Η Ομιλία του ΝΤΑΝΥ ΚΟΝ-ΜΠΕΝΤΙΤ στο συνέδριο του Eυρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος– Αθήνα 7/11/12.

Εισαγωγή στη συζήτηση Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ

Ένα ζήτημα είναι να τίθεται υπό αμφισβήτηση μια μπλοκαρισμένη αγορά εργασίας και άλλο ζήτημα είναι να επιβάλλεται σε μια κοινωνία μια απώλεια μισθών της τάξεως του 30% και 40%. Παίρνω ένα τυχαίο παράδειγμα: ένας καθηγητής γερμανικών μέσα σε δύο χρόνια έχασε το μισό του μισθό: από 1400 € έφτασε στα 650 € και έχει οικογένεια να θρέψει. Αυτό, που κάποιοι δεν καταλαβαίνουν στο Παρίσι, στο Βερολίνο και σε άλλες χώρες, είναι ότι δεν πρόκειται απλώς για μια διαδικασία παγώματος μισθών αλλά για τη μείωση της αγοραστικής δύναμης κατά 50% των Ελλήνων πολιτών. 

 

Κατάσταση που γίνεται ακόμη πιο σκανδαλώδης, όταν στην πράξη υπάρχει φοροδιαφυγή από την ροή κεφαλαίων προς την Ελβετία και προς άλλες χώρες. Πλούσιοι που έχουν στην Αθήνα και στα νησιά βίλες με πισίνες, γιατροί, δικηγόροι και άλλοι… άνθρωποι που δηλώνουν στην εφορία τις μίνιμουμ αποδοχές που προβλέπει ο νόμος και δεν πληρώνουν φόρους. 
 

Και δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, ένα ολόκληρο τμήμα της κοινωνίας έχει αυτή τη συμπεριφορά. Αυτοί που σήμερα πληρώνουν φόρους είναι οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα – όσοι έχουν ακόμα δουλειά και δεν είναι άνεργοι – και οι συνταξιούχοι, επειδή οι φόροι παρακρατούνται από το εισόδημά τους εξ αρχής, και έτσι συχνά η φορολογία πιάνει το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας.  

Νομίζω λοιπόν ότι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα σήμερα της Ελλάδας: υπάρχει μια πλειοψηφία πολιτών που πλέον καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα πρέπει ν’α αλλάξουν, αλλά έχουν ένα αίσθημα βαθιάς αδικίας. Μιας βαθιάς αδικίας που επέβαλαν οι εξελίξεις (…)  Και θέλουν αυτή η αδικία να αποδειχτεί. 

Για να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη σήμερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, χρειάζεται μεταρρύθμιση του κράτους.

Π.χ. έχουμε το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Τα νούμερα δεν είναι εξακριβωμένα, αλλά κάποιοι μιλούν για 100 δις από φοροδιαφυγή καταθέσεων που έχουν φύγει προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ίσως στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο, την Κύπρο, την Αυστρία -κι εγώ δεν ξέρω που αλλού. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μου είναι ακατανόητη όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.  Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάθε χώρα να διαπραγματεύεται χωριστά με την Ελβετία ας πούμε, για να επαναπατρίσει τα κεφάλαια που είναι ύποπτα φοροδιαφυγής. Το έκανε το Βέλγιο, το έκανε η Ιταλία, το έκανε και η Ελλάδα.

Ας πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας: Η Ελλάδα απέναντι στις ελβετικές τράπεζες είναι μόνη της. Τι μέσα πίεσης προς τις τράπεζες διαθέτει και μπορεί να χρησιμοποιήσει; 

Όταν βλέπουμε τι πίεση άσκησαν οι ΗΠΑ για να υποχρεώσουν τις ελβετικές τράπεζες να παραδώσουν τις λίστες με τα ονόματα των καταθετών στις αμερικανικές φορολογικές αρχές: η κυβέρνηση του Ομπάμα χρησιμοποίησε ως έσχατο μέσο -φυσικά υπό εντελώς διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων- την απειλή ότι, αν δεν δώσουν τις λίστες, η αμερικανική κυβέρνηση θα αποσύρει τις άδειες των ελβετικών τραπεζών για οικονομική δραστηριότητα στην αμερικανική αγορά.  Για μια διεθνή τράπεζα το να μην είναι παρούσα στις αγορές ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο… Πρόκειται για bras de fer. 

Φαντάζεστε μια ελληνική κυβέρνηση να πάει στην Ελβετία και να κάνει κάτι τέτοιο; Το πρόβλημα λοιπόν είναι, γιατί να μην κάνει τις διαπραγματεύσεις με τις ελβετικές ή άλλες τράπεζες για την άρση του τραπεζικού απορρήτου η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, (π.χ. η Ευρωπαϊκή Επιτροπή).

Η Ευρώπη θα είχε τη δύναμη να ασκήσει πίεση σχεδόν ανάλογη με εκείνη των ΗΠΑ και να πεί “αν δεν δεχτείτε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία, τότε θα επανεξετάσουμε τη δυνατότητά σας να εργάζεστε στον ενιαίο οικονομικό χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.” Κάποιοι θα πουν ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ευρωπαϊκή αρμοδιότητα, πράγμα που είναι αντικειμενική αλήθεια. Επανέρχομαι όμως στην αναλογία προς τις “προεπαναστατικές καταστάσεις”. Υπάρχουν καταστάσεις όπου πρέπει να κάνουμε υπέρβαση πέρα από τις επίσημες αρμοδιότητες. Εννοώ την πολιτική αρμοδιότητα της Ευρώπης. Την αρμοδιότητα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης να αντιμετωπίσει σθεναρά αυτή την φορολογική ανισότητα και να το κάνει συλλογικά και αλληλέγγυα. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι πολύ βασικό.

Θα τελειώσω αυτή την εισαγωγή με τον όρο “προεπαναστατική κατάσταση” που αφορά την Ελλάδα”. Ας μην κοροϊδευόμαστε… 

Τι μου έκανε εντύπωση χτες κατά τη συζήτηση (με τους πολιτικούς αρχηγούς): Συζητήσαμε με τον πρωθυπουργό, με τον εκπρόσωπο του σοσιαλιστικού κόμματος και με τον εκπρόσωπο της ΔΗΜΑΡ, του κόμματος που αποκαλείται δημοκρατικο-σοσιαλιστική αριστερά, (το αντίστοιχο ίσως του γαλλικού PSU). 
 

Όλοι τους είπαν ότι βιώνουν την σημερινή κατάσταση ως παρόμοια με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Δεν το είπαμε εμείς, εκείνοι το είπαν. Ας πάρουμε λοιπόν ως παράδειγμα τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης: μια κατάσταση κρίσης, με μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση και όπου η επανάσταση δεν πηγαίνει αναγκαστικά προς την καλή κατεύθυνση. 

Το κόμμα αυτό της αριστεράς (η ΔΗΜΑΡ) δικαιολογεί την συμμετοχή του στην κυβέρνηση, παρ’ όλο που κάνει σφοδρή κριτική στα μέτρα και απείχε από την ψηφοφορία, γιατί έχουν κατά νου την εξής ιδέα: 

Ας πούμε ότι η παρούσα κυβέρνηση πέφτει, εν τάξει έπεσε. Θα ξαναγίνουν εκλογές και τότε η Ελλάδα -αν και κανείς δεν το ξέρει, ούτε εγώ δεν μπορώ να πω ότι το ξέρω – κινδυνεύει να μπει σε μια διαδικασία εξαιρετικά κρίσιμη, γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι τα κόμματα της άκρας δεξιάς που μέχρι τώρα έπαιρναν 2-3% τώρα στις δημοσκοπήσεις παίρνουν 16-17%. 

Ας φανταστούμε λοιπόν ένα σενάριο, που δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω πιθανό αλλά ούτε και απίθανο: αν η κυβέρνηση χάσει την πλειοψηφία, είναι υποχρεωμένη να πάει σε εκλογές. Και ας πούμε ότι η άκρα αριστερά (gauche de la gauche*), δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει την πλειοψηφία και κερδίζει τις εκλογές, έχοντας απέναντί της μια δυνατή άκρα δεξιά, και παρ΄όλα αυτά παίρνει ισχυρή πλειοψηφία. Αρνείται όλα τα Ευρωπαϊκά πλάνα, γιατί είναι ανήθικα κλπ. Πολύ ωραία. Ας φανταστούμε ότι η Ευρώπη, μην αντιλαμβανόμενη την κατάσταση, λέει ότι υπό αυτές τις συνθήκες κόβουμε τα κονδύλια από την Ελλάδα. 
 
Τι θα συμβεί: Η κυβέρνηση της άκρας αριστεράς, που δεν μπορεί να πάρει αυτά τα μέτρα γιατί οδηγούν την ελληνική κοινωνία στη φτώχεια  θα βρεθεί στην απίστευτη κατάσταση ενός πτωχευμένου κράτους, κάτι ανάλογο με ένα κράτος που οι στρατιωτικοί του ξοδεύουν όλα τα λεφτά στον πόλεμο, ένα κράτος με άδεια ταμεία.… Νά’ μαστε λοιπόν στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. 

Υπό αυτές τις συνθήκες η αριστερά θα δει τις ελπίδες της να διαψεύδονται, γιατί δεν θα έχει καμιά δυνατότητα πολιτικής μεταρρυθμίσεων, εφόσον δεν θα έχει την Ευρωπαϊκή Ένωση να την σπρώχνει και να την χρηματοδοτεί. Τότε θα υπάρξει ο κίνδυνος να πάρει την εξουσία είτε ο στρατός, είτε η άκρα δεξιά με πραξικόπημα. Μέσα σε μια κοινωνία με παράδοση αυταρχισμού. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει επίσης και παράδοση αυταρχισμού – το πρόβλημα με τους συνταγματάρχες δεν ήταν μόνο το πραξικόπημα που έκαναν, ήταν και μια πραγματικότητα μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Λέω λοιπόν ότι σήμερα η ευθύνη της Ευρώπης δεν είναι να εξαντλήσει τις προσπάθειές της στην επιβολή μιας λιτότητας χωρίς θετική διέξοδο, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στους Έλληνες μαζί με τους Ευρωπαίους να προσπαθήσουν ν’ αναθερμάνουν τη συζήτηση για την ανάκαμψη της οικονομίας - σήμερα εμείς οι Οικολόγοι πρέπει να συμβάλουμε για να εξηγηθεί το πρόβλημα της ανάκαμψης της οικονομίας στην Ελλάδα και πάνω απ’ όλα να συμβάλουμε για το πώς θα γίνει αυτό (και σ’ αυτό το πώς δεν είμαστε πάντα μεταξύ μας απόλυτα σύμφωνοι). 

Υποστηρίζω ότι σήμερα στην Ελλάδα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ταμείο κοινωνικής προστασίας που να απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς της κρίσης. 

Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον κοινωνική προστασία. Η κοινωνική προστασία έχει καταρρεύσει, για λόγους που ήδη εξήγησα, ενώ η άκρα δεξιά πάει πόρτα-πόρτα και προτείνει στις οικογένειες 20-30 ευρώ αν προσχωρήσουν στο κόμμα. Είναι ακριβώς η ίδια στρατηγική των φανατικών ισλαμιστών (intégristes) στις μουσουλμανικές χώρες: κέρδισαν δηλαδή ένα μέρος του πληθυσμού δια μέσου της φτώχειας  

Επομένως αυτά, που σήμερα το ελληνικό κράτος, που -καλώς ή κακώς- θεωρείται κράτος ευρωπαϊκό, είναι ανίκανο ή δεν θέλει να κάνει, δημιουργούν μια κατάσταση, που είναι πλήγμα για την Ευρώπη και ή Ευρώπη δεν θέλει και δεν θα επιτρέψει μια τέτοια κοινωνική εξέλιξη.

Πρέπει λοιπόν να βρούμε άμεσα μια λύση για την ανάκαμψη της οικονομίας, μια λύση για την ανεργία του 55% των νέων, μια άμεση λύση για τα προβλήματα της υγείας,- (μάθαμε ότι τα ελληνικά νοσοκομεία δεν μπορούν να πληρώσουν και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες της Ευρώπης αρνούνται πλέον ν’ ανταποκριθούν στη ζήτηση) κλπ κλπ.

Λοιπόν πιστεύω, ότι σήμερα εμείς οι Πράσινοι, πρέπει να παίξουμε ρόλο διαμεσολαβητή, να εξηγήσουμε στην Ευρώπη την κατάσταση της Ελλάδας και στην Ελλάδα να εξηγήσουμε τα προβλήματα που έχουν οι ευρωπαίοι λόγω της αποδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας. 

Ιδού ο πολιτικός μας ρόλος: Δεν αρκεί απλώς να πάρουμε θέση εναντίον της λιτότητας, πρέπει να πάρουμε θέση εναντίον των αιτίων που οδήγησαν εδώ. Γιατί δεν ήταν οι Ευρωπαίοι που είχαν επιβάλει το 4% του ελληνικού προϋπολογισμού να πηγαίνει για στρατιωτικές δαπάνες. Αυτό δεν το ψήφισαν οι ευρωπαίοι.

Δεν είναι οι Ευρωπαίοι που συνεχίζουν να αποδέχονται την χειραγώγηση της ελληνικής κοινωνίας από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Όχι βέβαια. 

Δεν είναι τα ευρωπαϊκά κράτη που επέβαλαν στην Ελλάδα έναν απίστευτα νοσηρό εθνικισμό: είδαμε στον πρόσφατο πόλεμο στα Βαλκάνια -και ας θυμηθούμε τις διαμάχες εκείνου του καιρού- ότι η Ελλάδα υποστήριξε τη Σερβία. 

Πρέπει επίσης με διαύγεια και ψυχραιμία να συγκρουστούμε και με τα κακά στο εσωτερικό της Ελλάδας, που είναι επίσης εν μέρει υπεύθυνα για την σημερινή κρίση. Λέω λοιπόν ότι ο ρόλος μας, εμάς των Πράσινων, είναι όχι μόνο του διαμεσολαβητή, αυτού που θα εξηγήσει στους μεν και στους δε όσα δυσκολεύονται να καταλάβουν, αλλά πιστεύω ότι, αν αναλάβουμε με επιτυχία αυτό το ρόλο, μπορούμε να επηρεάσουμε την Ευρωπαϊκή πολιτική στο Ευρωκοινοβούλιο (ήδη οι σοσιαλδημοκράτες σήμερα λένε ότι πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να ξαναπάρει πάλι μπρος η οικονομία). Kαι ταυτόχρονα να εξηγήσουμε στους Έλληνες ότι σήμερα εκσυγχρονισμός σημαίνει επίσης και εκσυγχρονισμός της πολιτικής σκέψης.

_______________________

* Ο Κον-Μπεντίτ χρησιμοποιεί τη γαλλική πολιτική ορολογία: gauche= σοσιαλιστικό κόμμα, gauche de la gauche= αριστερά και άκρα αριστερά
 
(από το blog, melittag.wordpress.com - απομαγνητοφώνηση και μετάφραση Μελίττα Γκουρτσογιάννη με τη βοήθεια του Νίκου Μυλωνά)

 

Το 17ο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα

Περισσότερη ένωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιουργία νέων Πράσινων θέσεων εργασίας με στροφή στην Πράσινη οικονομία και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ήταν τα βασικά μηνύματα που σφράγισαν τη λήξη του Συμβουλίου των Ευρωπαïκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ) που διεξήχθη στην Αθήνα, 8 έως 11 Νοεμβρίου. Η στροφή στην Πράσινη οικονομία δεν είναι «πολυτέλεια» στον καιρό της κρίσης, τόνισαν οι Πράσινοι, αντίθετα είναι ουσιαστική ανάγκη γιατί θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και βιώσιμη ευημερία για όλους τους λαούς της Ευρώπης. 
Η οικονομική ανάπτυξη πρέπει να εστιάζει και να υπηρετεί τους ανθρώπους. Στηριζόμενοι σε αυτή τη βασική αρχή, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι έθεσαν τους στόχους του κόμματος για τον επόμενο χρόνο και εξέλεξαν τους εκπροσώπους τους. Επιβεβαίωσαν ότι η φορολογική δικαιοσύνη και το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων θα είναι από τα κύρια θέματα για τα οποία θα αγωνιστούν στα εθνικά κοινοβούλια και στο ευρωκοινοβούλιο, το επόμενο διάστημα.
Επιπλέον, επεσήμαναν την αναγκαιότητα σύνδεσης των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους λαούς ώστε οι κοινωνίες της Ευρώπης να πιστέψουν και πάλι στην Ευρωπαϊκή ιδέα. Θετικό μήνυμα ελπίδας, θέλησαν να δώσουν σε όλες τις χώρες που βρίσκονται παγιδευμένες στο καθοδικό σπιράλ της ύφεσης. Μέσω των απαραίτητων αλλαγών σε πολιτικές και την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, είναι δυνατόν οι πολίτες της Ευρώπης να ξεπεράσουν την οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνουν σήμερα.
Το επόμενο Συμβούλιο των Ευρωπαίων Πράσινων θα γίνει στη Μαδρίτη τον Μάιο του 2013.

 

“Ένας εναλλακτικός Πράσινος Δρόμος”

 
Το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος άνοιξε την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, με συζήτηση της ολομέλειας για τον εναλλακτικό, Πράσινο δρόμο, διεξόδου από την κρίση. Τη συζήτηση συντόνισε η Ρεμπέκα Χαρμς, ευρωβουλευτής και συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Συμμετείχαν με παρεμβάσεις τους ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ συμπρόεδρος των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Νίκος Χρυσόγελος ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, η Μόνικα Φρασόνι, συμπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και ο Ζαν-Μαρκ Νολέτ,αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση της Βαλλονίας/ Βέλγιο και υπουργός των πράσινων σε θέματα βιώσιμης ανάπτυξης, ενέργειας, δημόσιας διοίκησης και έρευνας.
 
Η Ρεμπέκα Χάρμς πληροφόρησε την ολομέλεια για τις επαφές που είχαν με τους Έλληνες πολιτικούς αρχηγούς την προηγούμενη μέρα. Μίλησαν με ανησυχία για τη γενικευμένη αίσθηση ότι η χώρα ζει μία περίοδο που μπορεί να παραλληλιστεί με όσα συνέβησαν στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η συμπρόεδρος των Πρασίνων μίλησε για τους σκοτεινούς καιρούς που συνεπάγεται η κρίση και την άνοδο της ακροδεξιάς, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής λιτότητας ώστε η Ελλάδα να βρει ξανά το δρόμο της.
 
Ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ επισήμανε ότι η Ευρώπη καλείται να βρει ισορροπία μεταξύ της αλληλεγγύης και της ευθύνης. Ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να εγκαταλείψει την αντιπαραγωγική πολιτική λιτότητας, αλλά και από την ελληνική πλευρά να αναγνωρίσει τις δικές της ευθύνες για τη δημιουργία του πελατειακού κράτους. Έκανε επίσης ειδική αναφορά στις ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί οι Πράσινοι προκειμένου η ΕΕ να ξεκινήσει συνολικές διαπραγματεύσεις με χώρες όπως η Ελβετία για να υπάρχει διαφάνεια στο τραπεζικό σύστημα και να αντιμετωπιστεί η φοροαποφυγή, η φοροαπάτη και να καταργηθούν οι φορολογικοί παράδεισοι. Στόχος είναι να παρασχεθούν στοιχεία για τους καταθέτες μεγάλων χρηματικών ποσών τα οποία ενδεχομένως αποτελούν έσοδα από φοροδιαφυγή.
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος τόνισε την ανάγκη διαμόρφωσης ενός πολιτικού χώρου με δημιουργικές Πράσινες προτάσεις για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, ένας χώρος που θα ανασυγκροτήσει το πολιτικό σύστημα κινητοποιώντας δημιουργικές δυνάμεις. «Η αντίθεση στο παλιό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να είναι ο λαϊκισμός, ο ρατσισμός, και οι νεοναζί. Πρέπει να εκφραστεί από νέες δυνάμεις με δημιουργικές Πράσινες ιδέες. Έχουμε ευθύνη να είμαστε στο κέντρο των εξελίξεων και να αντιπροτείνουμε μία νέα στρατηγική», είπε χαρακτηριστικά.
 
«Δεν υπάρχουν μεταρρυθμίσεις χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας, ούτε μπορεί μία χώρα να αλλάξει ενόσω τιμωρείται. Εφόσον θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε, πρέπει να βοηθήσουμε τους Έλληνες πολίτες να αντιληφθούν τα αδιέξοδα και να συμμετάσχουν με δημοκρατικό τρόπο στις μεταρρυθμίσεις».
 
Ο Νίκος Χρυσόγελος πρότεινε συγκεκριμένες, άμεσες δράσεις αντιμετώπισης της κρίσης: Πρώτον, να προσαρμοστούν οι όροι του μνημονίου στις ευρωπαϊκές αξίες, δεύτερον να υποστηριχθούν οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, όχι στη λογική της φιλανθρωπίας, αλλά με την ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της συμμετοχής των πολιτών. Τρίτον, να κατευθυνθούν κονδύλια στην πραγματική οικονομία με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
 
Σχετικά με την εξεύρεση πόρων, ο Νίκος Χρυσόγελος πρότεινε την αξιοποίηση των αδιάθετων πόρων από το ΕΣΠΑ με ιεράρχηση προτεραιοτήτων και ανακατεύθυνση μέρους της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης αφενός προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την κοινωνική οικονομία και τη δημιουργία θέσεων εργασίας (πχ με ένα ποσό της τάξης των 5 δις) και αφετέρου για την κοινωνική συνοχή, με τη στήριξη θεσμών κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία, προγράμματα αλληλοβοήθειας κα (για παράδειγμα με ένα ποσό της τάξης των 2-3 δις).Επισήμανε ότι είναι θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και δίκαιης κατανομής των βαρών η πάταξη της φοροδιαφυγής και ο έλεγχος των καταθέσεων ελλήνων πολιτών σε ευρωπαϊκές τράπεζες κάτι που θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα ύψους 45 δις στην ελληνική οικονομία.

Συνέντευξη Τύπου
 
Την Ολομέλεια ακολούθησε συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του Ντάνυ Κον Μπεντίτ και της Ρεμπέκα Χαρμς (συμπροέδρων της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο), του Φιλίπ Λαμπέρτς (συμπρόεδρου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος), του Νίκου Χρυσόγελου (ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων) και της Ζωής Βροντίση (συνεκπρόσωπου των Οικολόγων Πράσινων).Τη συνέντευξη συντόνισε η Βούλα Τσέτση, Γενική Γραμματέας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.
 
Είναι ώρα για αλλαγή, τόνισε ο Ντάνυ Κον Μπετίτ ο οποίος άνοιξε τη συνέντευξη. Τα χρήματα που δίδονται στην Ελλάδα πρέπει να πάνε στην αναδιοργάνωση της οικονομίας της και η αποπληρωμή του χρέους να πάει για αργότερα. Ζήτησε να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα ώστε να πετύχουν τα μέτρα και υπογράμμισε πως οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται δικαιολογημένα αδικημένοι, καθώς, δεν υπάρχει ισοκατανομή των βαρών."Δεν γίνεται να μιλάμε μόνο για τη Μέρκελ, δεν γίνεται στα δελτία ειδήσεων να βλέπετε κάθε βράδυ τη Μέρκελ. Δεν υπάρχει μόνο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε!" τόνισε. «Σκοτεινό» χαρακτήρισε το ελληνικό πρόγραμμα η Ρεμπέκα Χαρμς που προκάλεσε την αύξηση παρά τη μείωση του χρέους, ενώ ο Φιλίπ Λαμπερτς μίλησε για τον θυμό των πολιτών που είναι δικαιολογημένος αλλά δεν πρέπει να γίνει δύναμη καταστροφής.
 
Στην ανάγκη της ενωμένης Ευρώπης αναφέρθηκαν και οι Έλληνες Οικολόγοι Πράσινοι. Η Ζωή Βροντίση αναφέρθηκε στη αδιέξοδη λογιστική αντιμετώπιση της κρίσης και στο κοινό ευρωπαϊκό αίτημα για αλλαγή, ενώ ο Νίκος Χρυσόγελος τόνισε την ανάγκη ευρωπαϊκής λύσης στην κρίση με κοινωνική συνοχή, αναζωογόνηση της οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας παράλληλα με την προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης στο πλαίσιο ενός ρεαλιστικού χρονικού διαστήματος. «Οι όροι του μνημονίου πρέπει να προσαρμοστούν στις Ευρωπαϊκές πολιτικές και αξίες», δήλωσε χαρακτηριστικά.
 

«Το μέλλον της Ευρώπης»
 
Η έναρξη των εργασιών του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος έγινε επίσημα στις 15:30 το απόγευμα της Παρασκευής με τη συμμετοχή του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη και χαιρετισμό του Περιφερειάρχη Αττικής, κ. Σγουρού που μετέφερε η αναπληρωτής περιφερειάρχης Α. Παπαδημητρίου. Με μια βαθιά προσωπική ομιλία ο Φιλίπ Λαμπέρτς άνοιξε το Συμβούλιο, μιλώντας για τις βαθιές κοινωνικές, δημοκρατικές, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ευρώπη. Τόνισε, επίσης, ότι υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη. Η Ευρώπη χρειάζεται να μετασχηματιστεί και η Ελλάδα μπορεί να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας, μια χώρα πλούσια σε ΑΠΕ μπορεί να γίνει σημαντικός εξαγωγέας ενέργειας τα επόμενα χρόνια. Οι αλλαγές όμως χρειάζονται δημοκρατική νομιμοποίηση, στήριξη από τις κοινωνίες και χρόνο, δεν μπορεί να γίνονται σε ένα βράδυ. Η ενοποίηση της Γερμανίας διαρκεί ήδη δυο γενιές (πάνω από 20 χρόνια) και θα διαρκέσει ακόμα πολλά, πως απαιτείται από την Ελλάδα να πετύχει μέσα σε ελάχιστα χρόνια στόχους που θα απαιτούσαν αλλαγές για πολλές γενεές;
 

Ψήφισμα για το μέλλον της Ευρώπης
 
Οι Πράσινοι καθόρισαν και ψήφισαν το πλαίσιο των προτάσεών τους για το μέλλον της Ευρώπης. Μια ανοιχτή και δυνατή Ευρώπη με αλληλεγγύη στον πυρήνα της, ικανή να προστατεύει τους πολίτες της και να αντιμετωπίζει τις κρίσεις, αυτή είναι η Ευρώπη που οραματίζονται και γι αυτή την Ευρώπη δεσμεύτηκαν να δουλέψουν.
 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επαναπροσανατολίσει τις δράσεις και τους πόρους της, μακριά από την πολιτική «λιτότητα με κάθε κόστος» προς τη βιωσιμότητα, τις Πράσινες θέσεις εργασίας, την κοινωνική δικαιοσύνη και  τα βιώσιμα δημόσια οικονομικά. Πρέπει να μπορεί να παίρνει αποφάσεις γρήγορα και αποτελεσματικά, να μην χάνεται σε μη πειστικές συναντήσεις Κορυφής ή άδειες συναινέσεις σε μη αποτελεσματικά μέτρα. Το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ψηλά στην ατζέντα των Πράσινων. Ειδικά για την Ελλάδα, το ψήφισμα περιελάμβανε άρθρο το οποίο ζητά περισσότερο χρόνο για την εφαρμογή του προγράμματος και τη δημοσιονομική προσαρμογή.
 
 

Οι νέοι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος 
 
Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι ψήφισαν τη νέα Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος η οποία θα οδηγήσει το κόμμα στις εκλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2014. Η Επιτροπή εκλέγεται από το Συνέδριο για τριετή θητεία.
 
 
Εκλέχθηκαν, ως συμπρόεδροι η MonicaFrassoni, Ιταλία και ο ReinhardButikofer, Γερμανία.
 
 
Ως γενική γραμματέας η JacquelineCremers, Ολλανδία  και ως μέλη της Επιτροπής οι Gwendoline Delbos-Corfield, Γαλλία, Steve Emmott, Βρετανία, Panu Lauri, Φιλανδία, Lena Lindström, Σουηδία, Saraswati Matthieu, Βέλγιο και Mar Garcia Sanz, Ισπανία.
 
Δείτε τα πλήρη αποτελέσματα των εκλογών εδώ .

 

Οι Πράσινοι μαθαίνουν περισσότερα για την ελληνική κρίση

Στο πλαίσιο της ενημέρωσης των πράσινων στελεχών που συμμετείχαν στις εργασίες τους Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, για την ελληνική κρίση και τις συνέπειες της στην ελληνική κοινωνία οργανώθηκε ειδική συνεδρία το πρωί της Παρασκευής 9/11. Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, πρώην ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και νυν Περιφερειακός Σύμβουλος Κ. Μακεδονίας, ο Κώστας Διάκος, περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής με την ΑΤΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ και ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, συνεπικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων στις τελευταίες εκλογές απάντησαν σε ερωτήματα των πράσινων από διάφορες χώρες. Το ενδιαφέρον ήταν πολύ μεγάλο.

Επίσης, στους φακέλους των συμμετεχόντων περιλαμβάνονταν αναλυτική και επικαιροποιημένη ενημέρωση για τις κοινωνικές διαστάσεις της κρίσης που προετοιμάζει σε τακτική βάση για τους συναδέλφους του πράσινους ευρωβουλευτές ο Νίκος Χρυσόγελος καθώς και η έκθεση για τις αμυντικές δαπάνες της χώρας την περίοδο 1974-2012 την οποία έχει συντάξει το γραφείο του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων.

 

Τα ψηφιακά δικαιώματα μετά την απόρριψη της ACTA

Το Σάββατο 10/11, ώρα 18.30-20.00 συζητήθηκε σε ολομέλεια το θέμα των ψηφιακών δικαιωμάτων μετά την απόρριψη της ACTA με τη συμμετοχή των Jan Philip Albrecht (γερμανός πράσινος ευρωβουλευτής), Eva Lichtenberger (αυστριακή πράσινη ευρωβουλευτής), εκπροσώπου της οργάνωσης Bits of Freedom (Ολλανδία) και του Jérémy Zimmermann, La Quadrature Du Net (Γαλλία).

 

Συζήτηση “οι θέσεις των Πράσινων για τις εξορύξεις στην Ευρώπη”

Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΕΠΚ, ReinhardBütikofer, Αντιπρόεδρος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, εισηγητής του Ευρωκοινοβουλίου για το θέμα των πρώτων υλών, διοργάνωσε στρογγυλό τραπέζι με θέμα “Πράσινη οπτική για τις εξορύξεις στην Ευρώπη” με τη συμμετοχή των: Jonas Eriksson, βουλευτή και αντιπρόεδρο της Επιτροπής Βιομηχανίας και Εμπορίου στο Σουηδικό Κοινοβούλιο (Σουηδοί Πράσινοι), Borislav Sandov, συμπρόεδρο των Πράσινων - Zelenite (Βουλγαρία), Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτή Οικολόγων Πράσινων, αντιπρόεδρο της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Ευρωκοινοβούλιο (Ελλάδα),Oras Tynkkynen, μέλος των Φιλανδών Πράσινων - Vihreät De Gröna.

Το θέμα των εξορύξεων χρυσού δεν παρέμεινε μόνο στο στρογγυλό τραπέζι αλλά αποτέλεσε και θέμα ψηφίσματος που συνέταξαν οι Οικολόγοι Πράσινοι σε συνεργασία με Πράσινους του Βαλκανικού δικτύου, με ευρύτατη υποστήριξη από 10 Πράσινα Κόμματα και υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια. Δείτε περισσότερα εδώ

 

Εργαστήριο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις

Στο πλαίσιο του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος διοργανώθηκε την Κυριακή 11/11 εργαστήριο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου και του Πράσινου Ινστιτούτου HeinrichBoell (Ελλάδος) που είναι και συμπαραγωγοί – υποστηρικτές σχετικού ντοκυμαντέρ, μια εισαγωγή του οποίου προβλήθηκε. Το εργαστήριο περιελάμβανε παρουσίαση της σημερινής πραγματικότητας στον τομέα αυτό σε Ευρώπη και Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο νομοθεσίας όσο και στην πράξη καθώς συζήτηση για την προώθηση της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα.

 

Και πολλές άλλες συζητήσεις και παρεμβάσεις...

 

Στα πλαίσια του 17ου Συμβουλίου του ΕΠΚ διοργανώθηκαν επίσης πολύ ενδιαφέροντα εργαστήρια για σημαντικά ζητήματα νεολαίας , για το μεσογειακό δίκτυο , για τη δημιουργία δικτύου αυτοδιοικητικών σε ευρωπαïκό επίπεδο ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η συνάντηση των GlobalGreens