Παρακολουθείστε το δελτίο ειδήσεων του Rodopi Channel της Παρασκευής 1/3/2013 στο οποίο ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος μεταξύ άλλων μιλά για το θέμα των χρυσωρυχείων ως ευρωπαικό ζήτημα το οποίο θέτει το ερώτημα κατά πόσοι οι τοπικές κοινωνίες έχουν την δυνατότητα να αποφασίζουν για το μέλλον τους και η κεντρική εξουσία να σέβεται τις αποφάσεις τους.

Διαβάστε τη συνέντευξη απομαγνητοφωνημένη:

Ερώτηση: Είστε στην Αλεξανδρούπολη, με αφορμή τη συνεδρίαση των θαλάσσιων περιοχών, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η συνεδρίαση, σηματοδοτήθηκε από υψηλόβαθμα υπουργικά στελέχη, τόσο της χώρας μας όσο και της Γαλλίας. Δώστε μας ένα πλαίσιο αυτής της συνάντησης και όσων διημείφθησαν.

Απάντηση: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συνεργασία μεταξύ των Περιφερειών, ιδιαίτερα αυτών των Περιφερειών που είναι θαλάσσιες και παράκτιες και νησιωτικές φυσικά. Αυτή η συνδιάσκεψη των παράκτιων , θαλάσσιων Περιφερειών της  Ευρώπης έχει συμμετέχοντες γύρω στους 250 φορείς Περιφερειών. Και αυτό κάνει πολύ ενδιαφέρουσα αυτή τη συνεργασία γιατί και τα θέματα που συζητιούνται έχουν να κάνουν με τα προβλήματα αν θέλετε, και με τις στρατηγικές, όπως είναι οι μεταφορές, όπως είναι τα θέματα της ενέργειας, όπως είναι η πολιτική συνοχής. Βέβαια και για μένα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί είμαι ένας από τους Αντιπροέδρους Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, ασχολούμαι πολύ με τα θέματα των πολιτικών συνοχής αλλά και με τα θέματα των θαλάσσιων μεταφορών , τα θέματα της ενέργειας και πως συνδυάζονται αυτά, και γενικότερα για την περιφερειακή πολιτική. Νομίζω ότι σαν κοινωνία, σαν Ελληνική κοινωνία, χρειαζόμαστε πολύ τη συνεργασία, την ανταλλαγή καλών πρακτικών και την ανταλλαγή εμπειριών. Έτσι ώστε να περάσουμε σε ένα επίπεδο καλύτερου σχεδιασμού των περιφερειακών πολιτικών και να βρούμε και λύσεις για προβλήματα τα οποία έχουν κι άλλες Περιφέρειες και μέσα από τη συνεργασία μπορούμε να τα λύσουμε.

Ερώτηση: Ποιες είναι οι κοινές διαδρομές, οι κοινοί τόποι των Περιφερειών που συμμετείχαν σε αυτή τη σύσκεψη;

 Απάντηση: Καταρχήν νομίζω ότι οι Περιφέρειες, επειδή είναι πιο κοντά στους πολίτες, καταλαβαίνουν ότι οι πολιτικές αυτές που εφαρμόζονται σήμερα κι επικεντρώνουν πάρα πολύ στη λιτότητα, δε λύνουν το πρόβλημα αλλά επιβαρύνουν την κατάσταση και δημιουργούν πολλά προβλήματα και στην κοινωνική συνοχή και σα μοντέλο της οικονομίας και δημιουργούν και ανεργία. Μέσα από τις προτάσεις που συζητάν αυτές οι Περιφέρειες, υπάρχουν λύσεις. Για παράδειγμα, ένα από τα θέματα το οποίο συζητιέται είναι οι βιώσιμες μεταφορές και οι συνδέσεις οι ακτοπλοϊκές, οι συνδέσεις μεταξύ των περιοχών και πως οι Περιφέρειες μπορούν να επηρεάσουν τη λήψη των αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και φυσικά και η δικιά μας η ομάδα αλλά και εγώ προσωπικά, έχουμε μια πολύ στενή συνεργασία με όλους τους φορείς, γιατί πράγματι, όταν λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις, αυτές πρέπει να γίνονται με έναν συμμετοχικό τρόπο. Δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να αποφασίζει μόνος του, ακόμα και στο Κοινοβούλιο, αλλά θα πρέπει να έχει γνώση των προτάσεων, των απόψεων των Περιφερειών, των φορέων των κοινωνικών, των επαγγελματικών, μετά θα γίνει συζήτηση στις διάφορες επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είτε η επιτροπή ασχολείται με την περιφερειακή ανάπτυξη, είτε η επιτροπή μπορεί να ασχολείται με την απασχόληση, με τις μεταφορές, υπάρχουν 22 επιτροπές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και θα γίνουν και ψηφοφορίες, θα γίνει η διαβούλευση μεταξύ των πολιτικών ομάδων, και στο τέλος θα πάμε σε ψηφοφορία στην ολομέλεια, που θα είναι το επιστέγασμα όλης αυτής της συμμετοχικής διαδικασίας. Αυτό λοιπόν το μοντέλο πρέπει και στη χώρα μας να το εφαρμόσουμε ώστε να λαμβάνονται πιο ισορροπημένες και πιο σωστές πολιτικές αποφάσεις. Απ’ την άλλη μεριά, σε αυτό το μοντέλο υπάρχει πολύ μεγάλος χώρος γι αυτό που λέμε «κοινωνία των πολιτών». Οι διάφοροι φορείς οι οποίοι καταθέτουν τις δικές τους προτάσεις, τις δικές τους αποχρώσεις και όλη αυτή η σύνδεση βοηθάει να βγαίνουν καλύτερες πολιτικές αποφάσεις. Φυσικά υπάρχουν πολιτικές αντιπαραθέσεις, γι αυτό υπάρχουν πολιτικά κόμματα διαφορετικά, γιατί προτείνουν διαφορετικές λύσεις. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε σε ένα συνεχή πόλεμο μεταξύ μας, αλλά θα πρέπει να τεκμηριώνουμε τις πολιτικές μας απόψεις, να προσπαθούμε να βρούμε ποια είναι τα σημεία τα οποία είναι κοινά και βέβαια στα άλλα οι ψηφοφορίες δείχνουν ποια είναι η πλειοψηφούσα άποψη.

Ερώτηση: Τώρα πάμε σε ένα θέμα που έχει πολύ σημαντικό  ενδιαφέρον τοπικό, τελείτε σε γνώση, είναι συγκεκριμένες οι θέσεις οι οποίες διατυπώνετε από καιρού εις καιρόν αλλά δεν διαφοροποιούνται από τις αρχικές σας τοποθετήσεις, σχετίζεται με το χρυσό και από τι γνωρίζω πρόσφατα, πολύ πρόσφατα χρονικά, είχατε και μία σχετική συνάντηση στο περιθώριο αυτής της διάσκεψης με τη Διανομαρχιακή Επιτροπή κατά της μεταλλουργίας χρυσού. Θα ήθελα λοιπόν εδώ να δούμε τις απόψεις σας με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, που σχετίζονται αφ ενός με τη θέση,  τοποθέτηση και άποψη που εξέφρασε ο Πρωθυπουργός, ότι πρόκειται να δώσει το πράσινο φως, προφανώς μέσα σε δέκα μέρες. Ήδη από την προηγούμενη Δευτέρα είναι δρομολογούμενες οι εξελίξεις για το θέμα του χρυσού και της εταιρίας που δραστηριοποιείται στο Πέραμα του Έβρου. Και αφετέρου, τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ήδη δρομολογούνται και θα υλοποιηθούν τη Δευτέρα το μεσημέρι,  στη μία η ώρα,  στην Αλεξανδρούπολη.

Απάντηση: Πράγματι, και στην Διανομαρχιακή Επιτροπή των κινήσεων των πολιτών και στον Δήμαρχο και στον Περιφερειάρχη, με τους οποίους είχα συζητήσεις και γι αυτά τα θέματα, έχω εκφράσει την πλήρη υποστήριξη και την προσωπική μου και των Οικολόγων Πράσινων στα θέματα της κινητοποιήσεως των πολιτών εναντίον των σχεδίων για  εξορύξεις  χρυσού και εδώ στην περιοχή αλλά και σε άλλες περιοχές στην Ελλάδα. Νομίζω ότι το θέμα είναι πάρα πολύ μεγάλο και αφορά και την Ευρώπη, γιατί μιλάμε για μια σειρά θεμάτων που δημιουργούν πολιτικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Το έχουμε θέσει πολλές φορές. Δεν είναι οποιαδήποτε επένδυση η επένδυση του χρυσού. Συνδέεται με τη χρήση κυανίου αλλά και γενικώς, ο τρόπος που έχει μεθοδευτεί όλη αυτή η υπόθεση, είναι πραγματικά ένα πολιτικό σκάνδαλο. Θα έλεγα, μία έκταση, όπως παραχωρήθηκε στη Χαλκιδική, τριακοσίων χιλιάδων στρεμμάτων, με ένα αντίτιμο της τάξης των έντεκα εκατομμυρίων, ένας οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να καταλάβει ότι αυτό αποτελεί πράγματι ένα οικονομικό σκάνδαλο. Τόσο μεγάλες εκτάσεις που είναι μάλιστα και δασικές, δεν μπορεί να παραχωρούνται με ένα ευτελιστικό τίμημα. Δεύτερον, οι μεταλλευτικές εταιρίες, και στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, δυστυχώς, δεν είναι υποχρεωμένες να δώσουνε μεταλλευτικά δικαιώματα. Δηλαδή δεν αφήνουν τίποτα στις τοπικές κοινωνίες. Το ξέρετε πολύ καλά. Άρα όλη αυτή η φιλολογία ότι θα ωφεληθούν οι τοπικές κοινωνίες είναι ψεύτικη, είναι ακριβώς για να προωθήσει τα συμφέροντα των εταιριών. Και βέβαια υπάρχουν τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, και το γεγονός ότι μια τέτοια επένδυση δεν μπορεί να είναι συμπληρωματική σε ένα διαφορετικό μοντέλο  περιφερειακής ανάπτυξης, είναι ανταγωνιστική, ανταγωνίζεται, καταστρέφει δηλαδή το μοντέλο ανάπτυξης που μπορεί να ακολουθήσει μια περιοχή. Αυτό που λέμε εμείς, και ως Πράσινοι αλά νομίζω και πολύ οργανωμένα και σωστά οι Κινήσεις Πολιτών και οι φορείς της περιοχής, και στις άλλες περιοχές, είναι ότι μπορούμε να ακολουθήσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, «βιώσιμης» το λέμε εμείς, το οποίο θα είναι συμβατό με την κοινωνική συνοχή, δηλαδή τα οφέλη να είναι στην κοινωνία, θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και θα προστατεύει το περιβάλλον. Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό τονίζεται σε όλες τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές πολιτικές, όταν μιλάμε για πράσινη οικονομία, όταν μιλάμε για θέσεις εργασίας σε αυτούς τους τομείς. Αυτό μπορεί να υποστηριχθεί στην επόμενη προγραμματική περίοδο – 2014-2020 – με προτάσεις τεκμηριωμένες και συστηματικές από τους τοπικούς φορείς. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει κανένας λόγος να δεσμευτεί η τοπική κοινωνία σε ένα σχέδιο το οποίο είναι καταστροφικό από άποψη οικονομική και κοινωνική και περιβαλλοντική.

Ερώτηση: Εδώ έχουμε όμως κύριε Χρυσόγελε  το εξής παράδοξο: να μην ερωτώνται οι τοπικές κοινωνίες για τις διαθέσεις, τις προθέσεις της κυβέρνησης, και μάλιστα το επιχείρημα το οποίο, κατά την άποψή μου, ψευδεπίγραφα προβάλλεται, είναι ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από ανάπτυξη. Και αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο των αναπτυξιακών πρωτοβουλιών που έρχονται από ξένες χώρες και για τη χώρα μας και για την περιοχή μας.

Απάντηση: Ναι, γι αυτό πολλές φορές  θα έχετε ακούσει, και στις δικές μου συνεντεύξεις και σε δελτία τύπου, ότι επικρίνω αυτή τη λογική που μας επιστρέφει στη δεκαετία του ’50 και του  ’60.  Και στη σημερινή και στη χθεσινή συνάντηση στα πλαίσια της διεθνούς αυτής συνάντησης των Περιφερειών, υπήρχε μια μόνιμη συζήτηση ότι οι Περιφέρειες πρέπει να συνδιαμορφώσουνε τις εξελίξεις στην περιοχή τους. Όταν μιλάμε για την περίοδο 2014 – 2020 και εμείς ως πολιτική ομάδα και εγώ προσωπικά αλλά και όλοι οι Ευρωβουλευτές ζητάνε οι Περιφέρειες να έχουν καθοριστικό λόγο και ρόλο στη διαμόρφωση του μοντέλου ανάπτυξης. Δεν μπορεί λοιπόν σε όλη την Ευρώπη να συζητάμε ότι πρέπει να είναι συνδιαμορφωτές του μέλλοντός τους οι πολίτες, οι κοινωνικοί φορείς και οι Περιφέρειες, και εδώ μία εξουσία κεντρική που σε τελευταία ανάλυση δεν έχει πια την πολιτική νομιμοποίηση, γιατί υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση, για όλα αυτά που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και αυτά που συνεχίζουν να γίνονται σήμερα, να αποφασίζει αυταρχικά για το μέλλον των πολιτών, που δεν είναι ένα στιγμιαίο μέλλον, δηλαδή κάτι που θα γίνει τώρα, και εντάξει, δεν επηρεάζει τον κόσμο. Θα τον επηρεάζει,  θα επηρεάσει τη ζωή του, για πολλές δεκαετίες. Άρα λοιπόν, αυτό το μοντέλο πρέπει να καταγγελθεί. Γι αυτό είπα ότι είναι ένα αυταρχικό μοντέλο λήψης αποφάσεων που πρέπει και σε κεντρικό επίπεδο, στην Ευρώπη, να παρουσιαστεί, γιατί ακριβώς νομίζω ότι αυτό το μοντέλο πρέπει να τελειώνει. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος, αλλά νομίζω η λύση είναι περισσότερη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Να μην αφήνουμε τις κεντρικές κυβερνήσεις, αυθαίρετα και από μόνες τους, να αποφασίζουν και να σχεδιάζουν το μέλλον μας. Αυτό σημαίνει ότι οι φορείς και οι Περιφέρειες και οι Δήμοι, θα πρέπει να οργανώνουν το διάλογο και να διαμορφώνουν τα δικά τους σχέδια, τα οποία πρέπει να λαμβάνει υπ όψιν η κεντρική εξουσία και να συνδιαμορφώνουν, να συνυπογράφουν ότι είναι να γίνει στην περιοχή. Άμα οι τοπικές κοινωνίες είναι αντίθετες πρέπει η κεντρική εξουσία να σέβεται τις αποφάσεις των τοπικών κοινωνιών.

Ερώτηση: Και ένα τελευταίο ερώτημα το οποίο σχετίζεται επίσης με τον χρυσό. Και από τις ερωτήσεις τις οποίες υποβάλατε αλλά και από την έρευνα την οποία έχετε κάνει σε προσωπικό επίπεδο και μέσα από το προσωπικό σας ενδιαφέρον ως Ευρωβουλευτής, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο άλλο εμπειρικό δεδομένο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης ή χώρας όπου υπάρχει εξόρυξη χρυσού, όπου χρησιμοποιείται κάποια άλλη μέθοδος πέραν αυτής του κυανίου, που είναι ευρέως διαδεδομένη.

Απάντηση: Κοιτάξτε, έχουμε βρει πολλές εκθέσεις και εκδόσεις των ίδιων των βιομηχανιών  εξόρυξης χρυσού, όπου οι ίδιες αναφέρουν ότι πάνω από το 80 – 90 τοις εκατό των εξορύξεων χρυσού βασίζονται στο κυάνιο. Ακόμα και αυτές οι «πιλοτικές» εφαρμογές που αναφέρονται ότι θα εφαρμοστούν σε πραγματική βάση δεν ισχύουν, αλλά πολλές φορές είναι το πρώτο βήμα για παραπλάνηση, όπως έχει γίνει και στην Βουλγαρία, έχω καταθέσει σχετικές ερωτήσεις, τις επόμενες μέρες περιμένουμε την απάντηση και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά σας λέω ότι ακόμη κι εδώ να μην χρησιμοποιηθεί το κυάνιο και πάει κάπου αλλού, πρέπει να σκεφτόμαστε ότι και κάπου αλλού, στην Αφρική ή οπουδήποτε αλλού γίνεται επεξεργασία, το λέω γιατί έχουν συμβεί πολλά τέτοια, κυάνιο θα χρησιμοποιηθεί. Επομένως, μόνο για λόγους παραπλάνησης χρησιμοποιείται αυτή η λογική, στην περιοχή.

Συνέντευξη στο Halkidikifocus.gr

 Πηγή: http://europeangreens.eu/news/greece-chases-fools-golden-rescue-their-crisis

"Το εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα με την προστασία της μοναδικής βιοποικιλότητας και η στροφή της οικονομίας μας σε βιώσιμες δραστηριότητες.  Υπάρχει μια αληθινά βιώσιμη και γνησίως πράσινη εναλλακτική λύση στην πρωτογενή εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων: η επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωσή τους.

Η Βελγική εταιρεία Umicore αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα που επικεντρώνεται αποκλειστικά σε αυτές τις δραστηριότητες, απασχολεί 14.572 άτομα και το 2011 είχε τζίρο της τάξεως των 14.5 δις Ευρώ. Εξάγει μέταλλα, όπως ο χρυσός, από τα τοξικά ηλεκτρονικά απόβλητα, ή από το βουνό των πεταμένων τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων, που παράγουν οι ευρωπαίοι καταναλωτές κάθε χρόνο ενώ η εταιρεία περιγράφει την δραστηριότητα της ως “υπέργεια εξόρυξη”.

To άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στο πρωτότυπο:

Gold mining in the northern Chalkidiki peninsula of Greece, will have catastrophic effects on the local environment and tourism economy, according to Green spokespeople, including Green MEP Nikos Chrysogelos speaking at a press conference in the European Parliament on January 24.  

Chalkidiki is a popular vacation spot for many Greeks and is well-known for its natural beauty.  The mine development plans include razing 420 acres of forests that have stood for hundreds of years.

Ten years ago, Greece’s highest court ruled that the amount of environmental damage that mining in the Chalkidiki area would cause was not worth the economic gain.  

“This whole area is a forest which holds the largest water reserves in Chalkidiki,” said activist Apostolos Papageorgiou at the press conference. “The forest and aquifers will be irreparably damaged by the activities that the mining company has already commenced in the area, all these who have caused environmental damage so far, have been indemnified by law by the former Deputy Minister of Finance, while the new company that recently took over the mines has been relieved of all liability in advance even for future damages.”  

Speaking alongside Papageorgiou  were George Zoumpas and Athanasios Krommidas – together, three activists fighting to stop further progress on the mine, which covers roughly 317 square kilometres. 

“We cannot close our eyes to the impact on the environment, the local economy and society – all well documented by scientific institutions – of a gigantic project that will destroy Chalkidiki and other parts of the country,” said Papageorgiou

The economic returns to Greece from the mine are likely to be minimum. The area has a proven mineral wealth of €25 billion.  But, the licence was granted without any guarantee of a percentage of the earnings for Greece.  The mine is based in a densely populated area that hosts a range of economic activities that are incompatible with mining.  According to Zoumpas, “Instead of protecting the basic rights of the citizens, the Greek state… is protecting the interests of a private corporation.”

“The model of wasteful consumption, environmental destruction and collusion between economic interests and politics led the country to bankruptcy,” said Chrysogelos. “Strengthening this model in the name of crisis is not the solution.”

The Greens in Greece recognise that gold mining companies are using the crisis to achieve their short-term goals, ignoring alternative ways to develop local economies. The Chalkidiki mines are expected to operate  between ten and 15 years – what then?

“The national interest is best served by protecting the unique biodiversity and turn our economy towards sustainable activities that still manages to develop precious metals,” said Chrysogelos.  “There are many alternatives to hazardous primary extraction of precious metals. 

“The Belgian company Umicore focuses on sustainable and genuinely green alternatives. [Umicore] extracts metals, like gold, from hazardous electronic waste, from the mountains of discarded televisions, computers and mobile phones produced by European consumers every year, while describing [their] own activities as ‘aboveground mining,’”   Selling off state assets to mining companies is not the answer. Ensuring that local economies see appropriate investment in sustainable industry is the best way to fight unemployment.