Ήταν Πάσχα του 1986. Οι περισσότεροι ήταν στην εξοχή και δεν έδωσαν σημασία όταν στις ειδήσεις πέρασε ως μια δευτερεύουσα πληροφορία ότι στις σκανδιναβικές χώρες διαπίστωσαν ότι υπήρχε ραδιενεργό νέφος που μάλλον προέρχονταν από κάποια περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης, Σε κάποιες χώρες σήμανε συναγερμός. Το ραδιενεργό νέφος ταξίδευε πάνω από την Ευρώπη, σε κάποιες περιοχές η βροχή έριχνε μέρος των ραδιενεργών στοιχείων στο έδαφος και αυτά πέρναγαν και στην διατροφική αλυσίδα.
Σε κάποιες χώρες άρχισαν να λαμβάνουν μέτρα, ότι μπορούσε να γίνει, αλλά η ραδιενέργεια δεν γνωρίζει ούτε σύνορα ούτε απαγορεύσεις. Στην δική μας η αρχική απάθεια, μετατράπηκε σε πανικό στα σούπερ μάρκετ. Οι αρχές αντί αν ενημερώσουν με υπευθυνότητα, προσπαθούσαν να καθησυχάσουν και να παραπλανήσουν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος. Και το τραγικό ΚΚΕ κατήγγειλε το …ραδιενεργό νέφος του καπιταλισμού, και προέτρεπε τους οπαδούς του να τρώνε κανονικά φράουλες, μαρούλια, να πίνουν γάλα επιδεικτικά γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί πυρηνικό ατύχημα στην μεγάλη Σοβιετική χώρα! Στην αρχή οι σοβιετικές ηγέτες πράγματι είχαν αρνηθεί ότι συνέβη πυρηνική καταστροφή. Δεν μπορούσαν να το κρύψουν βέβαια για πολύ.
Η πυρηνική καταστροφή στο Τσερνομπίλ ήταν μια από τις χειρότερες καταστροφές βιομηχανικού χαρακτήρα. Απομυθοποίησε τους ισχυρισμούς ότι η πυρηνική ενέργεια και η «ειρηνική» χρήση της ήταν ασφαλής. Μετά την καταστροφή αυτή, το πυρηνικό λόμπι προσπάθησε να κρατήσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας, ότι σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στην σεισμογενή Ιαπωνία, παρά τους σεισμούς δεν είχε προκληθεί κανένα πρόβλημα. Μέχρι που το τσουνάμι παρέσυρε όχι μόνο τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στη Φουκουσίμα, αλλά και τον μύθο ότι οι σύγχρονες πυρηνικές μονάδες είναι ασφαλείς και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος.
Βέβαια έχουν συμβεί πολλά, πάρα πολλά ατυχήματα και διαρροές μικρότερης κλίμακας που είτε τα έχουν αποκρύψει είτε έχουν περάσει απαρατήρητα.
Το σύνθημα: Πυρηνική ενέργεια; Όχι ευχαριστώ, παραμένει πολύ επίκαιρο, όχι μόνο λόγω των τρομακτικών συνεπειών στο παρελθόν από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς (Χιροσίμα, Ναγκασάκι, πυρηνικές δοκιμές) και για την παραγωγή ενέργειας. Παραμένει επίκαιρο
- στη γειτονιά μας γιατί αυξάνονται οι κίνδυνοι από την προσθήκη στις ήδη υπάρχουσες πυρηνικές μονάδες στο Κοζλοντούι (Βουλγαρία), των σχεδιαζόμενων πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Ιράν και στην Τουρκία
- στην διατήρηση σε λειτουργία πολλών πυρηνικών μονάδων που είναι πλέον πολύ γερασμένες και η απλή συντήρησή τους ή αλλαγή ανταλλακτικών δεν διασφαλίζουν σε τίποτα ότι δεν θα υπάρξει ένα σοβαρό ατύχημα, μια αστοχία υλικού, ένα κενό ασφαλείας που θα έχει ως αποτέλεσμα ένα νέο πυρηνικό ατύχημα του μεγέθους του Τσερνομπίλ ή της Φουκουσίμα. Δυστυχώς, μια πρόσφατη μελέτη που παρουσιάστηκε από την πράσινη ευρωβουλευτίνα Rebecca Harms στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δείχνει ότι ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μεγάλος
Η αισιοδοξία προέρχεται από την δέσμευση της Γερμανίας ότι θα έχει κλείσει όλα τα πυρηνικά εργοστάσια μέχρι το 2022. Αποτέλεσμα της πίεσης των Γερμανών Πράσινων και ένας από τους όρους για την συμμετοχή τους τότε στην κυβέρνηση με τους σοσιαλδημοκράτες. Μια πολιτική που καμία μεταγενέστερη κυβέρνηση δεν άλλαξε.
