνίες για μια δυναμική, εκλογική παρουσία ενός ευρύτερου χώρου με πράσινο στίγμα και πρόγραμμα.

*Νίκος Χρυσόγελος π. ευρωβουλευτής ΠΡΑΣΙΝΩΝ / EFA – μέλος του Συμβουλίου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Η εικόνα ίσως περιέχει: 9 άτομα, περιλαμβάνεται ο Lefteris Ioannidis, , τα οποία χαμογελούν, άτομα στέκονται, πλήθος, δέντρο και υπαίθριες δραστηριότητες

Greenpeace: Λίγα εικοσιτετράωρα πριν τις εκλογές και καθώς κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει ανακοινώσει ενεργειακή και κλιματική πολιτική ευθυγραμμισμένη με τις υποδείξεις της επιστήμης για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης,  καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις να αξιοποιήσουν τις τελευταίες ημέρες για να ανακοινώσουν την επιλογή τους: συνέχιση του παρωχημένου σημερινού ενεργειακού μοντέλου με υδρογονάνθρακες και λιγνίτη ή πολιτική που προστατεύει την Ελλάδα από την επερχόμενη κλιματική καταστροφή

Σύμφωνα με τις δραματικές εκκλήσεις της διακυβερνητικής επιστημονικής επιτροπής του ΟΗΕ, έχουμε ακόμα 11 χρόνια για να μειωθεί η χρήση ορυκτών καυσίμων στο μισό και περίπου 25 χρόνια για να εκμηδενιστεί.[1] Ειδάλλως χάνεται οριστικά ο στόχος συγκράτησης της αύξησης της πλανητικής θερμοκρασίας κοντά στον πιο “βιώσιμο” 1,5°C, με τρομακτικές και μη αναστρέψιμες συνέπειες για τη χώρα μας.

Μέχρι σήμερα κανένα από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα δεν έχει καταθέσει προτάσεις οι οποίες κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντίθετα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Greenpeace, αυτές συνάδουν με σενάρια υπερθέρμανσης του πλανήτη άνω των 3°C, δηλαδή, με μη-αναστρέψιμη καταστροφή της Ελλάδας.

«Αυτό που πλέον έχει μπει για τα καλά στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου στην Ευρώπη απουσιάζει εντελώς από τις θέσεις των ελληνικών κομμάτων. Ωστόσο, ακόμα και την ενδεκάτη ώρα, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν να τοποθετηθούν με σαφήνεια και να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό», ανέφερε ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace. «Το ερώτημα είναι εξαιρετικά απλό και είναι αυτό για το οποίο κινητοποιούνται σήμερα εκατομμύρια μαθητές και πολίτες σε όλο τον κόσμο: υιοθετούν τις υποδείξεις της επιστήμης για τον 1,5°C ή όχι;» κατέληξε.

Αν κάποιο από τα πολιτικά κόμματα έχει διαφορετική πρόταση, οφείλει να τοποθετηθεί άμεσα και να τη δημοσιοποιήσει. Συγκεκριμένα, να αναφέρει:

  • Ότι δεσμεύεται για την υιοθέτηση του στόχου του 1,5°C
  • Τους βασικούς άξονες της ενεργειακής του πολιτικής οι οποίοι διασφαλίζουν την επίτευξη του παραπάνω στόχου, όπως υπαγορεύει η επιστήμη.
  • Ότι δεσμεύεται να συνεργαστεί με άλλες πολιτικές δυνάμεις για την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την κλιματική κρίση.[2]

Οι βασικότερες συνέπειες για την Ελλάδα από την κλιματική κρίση[3]

Αν η μέση πλανητική θερμοκρασίας αυξηθεί κατά +1,5°C (ευκταίο σενάριο)

  • οι δασικές εκτάσεις που θα καίγονται ετησίως θα αυξηθούν κατά 41%
  • οι ακραίοι καύσωνες, που κανονικά εμφανίζονται μία φορά στα είκοσι χρόνια, θα αυξηθούν κατά 173%
  • οι ραγδαίες βροχοπτώσεις θα αυξηθούν κατά 10%

Αν αυξηθεί κατά +2°C (οριακό σενάριο)

  • οι δασικές εκτάσεις που θα καίγονται ετησίως θα αυξηθούν κατά 62%
  • οι ακραίοι καύσωνες κατά 478%
  • οι ραγδαίες βροχοπτώσεις κατά 21%
  • εκτιμώμενο κόστος στην εθνική οικονομία: 294 δις €

Αν αυξηθεί κατά +3°C (σενάριο εκτός ελέγχου)

  • οι δασικές εκτάσεις που θα καίγονται ετησίως θα αυξηθούν κατά 97%
  • κίνδυνος ερημοποίησης του 1/3 της ελληνικής επικράτειας
  • Εκτιμώμενο κόστος στην εθνική οικονομία: >700 δις €

[1] Σύμφωνα με την πρόσφατη Ειδική Έκθεση για τον 1,5°C από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ, προκειμένου η ανθρωπότητα να περιορίσει την αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας κοντά στον 1,5°C, θα πρέπει οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου να μειωθούν κατά 45% ως το 2030 και να εκμηδενιστούν (μηδενικό ισοζύγιο) ως το 2050. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο ρεαλιστικά σενάρια της Ειδικής Έκθεσης, καθώς και τη συμμετοχή των ορυκτών καυσίμων στις συνολικές ανθρωπογενείς εκπομπές (περίπου τα 2/3), αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να μειωθεί η χρήση τους περισσότερο από 50% ως το 2030 και να εκμηδενιστεί το 2040.

[2] Ήδη 24 οργανώσεις μέλη της συμμαχίας για το κλίμα έχουν ζητήσει από το επόμενο κοινοβούλιο που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την κλιματική κρίση, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων χωρών, όπως π.χ. Το Κοινοβούλιο της Μεγάλης Βρετανίας, το οποία υιοθέτησε αντίστοιχα ψηφίσματα.

[3] Με στοιχεία από την επιστημονική επισκόπηση του Carbon Brief (2018) και την μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας (2011)

Με μεγάλη χαρά ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση της Δημάρχου Αγίου Δημητρίου Μαρίας Ανδρούτσου να συμμετάσχω στην διημερίδα της δημοτικής παράταξης «ΑλλάΖΟΥΜΕ την ΠΟΛΗ», με τίτλο «Σκέψου το μέλλον της πόλης μας», που οργανώθηκε πρόσφατα, με αντικείμενο σημαντικά θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Τ.Α., η κλιματική αλλαγή αλλά και τα θέματα μεταναστών και προσφύγων. Ανταποκρίθηκα αμέσως θετικά αφενός γιατί είναι σημαντικό ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών να γίνει ουσιαστική πολιτική συζήτηση κι αντιπαράθεση γύρω από τα κρίσιμα θέματα που πρέπει να απασχολούν μια σύγχρονη αυτοδιοίκηση κι αφετέρου γιατί τόσο η Δήμαρχος όσο και γενικότερα η δημοτική αρχή ξεχωρίζουν και πράγματι έχουν άποψη και οργανωμένη παρέμβαση στα σύγχρονα ζητήματα της πόλης τους, την ίδια στιγμή που δίνουν έμφαση στην συμμετοχή, στον διάλογο και στις συναινέσεις.

 

Έχω και προσωπική γνώση των όσων η συγκεκριμένη διοίκηση αλλά και προηγούμενες έχουν κάνει για τον Άγ. Δημήτριο και την τοπική κοινωνία. Μπορώ έτσι να βεβαιώσω ότι είναι υπόδειγμα και για άλλες περιοχές, και φυσικά στο μέλλον μπορούν να κάνουν ακόμα περισσότερα και καλύτερα. Μέσα από τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές διαδρομές μου προσπαθώ πάντα να στηρίξω όσο μπορώ τα όσα σημαντικά γίνονται σε πολλές περιοχές και με πολύ αγάπη στην συγκεκριμένη περιοχή (ανακύκλωση, κοινωνική πολιτική, προστασία περιβάλλοντος, εξοικονόμηση ενέργειας, προστασία κλίματος κα). Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι τόσο η δημοτική παράταξη όσο και η κοινωνία των πολιτών της περιοχής είναι ζωντανές οντότητες, κάτι που δεν είναι πάντα πραγματικότητα σε άλλες περιοχές για διάφορους λόγους.

Μερικά από τα σημεία που τόνισα στην ομιλία μου:

  • Η αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να αναλάβει νέους ρόλους και να μην είναι απλώς διεκπεραιωτής της συλλογής σκουπιδιών, διανομής επιδομάτων ή συσσιτίων κι επιβολής προστίμων για παράνομη στάθμευση. Αν και τα θέματα αυτά είναι πολύ σοβαρά, ο ρόλος της αυτοδιοίκησης είναι πολύ ευρύτερος – ακόμα και αν αυτό δεν είναι αποτυπωμένο τυπικά μέσα στο θεσμικό πλαίσιο για την αυτοδιοίκηση.
  • Σε μια εποχή κρίσης και αμφισβήτησης, ανάγκης εκ νέου νομιμοποίησης της πολιτικής λειτουργίας αλλά και της δημοκρατικής βάσης της κοινωνίας, είναι σημαντικό η λήψη αποφάσεων να κατευθυνθεί προς δύο συμπληρωματικές κι όχι ανταγωνιστικές κατευθύνσεις; προς το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο διοίκησης και προς εκλεγμένους ευρωπαϊκούς θεσμούς, και κυρίως το ευρωκοινοβούλιο .
  • Η αυτοδιοίκηση λόγω των μεγάλων κοινωνικών, περιβαλλοντικών και οικονομικών θεμάτων που μας απασχολούν και επηρεάζουν τη ζωή μας οφείλει να έχει ολοκληρωμένες πολιτικές σε σχέση με την τοπική οικονομία, την ενεργειακή μετάβαση, την εξάλειψη της φτώχειας και της ενεργειακής φτώχειας μέσα από την κοινωνική και πράσινη καινοτομία, μια σύγχρονη πολιτική για την κατοικία για όλους, καινοτόμες κοινωνικές πολιτικές, πολιτικές ένταξης και εξάλειψης του αποκλεισμού, αποτελεσματική πολιτική για την βελτίωση της υγείας των πολιτών και της δημόσιας υγείας, στρατηγική και πρακτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή της κοινωνικής οργάνωσης και των υποδομών στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται από την ραγδαία αλλαγή του κλίματος.
  • Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πλέον υπόθεση του μέλλοντος, ένα πιθανό σενάριο που θα επιβεβαιωθεί ή θα καταρριφθεί σε κάποιο μακρινό μέλλον. Δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα - δεν μπορούμε πλέον να αποτρέψουμε την κλιματική αλλαγή, είναι αργά, το μόνο που μπορούμε πλέον να κάνουμε είναι να την συγκρατήσουμε. Οι συνέπειες από αυτό το γεγονός είναι τεράστιες όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και στην ίδια την επιβίωση της ανθρώπινης κοινωνίας.
  • Έχουμε μόλις 12 χρόνια για να μπορέσουμε να συγκρατήσουμε την κλιματική αλλαγή σε επίπεδα που θα είναι κάπως ελεγχόμενες οι επιπτώσεις στις ανθρώπινες κοινωνίες. Αυτό σημαίνει να συγκρατήσουμε την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στους +1,5 βαθμούς Κελσίου. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση η προσαρμογή στα νέα δεδομένα πρέπει να είναι ταχύτατη και απαιτεί εντελώς νέες πολιτικές και πρακτικές και από την αυτοδιοίκηση.
  • Αν δεν καταφέρουμε να συγκρατήσουμε σε αυτά τα επίπεδα την κλιματική αλλαγή, τότε οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες. Αρκεί να σκεφτούμε ότι ήδη σήμερα με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 1 περίπου βαθμό Κελσίου σε σύγκριση με την προ βιομηχανική εποχή, έχουμε εκδήλωση πολύ μεγάλης πια έντασης και συχνότητας ακραίων καιρικών φαινομένων με τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις: πλημμύρες, ακραίες βροχοπτώσεις και ξηρασίες, καταστροφή σοδειών, άγριες φωτιές ακόμα και σε περιοχές που αυτό ήταν αδιανόητο (Σιβηρία, Σουηδία), με τραγικές συνέπειες στο περιβάλλον, στις ζωές των ανθρώπων και στην οικονομία. Ήδη η κλιματική αλλαγή εξαναγκάζει περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να γίνουν πρόσφυγες, ενώ ορισμένες ασθένειες επεκτείνονται στις κλιματικές ζώνες στις οποίες δεν είχαν εμφανιστεί μέχρι σήμερα.
  • Η προσπάθεια περιορισμού της κλιματικής αλλαγής απαιτεί πολιτικές σε διεθνές αλλά και σε τοπικό επίπεδο, οι συνέπειες όμως θα είναι έντονες κυρίως στο τοπικό επίπεδο, Η αυτοδιοίκηση οφείλει ενεργοποιώντας τους πολίτες και τις τοπικές δυνάμεις να περάσει από την επεξεργασία σχεδίων προστασίας του κλίματος και προσαρμογής στην εφαρμογή αυτών των σχεδίων ενσωματώνοντας την κλιματική και κοινωνική διάσταση σε όλες τις τοπικές πολιτικές.
  • Η νέα αυτή πραγματικότητα οδηγεί σε δύο διαφορετικές καταστάσεις: είτε οι συνέπειες θα έχουν τεράστιο κόστος που θα κληθούν οι τοπικές κοινωνίες να καταβάλλουν (πχ σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος οι οικονομικές συνέπειες για την Ελλάδα θα είναι πάνω από 750 δις μέσα στον αιώνα αυτό) ή θα επενδύσουμε εγκαίρως πόρους ώστε να πετύχουμε τις αναγκαίες αλλαγές που θα δημιουργήσουν μια πιο ανθεκτική πόλη, νέες υπεύθυνες οικονομικές δραστηριότητες, αποτελεσματικά κοινωνικά δίκτυα και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας χρήσιμες για το περιβάλλον, την κοινωνική συνοχή και τη διασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας.
  • Η αυτοδιοίκηση είναι μπροστά στην μεγάλη αυτή πρόκληση και όπως δείχνει η παγκόσμια εμπειρία μπορεί να αναλάβει καθοδηγητικό ρόλο, σχεδιάζοντας, ενημερώνοντας, εφαρμόζοντας, αναδεικνύοντας αυτά που μπορούμε να κάνουμε. Μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να επιστρέψει η φύση μέσα στην πόλη, να δημιουργήσει πράσινες ζώνες και φυσικά συστήματα που θα περιορίσουν τις επιπτώσεις από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, να συμβάλλει ώστε οι πολίτες μέσα από συνεργατικά σχήματα να γίνουν παραγωγοί, να μην είναι μόνο καταναλωτές ενέργειας, να μετατραπούν οι κατοικίες σε κτήρια σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας και να αποτελέσουν σταθμούς - μέρος των δικτύων - παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, να κατευθύνει ένα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης και των επαγγελμάτων προς το μέλλον, να υποστηρίξει την ενεργειακή μετάβαση από το σημερινό ενεργειακό σύστημα που είναι βασισμένο στα ορυκτά καύσιμα και στον συγκεντρωτισμό, προς συστήματα αποκεντρωμένα, βασισμένα στην ενεργειακή αποτελεσματικότητα και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Η διημερίδα έλαβε χώρα στο ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη».
Στο πάνελ συμμετείχαν, επίσης, εκτός από την δήμαρχο Δήμαρχο Αγ. Δημητρίου, Μαρία Ανδρούτσου και ο Πρόεδρος της ΠΕΔΑ και Δήμαρχος Νίκαιας - Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Γιώργος Ιωακειμίδης, και ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης, Αντιδήμαρχος Αθήνας για την μετανάστευση και την αποκέντρωση. Τη συζήτηση που ακολούθησε, συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Χρυσικόπουλος.

Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν και η δεύτερη ημέρα της εκδήλωσης που είχε ως αποκλειστικό θέμα τον απολογισμό - έργο της Δημοτικής Αρχής για την περίοδο 2014 – 18 κι αφορούσε:
• Υποδομές – Περιβάλλον,
• Οικονομία – Διακυβέρνηση – Καινοτομία,
• Κοινωνική Πολιτική,
• Εκπαίδευση – Σχολεία
• Πολιτισμός – Αθλητισμός,
Η συζήτηση που έγινε έδωσε μια πλήρη εικόνα του έργου που ολοκληρώθηκε και του έργου που βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ
τονίστηκε ιδιαίτερα η σπουδαιότητα εννοιών όπως «συμμετοχή», «συνεργασία» και «συναίνεση».

Περιττό να τονίσω ότι τόσο προσωπικά όσο και οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζουμε ένθερμα την δήμαρχο Μαρία Ανδρούτσου και την δημοτική παράταξη «ΑλλάΖΟΥΜΕ την ΠΟΛΗ» κι ελπίζουμε ότι και στη νέα θητεία θα παίξει ακόμα πιο σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη του Αγ. Δημητρίου σε ένα πρότυπο τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και σε πρωτοπόρο σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος, αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και προσαρμογής στα νέα δεδομένα, δίκαιης και γρήγορης ενεργειακής μετάβασης, δημοκρατικής – συμμετοχικής διακυβέρνησης, κοινωνικής και πράσινης καινοτομίας, σύγχρονης κι αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής ένταξης, εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης, βιώσιμης τοπικής οικονομίας, συνεργατισμού και συμμετοχής των πολιτών.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στηρίζουμε δημοτικά σχήματα που θέλουν να κάνουν την διαφορά κι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής.

Με δεδομένο ότι η θητεία μου στο Ευρωκοινοβούλιο (2/2012 έως 6/2014) αλλά και η θητεία μου ως εκλεγμένος Περιφερειακός Σύμβουλος επικεφαλής της παράταξης Οικολογικός Άνεμος στο Ν. Αιγαίου αφορούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό θέματα περιφερειακής ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής, οικολογικής και κοινωνικής καινοτομίας είναι προφανές ότι τα θέματα αυτά παραμένουν στο κέντρο του ενδιαφέροντός μου. Μπορούμε να έχουμε ευρύτατες συνεργασίες με δυνάμεις που στοχεύουν στην ενδυνάμωση της αυτοδιοίκησης και την ουσιαστική παρέμβασή της προς αυτές τις κατευθύνσεις.

Η επιλογή μου να συμμετάσχω εκ νέου στις ευρωπαϊκές εκλογές βασίστηκε ακριβώς στα δύο αυτά θέματα, να ενισχύσουμε την τοπική και περιφερειακή πολιτική αλλά και να συμβάλλουμε να ανακαινισθεί το κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι, να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση στη βάση αξιών και πολιτικών που θα συνεπάρουν ξανά το μυαλό και την καρδιά των πολιτών,