Είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες θα αποφασίσουν σε ένα δημοψήφισμα έχοντας ο καθένας και η κάθε μία στο μυαλό του/της κάτι διαφορετικό.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλοί που με το ΟΧΙ θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ, ενώ άλλοι θέλουν να "τιμωρήσουν" τους "δανειστές". Άλλοι πιστεύουν ότι το ερώτημα που έχει τεθεί αφορά καθαρά το θέμα του ΦΠΑ ή των συντάξεων. Υπάρχουν επίσης αυτοί που πιστεύουν ότι το ΟΧΙ τους θα "πείσει" τους δανειστές να κουρέψουν ή και να διαγράψουν το χρέος. Υπάρχουν επίσης κι αυτοί - κυρίως νέοι - που πιστεύουν ότι με το ΟΧΙ θα πλήξουν όλο το παλιό σύστημα, ενώ δεν λείπουν και αυτοί που θεωρούν ότι το ΟΧΙ θα μας κάνει περήφανους, θα ξαναζήσουμε το 1940 ή και το 1821. Το περίεργο είναι πάντως ότι σχεδόν κανένας οπαδός του ΟΧΙ δεν επηρεάζεται από το γεγονός ότι σε αυτό το στρατόπεδο ανήκουν και οι ακροδεξιοί και νεοναζί.
Με το ΝΑΙ πολλοί πιστεύουν ότι θα διασφαλίσουν την πορεία της χώρας εντός ευρωζώνης. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι με το ΝΑΙ θα αποτρέψουν τα χειρότερα και κυρίως την χρεοκοπία. Κάποιοι θέλουν να τιμωρήσουν με το ΝΑΙ τον Τσίπρα. Υπάρχουν αριστεροί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και επειδή τώρα νοιώθουν τύψεις θα ψηφίσουν ΝΑΙ ως έκφραση συγνώμης. Υπάρχουν και όσοι - οι περισσότεροι- θα πουν από φόβο ΝΑΙ. Ένα μικρό ποσοστό - κυρίως ένα κίνημα που γεννιέται τις τελευταίες μέρες - πιστεύει ότι το ΝΑΙ θα δώσει ένα ισχυρό πλήγμα σε όλο το πολιτικό σύστημα και θα βάλει τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας, θα ανοίξει μια διαδικασία αυτοκάθαρσης και συνειδητοποίησης των λαθών όχι μόνο των πολιτικών αλλά και της κοινωνίας.
Πάντως δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας που θα ψηφίσει ΝΑΙ πιστεύοντας ότι έτσι εκφράζει τη συμφωνία του με ένα σχέδιο που δεν υπάρχει ή με την περικοπή των συντάξεων ή την αύξηση του ΦΠΑ.
Βέβαια, το γεγονός ότι με το ΝΑΙ συντάσσεται ένα μεγάλο μέρος του παλιού πολιτικού συστήματος δημιουργεί τις τελευταίες ώρες ανακατατάξεις και πολλοί μετακινούνται προς το λευκό ή την αποχή. Μια μετακίνηση που μπορεί να επηρεάσει καθαριστικά την ισορροπία ΟΧΙ-ΝΑΙ
Αυτό που δεν είναι σαφές στους περισσότερους είναι ότι είτε με το ΟΧΙ είτε με το ΝΑΙ, η χώρα θα αντιμετωπίσει μεγάλο πόνο και χάος, γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την διαχείριση της κρίσης που θα βαθύνει έτσι κι αλλιώς σε οικονομικό, τραπεζικό, κοινωνικό επίπεδο.
Οι επιπτώσεις θα είναι πιο βαριές επειδή η κοινωνία έχει διχαστεί και πολωθεί χωρίς να έχει κατανοήσει τι χωρίζει τα δυο "στρατόπεδα" αλλά και γιατί συνολικά δεν έχουμε κατανοήσει που πάμε πλέον ως χώρα είτε βγει ΝΑΙ είτε ΟΧΙ. Η ένταση και η διάρκεια της κρίσης μέσα στην κρίση θα διαφέρει πάντως ανάλογα με την επικράτηση του ΟΧΙ ή του ΝΑΙ και των ποσοστών που θα συγκεντρώσουν.
Εκτός από τα δύο στρατόπεδα, υπάρχει και ένα τρίτο "στρατόπεδο", όσων θέλουν να ανατρέψουν όλο το παλιό σύστημα αλλά και όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και στη χρεοκοπία. Μόνο που αυτό έχει τριχοτομηθεί: υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι η αλλαγή της χώρας προϋποθέτει το ΟΧΙ. Υπάρχουν αυτοί που αηδιασμένοι από την κυβέρνηση με τον τρόπο που πολιτεύεται και με τον εκβιασμό που επιβάλει με ένα δημοψήφισμα παλινωδία δεν θα πάνε να ψηφίσουν ή θα ψηφίσουν λευκό. Και υπάρχει και το τρίτο τμήμα αυτού του ¨στρατοπέδου" που θα ψηφίσει με πολύ δυσκολία ΝΑΙ αλλά με ξεκάθαρη άποψη ότι το δικό τους ΝΑΙ είναι πολύ διαφορετικό από το ΝΑΙ όσων θα το κάνουν από φόβο ή από επιθυμία να επιστρέψουμε στο παλιό.
Ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τριχοτόμηση αυτού του διακριτού ρεύματος μέσα στην κοινωνία, μειοψηφικού σε κάθε περίπτωση. Θα μπορούσε να είναι όλο σύμμαχος της, τώρα τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του είναι αντίπαλός της και θέλει πλέον να απαλλαγεί και από αυτήν την τυχοδιωκτική κυβέρνηση.
Η ελπίδα, λοιπόν, θα υπάρξει μόνο αν αυτό το τριχοτομημένο "στρατόπεδο" αποτελέσει στο άμεσο μέλλον μια νέα, διακριτή πολιτική οντότητα που θα πρωταγωνιστήσει την επόμενη μέρα, μετά την επερχόμενη διάλυση της χώρας. Θα πρωταγωνιστήσει όχι για τις καρέκλες (ήδη πολλοί στριμώχνονται για να τις καταλάβουν) αλλά γιατί θα έχει ως επιδίωξη να επαναφέρει τη χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά, να προωθήσει από τα κάτω, από τη βάση, τις αλλαγές που απαιτούνται για μια οικονομική, κοινωνική, οικολογική βιωσιμότητα της χώρας.
Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μοναχικές πορείες, ιδιώτευση ή βόλεμα σε μικρο-οικόπεδα…
