Επειδή ελάχιστοι γνωρίζουν σε τι περιπέτειες, σε τι κρίση μέσα στην κρίση, μπαίνουμε είτε βγει το ΟΧΙ είτε το ΝΑΙ:

Ο EFSF ήταν ένας προσωρινός μηχανισμός που δημιουργήθηκε για να υπάρχει ανταπόκριση στην κρίση. Μετά τον τερματισμό του προγράμματος με τον τρόπο που έγινε, στη θέση του ESFS πλέον μπορεί να υπάρξει μόνο ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (EMS) που έχει συγκεκριμένες διαδικασίες ελέγχου και συμμόρφωσης. Άρα ότι και να συμφωνηθεί - αν συμφωνηθεί - εποπτεία και έλεγχος της πορείας θα υπάρχει.

Έχουμε πάντως μπερδέψει πολλά πράγματα, σε αυτή τη χώρα. Βρίζουμε την τρόικα ή τους Ευρωπαίους για λάθος πράγματα. Ακούμε πολλούς να μιλάνε πχ για τοκογλύφους. Αυτό θα προϋπόθετε ότι μας δανείζουν με αστρονομικά επιτόκια. Έχουμε, όμως, δανειστεί ένα από τα μεγαλύτερα ποσά παγκοσμίως για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αλλά λόγω άστοχων πολιτικών και της τρόικα και των ελληνικών κυβερνήσεων και των ελληνικών κομμάτων της αντιπολίτευσης συνεχίσουμε να είμαστε πάντα σε οριακές καταστάσεις. Και αυτό όχι γιατί τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ υψηλά. Πολλοί αγνοούν ότι το επιτόκιο του δανείου από το ΔΝΤ είναι 3,5% αλλά τα επιτόκια από τους Ευρωπαίους είναι κάτω από το 0,5%.

Το ποσό που έχει δανειστεί η Ελλάδα από όλες τις πηγές για να μετατρέψει το χρέος προς ιδιώτες σε χρέος προς "δημόσιους" φορείς, ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τα Κ-Μ κα, ανέρχεται σε 230 δις, Το χρέος μειώθηκε στις 1/7 κατά 10 δις αφού το ποσό αυτό επιστράφηκε και άρα αφαιρέθηκε από το χρέος (μια επιτυχία ...της κυβέρνησης) . Το 90% των δανείων αυτών - πολύ πιο χαμηλότοκα από αυτά που θα μπορούσαμε να πάρουμε από οπουδήποτε αλλού -πήγε πράγματα στα του χρέους. Όμως το υπόλοιπο 10% δηλαδή πάνω από 20 δις μέσα σε 4 χρόνια θα μπορούσε να έχει βοηθήσει στην κοινωνική, οικονομική, παραγωγική και οικολογική αναγέννηση της χώρας. Κάτι τέτοιο δεν έγινε όμως.

Δεν βγήκαμε από την κρίση, αντιθέτως αυτή επεκτάθηκε, παρά τα δάνεια. Αλλά δεν φταίνε μόνο οι "άλλοι" για την κρίση αλλά και την κάκιστη διαχείριση της κρίσης. Τα προγράμματα που ακολουθήθηκαν βασίστηκαν σε λανθασμένες υποθέσεις αλλά και σε λανθασμένα δεδομένα και αυτό είναι ευθύνη και της τρόικας αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων που δεν είχαν αξιόπιστα δεδομένα/στοιχεία. Αλλά και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν για αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης ήταν λανθασμένες, άδικες και άστοχες. Αλλά ενώ μπορούσαν να διορθωθούν με ισοδύναμα μέτρα, ούτε οι διαδοχικές κυβερνήσεις κατάφεραν να το κάνουν ούτε η αντιπολίτευση αντιπρότεινε πιο ισορροπημένα και πιο αποτελεσματικά (φυσικά τα συνθήματα δεν αποτελούν αντιπρόταση). Αλλά ούτε τώρα ως κυβέρνηση αντέτεινε ένα καλύτερο, πιο ισορροπημένο σχέδιο.

Τα πιο δύσκολα είναι πάλι μπροστά μας. Εκτός από τα δάνεια που σχετίζεται με το δημόσιο χρέος, την ανεργία και την φτώχεια, έχουμε μπροστά μας και ένα άλλο, πολύ σοβαρό πρόβλημα Η Ελλάδα έχει βάλει εγγυήσεις 180 δις για να έχει ρευστότητα 125 δις. Το ποσό αυτό που ήταν αναγκαίο για την οικονομία και τις τραπεζικές εργασίες έχει εξασφαλιστεί με τα 89 δις να προέρχονται από τον ELA (με εγγυήσεις τίτλους, ομόλογα του δημοσίου κα) και με 36 δις από την ΕΚΤ (ομόλογα του EFSF). Προϋπόθεση για την παροχή αυτής της ρευστότητας ήταν η ύπαρξη προγράμματος γιατί διαφορετικά τα «χαρτιά» που έχουν χρησιμοποιηθεί για εγγύηση στην ΕΚΤ θα είχαν μεγαλύτερη υποτίμηση και θα μπορούσαν να θεωρούνται σκουπίδια (100 δις δάνεια). Μέχρι τώρα δεν έχει παρθεί κάποια τέτοια απόφαση, αν και βγήκαμε στις 30/6 από το πρόγραμμα και άρα δεν υπάρχει η "εγγύηση" του προγράμματος.

Αν θεωρηθούν "σκουπίδια" οι εγγυήσεις, τότε η ΕΚΤ σταματάει την παροχή ρευστότητας και ζητάει πίσω τα χρήματα της με εκκαθάριση των ελληνικών τραπεζών. Η διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών τότε πρέπει να γίνει με καθαρά ελληνικά μέσα, δηλαδή από πόρους που πρέπει να έχει το Ταμείο Εγγυήσεων Καταθέσεων και Επενδύσεων που έχει συσταθεί για να μην πληρώνουν τα λάθη των τραπεζών συνεχώς οι φορολογούμενοι. Το αντίστοιχο Ταμείο σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα ξεκινήσει από 1/1/2016 και θα έχει αρχικά μόλις 56 δις Ευρώ για όλες τις τράπεζες, σύμφωνα με όσα έχουν αποφασιστεί στο πλαίσιο της λεγόμενης τραπεζικής ένωσης.

Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τότε το (Ελληνικό) Ταμείο Εγγυήσεων Καταθέσεων και Επενδύσεων θα πρέπει να διασφαλίσει ΜΟΝΟ του τις ελληνικές καταθέσεις, οι οποίες σήμερα βρίσκονται στο επίπεδο των 120 δις (από τα 250 δις προ κρίσης). Το πρόβλημα είναι ότι το Ταμείο διαθέτει μόνο 2 δις Ευρώ για να διασφαλίσει τα 120 δις των καταθέσεων. Επομένως το κούρεμα των καταθέσεων θα είναι μονόδρομος χωρίς ευρωπαϊκό πρόγραμμα και χωρίς ευρωπαϊκή υποστήριξη. 

Πώς λοιπόν ο πρωθυπουργός λέει με τόση ευκολία ότι εκτός από τους μισθούς και τις συντάξεις, εγγυάται και για τις καταθέσεις; Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε οι υπόλοιποι/ες;

Και μην πει κανείς ότι υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν καταθέσεις στις τράπεζες. Γιατί αν κουρευτούν όλες οι καταθέσεις, δεν θα υπάρχει κανένας που δεν θα πληγεί.

Είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες θα αποφασίσουν σε ένα δημοψήφισμα έχοντας ο καθένας και η κάθε μία στο μυαλό του/της κάτι διαφορετικό. 

Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλοί που με το ΟΧΙ θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ, ενώ άλλοι θέλουν να "τιμωρήσουν" τους "δανειστές". Άλλοι πιστεύουν ότι το ερώτημα που έχει τεθεί αφορά καθαρά το θέμα του ΦΠΑ ή των συντάξεων. Υπάρχουν επίσης αυτοί που πιστεύουν ότι το ΟΧΙ τους θα "πείσει" τους δανειστές να κουρέψουν ή και να διαγράψουν το χρέος. Υπάρχουν επίσης κι αυτοί - κυρίως νέοι - που πιστεύουν ότι με το ΟΧΙ θα πλήξουν όλο το παλιό σύστημα, ενώ δεν λείπουν και αυτοί που θεωρούν ότι το ΟΧΙ θα μας κάνει περήφανους, θα ξαναζήσουμε το 1940 ή και το 1821. Το περίεργο είναι πάντως ότι σχεδόν κανένας οπαδός του ΟΧΙ δεν επηρεάζεται από το γεγονός ότι σε αυτό το στρατόπεδο ανήκουν και οι ακροδεξιοί και νεοναζί.

Με το ΝΑΙ πολλοί πιστεύουν ότι θα διασφαλίσουν την πορεία της χώρας εντός ευρωζώνης. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι με το ΝΑΙ θα αποτρέψουν τα χειρότερα και κυρίως την χρεοκοπία. Κάποιοι θέλουν να τιμωρήσουν με το ΝΑΙ τον Τσίπρα. Υπάρχουν αριστεροί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και επειδή τώρα νοιώθουν τύψεις θα ψηφίσουν ΝΑΙ ως έκφραση συγνώμης. Υπάρχουν και όσοι  - οι περισσότεροι- θα πουν από φόβο ΝΑΙ. Ένα μικρό ποσοστό - κυρίως ένα κίνημα που γεννιέται τις τελευταίες μέρες - πιστεύει ότι το ΝΑΙ θα δώσει ένα ισχυρό πλήγμα σε όλο το πολιτικό σύστημα και θα βάλει τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας, θα ανοίξει μια διαδικασία αυτοκάθαρσης και συνειδητοποίησης των λαθών όχι μόνο των πολιτικών αλλά και της κοινωνίας. 

Πάντως δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας που θα ψηφίσει ΝΑΙ πιστεύοντας ότι έτσι εκφράζει τη συμφωνία του με ένα σχέδιο που δεν υπάρχει ή με την περικοπή των συντάξεων ή την αύξηση του ΦΠΑ.

Βέβαια, το γεγονός ότι με το ΝΑΙ συντάσσεται ένα μεγάλο μέρος του παλιού πολιτικού συστήματος δημιουργεί τις τελευταίες ώρες ανακατατάξεις και πολλοί μετακινούνται προς το λευκό ή την αποχή. Μια μετακίνηση που μπορεί να επηρεάσει καθαριστικά την ισορροπία ΟΧΙ-ΝΑΙ

Αυτό που δεν είναι σαφές στους περισσότερους είναι ότι είτε με το ΟΧΙ είτε με το ΝΑΙ, η χώρα θα αντιμετωπίσει μεγάλο πόνο και χάος, γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την διαχείριση της κρίσης που θα βαθύνει έτσι κι αλλιώς σε οικονομικό, τραπεζικό, κοινωνικό επίπεδο. 

Οι επιπτώσεις θα είναι πιο βαριές επειδή η κοινωνία έχει διχαστεί και πολωθεί χωρίς να έχει κατανοήσει τι χωρίζει τα δυο "στρατόπεδα" αλλά και γιατί συνολικά δεν έχουμε κατανοήσει που πάμε πλέον ως χώρα είτε βγει ΝΑΙ είτε ΟΧΙ. Η ένταση και η διάρκεια της κρίσης μέσα στην κρίση θα διαφέρει πάντως ανάλογα με την επικράτηση του ΟΧΙ ή του ΝΑΙ και των ποσοστών που θα συγκεντρώσουν.

Εκτός από τα δύο στρατόπεδα, υπάρχει και ένα τρίτο "στρατόπεδο", όσων θέλουν να ανατρέψουν όλο το παλιό σύστημα αλλά και όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και στη χρεοκοπία. Μόνο που αυτό έχει τριχοτομηθεί: υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι η αλλαγή της χώρας προϋποθέτει το ΟΧΙ. Υπάρχουν αυτοί που αηδιασμένοι από την κυβέρνηση με τον τρόπο που πολιτεύεται και με τον εκβιασμό που επιβάλει με ένα δημοψήφισμα παλινωδία δεν θα πάνε να ψηφίσουν ή θα ψηφίσουν λευκό. Και υπάρχει και το τρίτο τμήμα αυτού του ¨στρατοπέδου" που θα ψηφίσει με πολύ δυσκολία ΝΑΙ αλλά με ξεκάθαρη άποψη ότι το δικό τους ΝΑΙ είναι πολύ διαφορετικό από το ΝΑΙ όσων θα το κάνουν από φόβο ή από επιθυμία να επιστρέψουμε στο παλιό. 

Ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τριχοτόμηση αυτού του διακριτού ρεύματος μέσα στην κοινωνία, μειοψηφικού σε κάθε περίπτωση. Θα μπορούσε να είναι όλο σύμμαχος της, τώρα τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του είναι αντίπαλός της και θέλει πλέον να απαλλαγεί και από αυτήν την τυχοδιωκτική κυβέρνηση. 

Η ελπίδα, λοιπόν, θα υπάρξει μόνο αν αυτό το τριχοτομημένο "στρατόπεδο" αποτελέσει στο άμεσο μέλλον μια νέα, διακριτή πολιτική οντότητα που θα πρωταγωνιστήσει την επόμενη μέρα, μετά την επερχόμενη διάλυση της χώρας. Θα πρωταγωνιστήσει όχι για τις καρέκλες (ήδη πολλοί στριμώχνονται για να τις καταλάβουν) αλλά γιατί θα έχει ως επιδίωξη να επαναφέρει τη χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά, να προωθήσει από τα κάτω, από τη βάση, τις αλλαγές που απαιτούνται για μια οικονομική, κοινωνική, οικολογική βιωσιμότητα της χώρας. 

Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μοναχικές πορείες, ιδιώτευση ή βόλεμα σε μικρο-οικόπεδα…

Συνέντευξη στα Χανιώτικα Νέα 30/6/2015
http://www.haniotika-nea.gr/na-aposiri-i-kivernisi-to-dimopsifisma/

Να αποσύρει την πρόταση του δημοψηφίσματος καλούν την κυβέρνηση οι Πράσινοι – Αλληλεγγύη τονίζοντας ότι δεν υπάρχει το χρονικό περιθώριο για να ενημερωθεί σωστά το κοινό για το τι καλείται να αποφασίσει αλλά και ποιες θα είναι οι συνέπειες για κάθε επιλογή.

«Αυτές οι πολύ σοβαρές επιλογές δεν μπορούν να γίνουν κάτω από την ασφυκτική πίεση μιας εβδομάδας», επεσήμαναν σχετικά οι συμπρόεδροι των Πράσινων – Αλληλεγγύη, Νίκος Χρυσόγελος και Όλγα Θεοδωρικάκου, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν σήμερα, Τρίτη, στα Χανιά, ενώ υπογράμμισαν ότι «η χώρα δεν χρειάζονταν μια ρήξη με την Ευρώπη αλλά έναν συμβιβασμό στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου που θα είναι πιο δίκαιο και ισορροπημένο και θα δίνει έμφαση στα θέματα της οικονομίας».

«Χρειάζεται ένα σχέδιο για την απασχόληση, την εξάλειψη της φτώχειας και μια οικονομία υπεύθυνη που θα βοηθάει την κοινωνία να εξελιχθεί. Αυτή η συζήτηση δεν έγινε από την πλευρά της κυβέρνησης, η οποία σ’ ένα πρόγραμμα λιτότητας αντέτεινε ένα πρόγραμμα βαριάς φορολογίας», σημείωσαν και πρόσθεσαν ότι και οι δύο προτεινόμενες λύσεις (σ.σ. των εταίρων και της κυβέρνησης) είναι δύο εξίσου κακές.

Ερωτηθείς αν η πρόταση των θεσμών θα έπρεπε να υπογραφεί σχολίασαν ότι δεν διευκρινίστηκε ποια ήταν η τελική πρόταση και πως η Ελλάδα αποχώρησε πριν ολοκληρωθούν η διαδικασία: «Η Ελλάδα έπρεπε να είχε επιμείνει κυρίως σε ένα σχέδιο παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης το οποίο θα εξισορροπούσε πιθανά τις αρνητικές επιπτώσεις 5 χρόνων. Όμως δεν είδαμε από την αρχή να μπαίνει ένα τέτοιο σχέδιο στη συζήτηση», επεσήμαναν.

Στο ερώτημα για το αν υπάρχει ευθύνη και στους θεσμούς για το αδιέξοδο που έχει βρεθεί η ελληνική κοινωνία και οικονομία οι κ.κ. Χρυσόγελος και Θεοδωρικάκου παραδέχθηκαν ότι «οι θεσμοί έχουν κάνει τρομερά λάθη και έχουν επιβάλει μια καταστροφική πολιτική», ωστόσο, τόνισαν ότι «πάντα υπήρχε η δυνατότητα για ισοδύναμα μέτρα που θα αναιρούσε αυτή την καταστροφική πολιτική».

«Υπάρχουν εργαλεία που μπορεί να μην είναι επαρκή σήμερα αλλά μπορούν να βοηθήσουν. Για παράδειγμα η ενεργοποίηση του ΣΕΣ 2014-2020 που δεν έχουν ανοίξει ακόμα οι προσκλήσεις, ενώ ακόμα δεν έχει κλείσει το παλιό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ και πιθανόν θα χάσουμε άλλα 2 δισ. από εκεί. Επίσης, δεν έχουμε αξιοποιήσει τους πόρους για την απασχόληση των νέων διότι δεν έχουμε δημιουργήσει θεσμούς και προγράμματα, δεν έχουμε απαιτήσει στοχευμένους πόρους για το βασικό εγγυημένο εισόδημα ώστε να μην υπάρχει κανείς κάτω από το όριο της φτώχειας κ.λπ.», σημείωσαν.

Τόνισαν δε ότι αυτό που θα έπρεπε να γίνει είναι μια οικονομική, κοινωνική και οικολογική καινοτομία και να εξασφαλιστεί μια μεγάλη συναίνεση της κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεων για αλλαγές που χρειάζεται να κάνει η χώρα. «Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιστρέψει πάλι στο παλιό μοντέλο, σε ένα σύστημα γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό, σπάταλο, δαπανηρό και διεφθαρμένο. Αυτό δεν είναι βιώσιμο πλέον. Άρα έπρεπε να έχουμε συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα που θα ήταν κοινωνικά δίκαιη, οικολογικά καινοτόμος και θα είχε μια οικονομία δυνατή για να κάνει καλύτερη πολιτική», επεσήμαναν.

Τέλος, ερωτηθείς για το τι συνιστούν στους πολίτες να κάνουν στο δημοψήφισμα της Κυριακής οι κ.κ. Χρυσόγελος και Θεοδωρικάκου ανέφεραν: «Ανεξάρτητα αν θα πάει κάποιος να ψηφίσει “ναι” ή θα απέχει εμείς προτείνουμε “ναι” σε μια αλλαγή της χώρας και όχι στη συντήρηση. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να ταυτιστούμε με το παλιό πολιτικό σύστημα που κάνει σαν να μην έχει ευθύνη απέναντι στην καταστροφή της χώρας, προ κρίσης και κατά τη διάρκεια της κρίσης. Άρα πολλοί άνθρωποι θα πάνε να ψηφίσουν “ναι” και πολλοί θα απέχουν για να δείξουν ότι αυτή η επιλογή που έχει γίνει δεν τους εκφράζει. Σε κάθε περίπτωση, εμείς έχουμε περισσότερα κοινά με αυτούς που θέλουν να τερματιστεί η λιτότητα και να αλλάξουν τη χώρα με ένα δημιουργικό τρόπο. Δεν έχουμε κανένα κοινό με εκείνους που θέλουν να κάνουν τη χώρα Κούγκι και παρασύροντας την υπόλοιπη Ευρώπη στην καταστροφή να αισθανθούν ότι δικαιώνονται».

Read more:http://www.haniotika-nea.gr/na-aposiri-i-kivernisi-to-dimopsifisma/#ixzz3eq6dlAhL
Under Creative Commons License:Attribution Non-Commercial
Follow us:@HaniotikaNea on Twitter|haniotika.nea on Facebook