17ο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος
Αθήνα, 9-11 Νοεμβρίου 2012
Στα πλαίσια του 17ου Συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 9 έως τις 11 Νοεμβρίου 2012, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων από Ελλάδα, διοργάνωσε εργαστήριο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Το εργαστήριο περιλάμβανε παρουσίαση της σημερινής πραγματικότητας στον τομέα αυτό σε Ευρώπη και Ελλάδα, τόσο στο νόμο όσο και στην πράξη, συζήτηση για την συμβολή των Οικολόγων Πράσινων στην προώθηση της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα, και προβολή ντοκιμαντέρ για το θέμα αυτό.
O Νίκος Χρυσόγελος διευκρίνισε καταρχήν την έννοια της κοινωνικής επιχείρησης, αναφέρθηκε στις 7 παγκόσμιες αρχές που πρέπει να πληροί, και τόνισε την διαφοροποίησή της από τις άλλες επιχειρήσεις, πρώτα από όλα ως προς τον στόχο της, ο οποίος αντί για την μεγιστοποίηση του κέρδους είναι το κοινωνικό όφελος. Στη συνέχεια παρουσίασε μια σειρά επιτυχημένων κοινωνικών επιχειρήσεων σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Βέλγιο, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κτλ), οι περισσότερες εκ των οποίων δραστηριοποιούνται στον τομέα της πράσινης οικονομίας με εντυπωσιακή πρόοδο. Όσον αφορά στην Ελλάδα, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων σημείωσε ότι η "Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση" θεσπίστηκε ως φορέας της Κοινωνικής Οικονομίας μόλις πέρυσι, με τον Ν. 4019/2011, και ορίστηκε ως αστικός συνεταιρισμός με εμπορική ιδιότητα και κοινωνικό σκοπό: ένταξης, κοινωνικής φροντίδας, ή συλλογικού και παραγωγικού σκοπού. Υπογράμμισε ότι κάθε χρόνο το 5% των κερδών διατίθεται για το σχηματισμό αποθεματικού, το 35% δίνεται στους εργαζόμενους της επιχείρησης ως κίνητρο παραγωγικότητας, ενώ το υπόλοιπο 60% επενδύεται για τις δραστηριότητες της επιχείρησης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ήδη, με πρωτοβουλία του Νίκου Χρυσόγελου και των Οικολόγων Πράσινων γενικότερα, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές δράσεις ενημέρωσης και στήριξης των κοινωνικών επιχειρήσεων σε όλη την Ελλάδα, και πολλές προσπάθειες έχουν ήδη ευοδωθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη με πολύ αξιόλογα αποτελέσματα.
Στη συζήτηση που ακολούθησε αναφέρθηκαν τέτοια παραδείγματα (ενδεικτικά: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σίφνος, Κως, Ρόδος, Καρδίτσα, Λακωνία, Κόρινθος) και επισημάνθηκαν αφενός οι καλές πρακτικές και αφετέρου τα εμπόδια που υπάρχουν. Ως κύρια προβλήματα εντοπίστηκαν τα διοικητικά – γραφειοκρατικά εμπόδια από την πλευρά του κράτους, και η περιορισμένη κουλτούρα συνεργασίας από την πλευρά των ατόμων. Αναδείχθηκε επίσης η ανάγκη αντικειμενικού και αυστηρού ελέγχου των κοινωνικών επιχειρήσεων, τόσο από τις ίδιες (αυτοέλεγχος), όσο και σε επίπεδο περιφέρειας (επιμελητήριο) και κράτους (υπουργείο). Η άποψη που επικράτησε για το καλύτερο μοντέλο είναι να αποτελεί η περιφέρεια την διαχειριστική αρχή και το κράτος να έχει το τελικό έλεγχο. Τέλος, προβλήθηκε το πρώτο μέρος του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Κοινωνική οικονομία: η εναλλακτική λύση», σκηνοθεσίας Σοφίας Παπαχρήστου, με την υποστήριξη του ιδρύματος Heinrich Böll Ελλάδας και του Νίκου Χρυσόγελου. Κοινό συμπέρασμα ήταν ότι οι κοινωνικές επιχειρήσεις μπορούν να συνδυάζουν περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς στόχους προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών και προϊόντων, και, ειδικά σήμερα, αποτελούν αναμφίβολα μια λύση για την απασχόληση, την προστασία του περιβάλλοντος και την κοινωνική συνοχή.