εκλογές

15 Οκτωβρίου 2017

Τα (διαφορετικά) αποτελέσματα σε Αυστρία και Κάτω Σαξονία

Σήμερα στην Γερμανία και στην Αυστρία υπήρχαν εκλογές. Στην Γερμανία, σε ένα από τα πιο πολυπληθή κρατίδια, αυτό της Κάτω Σαξονίας, ενώ στην Αυστρία για το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Οι εκλογές ανέδειξαν ένα καλό και ένα κακό αποτέλεσμα και άφησαν ένα ερωτηματικό,που θα απαντηθεί στο άμεσο μέλλον. Πάντως είναι ανησυχητικό ότι "κατεστημένα αστικά κόμματα" όπως οι Χριστιανοδημοκράτες, υιοθετούν την ακροδεξιά ατζέντα για να κερδίσουν ψήφους, ενδυναμώνοντας στην ουσία την εκλογική επιρροή των "αυθεντικών" ακροδεξιών, ενώ δεν αποκλείουν την κυβερνητική συνεργασία με τους ακροδεξιούς.

Τα καλά αποτελέσματα, στην Κάτω Σαξονία, στην Γερμανία:

Οι Πράσινοι στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας πέτυχαν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα (8,6%, τρίτο κόμμα), ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ήρθαν πρώτοι με 37,2%.

Οι Χριστιανοδημοκράτες συγκέντρωσαν το 34%, οι Φιλελεύθεροι το 7,2%, η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD) 6% ενώ η αριστερά DIE LINKE με 4,6% μένει εκτός κοινοβουλίου.

Φαίνεται ότι Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι θα συνεχίσουν να κυβερνούν στο κρατίδιο, αν και η συμμαχία υπολείπεται μιας έδρας για να συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 68 εδρών.

Τα άσχημα αποτελέσματα στην Αυστρία

Οι Χριστιανοδημοκράτες (Austrian People’s Party-ÖVP) του (πρώην υπουργού εξωτερικών) Sebastian Kurz έρχεται πρώτο κόμμα, με 31,6%, έχοντας μια ακροδεξιά κι αντιμεταναστευτική ρητορική. Ο S. Kurz (31 χρόνων) είναι αυτός που έκλεισε τον βαλκανικό δρόμο για τους πρόσφυγες, ενώ διεκδίκησε και κέρδισε εκείνη την περίοδο την ηγεσία του κόμματος.

Ποσοστό 26% (τρίτο κόμμα) συγκεντρώνει το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας (Freedom Party-FPÖ).

Οι Σοσιαλδημοκράτες τερματίζουν δεύτεροι (26,9%).

Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες είχαν για πρώτη φορά αποφασίσει ότι δεν αποκλείουν τη συνεργασία με το Κόμμα της Ελευθερίας!

Οι Πράσινοι μένουν εκτός Βουλής με 3,3-3,8% έχοντας χάσει την νεολαία του κόμματος προς το Κομμουνιστικό Κόμμα (που συγκέντρωσε λιγότερο από 0,7%), ενώ είχε προηγηθεί αλλαγή της ηγεσίας λίγους μήνες πριν. Επικεφαλής της καμπάνιας εκλέχτηκε η ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Urlike Lunacek.

O επί σειρά ετών βουλευτής τους Peter Pilz που έφυγε από το κόμμα, κατέβηκε με δική του λίστα στις εκλογές, συγκέντρωσε το 4,1% και εκλέγει 8 βουλευτές. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη των Πράσινων την δεκαετία του 80 και ήταν από τους πρώτους που εκλέχτηκαν στο κοινοβούλιο, ενώ έγινε γνωστούς από τους αγώνες του ενάντια στην διαφθορά. Οι θέσεις του όμως το τελευταίο διάστημα ήταν πολύ συντηρητικές για έναν πράσινο. Το ερωτηματικό τώρα είναι αν θα παίξουν οι βουλευτές της "λίστας Pilz" ένα ρόλο παρόμοιο με των Πράσινων στο αυστριακό κοινοβούλιο, τώρα που οι Πράσινοι της Αυστρίας (Die Gruenen) έμειναν εκτός ομοσπονδιακού κοινοβουλίου (αλλά όχι εκτός των κοινοβουλίων στα κρατίδια). Είναι όμως βουλευτές που προέρχονται κυρίως από τις τάξεις του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και δεν έχουν δεσμευτεί σε ένα σαφές πρόγραμμα.

Στα αποτελέσματα δεν έχουν υπολογιστεί ακόμα οι επιστολικές ψήφοι, που όμως δεν αναμένεται να ανατρέψουν τα αποτελέσματα.

Είναι πάντως το χειρότερο αποτέλεσμα των τελευταίων δεκαετιών για τα κόμματα που βρίσκονται αριστερά του μετριοπαθούς κέντρου.

Οι εκλογές αυτές θεωρήθηκαν ως οι πιο βρώμικες που έγιναν ποτέ στην Αυστρία με επιθέσεις και λάσπη που δεν είχε προηγούμενο. Κι επανέφεραν ενισχυμένο το ακροδεξιό κόμμα, 30 χρόνια μετά.

Να σημειωθεί, τέλος, ότι οι κάτοικοι του κρατιδίου Τιρόλο της Αυστρίας απέρριψαν με 53,4%, στο σχετικό δημοψήφισμα που διεξήχθη σήμερα, την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2026 στην περιοχή τους.

ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Πράσινη λύση για έξοδο από την κρίση. Εκλογή προεδρείου. Προετοιμασία για εκλογές 2019

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ολοκλήρωσαν πρόσφατα τις διαδικασίες τους (μετά από μια ενδιαφέρουσα κι ανοικτή συνδιάσκεψη) για την συγκρότηση του νέου 9μελές Προεδρείου τους, τον σχεδιασμό της οργανωτικής και πολιτικής ανάπτυξής τους, την διαμόρφωση του πολιτικού τους στίγματος, την ενδυνάμωση των παρεμβάσεων τους τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και στα σόσιαλ μίντια, την προετοιμασία τους ενόψει των επόμενων εκλογικών διαδικασιών, όπως οι ευρωπαϊκές, οι περιφερειακές και οι τοπικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν έτσι κι αλλιώς το 2019 καθώς και οι εθνικές εκλογές, όποτε κι αν πραγματοποιηθούν.

Αποφασίστηκε, επίσης, μέχρι το προσεχές φθινόπωρο να ολοκληρωθεί, μετά από πρόσκληση σε ενεργούς πολίτες και επαφές με δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις, η οργανωτική ανάπτυξή τους καθώς και η εκλογή του Περιφερειακού Πολιτικού Συμβουλίου των Πράσινων Αλληλεγγύη.

Κεντρική παρέμβασής τους το επόμενο διάστημα θα είναι η ανάδειξη της αποτυχίας των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων να βγάλουν τη χώρα και την κοινωνία από την πολύπλευρη και πολυδιάστατη κρίση γιατί ακριβώς δεν είναι σε θέση να επεξεργαστούν και να συμφωνήσουν με την κοινωνία τις βαθιές, δίκαιες και βιώσιμες αλλαγές που απαιτούνται πλέον στη χώρας μας. Οι Πράσινοι Αλληλεγγύη θέτουμε ως πολιτική προτεραιότητά μας να συζητήσουμε, να συν-διαμορφώσουμε και να προωθήσουμε από τα κάτω, μαζί με ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την επόμενη μέρα, ένα Νέο Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο 2020 που:

βασίζεται σε ριζικές αλλά συνεκτικές κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και οικολογικές μεταρρυθμίσεις αλλά κι ανατροπές,
προωθεί μια ζωντανή, κοινωνικά υπεύθυνη, πράσινη οικονομία, που δημιουργεί άφθονες θέσεις εργασίας, προστατεύει το περιβάλλον και ενισχύει την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη,
αναπτύσσει κι ενισχύει πρωτοβουλίες από τα κάτω για μια καινοτόμα κοινωνική πολιτική που βοηθάει τους πολλούς να βγουν από την φτώχεια, την ενεργειακή φτώχεια, τον αποκλεισμό, την ανεργία. Η δική μας πρόταση κοινωνικής πολιτικής αφήνει πίσω μια πολιτική «ελεημοσύνης» - που συνεχίζεται για δεκαετίες, σήμερα με ψαλιδισμένους τους πόρους, άλλοτε απλώς σπαταλώντας τους πόρους. Η «κοινωνική πολιτική» που ακολουθείται επί δεκαετίες παραμένει χωρίς αποτελέσματα για όσους έχουν πραγματική ανάγκη, γιατί στηρίζονταν και στηρίζεται απλώς σε επιδόματα που μπορεί να ανακουφίζουν προσωρινά, αλλά δεν λύνουν τα προβλήματα. Θέλουμε, λοιπόν, να την αλλάξουμε, λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική πραγματικότητα αλλά και τα καλύτερα παραδείγματα από άλλες χώρες, γιατί η σημερινή «κοινωνική πολιτική» στην πραγματικότητα διατηρεί την κοινωνική κρίση και την κατάρρευση των κοινωνικών υποδομών, δεν βγάζει από την βαθιά κρίση.

Το νέο προεδρείο των Πράσινων Αλληλεγγύη αποτελείται από τους/τις

Τακτικά μέλη:
Συν-πρόεδροι: Νίκος Χρυσόγελος και Όλγα Θεοδωρικάκου

Συν-αντιπρόεδροι: Ρούλα Καστρινάκη και Ανδρέας Πράσινος

Γενικός Γραμματέας: Αλέξανδρος Λασκαράτος

Μέλη: Θανάσης Καρυάμης, Πάνος Γρέδης, Αλέξανδρος Καταγής, Ελεάνα Ζιάκου

Αναπληρωματικά μέλη

Γιάννης Μαχαίρας, Νικόλας Στεφάνου

Στο νέο προεδρείο εκφράζεται και η συνέχεια και η ανανέωση σε σχέση με το προηγούμενο, με εκλεκτά, παλιά και νέα μέλη. Σε αυτό περιλαμβάνονται κι Έλληνες πολίτες που ζουν σε άλλες χώρες, αναγνωρίζοντας ότι πλέον ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων και Ελληνίδων ζει εκτός χώρας κι οφείλουμε ως κοινωνία να ενισχύσουμε την δυνατότητά τους να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων και να μπορούν να επηρεάσουν τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Δεν μπορεί πλέον να διατηρείται η απαράδεκτη κατάσταση, σημαντικές κοινωνικές δυνάμεις Ελλήνων κάθε ηλικίας που ζουν κι εργάζονται σε πολλές χώρες του εξωτερικού να συμμετέχουν και να επηρεάζουν εκεί τις εξελίξεις (πολιτικές, κοινωνικές, ερευνητικές, εκλογικές, θεσμικές) αλλά να μην εκπροσωπούνται στη χώρα μας και να αδυνατούν να συμβάλλουν με τις γνώσεις, την εμπειρία και τις απόψεις τους στην διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.

Να σταματήσουμε να σκοτωνόμαστε για τη φανέλα. Ένας διαφορετικός πολιτικός δρόμος

 
Οι κοινωνικές διακρίσεις έχουν ενταθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλοί βιώνουν την κρίση και έχουν δει τα όνειρά τους να γκρεμίζονται. Άλλοι το προσπαθούν πολύ, κι άλλοι νοιώθουν απελπισμένοι και ανήμποροι. Ας κρατήσουμε, όμως κάτι: δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, αλλά σίγουρα υπάρχουν λύσεις. 
 

Υπάρχουν βασικά δύο δρόμοι που δεν οδηγούν όμως στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο ένας είναι να πιστέψει η κοινωνία τις ψεύτικες υποσχέσεις πολιτικών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση και επιδιώκουν να πείσουν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην περιχαράκωση, στον απομονωτισμό, να κλείσουμε τα σύνορα, να διαλύσουμε την ΕΕ. Επιστρέφοντας στο παρελθόν, ισχυρίζονται, θα αντιμετωπίσουμε σύγχρονα προβλήματα που είναι όχι μόνο αποτέλεσμα της οικονομικής παγκοσμιοποίησης αλλά και της τεχνολογικής εξέλιξης, της αλλαγής αξιών, της κατάρρευσης των οικοσυστημάτων και της μείωσης των διαθέσιμων φυσικών πόρων και υπέρβασης της οικολογικών αντοχών του πλανήτη. Η επισροφή στο παρελθόν συνοδεύεται από επίθεση στο δημοκρατικό μοντέλο και στροφή σε ένα ακόμα πιο ελεγχόμενο και απολυταρχικό σύστημα εξουσίας (πχ Τραμπ, Πούτιν κα). 
 

Η Βρετανία ακολουθεί αυτόν τον δρόμο, του Brexit, πιστεύοντας στην επιστροφή στο αυτοκρατορικό "όνειρο". Αλλά τώρα διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου, ότι ειπώθηκαν πολλά ψέμματα. Φαίνεται μάλιστα ότι το κόστος του απομονωτισμού θα είναι πολύ μεγάλο και θα το πληρώσουν οι πιο αδύναμοι. Μόλις μετά την επικράτηση του Brexit, ο κύριος υποκινητής του, το UKIP του Φάρατζ υπέστη πανωλεθρία στις τοπικές εκλογές, έπεσε από το 20% στο 5% και έχει μόνο έναν εκλεγμένο τοπικό σύμβουλο (οι Πράσινοι έχουν 40 εκλεγμένους συμβούλους σήμερα). 
 

Ο Τραμπ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υποσχέθηκε ένα παρόμοιο σχέδιο, "πρώτα οι ΗΠΑ" για να προστατευθούν υποτίθεται οι πιο αδύναμοι. Όμως, από τα πρώτα πράγματα που έκανε είναι η μείωση της φορολογίας των πλουσίων και των μεγάλων και η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας που προσπάθησε να αναπτύξει ο Ομπάμα. Οι φόροι που θα γλυτώσουν οι πιο πλούσιοι είναι μεγαλύτεροι από το κόστος του συστήματος υγείας Obamacare. 
 

Ίσως αυτά κι αυτά οδήγησαν τους πολίτες στις εκλογές στην Ολλανδία, στην Γαλλία και Γερμανία, να αναζητήσουν άλλες λύσεις, που ούτε την συντήρηση του σημερινού status επιβάλλουν, ούτε όμως οδηγούν στην απομόνωση και στην επιστροφή σε ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πλέον. Oι πολλοί επιθυμούν ή και επιδιώκουν ενεργά τον δεύτερο δρόμο, που οδηγεί μεν σε μια ανοικτή κοινωνία, διασφαλίζοντας ταυτοχρόνως την μείωση των ανισοτήτων, την προώθηση νέων καινοτόμων λύσεων που αντιμετωπίζουν τα μεγάλα προβλήματα, που συνδυάζουν την οικονομία με την οικολογική και κοινωνική υπευθυνότητα, την πολιτική με την δημοκρατία και την συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, την ανεκτικότητα με την κοινωνική ένταξη και συνοχή.
 

H εκλογή του Macron στην προεδρεία της Γαλλίας και κυρίως η μεγάλη διαφορά του από την Μ.Λεπέν, η ήττα του Βίλντερς στην Ολλανδία, ο περιορισμός της "Εναλλακτικής για την Γερμανία" (AfD) σε ένα χαμηλό 5% στις εκλογές στo κρατίδιο Schleswig-Holstein (όταν πολλοί διακήρυσσαν ότι θα φτάσει σε πολύ υψηλά ποσοστά γιατί "εκπροσωπεί τον Γερμανικό λαό"), δείχνουν ότι το παιχνίδι είναι ανοικτό, δεν οδηγεί κατ΄ανάγκη σε ακροδεξιές κι αντιευρωπαϊκές λύσεις. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι θα πάμε με αυτόματο πιλότο σε ένα πιο δίκαιο, πιο οικολογικό και πιο δημοκρατικό σύστημα. 
 

 
Η μεγάλη κινητοποίηση των πολιτών, και σε πολλές περιπτώσεις των νέων, μπορεί να οδηγήσει σε νέες πολιτικές, που θα αλλάξουν το σημερινό σύστημα αλλά με δίκαιο, ισορροπημένο τρόπο και προς την κατεύθυνση της περισσότερης συνεργασίας και αλληλεγγύης στην Ευρώπη, (όχι διάλυση της Ευρώπης), της ανάπτυξης από κοινού λύσεων για τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας, της κατάρρευσης του κοινωνικού μοντέλου, της γήρανσης του πληθυσμού, της κλιματικής αλλαγής, της αύξησης των ανισοτήτων, της βίας και της τρομοκρατίας.
 

Αλλά κινητοποίηση των πολιτών δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκη (ή μόνο) διαδηλώσεις. Πολύ περισσότερο δεν σημαίνει προβολή ανιστόρητων και εξωπραγματικών αιτημάτων περί αύξησης της αγοραστικής και καταναλωτικής δύναμης, διανομής επιδομάτων και ενός κράτους - πατερούλη που φροντίζει για εμάς χωρίς εμάς. Είναι καιρός να χαράξουμε νέα μονοπάτια, μονοπάτια της λογικής, της πράσινης οικονομίας, της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, της ενδυνάμωσης της συμμετοχικής δημοκρατίας, της ανανέωσης της πολιτικής. 
 
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, αλλά λύσεις και φυσικά υπάρχουν αρκεί να σταματήσουμε να είμαστε παθητικοί θεατές ενός στημένου πολιτικού παιχνιδιού, αρκεί να σταματήσουμε να είμαστε οπαδοί που σκοτώνουν και σκοτώνονται στο όνομα της φανέλας και μόνο. 