Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουμε την βαθιά μας λύπη για τα θύματα του τσουνάμι στην Ινδονησία μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατάου.

 (AP Photo)

 (Photo by Semi / AFP)

Kαλούμε τους πολιτικούς, αυτοδιοικητικούς, επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς να κάνουν περισσότερα για την πρόληψη κινδύνων που προκύπτουν από πρόκληση τσουνάμι στο δικό μας χώρο. Θα έπρεπε να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, να αξιοποιήσουμε την συσσωρευμένη επιστημονική γνώση, να ενισχύσουμε την έρευνα, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και να διδαχθούμε από τις πολλές καταστροφές που έχουν συμβεί στο παρελθόν τόσο σε μακρινούς τόπους και στην Μεσόγειο όσο και σε δικές μας περιοχές (Κρήτη, Αιγαίο, Κορινθιακός κα). Ο στόχος πρέπει να είναι η προετοιμασία και κατάλληλα μέτρα πρόληψης (δημιουργία ζωνών προστασίας, συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, σχέδια για προστασία των παράκτιων περιοχών, εκπαίδευση πληθυσμού) για τηνενίσχυση της προστασίας από τσουνάμι. Υπενθυμίζουμε ότι ένα τσουνάμι θα μπορούσε να προκληθεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις είτε μετά από σεισμό ή έκρηξη ηφαιστείου είτε λόγω των απότομων αλλαγών θερμοκρασίας εξαιτίας της ανατροπής του κλίματος.

   

Το πρόσφατο τσουνάμι στην Ινδονησία είχε ύψος μόλις 2 έως 3 μέτρα αλλά προκάλεσε εκατοντάδες θύματα: πάνω από 400, εκατοντάδες σοβαρά τραυματισμένοι, δεκάδες αγνοούμενοι, χιλιάδες άστεγοι, κυρίως μεταξύ των πιο φτωχών κατοίκων παράκτιων περιοχών της Σουμάτρα και Ιάβα. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2018, ένα τσουνάμι που προκλήθηκε από τον μεγάλο σεισμό (μεγέθους 7,5 Ρίχτερ) στονησί Σουλαουέζι άφησε πίσω του πάνω από 2.100 νεκρούς, πολλούς αγνοούμενους και περισσότερους από 200.000 άστεγους, κυρίως στην πόλη Πάλου και τα περίχωρά της.

Μια σειρά από τσουνάμι που προκλήθηκαν από την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατάου το 1883προκάλεσαν το θάνατο 36.000 ανθρώπων. Συμπληρώθηκαν εξάλλου 14 χρόνια από το καταστροφικότσουνάμι που προκλήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2004 μετά από σεισμό στον Ινδικό, που σκότωσε πάνω από 228.000 ανθρώπους σε 14 χώρες.

  

Ίσως οι περισσότεροι αγνοούν ότι στην Μεσόγειο καταγράφεται το 10% των τσουνάμι που συμβαίνουν παγκοσμίως – διαχρονικά πάνω από 600 τσουνάμι – μερικά από τα οποία ήταν ιδιαίτερα καταστροφικά (Μάλτα, Κορινθιακός, Κρήτη). Οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι ένα πολύ μεγάλο τσουνάμι πλήττει την Μεσόγειο τουλάχιστον μια φορά κάθε αιώνα.

Τσουνάμι με κύμα ύψους 6-8 μέτρων έχουν πλήξει κατά καιρούς πολλές περιοχές της Μεσογείου, μεταξύ αυτών πολλές ελληνικές (Κορινθιακός 1965, Λήμνος 1968, Ιόνιο και Δωδεκάνησα 1948, Ιερισσός 1932 κα). Ένα από τα πιο μεγάλα στον ελλαδικό χώρο ήταν αυτό του 1956  στην Αμοργό που έπληξε πολλά νησιά του Αιγαίου με κύματα ύψους που μπορεί να έφτασαν και τα 10 μέτρα – ο σεισμός σκότωσε 53 άτομα και το τσουνάμι 3 άτομα – ενώ προκάλεσε ζημιές σε παράκτιες περιοχές και πέταξε βάρκες από τις παραλίες ψιλά σε βουνά (Φωτ. από «Περίεργος Κόσμος»).

 

Στην αρχαιότητα το τσουνάμι που σηκώθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου στην Σαντορίνη είναι πιθανόν να ευθύνεται για την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού. Πρώτες αναφορές για τσουνάμι βρίσκουμε στον Θουκυδίδη  αλλά και στον Ηρόδοτο.

Αλλά και μεγάλες πόλεις δέχθηκαν κατά καιρούς σημαντικά πλήγματα από τσουνάμι, όπως η Λισαβόνα(1775), η Κωνσταντινούπολη (1509) και η Μάλτα. Μάλιστα to 1775, τεράστια κύματα από τσουνάμιέπληξαν τη Λισαβόνα κι άλλες περιοχές της Πορτογαλίας προκαλώντας τεράστιες καταστροφές καθώς και τη Βρετανία, την Ισπανία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, περιοχές της Αφρικής καθώς και την Κούβα (χάρτες πιο κάτω).

   

Είναι γεγονός ότι οι πιο αδύναμοι – όπως και στην περίπτωση της Ινδονησίας – πληρώνουν περισσότερο τις επιπτώσεις από την έλλειψη προετοιμασίας, αλλά είναι γεγονός ότι και πλούσιες περιοχές δεν μένουν χωρίς ζημιές και θύματα. Δεν ξεχνάμε το τσουνάμι στην Ιαπωνία το 2011 που οδήγησε στην μεγάλη πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα.

   

Είναι σημαντικό να μάθουμε να συνεργαζόμαστε με την παράκτια ζώνη και τη φύση, να δουλέψουμε σε συνεργασία με τη φύση όπως προτείνουν πλέον και διεθνείς Συμβάσεις(όπως το Πρωτόκολλο για την Παράκτια Ζώνη) ή Ευρωπαϊκές Οδηγίες (όπως η Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά κα) για να αντιμετωπίσουμε με πιο αποτελεσματικό τρόπο φαινόμενα όπως το τσουνάμι ή οι πλημμύρες καθώς και να περιορίσουμε τις επιπτώσειςαπό αυτά.

#πράσινες _λύσεις #greeninfrastructure #GoGreen

27bfcb51b71ef62bb28e5c1309138e43

Φαίνεται ότι τόσο η δημόσια υγεία όσο και τα δημόσια οικονομικά για την υγεία χειροτερεύουν. Απουσιάζει από τον διάλογο, όμως, μια σοβαρή συζήτηση για τις βαθιές αλλαγές που πρέπει και μπορεί να γίνουν ώστε και η υγεία να βελτιωθεί και τα δημόσια οικονομικά για την υγεία να είναι πιο ορθολογικά.

 

 

Η επίδραση της υγείας στην οικονομία και της οικονομίας στην υγεία έχουν μεν αναλυθεί από διεθνείς οργανισμούς αλλά δεν έχουν ληφθεί υπόψη από όσους λαμβάνουν αποφάσεις στη χώρα μας αλλά ούτε και από τους δανειστές.

 

 

Οι κοινωνικές ανισότητες, η κοινωνική και οικονομική κρίση και η περιβαλλοντική υποβάθμιση οδηγούν σε κακή κατάσταση της υγείας που με τη σειρά της επιδεινώνει τα προβλήματα φτώχειας και οικονομικής κρίσης κι αυξάνει τις δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες στον τομέα της υγείας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να χειροτερεύει ακόμα περισσότερο η υγεία αλλά και η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και του δημοσίου τομέα.

Ο πληθυσμός οδηγείται σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και κακή κατάσταση της υγείας αλλά και τα δημόσια οικονομικά επιβαρύνονται από την αύξηση της νοσοκομειακής δαπάνης, δηλαδή μιας δαπάνης που έχει υψηλό κόστος.

Χρόνια λέω (και με ερωτήσεις στο ευρωκοινοβούλιο και με παρεμβάσεις κάθε είδους) ότι ο καλύτερος τρόπος να βελτιωθούν ΚΑΙ τα δημοσιονομικά της χώρας είναι να προωθήσουμε καινοτόμες κοινωνικές αλλαγές που συνδυάζουν, για παράδειγμα, καλύτερη ποιότητα ζωής, βελτίωση των παρεχόμεων υπηρεσιών και αποτελεσματική χρήση των διαθέσιμων πόρων, αντί να προωθούνται άστοχες περικοπές και διάλυση των κοινωνικών πολιτικών.

 

 

Μέρος της στρατηγικής για βελτίωση των δημοσιονομικών μας πρέπει να είναι οι πολιτικές για την υγεία, την κοινωνική συνοχή και την διατήρηση του περιβάλλοντος, όπως:

 

- η βελτίωση των συνθηκών ζωής και η αλλαγή συνηθειών που βλάπτουν σήμερα την υγεία (κακή διατροφή, κάπνισμα, άγχος, κα)

 

- η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ένταξης πολλών ομάδων που σήμερα είναι αποκλεισμένες ή στο περιθώριο και η ενίσχυση της ανεξάρτητης διαβίωσης όλων και της προσαρμογής των συνθηκών εργασίας στις ανάγκες και δυνατότητες κάθε ατόμου (ανεξαρτήτως αν αντιμετωπίζει κάποιο κινητικό ή άλλο πρόβλημα),

 

 

- μια κουλτούρα ότι μπορούμε να ζούμε καλύτερα ακόμα κι αν τα εισοδήματά μας είναι μικρότερα, δίνοντας έμφαση στο "είναι" και όχι στο «έχειν» στην συνολική ανάπτυξη των ατόμων και της κοινότητας και όχι μόνο ή κυρίως της αγοραστικής τους δύναμης,

 

- η βελτίωση του περιβάλλοντος ιδιαίτερα στις πόλεις (μείωση ατμοσφαιρικής ρύπανσης, οικολογική αναγέννηση γειτονιών, επιστροφή φύσης στις πόλεις, λειτουργία γειτονιάς, μείωση ρύπανσης στο εσωτερικό της κατοικίας και των χώρων εργασίας, μείωση των τοξικών με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή),

 

- η διασφάλιση με την ενεργή συμμετοχή των ίδιων των πολιτών και της κοινότητας βασικών δικαιωμάτων (υγεία, εκπαίδευση, στέγαση, διατροφή) με κοινωνικά και πράσινα καινοτόμο τρόπο που ενισχύει την συνεργατική οικονομία, την απασχόληση, και την αποτελεσματικότητα της χρήσης των διαθέσιμων δημόσιων πόρων,

 

 

- η φυσική άσκηση (περπάτημα, ποδήλατο, κα)

 

- η στροφή στην πρόληψη και την πρωτοβάθμια φροντίδα και περίθαλψη,

 

- η φροντίδα και η νοσηλεία κατ' οίκον με οργανωμένες δομές και πολιτικές,

 

- εξορθολογισμός του κόστους φαρμάκων και νοσηλείας



Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος μια στρατηγικής για την δημοσιονομική εξυγίανση ενώ έχουν θετικές επιπτώσεις και στα 3 επίπεδα:

 

- υγεία και ευεξία για όλους (άρα μικρότερες δαπάνες για την ασθένεια)

 

- μείωση των δαπανών για περίθαλψη και διαχείριση προβλημάτων υγείας που πλήττουν τα νοικοκυριά, άρα καλύτερη ζωή ακόμα και με μικρότερα εισοδήματα αφού περιορίζονται δαπάνες που επιβαρύνουν άσκοπα τα νοικοκυριά (οι δαπάνες για την ασθένεια απoτελούν μεγάλο ποσοστό του οικογενειακού προϋπολογισμού)

 

- μείωση της συνολικής δαπάνης για τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο, λόγω εξορθολογισμού των δαπανών για την υγεία / ασθένεια

 

 

Αυτά απαιτούν όμως σοβαρό κοινωνικό και πολιτικό διάλογο, καινοτομία στην πολιτική, πνεύμα συμμετοχικού και συνεκτικού σχεδιασμού.